Moeite met intens geluid van dochter
Hoi allemaal,
Ik zoek even wat herkenning en wellicht tips.
Onze dochter is een heerlijk grappig, sociaal, leergierig kind. Dat zijn uiteraard niet de kenmerken waarmee we worstelen. Als baby al had zij een enorm hard stemgeluid op een hele nare frequentie. Ze huilde niet perse veel maar als ze huilde…. Gekmakend om eerlijk te zijn. Ze groeide op tot een vrij intensieve peuter, altijd intens blij of intens verdrietig. En bij dat laatste ging het nog steeds gepaard met voor ons letterlijke oorpijn. We hebben de babytijd en peutertijd een beetje doorstaan met het idee dat huilen alleen maar minder wordt maar terugkijken gaf haar stemgeluid ons enorm veel stress toen al. Nu herkennen we in haar ene hoogsensitief kind in combinatie met een sterke wil. Nog steeds zijn haar emoties extreem blij (superdankbaar, enthousiast, liefdevol ect) of extreem negatief. Bij een tegenslag maakt ze echt een heel naar geluid een soort nephuil misschien maar haar emoties zijn wel echt. Ze krijgt niet haar zin met huilen, we spreken haar er keer op keer er op aan. We leren ademhalingsoefeningen om te kalmeren ik ben aan de slag gegaan met de innerlijke familie, erken haar emoties, blijf consequent, heb een coach bezocht en dat heeft gelukkig al veel goeds gedaan. Eigenlijk hadden we voor de zomer een enorme doorbraak en ook de zomer was super. Nu is school weer gestart en daar doet ze enorm haar best. Toch opnieuw spanning en alles komt er thuis uit. En ik trek het niet meer. Het doet zo onwijs pijn aan mijn oren, de smartwatch gaat hier letterlijk af dat er een bepaald decibel wordt bereikt. Ik wil niet tegen haar schreeuwen laat staan haar slaan maar ik voel me ondertussen zelf mishandeld en ik moet echt moeite doen om me te beheersen. In het ergste geval stuur ik haat nu weg of loop ik weg om een escalatie te voorkomen maar zij zelf escaleert dan alleen maar verder. Ik trek alles uit de kast om haar en ons hier mee te laten omgaan.
Iemand nog een goed idee 😭 of bemoediging.
Gaan zingen heb ik al eerder geprobeerd, maar dat helpt hier niet. Ze werd er alleen maar boos om. Ben benieuwd hoe ze op dansen zal reageren.
Jonagold schreef op 31-08-2022 om 21:36:
Zou iets als logopedie misschien kunnen werken? Of desnoods zangles? Als ze haar stem anders leert gebruiken kan dat misschien helpen.
Best herkenbaar, wij hebben een buurmeisje met een snerpende stem en voor een jengelhuil die bij ons meteen zorgt voor vlekken in de nek. Zo ‘s zomers erg irritant omdat iedereen buiten zit / de deuren open heeft staan. Maar voor de ouders is het nog veel vervelender, dus wij zijn allang blij dat het ons kind niet is…
Stembeheersing zou idd kunnen helpen.
Gelukkig zelf geen ervaring mee maar ik kan mij er iets bij voorstellen. Ik kan slecht tegen harde/snerpende/schelle geluiden.
is een spanningsthermometer niet passend voor haar? Daar kan zij non verbaal haar spanning op aangeven en jij kan daar het programma op aanpassen. Het klinkt alsof ze ook erg overprikkeld is.
En hebben jullie een dagplanner zodat ze dag kan overzien? En daar bijvoorbeeld kaartjes aanhangen dat ze een rustmoment kan pakken. (Tv kijken, samen boekje lezen, luisterverhaal, muziek maken of luisteren, of juist iets fysieks doen)
Een dagje minder naar school om zo wat meer rust in te bouwen?
Hoort ze wel goed? Is dat goed getest?
Ik zou dus meer gaan zitten op preventie.
Dat lijkt me ook echt niet prettig en snap wel dat dat flink stress geeft.
Oordoppen indoen als ze een bui heeft?
Familie van me heeft ook een meisje met een hele hoge scherpe gil. Als baby ook als ze huilde. De ouders deden dan oorbeschermers op.
Ik ben bang dat je dit ook een beetje moet uitzitten. Als ze ouder is kan ze hopelijk beter met haar emoties en volume omgaan.
Tatemae schreef op 31-08-2022 om 22:00:
is een spanningsthermometer niet passend voor haar? Daar kan zij non verbaal haar spanning op aangeven en jij kan daar het programma op aanpassen. Het klinkt alsof ze ook erg overprikkeld is.
En hebben jullie een dagplanner zodat ze dag kan overzien? En daar bijvoorbeeld kaartjes aanhangen dat ze een rustmoment kan pakken. (Tv kijken, samen boekje lezen, luisterverhaal, muziek maken of luisteren, of juist iets fysieks doen)
Een dagje minder naar school om zo wat meer rust in te bouwen?
Hoort ze wel goed? Is dat goed getest?
Ik zou dus meer gaan zitten op preventie.
dank daar ga ik verder over nadenken.
ik weet niet zo goed of ze overprikkeld is. Ze heeft best een flinke ontwikkelingsvoorsprong en rust inbouwen vind ze vooral hinderlijk. We hebben voorheen wel draakje vurig gelezen die zal ik weer eens opzoeken. Ook doen we elke avond slaapklets en daar komt vooral uit hoe leuk alles is. We zijn hier allemaal wel intensieve mensen. Kleuren op een thermometer of groen of rood. Oranje kennen we niet 🫣
Niet gelijk uit school naar huis gaan
Maar naar het bos
Mag zij even lekker gillen
En dan naar huis
Ik heb mijn dochter altijd gezegd vanaf dat ze kan praten dat gillen, huilen en schreeuwen nergens voor nodig is. Ik ben niet doof en ook niet van plan dat te worden. Als ze iets wil of iets niet leuk vindt, kan ze dat gewoon zeggen. Bij gillen/krijsen luister ik niet en een nee wordt daardoor ook geen ja. Ze mag uiteraard wel verdrietig zijn als ze iets niet mag, maar dan wel proportioneel. Er is een verschil tussen geen snoepje mogen en je arm breken zeg maar.
Nu heb ik wel een rustig, meegaand kind, maar wel eentje die alles leuk vindt en enorm geniet van het leven. Soms is het dan wel even te veel, is ze moe en prikkelbaar. Echte hysterische krijspartijen en ontploffingen heeft ze tot nu toe alleen maar gehad op momenten dat ze op medisch gebied nogal wat pech had en dat heel onrechtvaardig vond en ze gigantisch met zichzelf in de knoop zat. Dat kon wel een tijdje aanhouden. Tot nu toe werkt er zijn, haar vasthouden en haar de spanning en frustratie laten ontladen het beste. Maar heel eerlijk; ik zou niet het geduld hebben om een kwartier te knuffelen bij verdriet om een 'nee' en dat meerdere keren per dag. Ik heb ook wel eens gezegd dat ze best boos mag zijn, maar dan wel op een plek waar ik er geen last van heb. En dus ook geen gegil/geschreeuw.
Dingen zelf willen bepalen herken ik wel van mijn dochter. Binnen grenzen geven we haar ook keuzes waar mogelijk. Maar soms zijn er wel dingen die gewoon moeten.
Lijkt me lastig, ik zou er ook niet goed tegen kunnen denk ik. De atlete Femke Bol ( met respect overigens) heeft ook een stem die iets kan oproepen. Mijn eigen dochter snerpte vroeger erg, ook intelligent, prikkelgevoelig. Nu alleen als ze heel boos is.
Ik zou denk ik ook eerst inzetten op het verschil van gecontroleerd ( in huis) en ongeremd ( strand/bos)schreeuwen.
Als dat niet helpt evt een andere coachingvorm met bv spelvorm, want ze is nog wel jong om alles te kunnen reguleren.
Kun je op een andere manier meer rekening houden met haar behoeftes? Zoals het zelf willen bepalen. Misschien is dat best mogelijk zonder op je tenen te hoeven lopen. Het is voor haar blijkbaar erg belangrijk. Het gaat misschien niet altijd maar wellicht zijn er nog manieren om haar meer ruimte hierin te geven of haar iig dat gevoel te geven, dat lukt op deze leeftijd nog best goed meestal. Het klinkt alsof ze sterk de behoefte heeft hier nu mee te experimenteren en daar kun je op veel gebieden misschien meer op inspelen met spelletjes ed.
Verder goed in de gaten houden idd of ze niet teveel prikkels heeft. (leuk is heel wat anders dan ook goed kunnen verwerken) Maar ook of ze genoeg uitdaging krijgt op school.
En idd de behoefte aan geluid produceren proberen om te buigen. Ik heb zelf weleens bij heel sterke emoties dat ik heel hard ga gillen in de auto (met gesloten ramen 😄) en dat lucht echt enorm op.
Saartjepoes schreef op 31-08-2022 om 22:07:
[..]
dank daar ga ik verder over nadenken.
ik weet niet zo goed of ze overprikkeld is. Ze heeft best een flinke ontwikkelingsvoorsprong en rust inbouwen vind ze vooral hinderlijk. We hebben voorheen wel draakje vurig gelezen die zal ik weer eens opzoeken. Ook doen we elke avond slaapklets en daar komt vooral uit hoe leuk alles is. We zijn hier allemaal wel intensieve mensen. Kleuren op een thermometer of groen of rood. Oranje kennen we niet 🫣
Hoe leven jullie dan het omgaan met emoties aan haar voor?
Als er geen oranje is in het gezin, waarom is de verwachting dat zij die wel moet hebben?
Veel is erg herkenbaar van onze getraumatiseerde dochter. De geluiden die ze maakt als haar emmertje overlopen zijn echt pijnlijk. Vooral ook omdat ik weet wat voor onderliggende pijn er zit. Maar op sommige dagen blijven de geluiden doorgaan en doet het zo'n beroep op mijn geduld. Als mijn man thuiskomt dan ga ik soms letterlijk even weg, afstand nemen.
We hebben intensieve therapie gehad voor haar. Die ik weer opnieuw inzet op slechte dagen. Wat haar helpt, zou jij misschien ook eens kunnen proberen om je dochter te laten ontprikkelen zonder die geluiden:
- spreek andere zintuigen aan, door bijv aan een lolly te zuigen
- een trampoline werkte super om te ontladen. Helaas na onze verhuizing niet meer mogelijk.
- wiegen zoals je bij een baby doet helpt haar het beste.
- knuffelen en sussende geluiden maken
- het boek Relaxklets (van dezelfde maker als Slaapklets) heeft geweldige oefeningen.
Al dit soort dingen helpen haar. Waardoor de geluiden wat minder worden.
Maar ik snap je frustratie. Ik heb regelmatig gehuild van onmacht, frustratie, het gevoel dat ik niet meer kón. Ook nu in de vakantie, nu alle structuur van school wegvalt, merken we een terugval. Daarin blij als de school weer begint. Even géén geluiden om me heen....
Tatemae schreef op 31-08-2022 om 22:34:
[..]
Hoe leven jullie dan het omgaan met emoties aan haar voor?
Als er geen oranje is in het gezin, waarom is de verwachting dat zij die wel moet hebben?
Ik bedoel de kleuren meer naar gevoel, niet naar uiting in emoties. Mijn dochter lijkt in karakter meest op mijn man. Ik zelf reageer meer teruggetrokken als ik me niet fijn voel. Ik zeg ook nergens dat ze die emoties niet mag hebben, ik weet me alleen geen raad met het geluid wat daar bij komt kijken, dat doet namelijk wat met mij. Ik probeer zo veel mogelijk voor te doen hoe je emoties en grenzen aangeeft met woorden en erkenning.
Verder geef ik haar keuze waar ze kan. Ik vind die sterke wil ook eigenlijk geen probleem. Het gaat echt om het geluid. (Wat dus wel even ene goed inzicht is)
ook bij oudere soms ik heb een tante die praat niet die schreeuwt
als ze normaal ook opvallend hard praat; oren laten checken
Verder is hier de regel ik huis dat er gewoon niet geschreeuwd of gejammerd wordt en toen ze klein waren werden ze gewoon naar hun kamer gestuurd dan
Als je rustig ben dan praten we
Klaar
Geen idee of ik goed zit hoor, maar ik sla even aan op je opmerking ontwikkelingsvoorsprong. Krijgt ze op school wel genoeg uitdaging? In welke groep zit ze?
Mijn dochter heeft een ander stemgeluid, maar herken wel de frustratie, de gevoeligheid en de boosheid de ze had toen ze jonger was.
Achteraf heeft ze jarenlang op school lief meegedaan, maar ver onder haar niveau. Thuis kwam alles er uit.
Ook jarenlang bezig geweest met boekjes, emoties en ga maar door, maar zonder resultaat. De juf vond het een heerlijk kind, zo lief, hulpvaardig en kon lekker mee komen. Dat ze thuis ontplofte was echt een raadsel. Nu ze op haar niveau les krijgt is het een heel ander kind.
