Mijn kind is een pester/meeloper
ik ben er vanavond achter gekomen dat mijn kind een ander kind vreselijke berichten heeft gestuurd, 1 kind is momenteel het mikpunt van een groepje waar mijn kind ook inzit. Dit groepje heeft een ‘leider’ die nogal sterk en overheersend is (geen excuus daf mijn kind dan moet meedoen)
İk ben helemaal in shock. Gaat om groep 7 kinderen. İk weet niet wat ik moet doen…. Hoe los ik dit op. Uiteraard telefoon ingenomen en buiten school om geen afspraakjes met vriendinnen. İk kan niet geloven dat er een slecht persoon/monster schuilt in mijn kind. Zie haar nu als een wolf in schaapskleren!!
Wat moet ik doen……???
T@sje schreef op 28-03-2023 om 22:46:
Één van mijn kinderen heeft ook gepest op de basisschool. Terugkijkend had dit alles te maken met zich niet veilig voelen in de groep en vanuit de angst er niet bij te mogen horen ervoor kiezen om een ander buiten te sluiten en te pesten. Vanuit school is er destijds snel en adequaat gereageerd, maar de dynamiek in de klas bleef een aandachtspunt.
We hebben er thuis veel over gepraat, hem geholpen om verder te denken dan alleen ‘liever hij dan ik, dus dan zorg ik dat hij degene is die gepest wordt’ en hem heel duidelijk gemaakt welk gedrag wel en niet acceptabel was.
Inmiddels is het kind dat dit deed 15 en schaamt zich enorm voor het pesten in het verleden. Tegenwoordig grijpt hij in als er gepest wordt. Zélfs als vrienden een niet zo heel aardige klasgenoot pesten. Vorige week gebeld door school omdat hij betrokken was bij een incident waarbij een brugklasser werd uitscholden door een klasgenoot die echt lelijke dingen zei. Hij heeft de pester aangesproken en weggestuurd, het meisje dat gepest werd getroost en toen zij dit aan haar mentor vertelde zijn er camerabeelden teruggekeken en was op beeld te zien dat onze zoon het opnam voor dat meisje. Teamleider belde om te melden dat ze trots waren op zoon. Ik was ook zò trots, met name omdat ik me in het verleden echt enorme zorgen heb gemaakt over zijn pestgedrag. Dus: eens een pester hoeft niet altijd een pester te zijn! Met juiste begeleiding en stevige aanpak kan een pester ook een andere rol kiezen. Das ook goed om in ie achterhoofd te houden!
Dit is zo top van jullie! en van jullie zoon! En ook van de school.
Helaas ben ik toch een beetje bang dat jullie wel de witte raven zijn. ik ben ze niet tegengekomen. Eerder ouders die zeiden "nou ja die jongen past zich ook niet aan, het ligt ook echt aan hemzelf" 
En dan te bedenken dat hij nergens anders is gepest dan alleen op basisschool nummer 1. Helaas heeft dat te lang geduurd en zitten wij ( en met name zoon) nog steeds met de brokstukken die nu langzaam één voor één moeten worden opgeruimd.
Ik hoop maar dat ouders een voorbeeld nemen aan jullie.
T@sje schreef op 28-03-2023 om 22:46:
We hebben er thuis veel over gepraat, hem geholpen om verder te denken dan alleen ‘liever hij dan ik, dus dan zorg ik dat hij degene is die gepest wordt’ en hem heel duidelijk gemaakt welk gedrag wel en niet acceptabel was.
Hier is ook veel gepraat. Het is een hele poos gegaan over de reden om te pesten. Die was namelijk logisch en gerechtvaardigd; het meisje vroeg erom. Daarover veel gesproken en het duurde even voor het inzicht kwam. Dit ging niet over de telefoon maar was dat wel geweest, zou ik die zeker afgepakt hebben.
Mooie vraag en antwoord in Trouw:
https://www.trouw.nl/onderwijs/mijn-zoon-kreeg-een-woede-uitbarsting-van-een-andere-moeder-te-verduren-accepteer-ik-dat~bc5e025e/
De vraag is van de moeder van een kind dat pestgedrag vertoont: mijn kind is op het schoolplein op een heftige manier uitgefoeterd door de moeder van het kind waar hij rottigheid mee uithaalt. Mijn kind is daar erg van onder de indruk en ik vind dat ze naar mij of naar school toe had moeten gaan in plaats van mijn kind voor rotte vis uit te maken. Wat moet ik hiermee?
Een deel van het antwoord:
(…) Geen enkel kind is er actief op uit een pestkop te zijn. Wat kinderen wel doen, net als wij allemaal, is fouten maken. Je zegt of doet iets dat als grapje is bedoeld, maar zo wordt het niet ontvangen.”
Recht van de sterkste
Als andere kinderen staan te lachen om de plagerijtjes waar je kind slachtoffer van is, is dat voor ouders natuurlijk extra pijnlijk. “Bij een gezonde sfeer in de klas zeggen vriendjes tegen de pester: stop ermee. Hij kan er duidelijk niet tegen. Maar vaak is het zo dat het lachen het plaaggedrag juist versterkt. In iedere klas zijn haantjes. Hier is het echt aan de leraar om in te grijpen. Kan hij of zij dat niet, dan voelt een kind dat meteen aan en geldt het recht van de sterkste. Ik denk dat beide moeders zich tot de docent hadden moeten wenden, voor ze zelf gingen handelen.”
Wat de moeder van het pestende jongetje nu het beste kan doen, vindt Weide, is inderdaad opbellen en samen met haar zoon naar het andere gezin toegaan. Ze moeten het uitpraten, en beide moeders moeten elkaar een hand geven of op een andere manier laten zien dat ze zich met elkaar verzoend hebben. “Dat signaal zullen de kinderen opvangen: als de moeders elkaar een knuffel geven, is het over.”
Behalve dat school er dus echt mee aan de slag moet, vind ik dat laatste beeld heel sterk. Als de moeders ‘demonstreren’ aan hun kinderen hoe de verhoudingen moeten zijn, en dat ze met elkaar in verbinding staan, dan is er veel minder ruimte om rottigheid naar het kind uit te halen. Ik zou dus kijken of ik een ontmoeting met de moeder van het gepeste kind kon organiseren, samen met de kinderen. Niet om vrienden te worden maar om duidelijk te laten zien dat het andere kind geen doelwit kan zijn omdat de volwassenen daar geen ruimte voor laten.
De zin in het artikel dat vooraf gaat aan het citaar hierboven is: "Een indeling in pester en gepeste vind ik dan ook onzinnig."
Volgens mij moet je wel goed nagaan hoe de vork in de steel zit, maar je kan toch echt wel een situatie van moedwillig pesten hebben. Een "foutje, sorry, moet het nog leren" is dat werkelijk de manier om de sfeer weer goed te krijgen?
Auwereel schreef op 29-03-2023 om 13:20:
De zin in het artikel dat vooraf gaat aan het citaar hierboven is: "Een indeling in pester en gepeste vind ik dan ook onzinnig."
Volgens mij moet je wel goed nagaan hoe de vork in de steel zit, maar je kan toch echt wel een situatie van moedwillig pesten hebben. Een "foutje, sorry, moet het nog leren" is dat werkelijk de manier om de sfeer weer goed te krijgen?
Ja, daar ben ik het wel mee eens. Had in dat artikel ook te maken met de concrete voorvallen. Het pestende kind zag het als grapjes uithalen en kreeg er ook de lachers van zijn klasgenoten voor op zijn hand (muts aftrekken, etui leeg gooien). Ik snap de boodschap, dat een kind wat vooral positieve feedback krijgt op gedrag dit niet goed inschat en dat de volwassene (leerkracht) hiervoor moet corrigeren. Maar ik vind ook dat het wel heel duidelijk benoemd moet worden. Ook herhaaldelijk kleine akkefietjes met een meute lachers er omheen zijn intimiderend en krenkend. Dat zou je niet moeten bagatelliseren. Juist omdat de grenzen kennelijk onduidelijk zijn, moet fout wel als fout worden benoemd.
Geen hard onderscheid maken tussen pester en gepeste interpreteerde ik meer als: beide kinderen zitten in een leerproces. De pester heeft aandacht en sturing nodig om het gedrag te wijzigen, wel veroordeling van het gedrag, niet van de persoon. Maar qua verantwoordelijkheid voor het gedrag, zou ik het inderdaad ook erg dubieus vinden om het onderscheid niet te maken. Daarin ben ik het helemaal met jou eens. Dat vervaagt juist de grenzen die je wil aangeven. Mijn kind moest op school eens in gesprek met een oudere jongen die haar met fysiek geweld had bedreigd over ‘waar ze in elkaar last van hadden’. Echt, hoe blind kun je zijn? Het was symptomatisch voor hoe het op die school toeging en ze kregen de primitieve machtsstrijd tussen de kinderen dus gewoon niet onder controle omdat ze als volwassenen alsmaar bleven praten, praten, praten en geen echte grenzen aangaven en er consequenties aan verbonden. Ik vind het ergens logisch dat er kinderen zijn die zichzelf verliezen in destructief gedrag als ze geen gezonde grenzen tegenkomen. Ik heb mijn kinderen van die school afgehaald maar ik heb het dus ook altijd verwaarlozend gevonden naar de kinderen die de grenzen overschreden. Hoe moeten die dat leren als volwassenen de hele tijd slap en wazig lopen te doen? Als mijn kind een van de pesters was geweest, had ik ‘m daar ook weggehaald.
Ik heb ook een keer een kind 'gegrepen'. Ging om een jongen uit groep 7, toen mijn dochter in groep 4 zat. Dochter had een vriendje waarmee ze altijd speelde en de jongen uit groep 7 wilde mijn dochter en vriendje steeds laten tongzoenen. Hij duwde ze dan in een hoekje en dreigde met een pak slaag als ze het niet deden. Meerdere keren de juf en de overblijfouders geattendeerd op het gedrag (was altijd in de pauze), maar dat hielp niet. Het heeft weken geduurd en toen heb ik mijn dochter dat joch een keer laten aanwijzen. Ik heb hem geheel volgens zijn eigen gewoonten in een afgelegen hoekje geduwd en gevraagd of hij even met mij wilde tongzoenen. Wilde hij niet. Nou, dochter en vriendje willen dat ook niet. Ophouden dus. Hij zei nog dat hij zijn ouders zou vertellen dat ik met hem wilde tongzoenen. Ik heb hem keihard uitgelachen en gevraagd wie ze eerder zouden geloven. En vervolgens gezegd dat als ik nog één keer zijn naam hoorde van mijn dochter, ik hem wist te vinden. Nooit meer last gehad.
Had ik dat zo moeten doen? Volgens de geleerden vast niet. Maar als school niks doet en dochter met buikpijn naar school gaat, dan grijp ik toch echt zelf in. Wat mij betreft wist dat joch dondersgoed wat hij deed en dan nog naar veel jongere kinderen toe ook. Ik kan me voorstellen dat de moeder in dat artikel haar buik ook vol had van de softe aanpak. Laat zo'n pester de consequenties maar een keer voelen. Pesters pakken altijd de 'zwakkeren', nou, dan zijn zij dat ook een keer. Weten ze meteen hoe het voelt.
Mijn dochter heeft later ook het nodige meidenvenijn over zich heen gekregen, zelfs zo erg dat ik haar van die school heb gehaald. Mijn ervaring is dat ouders van pesters het bijna altijd vergoelijken wat hun kinderen doen. Juf/meester gaat niet tegen de ouder van een pester zeggen dat hun zoon of dochter een kutkind is, maar zal voorzichtigjes zeggen dat Pietje of Marietje echt een leider in de dop is, maar dat het gedrag nog wat gekanaliseerd moet worden (en dit is een letterlijk citaat). Pietje of Marietje ziet dus de noodzaak niet zo erg om op te houden met pesten. En dan komt er ineens een moeder van een gepest kind met een woede-uitbarsting. Jeetje, dat maakt indruk. Ik zou zeggen: leer ervan. Want wat Pietje of Marietje het gepeste kind aandoet, dat vergeet dat kind zijn hele leven niet meer.
Dit gaat dus uitdrukkelijk NIET over Eileen42, ik vind het top hoe jij ermee bezig bent.
Mija schreef op 29-03-2023 om 13:00:
Behalve dat school er dus echt mee aan de slag moet, vind ik dat laatste beeld heel sterk. Als de moeders ‘demonstreren’ aan hun kinderen hoe de verhoudingen moeten zijn, en dat ze met elkaar in verbinding staan, dan is er veel minder ruimte om rottigheid naar het kind uit te halen. Ik zou dus kijken of ik een ontmoeting met de moeder van het gepeste kind kon organiseren, samen met de kinderen. Niet om vrienden te worden maar om duidelijk te laten zien dat het andere kind geen doelwit kan zijn omdat de volwassenen daar geen ruimte voor laten.
Pesten is niet per ongeluk, pesten is niet gelijk aan plagen. Die fout wordt zoals ik het lees, gemaakt.
In ons geval (kind dat gepest werd en pester) schuurt het met de werkelijkheid. Er is echt meer nodig, thuis. Het is niet alleen de ouders samen en school. Maar buiten dat, ik heb toch wel heel aardige ouders meegemaakt waar het opperen dat hun kind zou pesten hen tot gedrochten maakte. Nee, dat hun kind pestte daarin had hij groot gelijk en hij kon er eigenlijk niets aan doen want het gepeste kind lokte het zelf uit.
Toen ik het las, dacht ik, er zou een gesprek moeten komen met de ouders van het gepeste kind om ze te kalmeren en te steunen en afzonderlijk met de ouders van de pester om ze te doordringen wat een effect pesten op een kind (daarmee op een gezin) heeft. En als dat niet werkt, ben ik een groot voorstander om zo’n kind van school te sturen.
Jouw erkenning is best zeldzaam in mijn ogen. Jij faalt niet als moeder maar je doet het geweldig door gelijk aan te pakken en geen excuus te verzinnen voor jou kind.
Goed om de school erbij te betrekken! Ik hoop ook voor iedereen dat de ouders van de “hoofdpester” een draai maken naar hulp. Mijn broer was ook een pestkop op school, en de waarheid is daar hield het niet op, thuis was het ook een tiran. Mijn ouders hebben alles gedaan wat ze konden maar het kon niet baten, ze hebben ook nooit gezegd dat doet mij kind niet en gelijk hulp ingeschakeld. Jammergenoeg stortte toen de hulp voor jongeren al in en had de school vooral ogen voor het manipulatieve gedrag. Het resultaat: niet super veel veranderd qua gedrag nu hij volwassen is. Het kan zijn dat stiekem deze ouders helemaal op zijn en zelf dit gedrag naar hen toe ook ondervinden. Probeer daarom met ze te praten en ook te vragen: hoe gaat het thuis?
Ouders zoals jij hebben meer invloed dan je kan denken. Als je het niet makkelijk hebt op school is het soms al een grote stap om te erkennen dat je word gepest. Als een moeder die je niet kent het voor je opneemt geeft dat veel kracht en erkenning voor de situatie. Hopelijk reageren veel ouders zo mee zodat de kinderen ook voelen van ho dit kan niet.
Toen ik nog op school zat hebben wij in de klas een oefening gedaan. Je krijgt een wit vel en dat moet je verkreukelen. Daarna moet je het glad proberen te strijken zoals het origineel, wat niet lukt. Dit staat dan symbool voor de schade die je aanricht als pester op het slachtoffer. Mogelijk laat die visualisatie zien aan haar dat het heel lang pijn blijft doen.
Afsluitend, je doet het goed als moeder. Jouw reactie is een voorbeeld van hoe het zou moeten als een ouder hierachter komt.
na wat gesprekken (heeel moeizaam) kom ik er achter dat 1 bericht in groepsverband is gestuurd en 5 lelijke berichten gewoon terwijl ze thuis was (dus zonder invloed van anderen)
Als ik vraag waarom, komt er ‘omdat ik haar haat’ uit! Ik schaam me terwijl ik dit typ…
Eileen42 schreef op 29-03-2023 om 17:24:
na wat gesprekken (heeel moeizaam) kom ik er achter dat 1 bericht in groepsverband is gestuurd en 5 lelijke berichten gewoon terwijl ze thuis was (dus zonder invloed van anderen)
Als ik vraag waarom, komt er ‘omdat ik haar haat’ uit! Ik schaam me terwijl ik dit typ…
Nergens om voor te schamen, hoor. Leg dat naast je neer, als je kan. Zegt ze ook waarom ze haar haat? Nouja, ze ook wel “betrapt” dus een extra reden om hoe dan ook boos te zijn en boos te doen dus misschien komt dat de komende dag eeuit.
Je bent in elk geval een stapje verder dan gisteren.
Mija schreef op 29-03-2023 om 13:00:
Mooie vraag en antwoord in Trouw:
https://www.trouw.nl/onderwijs/mijn-zoon-kreeg-een-woede-uitbarsting-van-een-andere-moeder-te-verduren-accepteer-ik-dat~bc5e025e/
De vraag is van de moeder van een kind dat pestgedrag vertoont: mijn kind is op het schoolplein op een heftige manier uitgefoeterd door de moeder van het kind waar hij rottigheid mee uithaalt. Mijn kind is daar erg van onder de indruk en ik vind dat ze naar mij of naar school toe had moeten gaan in plaats van mijn kind voor rotte vis uit te maken. Wat moet ik hiermee?
Een deel van het antwoord:
(…) Geen enkel kind is er actief op uit een pestkop te zijn. Wat kinderen wel doen, net als wij allemaal, is fouten maken. Je zegt of doet iets dat als grapje is bedoeld, maar zo wordt het niet ontvangen.”
Recht van de sterkste
Als andere kinderen staan te lachen om de plagerijtjes waar je kind slachtoffer van is, is dat voor ouders natuurlijk extra pijnlijk. “Bij een gezonde sfeer in de klas zeggen vriendjes tegen de pester: stop ermee. Hij kan er duidelijk niet tegen. Maar vaak is het zo dat het lachen het plaaggedrag juist versterkt. In iedere klas zijn haantjes. Hier is het echt aan de leraar om in te grijpen. Kan hij of zij dat niet, dan voelt een kind dat meteen aan en geldt het recht van de sterkste. Ik denk dat beide moeders zich tot de docent hadden moeten wenden, voor ze zelf gingen handelen.”
Wat de moeder van het pestende jongetje nu het beste kan doen, vindt Weide, is inderdaad opbellen en samen met haar zoon naar het andere gezin toegaan. Ze moeten het uitpraten, en beide moeders moeten elkaar een hand geven of op een andere manier laten zien dat ze zich met elkaar verzoend hebben. “Dat signaal zullen de kinderen opvangen: als de moeders elkaar een knuffel geven, is het over.”
Behalve dat school er dus echt mee aan de slag moet, vind ik dat laatste beeld heel sterk. Als de moeders ‘demonstreren’ aan hun kinderen hoe de verhoudingen moeten zijn, en dat ze met elkaar in verbinding staan, dan is er veel minder ruimte om rottigheid naar het kind uit te halen. Ik zou dus kijken of ik een ontmoeting met de moeder van het gepeste kind kon organiseren, samen met de kinderen. Niet om vrienden te worden maar om duidelijk te laten zien dat het andere kind geen doelwit kan zijn omdat de volwassenen daar geen ruimte voor laten.
Ik heb niet het hele artikel kunnen lezen, zit achter een betaalmuur. Maar wat ik hier lees, daar word ik al weer witheet van.
Pesten en plagen wordt door elkaar gehaald. Wie is die persoon die dit beantwoord? En denk hij/zij nu werkelijk dat alle ouders zien en toegeven dat hun kind pest. Mijn ervaring is heel anders. "mijn kind pest niet, het is ook maar een raar joch ( zelf gehoord, weet je wel hoe veel pijn dat doet) het was maar een plagerijtje, dit kind weet het verschil niet tussen plagen en pesten ( zoon werd letterlijk dood gewenst, mocht nooit meedoen en kreeg dingen te horen "jouw gezicht lijkt op beschimmelde biks" Leuk joh die plagerijtjes. En dan moet ik die moeders knuffelen. Laat je nakijken. Dat kón daar helemaal niet.
TO en T@sje zijn volgens mij witte raven, als alle ouders zo zouden reageren zou er minder gepest worden. Mijn ervaring is dat het de ouders geen barst uitmaakte of er kinderen gepest werden, niet in die klas. Als hun kinderen maar niet gepest werden en ze maar niet teveel gezeur aan hun hoofd hadden..
Als dit de kwaliteit is professionals die vragen beantwoorden zie ik het somber in.
Bovendien moet je natuurlijk niet wachten tot er gepest wordt maar al veel eerder ingrijpen. Er is bijna geen kind wat gelijk heftig gepest wordt, dat is een proces. Dat kan gestopt worden maar veel leerkrachten kunnen het niet goed of niet goed genoeg.
Die Weide snapt het volgens mij niet helemaal, wat een zacht gekookt ei antwoord sorry kan hier niets mee.
Zo Leene, dat is heftig! Dat is nog erger dan pesten, doodwensen...! Dat kan echt niet. Dat is een heel ander niveau dan wat besproken werd in het artikel, zoals muts of etui afpakken, ik vraag me af hoe die deskundige daarop zou reageren, dan kan je onmogelijk hetzelfde beweren.
Op een heel ander niveau, kinderen moeten grenzen leren kennen in de omgang met elkaar. Wat kan je van elkaar vragen en hoe kan je je eigen grenzen aangeven?
Mijn dochter kwam op de basisschool eens heel verdrietig thuis, een klasgenootje wier vriendin was verhuisd, probeerde mijn dochter als nieuwe vriendin uit. Ze claimde haar, mijn dochter mocht niet met iemand anders spelen en àls ze samen waren, kreeg mijn dochter telkens te horen hoeveel leuker die verhuisde vriendin was. Dat meisje liep achter mijn dochter aan op het schoolplein en dochter kon niet meer zelf beslissen zonder dat ze er zich mee bemoeide. Toen heb ik mijn dochter gezegd dat ze best wel met andere kinderen mocht spelen en dat ze dat best tegen haar mocht zeggen.
Ik moet toegeven dat ik niet weet hoe mijn dochter het gebracht heeft, maar ik kreeg de moeder van klasgenootje aan de deur of ik wel wist dat mijn dochter haar dochter ontzettend zat te pesten en buitensloot. Mijn dochter was kwaad op mij omdat ik had gezegd dat ze haar grenzen aan moest geven.
Dat vind ik dus een situatie waarin die deskundige nog wel een goede tip oan geven.
Eileen42 schreef op 29-03-2023 om 17:24:
na wat gesprekken (heeel moeizaam) kom ik er achter dat 1 bericht in groepsverband is gestuurd en 5 lelijke berichten gewoon terwijl ze thuis was (dus zonder invloed van anderen)
Als ik vraag waarom, komt er ‘omdat ik haar haat’ uit! Ik schaam me terwijl ik dit typ…
Hoe gaat het nu met de gepeste? Nog ontwikkelingen?
Eerlijk gezegd vind ik ouders die pestgedrag van hun kind vergoelijken en 'normaal' vinden 'omdat het kind raar of gek is of er om zou vragen' nog erger dan kinderen die dit soort dingen doen.
Dat heeft alles te maken met respect en met menselijke waardigheid en dat is voor mij de basis van zo ongeveer alles in het leven. Je hoeft niet iedereen leuk of aardig te vinden, je hoeft geen vrienden te zijn, maar je kunt wel iedereen met respect en waardigheid behandelen. En op het moment dat je iemand pest of nog erger doe je dat niet.
Als je dat gedrag als ouder oké vindt, dán heb je pas gefaald in je ouderschap.
MamaE schreef op 30-03-2023 om 18:00:
Eerlijk gezegd vind ik ouders die pestgedrag van hun kind vergoelijken en 'normaal' vinden 'omdat het kind raar of gek is of er om zou vragen' nog erger dan kinderen die dit soort dingen doen.
Dat heeft alles te maken met respect en met menselijke waardigheid en dat is voor mij de basis van zo ongeveer alles in het leven. Je hoeft niet iedereen leuk of aardig te vinden, je hoeft geen vrienden te zijn, maar je kunt wel iedereen met respect en waardigheid behandelen. En op het moment dat je iemand pest of nog erger doe je dat niet.
Als je dat gedrag als ouder oké vindt, dán heb je pas gefaald in je ouderschap.
👍 exact.
