Mijn kind wil spelen met het kind van mijn pester
Hoi allemaal!
Ik hoop hier wat advies te vinden van iemand die misschien hetzelfde heeft meegemaakt of hetzelfde probleem is tegengekomen.
Op de middelbare school ben ik redelijk wat gepest. Dit is gelukkig alleen bij verbaal pesten gebleven, fysiek is er nooit wat gebeurd. Tot voor kort dacht ik weinig aan deze periode uit mijn leven. Totdat een van mijn pesters naar het dorp is verhuisd waar ik ook woon.
Het probleem is dat zij een kind heeft van dezelfde leeftijd als mijn kind. Omdat we in een dorp wonen, is er niet veel keus qua basisschool. Dus je raadt het al: haar kind komt bij mijn kind in de klas (groep 2). Nu willen onze kinderen met elkaar afspreken. Ik heb vrij lang de boot af kunnen houden, maar het zit eraan te komen dat ik met excuusjes niet meer weg kom bij mijn kind.
Ik zit echt in tweestrijd: van de ene kant gun ik mijn kind haar afspraakje. Maar van de andere kant vertrouw ik die moeder totaal niet. En dat heeft alles te maken met dat zij mij vroeger gepest heeft. Ik voel me ook totaal niet geroepen om op haar kind te letten als er besloten wordt bij mij thuis te spelen.
Pesten gaat je niet in de koude kleren zitten. Er zit daarom bij mij nog redelijk wat wrok en ik vind niet dat ik degene ben die mijn pester aan moet spreken, want voor mij lost dat niets op, in de zin dat ik haar dan 100%vertrouw. Dat zie ik namelijk niet gebeuren.
Wie kan mij enig licht op deze zaak schijnen?
Wat moeilijk voor je
Zou het schelen als je het eerste afspraakje van de kinderen in elk geval bij jou thuis doet?
Heeft de moeder eigenlijk al laten merken dat ze jou kent van vroeger en dat ze zich het pesten herinnert?
Ze herkent me zeker
Nee, ze laat niets direct merken. Maar ik zie aan haar gedrag dat ze me echt wel herkent van vroeger. Hierbij gaat het vooral ontwijken, mij niet aankijken en bij het helpen op school, eerst aan iedere andere moeder vragen of ze nog een nietmachine hebben terwijl ze schuin tegenover me zat en ik haar een aantal keren naar de 2 nietmachines heb zien loeren die voor mij midden op de tafel lagen.
Als iemand je een aantal jaar lang een aantal keer in de week zo de grond in heeft gestampt, wil je zo iemand dan aan je deur?
mamaatje 84
Het is natuurlijk echt naar om die herinneringen te hebben en nu er weer mee geconfronteerd te worden. Jullie zijn natuurlijk wel allebei jaren verder en -hoewel geen excuus- er is voor kinderen die anderen pesten vaak ook heel wat aan de hand. Ook zij hebben waarschijnlijk moeilijke dingen meegemaakt waardoor ze het nodig hadden om anderen te vernederen en pijn te doen.
maar....Maak ten eerste een keus.
Wil je er energie insteken om je erover heen te zetten? Overweeg dan hoe je dit voor jezelf behapbaar kan gaan maken. Misschien beginnen met alleen spelen als man in staat is kind heen en weer te brengen. Of gewoon heel even op je tanden bijten en kind aan de deur laten binnen komen en moeder gewoon niet binnen laten.
Of vind het makkelijker jouw kind daar te laten spelen, misschien kan zij je dochter gewoon meenemen en blijf je daar aan de deur staan als je haar gaat halen.
Of wil je er duidelijk voor gaan dat je kind daar niet speelt, of andersom? Dat kan. Dan ga je de confrontatie uit de weg en dat kan jou meer rust geven dan de eerste keus. Maar in dat geval kun je beter duidelijk zijn naar je dochter. Dan moet je zeggen tegen haar dat zij het niet meer hoeft te vragen: Zij gaat niet daar en dat andere kindje komt niet bij jullie spelen. Nooit. Vraagt ze waarom dat kun je verwachten moet je goed nadenken hoe je dat doet. Of je verzint een goeie smoes , of je zegt dat je dat voor jezelf houdt of je zegt dat je dat pas later uit kan leggen als ze veel ouder is. Maar duidelijkheid is wel gewenst want anders blijf je die vraag krijgen. je kunt ook proberen of je ermee wegkomt bij jouw dochter om steeds tegen haar te zeggen, zonder verdere uitleg: 'Nee, als je met ...wil spelen dan kan dat alleen op school'.
meer mogelijkheden zie ik nu even niet.
Lastig
Een van mijn ergste pesters van vroeger is kindertherapeut geworden. Het kan dus eigenlijk niet meer zo’n verrot persoon zijn als ik haar van vroeger ken. Desondanks zou ik nooit mijn kind daarheen brengen.
In jouw geval zou ik ook dat vertrouwen niet hebben, maar haar kind mag gerust hier spelen. Die kan er ook niets aan doen dat ze zo’n moeder heeft. Ik ben nu overigens ook wel zo zelfverzekerd dat ik de discussie aan zou durven gaan. Vaak hebben pesters na jaren een heel ander beeld van de situatie dan het slachtoffer. En als haar reactie je niet bevalt kun je alsnog besluiten je kind niet daar te laten spelen. Dat heb ik ook wel eens gedaan bij een gezin waar ik geen vertrouwen had in het ouderlijk toezicht (twee 8-jarigen twee uur alleen laten met twee grote honden).
Maar ze vindt het blijkbaar zelf ook lastig
Ze vindt het blijkbaar zelf ook lastig, anders sprak ze je wel aan. En ik kan me voorstellen dat je haar liever zou ontlopen, maar jullie kinderen staan daar buiten en zouden daar ook geen last van moeten hebben in de zin dat zij dan nooit met elkaar kunnen spelen. Dus je moet nu wel iets doen.
Zou je excuses van haar kunnen aanvaarden, of haar kunnen vergeven als jullie in gesprek zouden kunnen komen? Vergeven zou vooral jou veel opleveren. Maar er is wel moed voor nodig.
Misschien kun je haar een brief schrijven waarin je vertelt dat jij het zo moeilijk vindt. Misschien grijpt zij dat wel met beide handen aan om het te bespreken. En als jullie er helemaal niet uitkomen misschien kunnen dan de vaders/medemoeder worden ingeschakeld bij eventuele speelafspraken.
Uitpraten?
Het lijkt mij een erg moeilijke situatie, maar het lijkt mij toch het beste om tegen de pester aan te geven hoe je je voelt en wat het met je gedaan heeft. Sterkte!
Aanspreken
Bij het brengen 's morgens wachten tot je haar ziet, zeggen dat je haar even wil spreken en samen naar buiten lopen.
Direct benoemen: onze kinderen willen samen spelen, ik vind dat moeilijk omdat jij mij gepest hebt, hoe kijk jij daarnaar?
Ik zou kiezen voor de directe benadering omdat zij het niet durft, anders had ze jou wel de nietmachine gevraagd. Door dit te doen hou jij de rrgie: jij spreekt haar aan, als zij een antwoord geeft dat jou niet aanspreekt kan je zeggen: dit antwoord helpt mij niet, ik blijf er nu moeite mee hebben, dus mijn kind mag niet met die van jou spelen. Of (en dat verwacht ik) ze zal blij zijn dat jij er wat van zegt en een antwoord geven wat je wel kan accepteren.
Geen makkelijke weg nee, maar ik ga nog steeds vriendschappelijk om met mijn pester van basis en middelbare school, omdat wij, op mijn initiatief een gesprek hebben gehad.
Wacht ff
Voordat ik inga op je post wil ik even zeker weten wat je hier bedoelt;
‘Ik voel me ook totaal niet geroepen om op haar kind te letten als er besloten wordt bij mij thuis te spelen.’
?
Oh inderdaad
Over die zin had ik even heengelezen.
‘Ik voel me ook totaal niet geroepen om op haar kind te letten als er besloten wordt bij mij thuis te spelen.’
In dat geval het kind zeker niet bij jou laten spelen.
Maar als er in jou nog zoveel wrok zit waardoor je zo blokkeert zou ik toch maar hulp gaan zoeken bij het verwerken.
Ik kreeg ooit totaal onverwacht
excuses. Op straat in de stad waar ik nu woon. 180 km van waar ik opgroeide. Mijn naam wat fijn dat ik jou zie want ik wil mijn excuus aanbieden. wat ik bij jou deed kon niet maar het ging zo beroerd met me. Verhaal niet op een verontschuldigende manier maar echt als informatie. Het hielp enorm. Hier was therapie geweest voor die periode en ik denk dat daardoor het lef er was om dat excuus aan te bieden. Maar ik denk dat je de ruimte moet openhouden voor de ander om te laten zien dat ze het nu wel ziet.
En haar kind straffen voor wat haar moeder deed? Echt? Oeh weet je zeker dat het niet zinnig is er zelf iets mee te doen? Ik heb echt iets aan de therapie gehad......
Mijk
Euhm confrontatie
Poeh moeilijke kwestie. Ik ben als kind ook erg gepest. Ik woon ver uit de buurt van die pesters maar mocht het iemand zijn waardoor ik vaak met diegene geconfronteerd ga worden dan ga ik diegene opzoeken en zelf confronteren.
Zou het zonde van mijn energie vinden om weer die rottijd uit mijn jeugd mee te moeten maken door herinneringen.
Kind kan niets doen aan wat moeder deed. Je kunt uiteraard juist door het contact met het kind ervoor waken dat het zich net zo gedraagt.
Maar als jij niet bereid bent het kind de behoeden voor ongelukken en gevaar. Moet je de moeder daar maar even mee confronteren.
Nee, ze heeft al genoeg aangericht
Ik denk dat je door haar kind en daardoor haar in je huis te halen je eigen grenzen over gaat. Je kan het afhouden met allerlei smoesjes of eerlijk aan je kind vertellen hoe het zit. Duidelijk zijn dat het kind van haar er niets aan kan doen maar dat het voor jou te heftig is.
Wat misschien ook kan is dat je laat afspreken als je werkt of weg bent zodat je partner het kan regelen maar dat lijkt me eerder een soort uitstel van.
Ik ben niet zo van dat alles maar moet kunnen, dit is te zwaar, ze heeft echt al genoeg aangericht. En stel dat je een gesprek met haar aangaat hoe dan verder? Gezellig over ditjes en datjes babbelen? En wat haalt zo'n gesprek dan weer allemaal naar boven? Zij zal het waarschijnlijk heel anders beleefd hebben. Mocht het nog spelen in je leven dan zou ik wel op zoek gaan naar hulp want ik kan me voorstellen dat als je je pester weer tegenkomt er van alles door je heen gaat.
Methode marsy
Regie in eigen hand, precies zo vragen en wachten op de reactie. Staat je die niet aan dan moet je dat uitleggen aan je kind.
Je snapt dat je nog erger bent dan haar als je haar kind niet veilig wil houden? Jij bent nu een volwassene tegenover een onschuldig kind. Zij was niet volwassen.
En ja ik ben ook flink gepest...
Pesten
Je bent er duidelijk niet overheen. Dat je haar kind niet in huis wil, zegt al genoeg. Wat heeft dat kind jou of jouw kind misdaan? De andere vrouw weet dat er iets scheef zit, want anders was ze wel naar je toe gekomen om een praatje te maken over die goede oude tijd en hoe toevallig het is dat ze je weer treft. Dat merk je ook als het om die nietmachine gaat. Bedenk je echter dat de twee kinderen nog minstens 6 jaar bij elkaar op school zitten en in een dorp elkaar overal tegen komen bij sport, kinderactiviteiten etc. Daarna gaan ze wellicht naar dezelfde middelbare school en fietsen ze samen etc. Wil je je dochter werkelijk dat ene kind laten ontlopen? Daarmee geef je geen goed voorbeeld naar haar! En denk je niet dat je dochter van 5 het raar vindt om te horen dat ze niet met Truusje af mag spreken omdat haar moeder vroeger niet zo aardig was? Echt, wed maar dat je dochter dat zo tegen Truusje gaat zeggen en dan heb je de rapen gaar. Krijg je alsnog haar moeder op je dak of het gaat via het roddelcircuit tegen je werken. Hou de regie in eigen hand, spreek je kwelgeest aan en zie het onder ogen. Voor jezelf, maar vooral voor de twee kinderen. En zoek hulp als je niet weet hoe je het moet aanpakken. Kom er overheen!
Wat hierboven staat is eigenlijk precies
Wat ik wilde zeggen! Neem de regie terug. Laat zo'n vrouw nog niet 10 20 jaar na dato je leven bepalen en helemaal geen invloed op je kinderen laten hebben. En ja ik weet hoe ingrijpend pesten is en juist daarom gun ik het je zo om hier anders mee om te kunnen gaan.
Moeilijk
Ik ben het wel eens met de directe confrontatie, vanwege het dorp en je kind dat er allemaal niets aan kan doen (en dat andere kind natuurlijk ook niet!). Maar ik heb wel veel begrip voor je aarzeling. Naar aanleiding van dit draadje heb ik de naam van mijn pester eens opgezocht en toen ik haar foto zag kreeg ik direct een ellendig soort kippenvel. Ik zou het echt heel moeilijk vinden om haar aan te spreken.
lastig maar misschien kun je het afsluiten
Het is lastig inderdaad, maar als je kind ergens wilt spelen moet je dat niet tegenhouden, misschien krijg je zo een kans om het uit te praten.
Mijn kind zat ook in de klas bij een moeder die mij vroeger pestte, we doen gewoon normaal tegen elkaar, we zijn volwassen geworden. Het zal nooit mijn vriendin worden maar de kinderen spelen wel geregeld samen.
Wel gedaan
En scherp in de gaten gehouden en ingegrepen toen moeder staaltjes gedrag van vroeger liet zien aan mijn kind. Spelen was daarna over.
zelf de regie nemen
Zoals MarSy schrijft. Jullie kinderen zitten bij elkaar in de klas, ze wonen in hetzelfde dorp. jullie zullen elkaar vaak tegen kunnen komen.
Het is heel goed mogelijk dat zij de situatie van vroeger anders ziet dan jij. Maar je voelt dat ze je ontwijkt. Het lijkt me heel zinnig de kwestie open te gooien. Dat is een flinke drempel. Dat snap ik goed, ik heb ook ervaring met gepest worden.
Maar het geeft duidelijkheid. En het is een goed voorbeeld naar je kind, als dat ooit ter sprake zou komen. Wrok en bitterheid laten voortwoekeren helpt niemand verder.
hoe is het kind?
Mijn dochter zat in de klas bij de dochter van een moeder die vroeger de bitch van de klas was. Ze had het niet zozeer op mij voorzien, maar ik ging haar wel bewust uit de weg. Toen de meiden met elkaar wilden spelen, vond ik dat in eerste instantie goed. Maar al snel merkte ik bij het meisje dezelfde verdeel-en-heers tactieken die haar moeder ook vertoonde. Toen heb ik er een einde aan de speelafspraakjes gemaakt. Tegen moeder, die op hoge toon verhaal kwam halen, heb ik gezegd dat de meiden qua karakter niet zo goed bij elkaar pasten - net als wij vroeger. Toen was het klaar. Meisje bleek later inderdaad uit te groeien tot een enorme treiterkop en daar heeft de hele klas last van gehad. Dochter is wel blij dat ze geen vriendinnen waren geworden want de beste vriendin van meisje werd steeds voor het karretje gespannen van meisjes pesterijen, terwijl het volgens mij met de juiste vriendinnen best een leuk meisje had kunnen zijn.
