Onzeker over avondeten weekschema voor mijn kids?

hier eten wat de pot schaft

Wij eten hier wat de pot schaft, als ik boodschappen doe vraag ik vaak iedereen wat ze willen eten. We wisselen vaak af en er zijn dingen die ze niet lusten ,maar dan hebben ze pech, na 10 keer proberen lusten ze het vaak wel zeggen ze en dat klopt op. Ik ga echt niet apart koken en ik eet ook gewoon dan dingen die ik zelf minder lekker vind.

Oke...

Eten wat de pot schaft Bregje. Het kost jou vast minder werk op deze manier. Ik kook dus dubbel en kijk misschien teveel naar hun en onze wensen.

In principe wat de pot schaft....

...maaaarrrrr wij als volwassenen eten soms ook graag iets wat de kinderen écht niet lusten. Een pan mosselen of een zwaar pittige curry.
Dan ben ik echt niet te beroerd om een paar vissticks met komkommer en het restje pasta/rijst van de dag ervoor te serveren aan degene die het niet lust.
Overigens staat er hier vaak een bakje sla naast de borden. Op maat. Met/zonder komkommer, tomaat, rucola. Ook kan dat geserveerd worden voor degene die geen spinazie/bietjes/spruitjes lust. Na proeven van een redelijke hoeveelheid.
Apart eten serveren blijft hier wel een uitzondering. Tenzij ze zelf gaan helpen met koken.

Met de pot

Wij zijn mensen die niet graag lang in de keuken staan. Ons menu is als volgt, ma tm do groente, vleesvervanger en aardappelen, vrijdag een wereldgerecht, daar krijgen we dan meesgal lange tanden bij van ons kind maar hij moet mee-eten. Zaterdag of zondag iets van vlees of kip met gebakken aardappelen of friet en een blikje groenten of wat rauwkost, en dan de andere weekend dag weer gewoon groenten met aardappelen en vleesvervanger.

Ivm sport is de vrijdag het wereldgerecht dag of macaroni in plaats van woensdag. Anders was het vlees beter verdeeld in de week.

Groenten die we eten zijn, sperziebonen, snijbloemen, spruiten, witlof, spitskool, bloemkool, spinazie en broccoli. We vinden allemaal prij en wortel niet lekker. We eten ook wel gebakken courgette en aubergine.

Kind eet ons eten mee, was in beginsel lastig maar gaat steeds beter.

Dees

Snijbloemen?

hier

Hebben we een tijdje zo'n box geprobeerd (van Marley Spoon). Wat erg leuk is om eens wat andere dingen uit te proberen. Nu hebben we een aandeel in een zelfoogsttuin en ook dan eet je wat er is (deze week bijv. spinazie, paksoi, raapstelen, sla en rabarber). Natuurlijk vinden we niet altijd alles even lekker, maar het is wel erg leuk om verschillende dingen uit te proberen.
Apart koken doe ik niet. Toen de kinderen heel klein waren pureerde ik wat wij zelf aten maar al gauw aten ze gewoon met de pot mee.
Friet en pizza etc. zijn hier echt uitzonderingen. Dat is iets voor heel af en toe. En dan nog is er altijd wel groente/salade bij.
Speelt wel mee dat we hier diverse serieuze sporters hebben en eentje met een afweerstoornis. Dan leer je het belang van goede voeding wel kennen.

Wat de pot schaft

Hier eet dochter wat de pot schaft maar zat ze met 10 maanden al aan de olijven, met 13 maanden kon ze de sambaleieren van mijn Indonesische vriendin ook al waarderen en met 2 jaar moest de camembert opgeborgen worden.

Aardappels komen ongeveer 1x per maand op tafel, verder veel curry's, pasta en soep ivm sport. (4* per week, laat thuis en dan snel eten)

Verder als hobby uit eten gaan en dan mag het heel exotisch zijn: Nepalees, Dimsum, Syrisch, Libanees. We proberen alles. (Ja, insecten, slang en larven hebben we al gehad, als de locals het eten proberen we het graag)

Flavia

Ja heerlijk, als je vroeg begint met wat de pot schaft gaan ze ook veel eten, bij ons zijn wrapa's het favo. Ons de hele avond lekker laten verrassen met heerlijk eten. De jongste is soms wel snel met dat lust ik niet en uiteindelijk heeft ze veel gegeten en is het een luxe. En als ze niet wilt eten wat we op tafel zetten dan zeggen we, als je later gekookt hebt en je vriendje wil dat niet eten, ga je dan apart koken? Dan zegt ze, nee echt niet! En dan eet ze alles op.

geen gedoe

Eten is hier een van de weinige momenten dat we met zijn allen aan tafel zitten. Ik ga daar geen gedoe van maken met kinderen die met lange tanden eten. Ik ben dus niet te beroerd om iets apart te maken voor kind dat iets niet lust (gebeurt nog maar zelden). Ik ben van huis uit ook nogal verwend. Mijn moeder had volgens mij een jeugdtraumaatje van "je eet maar wat de pot schaft" en deed ons dat niet aan. Vanaf moment dat ik op kamers ging wonen (19 jaar) at ik binnen paar maanden alles. In studentenhuis was de keuze of met andere mee eten of kieskeurig zijn. Dus het komt helemaal goed is mijn ervaring.

Ook geen gedoe

Ik was nooit de beroerdste om een blikje sperziebonen of doperwtjes en wortels op te warmen voor de kinderen, en zat dan zelf aan de spruitjes of gegrilde groente. Wat is dat nu helemaal voor moeite als het er toe leidt dat je kinderen tenminste groente eten (blikje open, pannetje, 5 minuten, je staat er toch). Nu oudste tijdelijk uit huis is heb ik het makkelijk. Jongste is echt een betere eter, vooral stamppotten gaan er in als koek, maar ook pastasalade, sushibowl (rollen is zoveel werk), laatst heeft ze zelfs een wat te rare gebakken lamssteak gegeten. Dat had ik een paar jaar geleden niet durven dromen, al vanaf de babytijd heeft ze stelselmatig 95% van de groentes geweigerd. En zomaar vanzelf, zonder dwang, verplicht proeven, of spruiten zoveel als je leeftijd, is ze ruim voor haar 18e gewoon lekker gaan eten. Kiest bij een buffetrestaurant nog steeds wel voor de patat en kipnuggets, met komkommer en mais, maar dat vind ik geen probleem.
Oudste zit hier (ik ben nu in Korea) wel aan de bibimbap en kimchi, maar Hollandse pot vindt ze niet zo lekker. Thuis maakt ze dus regelmatig gewoon iets voor zichzelf, want ik vind het nu wel een beetje eigen verantwoordelijkheid worden.

Gedoe?

Ik denk niet dat het mijn opvoedkundige capaciteiten zijn dat mijn kind een makkelijke eters is maar dat dat ook voor een groot deel aangeboren is.

Wat ze echt niet lust hoeft ze ook niet te eten, echt proeven is wel een eis, dus niet bij een eerste blik al zeggen 'dat lust ik niet' ook gelijk toevoegen van ketchup of appelmoes of zout is verboden bij mij. (Ook voor gasten trouwens, de kok doet zijn best, denkt na over smaakcombinaties dan probeer je dat eerst)

Wat wel een truc was die werkte toen ze veel kleiner was en ze iets nieuws niet zo lekker vond was zeggen: "maar vorige week vond je het wel heel lekker!" Dan ging het bord vaak met smaak leeg.
Door al dat proberen van gerechten zijn er natuurlijk ook dingen die a. minder geslaagd zijn, b. ronduit mislukken (een boek lezen bij lange kooktijden (ook als je in de keuken zit) is geen aanrader en toch kan ik het niet laten) c. die ik niet en zij wel lekker vind en dan zeg ik dat gewoon.
Ze ziet mij daarom ook dingen eten die ik niet (zo) lekker vind maar zij wel want die maak ik wel. Alleen als we het allebei niet lekker vinden komt het niet meer op tafel.
Dus eet ik met lange tanden gehaktballen en eet zij rode bietjes die ze minder vindt. Ter compensatie wordt dat dan geserveerd met gebakken aardappeltjes die we allebei heel lekker vinden.

Apart koken heeft mijn oma voor mijn moeder en haar broers en zussen gedaan. Stonden er heel veel verschillende gerechten op tafel voor 8 kinderen. Het heeft bij geen van allen geholpen, eenmaal uit huis ging het beter. Mijn moeder heeft dat stelselmatig geweigerd, die mikte op advies van de huisarts (zus en ik waren geen geweldige eters) overal dan maar appelmoes op. En dat vonden wij nou net niet zo lekker.

Gewoon doen wat goed past bij jullie, extra koken of juist niet, bij de meesten komt het vanzelf goed.
Enige wat ik wel denk is als je ze het niet aanbiedt omdat JIJ denkt dat ze het niet zullen lusten ze niet proeven en geen eigen mening kunnen vormen. Andersom ook als zij iets willen proeven terwijl jij het ook nooit geprobeerd hebt moet je dat ook gewoon doen. (Conclusie wij vinden beiden oesters niet lekker)

Pizza en patat

Eten jullie elk weekend pizza en patat?

Ik heb nooit dubbel gekookt, wel soms een extra groente voor de kinderen.

Als het werkt

Als het werkt met wat aansporing of milde dwang zou ik het trouwens zeker niet laten. Mijn kinderen aten dan gewoon niets, en dat vond ik toch niet zo’n fijn idee. En dwang leidde tot ongekende drama’s.

buffetje maken

Wat ik, ook nu met tieners, nog regelmatig doe is een "buffetje" maken. Komen er wraps op tafel met allerlei schaaltjes groenten, geruld gehakt/stukjes kip, kaas, saus, en dan kan iedereen aan tafel een wrap vullen met wat hij/zij lekker vindt.
Dit doe ik ook met pastasalade, alle ingrediënten los op tafel en iedereen mag zelf zijn salade samenstellen. Stokbroodje kruidenboter erbij en er zeurt niemand.
Ook broodjes shoarma komen zo op tafel, komkommer/tomaat/paprika/augurk/zure uitjes de disgenoten kunnen het in hun sla doen of niet.

Qua groenten is voor ons vieren 1 bos worteltjes/1 bloemkool/1 bos bietjes niet meer genoeg. Daar komt dus altijd komkommer in het zuur of ijsbergsla/tomaat/paprika/komkommer in wisselende samenstelling bij op tafel. De een eet meer van de koude groenten, de ander meer van de warme groenten, helemaal goed.
Zolang de pubers maar wel iets proeven van de warme groenten.

We eten dus allemaal hetzelfde maar iedereen met zijn eigen touch.

Als iedereen lust wat ik maak, zoals hutspot of lasagne dan heb ik maar 1 pan op tafel.

wat is de onzekerheid

Waar zit je onzekerheid. Je serveert je kinderen 5x per week een maaltijd met aardappels en groenten (en ik neem aan vlees of vleesvervanger). Lijkt me op zich een goed startpunt.

Zit de onzekerheid er in dat ze niet het zelfde eten als jullie of dat het 'maar' 3 verschillende soorten groenten zijn of dat het maar 5 dagen aardappel/vlees/groenten is?

Denk dat niemand weet wat wijsheid is. Hier geldt 'eten wat de pot schaft', maar als ik eerlijk ben schaft de pot niet alles. Dingen die ik niet lekker vind, of niet ken, of niet weet hoe klaar te maken komen bv niet of nauwelijks op tafel. En dingen die de kinderen wel lekker vinden juist zeer regelmatig. En ik probeer te zorgen dat er altijd wel iets wordt geserveerd dat je lust, dus niet de aardappels én de groenten én het vlees dat ze niet lekker vinden gelijktijdig.

Of het werkt, geen idee. Mijn schoonmoeder verkondigde altijd heel enthousiast dat mijn oudste zo goed at doordat ik hem geen potjes had gegeven en gevarieerd aanbod serveerde. Helaas werkte mijn manier bij kind 2 (en vooral 3) niet. Zelfde aanbod, volkomen ander resultaat. Ben bang dat opvoeding maar beperkte meerwaarde heeft.

(en ook hier aten ze voor het eerste jaar met veel plezier olijven en camembert. Maar pannenkoeken, appelmoes, chocoladepasta, en meer dingen die kinderen vaak lekker vinden dan weer juist niet. Ook nu ze 10+ zijn)

Het is idd geen talent

Als je kind aan de olijven of insecten zit en opvoeding doet t m ook niet zoals al gezegd.
Toch vinden mensen het vaak nodig het keer op keer te benoemen en ouders van slechte eters voelen zich daar niet echt gesteund door.

Ik heb die leeftijd gelukkig achter de rug want ik vond het vreselijk.
Van jongs af aan zorgen over de groei van je kind is niet leuk.
Het woord olijven kan ik in combinatie met jonge kinderen niet meer horen en zeker niet dat het dankzij de opvoeding is.
Mijn kinderen aten geen pannenkoeken, geen patat tot hun 8e en pizza niet tot ze 13 waren.
Dat komt echt niet door mijn goede of slechte opvoeding. Ik ben 52 en lust geen zeedieren, moet ik dat mijn moeder wijten? Haar vader was visser😂

inderdaad Meelworm en anderen

Eerlijk is eerlijk: ik was ook zo'n moeder die trots was op hoeveel mijn kinderen lustten. Met name mijn eerste kind at alles. En wij deden ons best om geen druk te leggen op het eten, gezelligheid aan tafel, wel moeten proeven maar dan niet gaan klappen als het kind het lust (met als gedachte: fijn voor kind, maar het is geen prestatie, of een gunst voor ons). Kortom: ik dacht toch wel dat het voor ruim meer dan 50% aan onze opvoeding lag.

Door diverse zaken ben ik er echt anders over gaan denken. Bijvoorbeeld door kind 2, die ook best goed at, maar waar het allemaal meer moeite kostte en die vooral over twee gebruikelijke voedingsmiddelen bleef piepen (champignons en aubergine).
Maar ook door verhalen van ouders op de basisschool, of hoe het bij vrienden eraan toe ging. Soms zag het er wel uit als een geval van: o wil je niet proeven want je denkt dat je het niet lust? Geen probleem, dan mag je wel xx eten en na afloop nog een berg snoep! Maar meestal weet je ook daarvan de achtergrond niet, of ging het er anders aan toe.

Het meeste heb ik geleerd hier op OO. Ouders die vertelden dat zij er ook zo ongeveer zo'n opvoeding op na hielden qua eten als wij en bij wie het ook succesvol verliep bij hun eerste twee kinderen (zichzelf op de borst slaand), maar waarbij kind drie toch hardnekkig vrijwel niets lustte.
Misschien is het wel een van de personen hierboven, die inmiddels een andere nickname heeft gekregen.

Het neemt niet weg dat ik het heerlijk vind dat onze pubers heerlijk mee-eten en we diverse exotische gerechten eten en ook naar alle typen restaurants kunnen. Dit zeg ik dus *niet* om op te scheppen over onze opvoeding want dat heeft waarschijnlijk maar weinig verband, maar dan nog is het fijn.

Al met al, mijn man heeft praktisch nooit apart gekookt. Maar wel lekker gevarieerd!

klopt

Klopt dat je je heel erg kan inspannen qua eet-opvoeding en dat ze dan toch niks lusten.
Alleen: als je ze nooit iets "anders" aanbiedt, dan is het vrij onwaarschijnlijk dat ze die dingen ooit gaan leren eten.
Denk maar eens aan de incidentele verhalen over volwassenen die alleen ... lusten en verder niks. Ik denk dat daar in veel gevallen toch iets in de opvoeding is misgegaan. Bij degenen die steeds van alles aangeboden kregen (en soms moesten proeven), gebeurt dat volgens mij zelden.
Overigens, mijn oudste had zware eetproblemen en eet nu (bijna) alles. De jongste heeft nooit eetproblemen gehad maar is de grootste zeurpiet aan tafel, Nog even volhouden, komt vast goed....