Ons HIBje
Even benieuwd naar jullie ideeen. Ik heb een - wat ze geloof ik hier noemen- Half Inwonend Buurkindje. Schat van een kind, kan het goed vinden met onze jongste en ze lopen, heel gezellig, de deur bij elkaar plat. Geregeld ook tot groot genoegen van de wederzijdse ouders want we vangen ook voor elkaar op enzo. Kortom, fijne situatie.
Waar ik niet zo goed mee weet wat ik ermee aanmoet is wanneer jongste een ander speelafspraakje heeft. HIBje hobbelt gewoon in en uit en sluit als vanzelf aan om mee te spelen. Ik merk alleen dat sommige speelafspraakjes dat even schakelen vinden. Ik hou op de achtergrond in de gaten dat de dynamiek goed blijft en er niemand buitengesloten wordt. Meestal gaat het goed, soms moet ik even erop attenderen dat ze met zijn drieën moeten spelen.
Wat vinden jullie? Zo doorgaan en HIBje een beetje beschouwen als een brusje dat er gewoon bij hoort? Dat ook tegen de kinderen zeggen? Of er toch anders mee omgaan? Ik ben zo wel wat vaker aan het begeleiden maar dat vind ik op zich niet erg. Kinderen zijn zeven overigens.
Ja ach
Daar heb ik ook geregeld mee geworsteld, maar dan gewoon met een zusje...
Die meestal graag mee wilde doen bij de speelafspraakjes van grote broer.
En meestal liep dat vanzelf, en soms had ik het gevoel zusje wat apart te moeten nemen. Hetgeen meestal weer dramatisch eindigde. (Met vooral vaak weerstand van het speelvriendje voor wie ik nu juist ...zucht) Waarop ik me meestal weer voor nam vooral net te doen alsof ik signalen niet oppikte en me er dus niet in te mengen. Met wisselend succes.
Hoe oud?
Zolang het goed gaat zou ik het laten gaan.
Als het strijd wordt, is het denk ik tijd om Hibje een beetje te begrenzen.
inmiddels 5 jaar geleden
Hadden voor een periode van 8 jaar ook een HIBje hier. Alleen had de buurvrouw hier andere ideeën over dan ik. Buurkind was voornamelijk hier, mijn oudste nauwelijks daar. Ze zaten ook in dezelfde klas en als mijn kind een speelafspraakje had moest buurkind er vaak bij. Dat vond ik alleen goed als oudste en bezoekend kind dat goed vonden. Helaas eiste buurvrouw dan toch dat er met drie gespeeld werd.
Na een aantal jaar vond buurvrouw dat mijn oudste te weinig alleen met hibje speelde en is er fikse ruzie geweest.
Exit HIBje. Buurvrouw is inmiddels verhuisd naar een eigen woning, buurman woont er nog met voormalig Hibje 50 % van de tijd bij hem.
De meiden hebben wel weer een goed contact maar zijn inmiddels pubers op verschillende scholen dus niet meer dagelijks.
Lering trekkend uit het verleden zou ik nu, als ik het over kan/moet doen, eerder in overleg gaan met de buren en betere afspraken maken. En vooral ook beter luisteren nasr mijn kind. Hibje bij een speelafspraakje met een ander kind zou geweigerd moeten kunnen worden zonder ruzie.
Dat zou dochter meer hebben geleerd voor zichzelf op te komen en buurkind zou hebben geleerd dat nee ook een antwoord kan zijn
hmm
Wat gebeurt er als hibje een vriendje te spelen heeft? Loopt jouw kind daar dan ook tussendoor?
Ik vind dat mijn kind met andere vriendjes moet kunnen spelen zonder brusjes erbij en ook zonder buurkindjes. Zeker binnen. Buiten is dat veel vrijer. Praat er eens over met je eigen kind. Wat vindt hij/zij ervan? In principe vind ik dat jouw kind en vriendje moeten kunnen bepalen wat ze willen met hibje maar soms moet je dat als ouder doen.
wisselend
Zoon vond het echt te lastig om zijn aandacht te verdelen tussen vriendje en buurjongetje. Gaf dit zelf aan en dus stuurde ik buurjongetje weg: zoon heeft al een vriendje te spelen.
Dochter deed altijd heel erg haar best om het beide kinderen naar de zin te maken, maar soms werd het: vriendinnetje en buurmeisje tegen dochter, ook dan stuurde ik buurmeisje weg, maar dit werd mij niet in dank afgenomen door buurvrouw (buurmeisje had blijkbaar geen idee wat ze verkeerd gedaan had)
Eerst vragen aan eigen kind en spelend kind of ze het goed vinden en natuurlijk in de gaten houden of het goed gaat.
Een broertje of zusje mag hier van mij ook niet altijd meedoen trouwens.
Een afspraak
De buren en wij hebben één afspraak met de kinderen en die maakt dat er nooit problemen zijn. Als het kind bij het buurhuis binnenloopt/aanklopt/aanbelt, dan vraagt het kind: "ben ik welkom?". Het is maar een formaliteit, het antwoord is vrijwel altijd :"ja natuurlijk", maar het geeft net de ruimte om ook eens nee te kunnen zeggen. Meestal met een reden. We gaan bijvoorbeeld net weg, of er zitten een paar kinderen huiswerk te maken met mij in de kamer. Maar ook de kinderen kunnen nee zeggen, bijvoorbeeld als ze een vriendje op bezoek hebben en daar even alleen mee willen zijn. Deze afspraak werkt al ruim tien jaar uitstekend.
Dank
Fijn deze input. Ik zal het morgen eens rustig met jongste zelf bespreken. HIBje is er dit weekend niet en ik realiseer me dat ik het totnutoe alleen besprak in of vlak na de situatie. Nu maar eens zo.
Ook ga ik eens beter overleggen met mama HIBje. Het speelt zich vooral hier af trouwens. Slechts enkele keer dat jongste daar aansluit als er al iemand speelt.
hier
Mijn dochter had een schoolvriendinnetje met een HIBje. Altijd als dochter daar speelde was HIBje er ook. Moeder van het vriendinnetje was van het type 'hoe meer zielen hoe meer vreugd'. Maar mijn dochter had niet altijd zin in HIBje (was nogal dominant) en wilde op een gegeven moment niet meer daar spelen. Dus kwam vriendinnetje als er gespeeld werd altijd bij ons. Dat vond HIBje weer niet leuk. Die bewerkte vriendinnetje dat ze niet meer bij dochter moest spelen en vriendinnetje ging daarin mee. Dat was het einde van de vriendschap tussen dochter en vriendinnetje. Jammer, want het was een leuke meid. Ik heb de moeder van vriendinnetje nog wel eens verteld hoe jammer ik dat vond, maar zij snapte niet waarom dochter niet met HIBje erbij wilde spelen. Tja, dan houdt het op.
Het kostte hier uiteindelijk vriendschap
Beste vriendin van destijds kleuter was in de zomervakantie verhuisd en had ook ineens zo'n hibje. Na de zomer weer toffe vriendinnen saam, keertje hier spelen, keertje daar spelen, en toen niks meer. Ik haalde haar op en ze zat in haar eentje te tekenen, ja haar vriendin was met buurmeisje naar buiten gegaan om met het konijn te spelen. Moeder had nog geprobeerd om mn dochter ook mee te krijgen (maar na een eerdere allergiereactie op konijnen had mijn dochter daar dus geen trek in). Ze heeft de rest van de middag alleen gezeten. De vriendschap was na ruim twee jaar ineens op. Nee ik heb het niet zo op hibjes.
