Niet alleen willen inslapen

niet zielig

Dit klinkt eerder als zielig voor papa, niet voor de zoon...
Ik zou resoluter zijn. Zeg hem dat je niet de hele avond bij hem in bed kunt liggen.
Zet in het begin een luie stoel voor zijn deur neer en ga daar lekker in zitten. Als hij roept, dan ben je dichtbij.
Hij moet toch echt leren zelf in slaap te vallen, niet door jouw aanwezigheid maar door te ontspannen. Beetje melk drinken, wordt hij wellicht slaperig van. Een boekje, een dikke knuffelbeer...

Afbouwen

Ik zou dit wel afbouwen en naar oplossingen zoeken waar jij niet meer bij hoeft te zijn. Toen mijn oudste dochter nog klein was, dus peuter/kleuter, heb ik dit ook gedaan. Niet bij haar in bed liggen, maar ernaast zitten. Op een dag was ik daar zo klaar mee dat ik de knop heb omgezet.

Het is misschien even een gek om je af te vragen of jouw aanwezigheid niet juist bevestigt dat het alleen zijn inderdaad vreselijk eng is. Hij moet leren dat jouw bescherming niet ophoudt bij zijn slaapkamerdeur. Je moet de afstand dus gaan vergroten en de tijd verkorten. Als hij zich (nog) veiliger voelt met het licht aan, doe dat dan. Ik zou dus beginnen met niet meer in bed te gaan liggen, maar ernaast te gaan zitten. Als hij in slaap is gevallen, verstoor je dat minder als je opstaat van je stoel, dan als je uit bed stapt. Je kort die tijd wel meteen in. Een half uur is acceptabel. De volgende stap is dat je met open deur op de gang/overloop gaat zitten. Ook weer een half uur, waarna je weggaat. Als hij het prettig vindt om de deur open te houden, bouw je dat half uur af met open deur, anders doe je weer een half uur met dichte deur. Spreek na het afbouwen af dat hij je mag roepen als hij toch weer bang is, maar dat je dan niet meer bij hem komt zitten. Wees consequent! De ingeslagen weg moet je volhouden. Dat zal ongetwijfeld soms leiden tot wat verdriet bij je zoon, maar hoe hard dat ook klinkt, is dat soms niet anders. Je zoon is 6 dus kan vertellen waar hij bang voor is. Probeer dat te ontzenuwen en hem gerust te stellen op punten die niet realistisch zijn. Zijn angst kan te maken hebben met verlatingsangst. Jullie zijn gescheiden, dus wie zegt dat je niet ook van hem gaat scheiden? Stel hem daarover gerust. Je gaat niet weg!

Bedankt voor het advies

Klinkt als een goed systeem, ik ga het proberen de volgende keer als hij er weer is!

Ik ben benieuwd

succes

Wat herkenbaar.

Zo’n 18 jaar terug had ik met mijn oudste hetzelfde probleem....

Wat ik deed toen ik ‘de knop had omgezet’ ( want dat is idd stap 1) was i.p.v. naast zijn bed zitten in de buurt rond blijven rommelen. Je zoon is 6, dus die kun je dat prima uitleggen. Ik begon met ‘even iets ophalen vsn beneden’ en dan weer boven komen. ‘ even de was opvouwen’ op mijn eigen slaapkamer en dan even bij hem op de kamer eea in de kast leggen. Voordeel van deze aanpak was ook dat je een heleboel klusjes kon doen.... ik rommelde lekker een uurtje of 1 1/2 door, waarbij de verhouding tussen de tijd die ik boven doorbracht en beneden steeds een beetje verschoof. Dat werkte prima. Op een gegeven moment was het genoeg als de kamerdeur beneden openstond ( en boven ook) zodat hij wat achtergrondgepraat en geloop hoorde terwijl hij in slaap viel..

Vraagje: je doet co ouderschap zei je. Hoe gaat het hij je vrouw? Heeft hij daar dezelfde inslaapproblemen en/ of aangeleerde routines?

Ingrid

Neem je laptop mee en ga een filmpje kijken of radio luisteren terwijl je kind in slaap valt.
De basisschooltijd sliepen mijn kinderen ook grotendeels bij mij in bed. Het was voor beiden ook een moeilijke tijd met scheiding en onbegrip en samen slapen was voor ons allemaal gezellig en ontspannend.
Vaak ging ik er tegen 22.00 uur, of zodra het spul sliep, nog even uit om wat op te ruimen of een telefoontje te plegen.

Inderdaad rommelen

Mijn kinderen hebben het vrij lang gehad, wisselde ook van periode tot periode.
Precies weet ik het niet meer allemaal
Maar vrij lang deden we het zo dat ik (in minder angstige periodes) afsprak terug te komen. Een beetje op geleide van hun behoefte/angst.
Dus:ik ga naar beneden maar ik beloof je over 5 minuutjes nog even te komen kijken. En na een poos was 'straks komen kijken' voldoende.

Als je kind nu erg angstig is kun je er ook voor kiezen om een poosje lekker vroeg naar bed te gaan! Bij co-ouderschap gaat het iig niet over alle dagen...
Deze fase kan heel kort duren, zo voorbij zijn. Voor hetzelfde geld hoeft het allemaal na een poosje niet meer.

geef er niet aan toe

doordat hij op een leeftijd is dat ze werkelijkheid en fantasie nog niet helemaal uit elkaar kunnen halen.
Moet je misschien vragen waarom hij bang is en vanuit daar kijken naar een oplossing.
Ze moeten ook leren om alleen te zijn dus zou het gelijdelijk aan afbouwen.
Zeg dat je over 10 minuten weer even komt kijken of het goed gaat en negeer voor de rest het negatieve gedrag.
Stimuleer het positieve gedrag en geef hem complimenten als het wel goed gaat.
Zorg dat hij het vertrouwen krijgt om alleen te zijn en weet dat jij in de buurt ben.

Fantasie?

Het kan zijn dat uw kind ergens over fantaseert en hierbij de werkelijkheid nog niet kan onderscheiden van de fantasie. Dit komt vaker voor bij kleuters. Een idee is om is te vragen of hij ergens bang voor is en zo ja dan kun je dit misschien wegnemen.

Wordt hij in de nacht ook wel is wakker en komt hij dan weer bij je of gebeurd dit niet. Als hij nu inslaapt omdat hij heel moe is en vervolgens wakker wordt en jou niet ziet dan kan hij hier van schrikken en kan zijn angst groter worden. Probeer dus te ontdekken waarom hij bang is. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat meer angst heeft 1 van jullie kwijt te raken aangezien jullie elkaar ook kwijt zijn geraakt.