Moet jullie kind verplicht op een sport / clubje?

ik wil dat ze 'iets' doen met anderen buitenshuis. Als ze dat zelf regelen door heel veel af te spreken/buiten te spelen etc. dan is dat ook goed, maar zo niet dan organiseren wij het wel voor ze

En waarom? Nou, vooral omdat het goed (en fijn) is om steeds nieuwe ervaringen op te doen, zeker als je nog zo jong bent. Je moet dan nog ontdekken wie je bent, wat je leuk vindt en waar je goed (of slecht) in bent. En dat ontdek je alleen maar door te doen.

sportpas

Overigens heb je in onze gemeente de zogenaamde 'sportpas' waarmee basisschoolkinderen 2x per jaar voor een paar euro 5 lessen van een sport (of scouting, of schaken etc) kunnen volgen ter kennismaking. Ideaal! Mijn (4) kinderen hebben zo al heel veel dingen eens uitgeprobeerd.

sportpas

Die sportpas hebben ze bij ons ook. Mijn kinderen hebben op die manier inderdaad sporten als reddingszwemmen, judo, snorkelen en rugby uitgeprobeerd.

Mijn dochter is met korfbal begonnen na een schoolkorfbaltoernooi. Ze vond het toen zo leuk dat ze daarna zelf ook op korfbal wou.

min of meer verplicht

Ik vond het ook wel belangrijk dat ze naast school nog iets buitenshuis hebben, ik heb twee kinderen en in totaal hebben ze (naast zwemles) 11 dingen gedaan waaronder judo, diverse balsporten en scouting. Bedenk eerst welke dag je wel en niet handig vindt voor je gaat kijken en of het brengen en halen een probleem is en wat er van ouders wordt verwacht en of je dat kunt geven. Scouting is wat dat betreft wel één van de makkelijkste (naast judo wellicht maar dat was niet op wedstrijdnivo).

Nee

Niet verplicht maar ze hebben beide altijd wel een sport en/of muziekles gehad. Nooit teamsporten overigens.

Ligt aan kind

Dochter speelde altijd buiten, had een uitgebreid sociaal leven en had helemaal geen zin in verplichtingen. Zij deed af en toe eens een korte cursus ergens maar verder niet.
Zoon is wat luier aangelegd en zit op scouting. Hij gaat graag, maar ik heb met hem dus wel gezocht naar een activiteit buiten zijn vertrouwde kringetje.

Verder moet er van ons niet zoveel

uitproberen

Als je zoon niet precies weet wat hij leuk vindt dan kun je toch via school allerlei activiteiten uitproberen. Bij ons heet dat buitenschoolse activiteiten, maar soms wordt het verlengde schooldag genoemd. Bij ons bieden ze van alles aan: voetbal, tennis, basketbal, gitaar, programmeren en zelfs cursussen minecraft.

Ik vind het wel belangrijk dat ze *iets* doen, al is het alleen maar voor de sociale contacten. Maar ik vind het ook mooi dat je met een team aan iets gezamenlijks bezig bent.

Hier moest dochter op een gegeven moment een sport kiezen. Sporten is goed voor je lijf en je conditie. Dochter was weinig actief in het dagelijks leven en haar conditie was beperkt. Als we bijvoorbeeld een stuk gingen fietsen of iets anders actiefs deden met het gezin merkte ik dat oudste en jongste prima mee kwamen terwijl middelste al snel moe was. Dat was het moment dat we het kiezen voor en sport verplicht hebben gesteld. Daarnaast vind ik het goed dat kinderen discilpline en doorzettingsvermogen krijgen door het sporten en leren samenwerken. Gelukkig haalt dochter er nu ook heel veel plezier uit maar als we niet hadden doorgezet en het vrij hadden gelaten was ze niks gaan doen, ze is liever lui dan moe. Al zou je dat als je haar inmiddels ziet voetballen niet meer zeggen, ze blijkt bloedfanatiek te zijn.

en dan verplicht een sport omdat ze al zo veel stil zitten en die 2 uurtjes schoolgym zetten ook niet veel zoden aan de dijk.
Eerst zwemles en nadat ze haar B had mocht er iets bij.

Volgend seizoen is het 4x trainen voor badminton en nog zwemvaardigheid en daarnaast in het voorseizoen nog toernooien en in het voorjaar competitie.

Scouting?

Als buitenspelen zijn hobby is vind hij misschien scouting wel leuk? Of bij de zeeverkenners, landverkenners of luchtverkenners.
En misschien kun je hem eens meenemen naar een open dag van de scouting. Maar ook naar een open dag van de muziekschool. Of van een muziekkorps. In sommige plaatsen heb je ook nog wandelende bands.
En kijk vooral ook even wat iets voor investering van jezelf vraagt want je zult ze vooral in het begin nog moeten brengen en halen.

Ja en nee

Hier twee kinderen. De oudste is 10 jaar en een actief en bezig typje. Hij vindt veel leuk. Kan ook prima omgaan met een vrij druk schema. Jongste is iemand die best veel tijd voor zichzelf nodig heeft, vindt veel dingen leuk maar wel op haar moment en haar voorwaarden.

Oudste zit dus al van jongsafaan op verschillende clubjes en sporten. Voetbal, karate, dansen, hockey. Gaat nu 4x per week sporten (2 verschillende sporten) en zou liefst nog meer doen maar dat vinden wij niet oké. Bij hem wel bewust gekozen voor een teamsport, vinden we voor hem een belangrijk stukje van zijn opvoeding. Leren omgaan met winst en verlies, samenspelen, incasseren, voor je team werken, etc komt allemaal terug in een teamsport.

Jongste is nu 8 en zit nog nergens op. Noemt weleens wat ze leuk zou vinden, maar heeft geen echte duidelijke wensen. Omdat ze best moeite heeft met dingen 'moeten' en heel graag haar eigen gang gaat en de tijd aan zichzelf heeft, lijkt een vast clubje voor haar best een investering. Ze doet (via school) wel regelmatig mee met workshops als striptekenen, sport en spel of een instrument bespelen. Dat is direct na schooltijd en als ze dan eenmaal thuis is hoeft ze verder niets meer. Voor haar vinden we een teamsport ook belangrijk, maar rust en ruimte om te doen wat ze zelf wil nog net wat belangrijker.

Conclusie: hier hangt het dus af van het kind in kwestie en van onze inschatting wat goed is voor dat kind.

Nee

Ik heb makkelijk praten, want de kinderen wilden zelf op turnen zodra ze naar de basisschool gingen, maar ik zou niets verplicht hebben. De tip om met een kind overal een kijkje te nemen en ze vrijblijvend te laten proberen, vind ik wel een goede, maar ik zou zelf nooit zeggen dat Jantje op voetbal moet of Marietje op tennis.

verplicht of stimuleren?

Het klinkt heel verschillend, maar ik denk dat dat reuze meevalt... Ik heb mijn kinderen niet letterlijk 'verplicht' ("jij moet nu op voetballen!"), maar wel flink gestimuleerd om diverse sporten/activiteiten uit te proberen tot ze iets vinden dat bij ze past.

Het verschil zit meer in 'hoe je het noemt' dan hoe het er in de praktijk aan toe gaat denk ik.

andere tijden

In onze basisschoolkindertijd bestonden er nog geen tablets en smartphones die veel aandacht opeisen.

Ik zou kinderen zéker aanmoedigen 'iets' te doen naast schooltijden. Sport, muziek, toneel, circus, scouting. 'Moeten' klinkt niet fijn, maar het is ook jammer als je zoon in deze jaren niet ontdekt dat er meer vrijetijdsbesteding bestaat dan wat hij nu kent. Laat hem ermee kennismaken, er zijn al verscheidene tips gegeven. Hij kan niet zomaar uit het niets verzinnen wat er leuk zou kunnen zijn.

Min of meer

Hier min of meer wel.
Dochter wilde ook altijd zelf wel graag iets doen. Heeft diverse dingen op dansgebied gedaan. Geen teamsporten, daar had ze geen behoefte aan. Wat dat betreft liet ik haar wel vrij in de keuze wat ze wilde. Misschien iets te vrij, want achteraf verweet ze ons dat ze ook wel een keer tennis had willen doen of iets in die richting. Ze ging later met een vriendin samen squashen en was daar snel weer op uitgekeken. Was het dus toch niet helemaal.
Zoon was een heel ander kind dan dochter, nog steeds trouwens. Wat minder sociaal, kon zichzelf niet goed vermaken. Voor hem zochten we dus echt een invulling van het weekend destijds. Hij ging naar de scouting. Eerst eenmaal per 2 weken naar de Bevers. Vond ik eigenlijk te weinig want hij moest steeds weer wennen. Uiteindelijk vond hij het er wel leuk, maar heeft lang geduurd. Na een jaartje welpen erachteraan, wilde hij op voetbal. Die overstap gemaakt en dat doet hij nu met 12 jaar nog steeds met enorm veel plezier. Veel socialer is hij er niet van geworden maar het doet veel voor hem dat hij ergens goed in is.
Ik denk wel dat het voor mij zou afhangen van hoe het kind is. Als een kind echt niet op een clubje wil en wel heel veel buiten speelt, met andere kinderen optrekt etc. zou ik er minder gauw voor kiezen. Voor zoon in dit geval, die thuis echt alleen maar achter zijn tablet duikt, is het erg goed om af en toe buitenshuis iets heel anders te doen. Ziet hij zelf inmiddels ook wel in gelukkig.

Zeker belangrijk

Ik vind het zeker belangrijk dat mijn kinderen naast school nog iets doen. Bewegen is gezond. En de sociale contacten zijn ook fijn. Ze mogen op max twee dingen waarvan 1 sport. Ze mogen wel zelf kiezen wat ze willen.

Mijn zoon is niet zo'n sporter. Na de zwemles is hij eerst begonnen met zangles. Als hij het echt niet had geweten dan had ik hem opgegeven voor Clicks (sportprogramma dat vanuit school wordt aangeboden waar ze uit verschillende programma's kunnen kiezen met verschillende sporten). Begin van het schooljaar gaf hij zelf aan dat hij wel op judo wilde en dat doet hij nu nog steeds.

Dochter zit al vanaf 2,5 op dansen. Ze is heel bewegelijk en sportief. Ze heeft nu haar A diploma, komende zaterdag mag ze voor B op en als alles goed gaat heeft ze voor de zomervakantie haar C. Daarnaast is ze sinds deze week begonnen met twee keer in de week dansen.

Pas later bij dochter

Dochter heeft eerst gedanst daarna Een jaar of wat gevolleybald en toen even niets. Ze speelde wel volop en zat op scouting. later waterpolo ( aant eind v d basisschool) ontdekt en doet dat nog steeds vol overgave, nu al zo'n 9 jaar. Van te voren speelde ze heel veel met vriendinnetjes binnen en buiten. Sprak veel af en was altijd bezig.
Zoon heeft vanaf t moment dat zijn zwemdiploma B binnen was gevoetbald en doet dat nog steeds.

lilian

Waarom telt scouting als niets, of begrijp ik je verkeerd?

Niet verplicht

We hebben de kinderen niet verplicht aan sport te doen, maar ze doen het wel alle vier. Eén van de kinderen hebben we gestimuleerd om een teamsport te gaan doen, maar dat bleek geen succes. Individuele sport wel. Amv, muziekles verplichten we wel, in groep 4 en 5, daarna mogen ze zelf kiezen of en welk instrument ze gaan spelen. Twee kinderen spelen wel een instrument, de andere twee niet. Ze mogen op twee dingen, sport en muziek of iets anders, zoals tekenen/schilderen of op twee sporten.

Als de grootste hobby tablet is, zou ik wel gaan stimuleren om iets buitenhuis met anderen te gaan doen, verbreedt de kijk op de wereld en het stimuleert vaak ook.

Triva

Ik bedoelde even geen sport. T staat er inderdaad wat vreemd.

Zwemles

Ik vind zwemles trouwens ook een sportieve activiteit. De meeste jonge kinderen zitten wel een periode op zwemles. En vaak ook twee keer per week. Mijn dochters zaten uit vrije wil daarnaast op turnen, maar ik had de zwemles op zich ook voldoende gevonden. Ze hebben daarna, omdat een buurtmeisje het deed, nog een dik jaar op twirlen gezeten. Niet ons idee van 'leuk', maar goed in het kader van 'laat ze het maar proberen' een baton gekocht. We waren blij toen ze weer 'genezen' waren. Daarna is de oudste op scouting gegaan en de andere heeft een tijdlang niets gedaan. Ze wist gewoon niet wat ze leuk vond. Tot vriendinnen haar meevroegen naar voetbal. Dat heeft ze jaren gedaan. Wij hebben de mazzel gehad, dat het altijd online-tijdperk nog niet op volle toeren was, dus tijdens de kinder- en jonge puberjaren werd hier gewoon gespeeld, of rondgewandeld, dus ook buiten. Ik kan me best voorstellen dat je wat harder achter hun broek aan zit om iets te doen, als ze aan hun scherm vastplakkend in hun kamer blijven hangen. Ik zie dagelijks kinderen die na schooltijd een potje met elkaar voetballen (of basketballen). Wat mij betreft zou dat ook volstaan, ipv bij een club voetballen. Als ze zelf meer willen, dan op een veldje tegen een bal trappen, komt die vraag neem ik aan vanzelf wel.

lastig

Het ene kind is het andere niet. Sommige kinderen laten zich stimuleren, een drempel overhelpen.
Bij andere kinderen wordt het niks, als ze niet zelf al gemotiveerd zijn.
Dat laatste geldt voor mijn kinderen, voor het ene wat sterker dan voor het andere.
Ze hebben als kind heel veel dingen gedaan. Terugkijkend waren alleen die activiteiten/clubjes een succes waar ze zelf voor gekozen hadden.
Nu zit ik zelf met dochter ook wat te dubben, al een hele poos. 14 en super puberlamlendig, er komt echt NIKS uit. Hoeft maar een stukje te fietsen naar school en spaart verder al haar energie heel zuinig op. Sociale contacten onderhoudt ze vooral via social media.
Maar goed, inmiddels wil ze ook echt niet meer op een vast clubje. Ze heeft niet meer de leeftijd om het echt af te dwingen.
Ik vind het jammer, ze is goed in sporten. Vindt gym ook fijnste vak op school.
Ik vind de schermen toch best jammer, hoewel ik ook voordelen zie. Vervelen is er nooit meer bij, geen prikkel iets anders te doen.

Activiteiten

Ik zou wel een kind stimuleren om bezigheden te zoeken maar dat hoeft natuurlijk niet perse in clubverband. Ik zou me ook zorgen maken als een jong kind geen enkele andere hobby zou hebben dan achter een scherm zitten. Pubers hebben vaak een lamlendige periode en dat is wel te begrijpen (al is het ook dan belangrijk om te blijven stimuleren). Maar bij een jonger kind wat nu al nergens anders zin in heeft zou ik wel 'dwingen' om verschillende bezigheden te zoeken, desnoods inderdaad in clubverband. Er zijn zoveel verschillende dingen om te doen en het is ook belangrijk om je zelf te ontwikkelen en dingen te ontdekken. Dat hoeft natuurlijk niet binnen een vereniging maar dat kan wel een inspiratie zijn als je er uit je zelf niet toekomt.

Niet noodzakelijk sport

Computers en tablets en tv en dergelijke zijn natuurlijk de ontspanningsmogelijkheden van deze tijd... Jouw zoontje speelt ook buiten en dat is natuurlijk een goede zaak. Buitenspelen bij jullie in de buurt gaat zijn vriendenkring echter niet uitbreiden. Heel vaak zijn het dezelfde kinderen die spelen bij jullie in de buurt. Ik zou toch samen met hem eens een hobby zoeken die hij wel leuk vindt. Dat is niet alleen goed voor zijn algemene ontwikkeling, maar ook voor het sociaal contact. Hoeft daarom helemaal geen sport te zijn als hij dit niet graag doet. Al eens aan muziekles gedacht bijvoorbeeld of inderdaad scouting of zo?

Moeilijk

Wij hebben onze zoons nooit hoeven te 'verplichten' om iets te gaan doen, we moesten ze eerder afremmen (of helpen kiezen als het teveel werd).

Oudste hebben we wel een beetje moeten pushen om eens te gaan kijken bij scouting (mee met een vriendje wat er al zat). Toen hij die drempel (hij was toen 6.5) over was vond hij het wel gelijk heel leuk. Jongste wilde op voetbal met zijn vriendjes toen hij bijna 5 was... en toen wilde oudste ook. Dat was niets voor oudste, maar hij wilde perse. Hij heeft met moeite het jaar volgemaakt... Intussen zat ook jongste op scouting. Toen waren ze ook ongeveer klaar met de zwemlessen (gelukkig). Oudste heeft daarna nog een paar jaar op gym gezeten, en allebei op judo. Later (vanaf groep 7/8) ook voor allebei muziekles. De gym viel als eerste af bij oudste (groep 8), de voetbal viel bij jongste af na de brugklas (teveel overlap met muziek en scouting, en niet leuk meer), daarna de judo eerst bij jongste en iets later ook bij oudste. Jongste is ook gestopt met scouting, oudste is doorgegroeid naar leiding. Beiden deden in de bovenbouw VWO geen sport meer, anders dan het fietsen naar school en de gym op school. Oudste is dit jaar als student gaan roeien

Kortom, ik heb geen ervaring met kinderen die niks willen... Ik heb ook geen idee wat ik gedaan zou hebben als ik een 'bankhanger' als kind gehad zou hebben. In ieder geval wel flink stimuleren om veel te doen en verschillende dingen proberen denk ik. Voor een kind wat van buitenspelen houdt denk ik ook direct aan scouting als leuke club-activiteit. Iedere zaterdag een paar uur begeleid buiten bezig, soms een weekend kamp en in de zomer een week samen op kamp, heerlijk (ook voor de ouders).

scouting

Een enorm voordeel van scouting is dat het wel actief is, maar geen sport. Voor kinderen die weinig met sport hebben (zoals mijn zoon) kan scouting heel aantrekkelijk zijn. Ook is er geen sprake van uitsorteren naar bekwaamheden: iedereen doet gewoon mee. Voor de motorisch niet zo sterken ook wel prettig.

Femh, mijn zoon zit dus ook scouting, en heeft ook een tijdje freerunning gedaan, dat vond hij ook erg leuk. Helaas is daar nu geen mogelijkheid meer voor.

Voor het verruimen van de blik is muziekles of een knutselactiviteit natuurlijk ook leuk, maar lichamelijk actief word je daar dan weer niet van

Groeten,

Temet

Heel vaak zijn het dezelfde kinderen die spelen bij jullie in de

aldus Rosemarije.

Wat is daarop tegen? Mijn dochters speelden aanvankelijk ook alleen met kinderen uit de buurt of uit hun klas. Ze zaten op turnen, maar ook met meisjes die ze al kenden van school, of scholen uit de wijk. Via een van die kinderen is mijn jongste dochter op een sport beland en daar leerde ze weer andere meisjes kennen. De oudste ging op scouting, dat was wel omdat ze behoefte had aan meer dan de wijk en heeft lang genoeg gehad aan het gezelschap van andere kinderen/groepsgenoten op de scoutingdag, maar op den duur zijn daar langdurige vriendschappen ontstaan. Ze is nu 26 jaar en zit inmiddels 16 jaar op scouting. Ze heeft allerlei cursussen gedaan en is leidster, organiseert (mede) kampen en activiteiten, het staat zelfs goed op haar cv.

Een kind met weinig vriendschappen of contacten, is niet automatisch een minder sociaal, minder gelukkig, of een zielig of te inactief kind. Alleen als een kind zelf aangeeft dat het zich eenzaam voelt, of waarvan je ziet dat het met de ziel onder de arm loopt, kun je beter een beetje stimuleren om iets te doen wat nieuwe contacten mogelijk maakt, als dát is wat je wilt bereiken.