Mijn dochter wil niet met klasgenootje spelen
Beste ouders,
Mijn dochter van 8 is net gaan voetballen en samen met een andere moeder hebben we besproken dat een van ons op de dinsdag brengt en haalt en de ander de andere dag. Nou vindt mijn dochter dit klasnootje niet zo heel erg aardig en ze hebben ook nog nooit bij en met elkaar gespeeld eigenlijk. Wat doe ik hieraan? Het is namelijk puur een kwestie van brengen en halen en van mij hoeven ze verder niet met elkaar te spelen. Ik vind het wel fijn dat ik niet twee keer per naar de training hoeft te rijden (er zijn thuis nog twee andere kids die ook aandacht nodig hebben). Wat doe ik hiermee? Want mijn dochter ziet er erg tegenop om twee keer per week met haar naar training te gaan.
Dank.
geen woorden aan vuil maken
gewoon samen uit/samen thuis, 8 jaar is oud genoeg om te snappen dat het logistiek is toch?
ik bedoel: slaande ruzie hebben ze niet, en spelen is niet aan de orde als je 'just in time' plan hebt!
gr Angela
Pech
Ze hoeft er niet mee te spelen, dat kun je een 8 jarige toch uitleggen.
bedenk
dat het beter is dat de een brengt en de ander haalt. Dat kan veel meer voordeel hebben, de een kan bijv laat eten en de ander vroeg ofzo. Als je op 1 dag en moet halen en moet brengen heb je maar weinig tijd tussendoor.
Maar inhoudelijk: ze hoeft er niet mee te spelen en zij bepaalt dit soort dingen niet. Mijn vriendin en ik hadden hele verschillende kinderen (zij twee meiden en ik twee jongens) maar ze waren op elkaar aangewezen als er iets was. Dat was na verloop van tijd net zo gewoon als broer en zus: he blijft X eten? Ja haar moeder moet naar het ziekenhuis met haar oma....
Ze hoefden ook niet met elkaar te spelen maar zij waren dus wel in huis. Bij jou is het alleen halen en brengen.
jong geleerd
Je kunt niet snel genoeg leren dat je soms moet dealen met de mensen die er zijn in een situatie zoals die zich voordoet. Ze hoeven toch verder helemaal niks met elkaar?
lange tijd
Wij hebben lange tijd met een kudde kinderen om de beurt heen en/of weer gereden naar het orkest. Enkele daarvan konden elkaar wel schieten. Iedereen heeft het uiteindelijk overleefd en het heeft heel wat ritjes gescheeld.
Afstand
Kan best dat de dochter dan meer afstand ervaart dan haar lief is. Het is toch wat anders als je moeder mee is en een oogje in het zeil houdt en waar je op kunt rekenen. En die misschien wel mee de kleedkamer ingaat of langs het veld staat, of op je staat te wachten als je klaar bent en vraagt hoe het was?
Dan kan 8 jaar nog wel klein zijn.
En hopelijk is het niet zo dat je haar nu meestuurt met de bully van de klas maar dat ze dat niet durft te zeggen?
Verder zou ik daar helder over zijn. Het is niet anders. Ik vind het leuk om met je mee te gaan maar nu kan ik mijn aandacht beter verdelen en is het voor mij rustiger en beter vol te houden.
Het klinkt wel wat onzeker en misschien wel wat angstig. Zit dat in haar karakter? Heeft ze vaker wat meer aanmoediging nodig?
Goh
Ik zou nooit zo ingaan tegen (de grenzen van) mijn dochter. Dat jij dit makkelijk vindt, is niet echt een argument. Toen je je dochter inschreef bij de voetbalclub, ging je er toch al vanuit dat je elke dinsdag zou moeten rijden? Misschien wil je dochter helemaal niet meer op voetbal als dit de consequentie is.
elenah
lekker in en uit de bocht!
Tuurlijk heb je een punt maar dat komt dan vanzelf wel boven drijven want we zijn allemaal intelligent genoeg om als moeder/vader te onderkennen als het echt niet lekker loopt.
met jouw posting ben je heel beschuldigend, wist je dat? Ik nu ook 
. Je gaat er per definitie vanuit dat grenzen overschreden zijn terwijl ik er per definitie van uit ga dat TS empatisch genoeg is om gezien te hebben of haar dochter lijkbleek wegtrok en drie dagen niet wilde praten.
gr Angela
Angela67
Ik schrijf wat ik zou doen. TS vraagt daar om. Als een ander een afwijkend standpunt als een beschuldiging ervaart, zegt dat iets over de ander.
nee ElenaH
Je geeft een waarde-oordeel in veertienvoud. Je zegt niet wat jij zou doen.
ik zou nooit ingaan tegen de grenzen van mijn dochter> daarmee zeg je dat zij dat wel doet.
Toen je je dochter inschreef bij de voetbalclub, ging je er toch al vanuit dat je elke dinsdag zou moeten rijden? >> ja en mag ze niet aan 'continuous improvement' doen van ElenaH op het forum? dit gaat dus niet over wat jij zou doen maar het waarde oordeel dat zij iets niet mag veranderen omdat de woorden van dochter heilig zijn
Misschien wil je dochter helemaal niet meer op voetbal als dit de consequentie is. >> ja en? is dat antwoord op de vraag? Misschien wil ze wel op voetbal. Of is blauw toch voordeliger.
gr Angela
elenaH
dus als je echt zuiver en zonder waardeoordelen wilde posten dan was het zoiets geworden:
ik zou zelf het gevoel hebben dat ik de emoties of grenzen van mijn dochter zou negeren als ik zonder gesprek erover het halen en brengen zou veranderen. Misschien vindt ze het echt erg en wil ze niet meer naar voetbal daardoor. Dat zou ik erg jammer vinden. Dus ik zou zelf eerst wat uitgebreider met haar praten, en dan een proefperiode afspreken. Ik had tenslotte al bedacht dat ik elke dinsdag zou halen en brengen dus als ze dat echt graag wil dan kan dat wel.
gr Angela
Ideaal
Om en om rijden! Hier jaren gedaan met judo. Het went wel voor ze, vaak sneller dan je denkt! Tenminste, dat ging hier wel zo.
Eens met ElenaH
Dit soort kleinigheden worden heel snel hele groot bij kinderen.
Spelen
Maar je zegt spelen. Dat is iets anders dan alleen even ophalen en weer naar huis brengen.
Overigens hebben wij onze kinderen in het begin altijd gebracht. Beginnen met iets nieuws is best spannend en mijn kinderen vonden dat altijd best eng. Gelijk met iemand mee rijden zou teveel voor ze zijn geweest.
wel luisteren en serieus nemen
Ik zou zelf de eerste paar weken wel zelf willen brengen en ophalen, ze is nog 8 en dan is zoiets nieuws best spannend. Eenmaal gewend aan het voetballen zou ik met haar afspreken dat ze soms door de moeder van klasgenootje zal worden gebracht/opgehaald, en dat dat alleen samen in de auto zitten is en geen spelen. Geef haar desnoods een boekje mee zodat ze daar in kan lezen tijdens het rijden.
Ook met moeder van het klasgenootje afspraken maken dat er niet allerlei vragen gesteld hoeven te worden om een gesprek op gang te brengen, dus dat jullie ze gewoon laten.
Ook al is ze 8, ik zou haar hier wel serieus in nemen. Niet dat ze direct haar zin krijgt, maar dat ze het gevoel heeft dat er rekening met haar wordt gehouden. En voor haar een goede oefening in groot worden en 'minding her own business' als je soms moet dealen met iemand die je niet mag. Ik zou dat ook zo brengen: soms moeten grote mensen die elkaar niet mogen ook samen ergens zijn, en dat is gewoon even volhouden, dat lukt best goed als je ergens mee bezig bent zoals een boekje lezen.
eens met Angela67
Ik word eerlijk gezegd wat moedeloos van het veroordelende karakter van bepaalde posts (sorry is meta). Dat je soms iets doet als ouder "omdat dat voor jou makkelijker is" wordt als iets vreselijks weggezet. Maar dat is wel de realiteit voor heel veel ouders. Dat je dat in overweging neemt. Omdat je nog meer kinderen hebt, een baan, of soms liever een half uur op de bank zit dan weer een ritje heen en weer te rijden.
Eigenlijk
Bedenk ik me nu dat TS of erg onzeker is en niet het gesprek met haar dochter durft aan te gaan over het feit dat er niet gespeeld hoeft te worden etc. Maar dat het een puur praktische oplossing is. Omdat ze zich schuldig voelt naar die andere moeder toe , het is nogal wat dat je een haal/breng deal laat afhangen van het oordeel van je dochter (waarvan je eigenlijk niet goed weet hoe groot haar issue is met het klasgenootje). Of TS heeft een dochter die vaak tegen dingen opziet en dit is nou net iets waarvan TS denkt: maar het gaat helemaal niet om spelen dus wat is nou het probleem?
Dus al met al denk ik: more information needed!
Gr Angela
Luisteren
Ik denk dat je naar je dochter moet luisteren en dus zul je moeten doorvragen. Waar ziet ze precies tegenop? Denkt ze dat ze met haar klasgenoot moet spelen? Is ze misschien bang dat anderen denken dat ze nu bevriend is met deze klasgenoot? Vindt ze de moeder een nare vrouw? Het kan van alles zijn. Luister, weerleg wat er niet klopt en bevestig wat er wel klopt (ja, het is inderdaad vervelend om mee te rijden met iemand die stomme grapjes maakt).
Weeg dat openlijk af tegen het belang van één auto laten rijden ipv twee. Ik kan me voorstellen dat een kind van 8 hier zelf geen directe voordelen in ziet, dus misschien moet je dat iets beter uitleggen.
Er zijn redenen denkbaar waarom je er toch voor kiest om (voorlopig) toch zelf te halen én te brengen, maar ik denk dat je in de meeste gevallen gewoon van je dochter kunt verwachten dat ze het er maar mee doet, of het op z'n minst uitprobeert.
Spelen
Carpoolen is toch wat anders dan spelen? Op school zullen ze ook wel eens moeten samenwerken. Dus daar zou ik niet te veel woorden aan vuil maken; mama rijdt dan en de mama van Truus dan. Maar ik proef wat anders in je vraag. Dat je kind dermate slecht met dat andere kind kan dat ze op ziet tegen het samen trainen. Dat is wat anders. Je kan je dochter zeggen dat je toevallig dezelfde sport hebt en dat is dat. Het gaat er om dat je plezier hebt in de sport. Dat zou ik uitleggen, maar het wel in de gaten houden of je kind daadwerkelijk plezier heeft of de zenuwen krijgt van het klasgenootje. Maar dan zou ik het ook eens op school vragen hoe het tussen de twee gaat.
Idd alkes
Echt erg weer hoe we elkaar veroordelen. Toen we nog 4 of 6 of 8 kinderen hadden was het allemaal zo anders. Nu moet je twee keer per week je kind halen en brengen en liefst nog blijven kijken ook....
Iemand al bedacht dat er ook uitwedstrijden komen waar je gaat carpoolen? Of moet je dan ook tot ze 12 zijn zelf rijden. Wel zou ik echt of halen of brengen op 1 dag. Is voor je dochter ook behapbaarder.
Bedenk dat een ander kind op school anders kan zijn dan op voetbal of thuis of in de auto.
Vraag: hoeveel km zitten ze samen in de auto?
Angela67 (en anderen)
Ik zie dat de toon inderdaad negatiever is dan ik bedoelde. De tekst in #12 sluit beter aan bij wat ik eigenlijk wilde zeggen. Excuses.
