Oppasprobleem. kan deze oplossing?

Jesse

Nee niet jaloers en natuurlijk kan ik nee zeggen wat ik ook vaak doe, maar leuk vind ik niet om een vriendje of vriendinnetje naar huis te moeten sturen waar niemand op ze wacht en ze zelf een warme maaltijd moeten bereiden.
Zeker niet als ze gevraagd hebben of ze hier mogen blijven omdat ze zich alleen voelen, het geeft mij een schuldgevoel en ik raak geïrriteerd door de situatie. Betreffende ouders mogen mij best vragen of ik eens wil oppassen alleen dat doen ze niet. En ik wil ook geen vast oppasadres zijn en zeker niet zonder gevraagd te zijn.
Ik vind het gewoon triest dat er zo gemakkelijk met kinderen wordt om gesprongen, laatst nog had ik hier een meisje die zelfs op haar verjaardag alleen was en maar met mijn dochter mee kwam.. Dat kwam me bekend voor, ik had vroeger twee werkende ouders en was op mijn verjaardag en ook vaak na schooltijd alleen thuis. Het is echt niet fijn hoor voor een kind.
En dan mag iedereen tegen mijn mening zijn, ik ben nog steeds blij dat ik bewust gekozen heb voor mijn kinderen!
Ik heb ze niet voor niets op de wereld gezet tenslotte.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Dumpen

"Maar ja, wie ben ik, misschien wel een verwende huismoeder die zich irriteert over het gemak waarmee de werkende medemens over mijn tijd denkt te beschikken door hun kinderen hier te dumpen waarbij ik als gratis oppas fungeer."
Sorry dat ik je nog een keer citeer, maar zoals je het schrijft irriteer je je omdat die ouders kun kinderen bij jou dumpen. Dat doen ze niet! Die ouders zijn aan het werk omdat ze inschatten dat hun kinderen het aan kunnen om alleen thuis te zijn. Ze kiezen dus niet voor jou als oppas.
En misschien is het wel gewoon heel leuk bij jou thuis. Dat kan toch? Mijn zoon gaat ook graag bij bepaalde vriendjes spelen omdat hij daar graag is, terwijl hij ook lekker gezellig bij mij thuis kan zijn . Dat geeft toch niet. Ik had vroeger ook bepaalde vriendinnen waar ik graag speelde, niet (zozeer) om de leuke ouders, maar soms ook om de spullen waar we mee speelden of de ruimte of .... Prima.
En het is fijn als je de keuze hebt, dat je kunt kiezen om te gaan werken, of juist om thuis te zijn, of een BSO (of dagopvang) die je kunt betalen. Maar die keuze is er gewoon niet altijd. En dan komen we in een politieke discussie vrees ik, want als er allemaal ouders zijn die niet _hoeven_ te werken omdat ze bij hun kinderen mogen blijven, wie betaalt dat dan? Ik mee dat de overheid aan alle kanten probeert te bezuinigen.

Interessante discussie

Wat betreft kinderen onderbrengen bij moeders met meer tijd (en ik denk dat ik voor vele moeders in mijn situatie spreek): ik "dump" niet, ik houd zoveel mogelijk rekening met waar mijn dochter het leuk vindt en of de aanwezigheid van mijn dochter een grote belasting is voor degene die haar opvangt. Ik heb nu één dag per week vast en verder losse afspraken.

Als niemand zich spontaan aanbiedt, ben ik ook niet te verlegen om hulp vragen. Dat ik op deze vernederende manier met mijn kind moet leuren neem ik dan maar op de koop toe. Als ik er harder achterheen zou zitten, zou ik misschien meer dagen vast kunnen invullen maar het leuren valt me zwaar. Ik denk dat Eire een alleenstaande moeder dolblij zou maken door haar hulp spontaan aan te bieden in plaats van zich afwachtend op te stellen. Uiteraard probeer ik er iets voor terug te doen. Zo kunnen mensen hun kinderen bijvoorbeeld in het weekend bij me laten logeren als ze uit willen e.d. Of ik geef duurdere verjaarscadeaus dan gebruikelijk. Of een andere manier om mijn dankbaarheid te laten blijken.

Het kan raar lopen in een leven. Toen mijn dochter baby was, was ik er meestal 24 uur per dag voor haar want ik werkte niet maar leefde van het geld dat de vader binnenbracht en mijn spaargeld. En vijf jaar geleden was ik opeens een werkloze alleenstaande moeder met een vader die geen alimentatie betaalt. Tot nu toe waren werk en dochter redelijk te combineren, ook heb ik weleens een uitkering gehad. Heerlijk inderdaad, zeeën van tijd. Maar dat kan niet eeuwig duren, al is het maar omdat je in Spanje geen AOW opbouwt als je niet minstens x jaren in je leven gewerkt hebt. Voor minder validen en gepensioneerde gescheiden huisvrouwen is wel een soort bijstandsregeling maar voor zoiets zou ik niet in aanmerking komen omdat ik in Nederland genoeg rechten heb opgebouwd om boven de (lage!) Spaanse bijstandsnorm uit te komen. Enfin, dat terzijde.

Wat betreft mijn twijfels: alle partijen zijn redelijk tevreden maar ik wil zeker weten dat ik niets over het hoofd zie. Dat mijn dochter een volwassene wordt met matige herinneringen aan de lange middagen thuis, dat neem ik dan maar op de koop toe. Hopelijk blijft haar frustratie beperkt tot zo nu en dan een felle discussie op een opvoedforum. Ik heb veel aan de negatieve reacties, hoor, het helpt me mijn ideeën te bepalen. En de positieve reacties stellen me gelukkig gerust in de zin van dat ik het zo slecht nog niet doe.

Jeetje

Jeetje de reacties van Eira lijken heel erg op die van mijn schoonzus. Zij bleef ook altijd thuis met de kinderen en had geld genoeg te besteden. En maar klagen over werkende ouders. Zij hielp namelijk wél mee op school bij het taai-taai poppen versieren en de jaarlijkse sportdag. Ik niet (of zelden). Ik werkte toendertijd 3 dagen in de week en was blij dat ik alles rond kon breien. Een uitkering aanvragen zat er niet in, had ook een man (met helaas een erg laag salaris) en even een baan zoeken tijdens schooltijden is natuurlijk een utopie, die liggen echt niet voor het oprapen. Ik was al blij dat ik mijn fulltime baan naar 3 dagen had kunnen terugdraaien (met 100 mitsen en maren van mijn werk) want dat vonden ze maar lastig. Ik zou er niet voor willen pleiten dat ouders tot hun kind 5 is thuis mogen blijven, maar ik zou het wel handig vinden als er meer opties voor ouders zouden kunnen zijn. Bijvoorbeeld een betaalbare naschoolse opvang, of andere leuke clubs, zodat je niet continue met je handen in het haar zit als er eens iets spaak loopt. (ik heb wat met de agenda en de telefoon hele schema's zitten doornemen met vriendinnen om elkaars kinderen over en weer op te vangen)
En ondertussen mijn schoonzus maar blaten over dat 'al die ouders maar moeten werken'. Ik had echt geen keuze!!!! Ontslag nemen zou betekenen dat we niet rond konden komen (en toendertijd hadden we al helemaal geen luxe, goedkoop huurhuisje, auto die op instorten stond, maar nodig om op het werk te komen ivm slecht openbaar vervoer, en schulden door te weinig reserves te hebben opgebouwd) (dus lenen voor een nieuwe wasmachine enz) Dus nog steeds vind ik zulke opmerkingen van Eira heel naar omdat ze niet nadenkt over waarom mensen werken.

Maartje Toch, zoals je de situatie hebt uitgelegd, lijkt het me ook prima. Niet helemaal ideaal, maar gezien de omstandigheden zou ik het denk ik ook zo uitvoeren. Wat iemand hier ook schreef, in Nederland wonend zou de tijd in de middag samen heel veel korter zijn en kinderen gaan hier vaak al om 20.00 naar bed, groot verschil dus. Plus je dochter vindt het prima, dat is ook belangrijk. Veel computeren doen mijn kinderen ook (en ik ben er nog wel bij) Je kan natuurlijk ook afspreken dat ze dan de tijd dat jij er wel bent, ze niet op de computer gaat, dan is het alsnog redelijk in balans toch?

Aap uit de mouw / eira

hoe hoogstaand je het probeert te brengen, hier val je toch door de mand:

"En dan mag iedereen tegen mijn mening zijn, ik ben nog steeds blij dat ik bewust gekozen heb voor mijn kinderen!"

ja want iedereen die hier anders over denkt heeft natuurlijk niet bewust gekozen voor zijn of haar kinderen. Wat een superioriteit leg je aan de dag, ongelofelijk. Ik hoop dat je je kinderen minder star opvoedt en meer laat zien dat er meerdere meningen zijn over een onderwerp.

Tevens snap ik niet dat het vooral projectie is van jouzelf, met kennelijk een niet zo fijne jeugd met werkende ouders. Dan moet je toch juist in staat zijn de verschillen te zien en te waarderen? Ben je op je ouders net zo boos als je op je 'tegenstanders'bent?
groet,
Angela

Nog zo'n leuke, eira

'En dan mag iedereen tegen mijn mening zijn, ik ben nog steeds blij dat ik bewust gekozen heb voor mijn kinderen!' Of je het zo bedoelt weet ik niet, maar met deze zin, die ik maar even citeer, suggereer je op zijn minst dat werkende ouders niet echt bewust voor hun kinderen gekozen hebben. Ik kan je uit de droom helpen: ook wij (ik werk bijna 90%, mijn man full time +) hebben meer dan bewust voor onze kinderen gekozen. We hebben gelukkig wel de luxe dat we een goed betaald oppassysteem kunnen organiseren. Maar dat heeft niet iedereen, daarvoor ben je van veel afhankelijk: opleiding, ervaring, omstandigheden. Voor een onbetaald systeem moet je weer veel vrienden en/of familie in de buurt hebben die zo maar willen of kunnen bijspringen. En ook dat heeft lang niet iedereen.
Ik geef toe, ik verbaas me ook wel eens over wat ik zie aan kinderen die vrij jong al veel alleen zijn en soms vraag ik me af of dat niet anders kan. Maar ik geloof direct dat het in sommige situaties echt niet veel anders kan dan dat het gaat.
Maar jouw postings staan wel heel erg bol van de oordelen, hoor. En dat is erg jammer...
Aagje

Ik bedoel

Dat ik er bewust voor gekozen heb om niet te werken.
Ik ben niet star, integendeel, ik weet ook dat sommige mensen moeten werken om rond te komen, zeker als je alleenstaand bent.
Mijn kinderen zijn ook wel eens alleen, omdat ik vind dat ze zelfstandig moeten worden, dus ik zit niet als moederkloek de hele dag thuis. Ik merk weer veel vooroordelen over thuisblijfmoeders..
Ik ben niet zo'n mens wat over werkende moeders zit te zeuren, iedereen moet haar eigen keuzes maken maar ik denk er zo over en ik wil idd best meer moeten betalen als daarmee alleenstaande moeders van hun sollicitatieplicht ontheven worden (toch best aardig van mij dacht ik)
Ik vind dat kleine kinderen niet meerdere dagen per week alleen thuis moeten zitten.
Als ik zou merken dat er zo'n moeder in mijn omgeving zou wonen, was ik de eerste die hulp zou aanbieden.
Ik ken alleen maar rijkelui die zonodig moeten werken en hun kind bij mij dumpen, daar pas ik voor, logisch.
Maar goed, ik kan mijn standpunt op dit forum niet echt duidelijk maken geloof ik en ik heb betere dingen te doen, de vloer dweilen ofzo..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Huh?

Huh Eira, wat zeg je nou? "..en ik wil idd best meer moeten betalen als daarmee alleenstaande moeders van hun sollicitatieplicht ontheven worden (toch best aardig van mij dacht ik)"
Waar heb je het over? Van wie zijn geld? Bedoel je misschien het geld van je man?
Groeten, Egel

Ik werk op het moment niet veel

en vooral thuis en af en toe is het hier zoete inval. Gezellig! Vaste afspraken probeer ik te vermijden omdat ik bang ben dat de vriendschap er onder leidt maar incidenteel kan er heel veel. Van mezelf weet ik wel dat de momenten dat ik er minder goed mee omga en ga oordelen vaak de momenten zijn dat ik niet zo erg tevreden ben met mijn eigen situatie....

Vind het wel knap van je dat jij kan weten of voor die mensen werken wel of niet nodig is. Ik moet eerlijk zeggen ik vind je opmerkingen ook wel erg liefdeloos overkomen. Misschien is er in die groep kinderen die jij opvangt ook wel een met een moeder die probeert ook eigen inkomen op te bouwen omdat haar huwelijk niet goed zit. Misschien zijn er schulden. Misschien moet er meer familie onderhouden worden. Dat weet je toch niet van een ander?

Mijk

Alleen als het moet?

Wat mij wel frappeert is dat er alleen gewerkt mag worden als het moet. Althans dat proef ik een beetje uit een aantal bovenstaande reacties. Bij ons hoeft het niet. We zouden best van 1 salaris kunnen leven. En toch werken we allebei en zijn de kinderen dus 3 middagen per week 2 uur samen thuis. Ze zijn niet zo piepjong meer, dus dat scheelt wel. En ik heb het idee dat ze het ook totaal geen probleem vinden. Maar ik werk dus omdat ik het graag wil. En dat ik daarmee geld verdien is fijn, maar minstens zo belangrijk voor mij zijn de zaken er omheen. En ja, daarom zijn mijn kinderen (waar ik heel bewust voor gekozen heb) dus wel eens alleen.

Egel,

Het geld van mijn man???
Erg geëmancipeerd ben je niet blijkbaar want het is geld van ons samen, alsof ik niets doe zeg..

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ik ben wel heel erg denk ik

ik laat ze zelfs wel eens alleen als ik werk doe waar ik gene geld voor krijg. maar ja ik vind vrijwilligerswerk ook heel leuk

Mijk

Eira

Ik begrijp niet wat je er geëmancipeerd aan vindt als je je eigen geld niet verdient.
Tabeh,
Egel

Egel

Hahahaha

Hm eira

ik geef mijn kinderen natuurlijk ook van alles mee, dus ook een keer een vergadering. Het is hier dus en én, diversiteit in ervaringen vind ik sowieso belangrijk.

Ideaal is voor iedereen anders en je doet het met je persoonlijke mogelijkheden en ambities. Ik denk dat een ouder die ook buiten het huis en de kinderen om actief is een rijker 'aanbod' aan mee geven geeft.

De bijstand vind ik iets voor mensen die niet kunnen werken door psychische of fysieke beperkingen, de rest zal echt zelf het inkomen moeten krijgen door werk of dus een partner hebben die genoeg verdient om te doen wat je je kan veroorloven.

En ik ben geen oermoeder, misschien is eira dat wel. Ik functioneer als moeder goed omdat ik niet alleen moeder ben.

Maartje Toch

Hoi,

Ik denk dat het wel kan, zeker als jouw dochter het ook prima vindt.
Om te voorkomen dat ze alleen maar voor de tv hangt, kun je misschien met haar afspreken dat ze altijd iets moet doen, en als dat af is tv mag kijken. Bijvoorbeeld: huiswerk, kamer opruimen, of zoiets?

En misschien kun je een beetje met haar appen of zo? Tijdens het werk...

Mijn zoon van bijna 10 zou het niet willen, maar als het zou moeten zou hij het wel kunnen!

Liora

Gaat best Maartje Toch

Als het beter weer wordt, kan je wel met haar afspreken dat ze haar neus buiten de deur steekt. Als ze zo zelfstandig is, kan je nu nog goede afspraken met haar maken. Dan zitten die er maar alvast in als ze gaat puberen!

Als niemand het verder erg vindt, is het vooral jouw moederschuldgevoel dat opspeelt. Misschien helpt de gedachte dat thuisblijfouders een kortdurend fenomeen zijn geweest, net als hippies?

Groot risico eira

Juist jouw kinderen lopen een risico om straks te komen zitten met een moeder die fulltime moet werken. Meer dan de helft van de huwelijken strand volgens mij.

Als je dan al werkt, carriere gemaakte hebt etc. dan kun je vaak met parttime werken genoeg verdienen om het hoofd boven water te houden.

Als jij alleen komt te staan, waardoor dan ook, dan hebben je kinderen pech. Dan zul je ook fulltime moeten werken (want geen arbeidsverleden, onderaan beginnen, dus dan verdien je alleen genoeg als je fulltime werkt).

Ik ben persoonlijk nog steeds dankbaar dat ik een goede parttime baan had toen geheel onverwachts mijn partner een ander bleek te hebben. Juist daardoor kan ik nu (meestal) thuis zijn als mijn kinderen uit school komen.

Erwtje

persoonlijk heb ik geen prikkel om te werken voor als mijn relatie zal eindigen en ik dan dus het met veel minder zou moeten doen maar het is wel een must hier in de relatie dat ik mijn eigen werk heb.

Maar inderdaad is het wel een positief idee dat ik mij dan ook wel zal redden omdat ik nu een aardig cv begin te krijgen.

Erg bijzonder

Ik vind dat kleine kinderen niet meerdere dagen per week alleen thuis moeten zitten.

Ik ken alleen maar rijkelui die zonodig moeten werken en hun kind bij mij dumpen, daar pas ik voor, logisch.

Dit is zo tegenstrijdig. Kleine kinderen niet alleen thuis, maar als je een werkende moeder met een leuk inkomen bent, gooit Eire de deur keihard dicht voor hetzelfde kind.

Erg bijzonder.

Netwerk

Ik had en heb nog steeds een netwerkje met andere werkende ouders. Als er een calamiteit is, bellen we elkaar. Ook als een van ons langer moet werken, of extra moet werken of wat dan ook. We helpen elkaar graag want iedereen weet dat het soms schipperen is. En we hebben elkaar allemaal hard nodig. Maar voor ons allemaal geldt dat het water wel echt enorm aan de lippen zou moeten staan voor we een thuisblijfmoeder om hulp zouden vragen. Echt no way. Want dan krijg je dus van die verhalen die Eira hier ook vertelt. Ik hoor die verhalen vaker maar vraag me altijd af wie die ouders dan zijn. Ik ken geen werkende ouders die zo handelen.

Erwtje

"Juist jouw kinderen lopen een risico om straks te komen zitten met een moeder die fulltime moet werken. Meer dan de helft van de huwelijken strand volgens mij. "

Volgens mij is het maar ongeveer 18% van de huwelijken MET kinderen.

Maartje / eira

Maartje, ik zou die situatie wel aandurven. Er is hulp dichtbij in geval van nood en jullie hebben eerder op de dag al gezelligheid samen. Laat eten is volgens mij in Spanje ook minder raar dan hier. Petje af dat je het gewoon redt op deze manier. Het is niet niks als je als immigrant ineens de kost moet verdienen. Trek je van Eira en andere onheilsprofeten niets aan. De beste stuurlui staan immer aan wal.

Sport?

Kan ze niet 1 of 2 keer per week een sportclubje doen na 4=en? Dan is de tijd alleen thuis een stuk korter.

Verder, als zij het geen probleem vindt, dan is er geen probleem. Ik zou het op die leeftijd ook niet erg gevonden hebben. De meeste tijd was ik gewoon buiten aan het spelen (terwijl mijn moeder wel thuis was), of alleen met een boek op mijn kamer. Je bent er op de belangrijke tijden toch?

Erwtje 2

En hoogopgeleide werkende vrouwen hebben 8x meer kans op echtscheiding dan laagopgeleide thuisblijfmoeders.

skik

Mussie

"Wat mij wel frappeert is dat er alleen gewerkt mag worden als het moet." Volgens mij ging het er in de discussie meer om dat je weinig te kiezen hebt als je moet werken om brood op de plank te hebben. Dus dat je dan die baan moet nemen die helaas niet precies onder schooltijd is, of dat je je kind een paar uur alleen moet laten omdat er geen (betaalbare) opvang voorhanden is, of omdat geen baan gewoon geen optie is, omdat je niet zomaar een uitkering krijgt.

skik

Alleen maar niet eenzaam.

Appen... mijn dochter chat en belt vaak met vriendjes en vriendinnetjes dus zó eenzaam is ze nou ook weer niet als ze alleen thuis is. Soms kom ik na mijn werk binen en is ze druk in gesprek. Zo nu en dan bel ik haar natuurlijk ook wel eens als ik het niet druk heb.

Voor de lol werken en dat kinderen vanaf een bepaalde leeftijd dan even een paar uurtjes alleen zitten, moet gewoon kunnen. Als het te veel uurtjes worden, dan vind ik dat je maar een oppas moet betalen. Ik denk dat dat het is waar Eire zich aan stoort, dat ze als gratis oppas wordt gebruikt door mensen die daar best iemand voor kunnen betalen.

Nog even

Als ik zou moeten gaan werken omdat ik bang was dat mijn man mij zou kunnen verlaten zou het ook niet best gesteld met me zijn
Ik vind het jammer dat er zoveel vooroordelen over thuisblijfmoeders zijn, laagopgeleid e.d.
Waaruit trek je die conclusie eigenlijk Skik, of wil je me uit de tent lokken?

Wat ik dan wel bijzonder vind

Ik vind het zo apart dat Eira zich (schijnbaar) heel bevoorrecht vindt dat ze niet hoeft te werken. Als ik een man zou hebben met wie ik er over uit was dat een van de ouders thuis zou moeten zijn voor de kinderen, zou ik er een hoop voor over hebben om te zorgen dat ík dat niet hoef te zijn. De werkende heeft de betere deal. Wel de lusten, niet de lasten van het huishouden/opvoeden/gedoe met school en clubjes/etc.etc. Het lijkt me toch wel heerlijk als ik iemand zou hebben die voor mij al die neuzelarij regelt, bellen met verzekeraar, keukenboer en de auto naar de garage brengt. 't is best veel als je dat nog moet doen naast je ft baan.