Oppasprobleem. kan deze oplossing?

Dan is het toch fijn?

Dat er mensen zijn zoals Eira? Misschien vindt zij dat juist wel fijn, zulke klusjes doen en zorgen dat de boel lekker draait thuis. Het geeft wel een hoop rust hoor, als niet beide ouders werken (of als er een maar heel weinig werkt).
Laten we a.u.b. ophouden over die welles-nietesdiscussie van wel of niet thuis zijn voor de kinderen. (Nu begon Eira er wel zelf over, maar je hoeft de discussie niet te laten gijzelen door haar opmerkingen natuurlijk).

Ik had het niet tegen jou eira

Maar tegen Mussie die zegt dat je als thuisblijfmoeder een probleem hebt als je gaat scheiden, omdat je dan tegen een laag salaris veel uren moet werken vanwege een achterstand in werkervaring. Wat ook zo is. Maar het is ook zo dat hoogopgeleide werkende vrouwen 8x meer kans hebben op echtscheiding dan laagopgeleide thuisblijfmoeders. Hoogopgeleide thuisblijfmoeders en laagopgeleide werkende moeders zitten daar tussenin. Dus enerzijds ben je kwetsbaar als thuisblijfmoeder qua kans op een baan en voldoende inkomen als je gaat scheiden, maar je kans als thuisblijfmoeder om te scheiden is wel kleiner.

"Ik vind het jammer dat er zoveel vooroordelen over thuisblijfmoeders zijn, laagopgeleid e.d".

Weet je, ik vind jouw botte uitspraken en vooroordelen over werkende moeders (dumpen, zielig voor de kinderen, al dan niet bewust kinderen krijgen) net zo irritant als werkende moeders die beledigingen en vooroordelen over thuisblijfmoeders spuien (denk dan aan: teren op man's zak en straks na de scheiding op de zak van de maatschappij, geen zelfontplooiïng).

skik

Inderdaad skik

Zoals Truusje al zegt: dat minder thuisblijfmoeders scheiden, betekent natuurlijk niet dat ze gelukkiger getrouwd zijn. Misschien kunnen ze niet anders.
En Eira, waarom zoek je steeds bevestiging voor je keuze? Als je zelf het fijn vindt om niet te werken, dan hoef je toch niet steeds opnieuw tot die conclusie te komen?

Liora

Ander geluid

Ik ben de jongste van 3 kinderen. Toen ik wat groter werd (vanaf jaar of 10 denk ik) vond mijn moeder dat het wel weer kon om hele dagen te gaan werken. Mijn broer en zus zaten al op het VO, en ik kwam dus regelmatig alleen thuis uit school en was dan alleen tot een uur of 5. Soms was ik ook wel bij een vriendin en soms waren mijn broer en/of zus er.
Ik geloof niet dat ik er ooit wat van heb laten merken (als je het mijn moeder zou vragen zegt ze dat ik er geen enkel probleem mee had), maar ik vond het echt niet leuk. Sterker nog ik heb er in zekere zin nog steeds last van. Een soort verlatenheid, het idee dat je niet belangrijk genoeg bent enz. Dus tsja, mijn keuze zou het niet zijn. Is het niet mogelijk om onder schooltijd te werken?

Eh slik

ik zei dat allemaal niet hoor, dat je als thuisblijfmoeder een probleem hebt als je gaat scheiden. Je haalt me door de war met iemand anders.

Tja jippox

zoveel mensen, zoveel ervaringen. Mijn moeder werkte ook en ik was apetrots op haar. Zij had verhalen over haar werk en was een stuk interessanter dan moeders van vriendinnen. Ze werkte in de 'grote stad' dus was ook wat meer bij de tijd dan de moeders in ons dorp. En ze was elke week een paar middagen later thuis dan wij. Ik vond het heerlijk. Even het rijk alleen. Ze was altijd gauw genoeg weer thuis om zich met me te bemoeien!
Ik vind het wel sneu dat jij het zo voelde. Maar kan het niet ook met andere dingen te maken hebben? Mijn ervaring is zo totaal anders, dat moet haast wel.

Zo he mussie

Dus, omdat jij een andere ervaring hebt, MOET het bij mij wel aan wat anders liggen. Dat is nog eens een knap staaltje projectie!
Ik zeg trouwens niet dat altijd alle kinderen er last van zullen hebben. Maar ik zeg wel dat als je kind de indruk wekt er geen probleem mee te hebben, dat niet betekent dat ze er ook echt geen probleem mee heeft. De vraag was hier: kan deze oplossing? Mijn mening is: nou als het enigszins anders zou kunnen dan liever niet.
Ik denk niet dat ik uniek ben (of was) met mijn gevoel dat ik het NIET fijn vond om als 10 jarige vaak alleen te zijn.

Zo hee jippox

ik vroeg gewoon iets hoor. Ik vond je opmerking triest klinken, vooral dat je er nog steeds last van hebt in zekere zin. En ik kon het me moeilijk voorstellen dat je nu nog last hebt van het feit dat je moeder je een paar uur alleen liet. Dus daarom ging ik nadenken en stelde ik gewoon een vraag. En na je felle reactie denk ik dat ik zeker een teer punt geraakt te hebben.

Jippox

Het lijkt mij dat als Maartje Toch onder schooltijd kón werken, ze het ook wel zou doen, denk je ook niet? Misschien werk jij in een branche waar de banen voor t oprapen liggen maar volgens mij is t aardig pittig op t moment om überhaupt werk te vinden, niet alleen in Nederland.

Maar doorvragen of kind het echt niet erg vindt kan bij dit soort dingen nooit kwaad, als je een binnenvetter hebt dan. Weet niet hoe Maartje-dochter is.

@Maartje; kun je misschien met je dochter afspreken dat jullie elke week even een soort van evalueren hoe t ging, de verschillende dingen benoemend?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Truusje

Dat weet ik niet hoor Truusje, want als Maartje denkt dat het allemaal prima is zo, is ze wellicht ook niet geneigd erg hard naar andere oplossingen te kijken. En bovendien: als er überhaupt geen andere oplossingen zijn, heeft het toch ook geen zin de vraag te stellen of het zo kan?

Mussie

Je reactie zegt vooral iets over jouw (beperkte) voorstellingsvermogen. Reageer je altijd zo op mensen die dingen anders ervaren dan jij? Dat vind ik best wel triest. Misschien ben je vroeger iets tekort gekomen, zodat je geen normaal empathisch vermogen hebt kunnen ontwikkelen?

Jippox

Nogmaals, ik vind het sneu dat je je zo voelt. Nogmaals, ik heb blijkbaar een teer punt geraakt. Het spijt me. Ik heb geen enkele intentie om je te kwetsen.

Teer punt mussie

Natuurlijk is het een teer punt. Daarom noem ik het juist. Ik zie hier een heleboel reactie's met de boodschap 'dat het wel moet kunnen'. Mijn ervaring is anders (d.w.z. op mij heeft het wèl een negatief effect gehad) en ik heb niet de illusie dat ik uniek ben. Als je dat dan afdoet met "dat moet haast wel aan iets anders liggen", dan neem je dat niet serieus. Terwijl het punt is: misschien is de dochter van Maartje wel net zoals ik.
In ieder geval fijn te horen dat je me niet wilde kwetsen. Ik heb die intentie trouwens ook niet.

Ik ook

Ik was ook de jongste van drie, en ook vanaf mijn negende regelmatig alleen thuis. Soms omdat ik geen zin had ergens naartoe mee te gaan, en op woensdagmiddag was ik gewoon alleen. Ik moest dan ook zelf met de bus naar vioolles en dat vond ik best eenzaam. Ook moest ik op dinsdag direct na school naar vioolles en dan was ik altijd driekwartier te vroeg, kocht een broodje bij de bakker, en wachtte dan een half uur in de muziekschool tot de les begon. Dat vond ik niet echt leuk, beetje eenzaam.
Ik herinner me ook dat mijn vioollerares van de woensdag heel verbaasd was toen ze hoorde dat ik dan alleen thuiskwam en alleen met de bus naar de les toekwam. Dat liet ze wel merken. Door drie keer te vragen: jee en is er dan echt niemand thuis... Daardoor vroeg ik me wel af of het normaal was en ik herinner het me tot op de dag van vandaag...

Liora

Jippox

Zonder iets van jouw verlaten gevoel af te doen (want het is gewoon vervelend dat je je er zo onder hebt gevoeld toen je moeder werkte), zie ik je hetzelfde doen als je Mussie verwijt: je veralgemeniseert jouw eigen ervaring en de gevoelens die daar bijkwamen behoorlijk. Feit is dat je als ouder niet kunt weten hoe een kind zich onder een situatie voelt, als dat kind zelf niet aangeeft hoe en wat. En waarom een kind wel of niet aangeeft als het zich ergens niet goed bij voelt, dat hangt van heel erg veel dingen af.
Wij zijn zelf van veel opvang, maar onze middelste (nu 11) gaf aan liever alleen thuis te zijn (al dan niet met oudste die al op het vo zit en dus op verschillende tijden aan komt waaien). Dat gaat al meer dan een jaar twee middagen in de week goed. Wel is er altijd de mogelijkheid toch met de oppas van jongste mee te gaan. Maar niet iedereen heeft de financiële mogelijkheden om het te doen zoals wij het doen.
Aagje

Nou kijk

Daar komen al een aantal verhalen van kinderen van werkende ouders die zich toch best eenzaam hebben gevoeld, net als ik vroeger.
Er wordt gewoon veel te gemakkelijk over gedacht en meestal zeggen kinderen niets omdat ze hun ouders willen sparen.
Zo zijn kinderen nu eenmaal, die willen hun hardwerkende ouders niet tot last zijn.

Veel wordt ingekleurd door je eigen jeugd

Ik denk dat veel wordt ingekleurd door je eigen jeugd. Dat kan een valkuil zijn.
Mijn moeder werkte niet, heel soms was ze niet aanwezig ivm vrijwilligers werk. Zelfs dat vond ik niet leuk. Soms denk ik ook wel dat pubers je harder nodig hebben dan jongeren kinderen.
Hier laat ik de kinderen (10 en 8) echt wel eens een uurtje alleen maar voorlopig zal ik ervoor zorgen dat 'oppas' goed geregeld is.

Eira

Als je er naar gaat vragen krijg je ook verhalen van mensen die als kind het niet leuk vonden dat hun moeder er altijd maar was, dat er minder geld was, dat hun moeder altijd op ze zat te letten en ze nooit eens even het rijk alleen hebben.

Jij kijkt wel heel selectief.

Verder is het over het algemeen logisch dat als een moeder er voor kiest om weer te gaan werken als de kinderen wat ouder zijn de jongste het anders ervaart dan de ouderen. De ouderen zijn natuurlijk langer met een moeder thuis geweest dan de jongste(n).

Ik zie het aan mijn eigen kinderen. Ik ben in sept meer gaan werken waarbij ik eerst op ma en di, later op woe en sinds kort op do weg ga voor jongste weg moet (ongeveer 40 min). Op ma en en zijn de kinderen max anderhalf uur alleen. Jongste is 11 en is een beetje jaloers dat ik oudste (nu 14) wel altijd kon uitzwaaien in groep 7 en 8 maar ja we hebben het wel een stukje ruimer nu financieel en ik ben er bijna altijd geweest na schooltijd tot jongste dus 11 werd al heb ik dus gewerkt onder schooltijd of als man thuis was behalve in vakanties dan, dan waren ze al vaker alleen.

Ik vind deze constructie ook wat te ver gaan, zou er zelf absoluut niet voor kiezen maar ja nood breekt wet soms al zou ik zeer actief zoeken naar iets anders. Ik vind dit geen werktijden voor een alleenstaande ouder met kind.

Aagje

Vind je dat echt? Ik zeg toch juist dat het misschien kan zijn dat de dochter van Maartje is zoals ik, en dat ik niet denk dat ik uniek ben in mijn beleving, enz. Ik zeg toch helemaal niet dat het DUS voor ALLE kinderen zo zal zijn? Ik opper alleen dat die mogelijkheid wel bestaat: dat een kind weinig of niks laat merken en tòch ongelukkig is met de situatie. Wat is daar nou weer 'veralgemeniserend' aan?
Feit is niet zozeer dat je het als ouder niet weer wanneer het kind het niet aangeeft, maar juist dat je het soms als ouder ook niet weet als een kind het wel aangeeft.
Ik denk dat je zeker in een 1 oudergezin het risico loopt dat een kind "politiek correcte antwoorden' geeft, om de ouder te pleasen en/of niet tot last te zijn. En er zijn ook heus kinderen die het helemaal prima vinden. En dan nog kun je je afvragen of het wenselijk is dat een zo jong kind zoveel alleen is trouwens. Ik vind dus van niet.

Hm tja

kijk voor elke situatie is een persoonlijke ervaring, die bij iedereen weer anders is vermoedelijk. Het is aan het kind en de ouder zelf te bepalen of het kind iets oprecht zegt of de ouder wil sparen.

En dan heb je ook nog de situatie dat het gewoon niet anders kan, je als ouder je best doet het 'eventuele leed' zo klein mogelijk te maken maar wel het zo moet laten verlopen. Tja, dan is het gewoon niet anders.

Ik vond het ook niet leuk om telkens met mijn ouders naar scandinavie op vakantie te moeten en dan telkens 3 weken met alleen mijn zus in een koude tent te slapen en mij echt vreselijk te vervelen en te balen van de dagelijkse bergwandeling. Tja ook geen leuke jeugdervaring, maar heb ik er iets sschadelijks aan over gehouden ? Nee. En ik moest verplicht jarenlang op klarinetles en stomme zware klassieke muziek instampen en dus verplicht elke dag studeren. Tja dat was ook niet geweldig als de rest buiten aan het spelen was en ik op een stuk zat te ploeteren waar ik geen bal mee had, maar ook daar van heb ik echt geen last nu.

Brunette vindt het zelf ook niet helemaal geweldig maar doet haar best en misschien komt er wel een moment dat haar dochter er over begint dat ze het niet leuk meer vindt en dan doet zich misschien wel een oplossing voor, of niet en dan is het gewoon zoals het is, jammer. Het kan niet altijd perfect zoals je wil voor je kind of wil van je ouder.

Ik kan best begrijpen dat het niet anders kan

maar ik vind het voor een kind wel eenzaam, maakt niet uit welke leeftijd.
Hier een 10-jarig die minimaal 2x per week zelfstandig naar huis reist met het ov, een tijdje alleen thuis is en dan doorgaat naar sport of muziek. Dit vind ik goed te doen.
Maar vier uur vind ik wel lang.
Wel blij te lezen dat tussen school en thuiskomen jij haar nog uitgebreid ziet en dat het eten samen is.

Jippox

Ja, ik vind dat je zelf ook behoorlijk veralgemeniseert. Je zegt eerst wel dat het niet voor alle kinderen opgaat, maar daarna zeg je dat je je niet kunt voorstellen dat jouw ervaring uniek is en met de wijze waarop je dat doet suggereer je dat het voor de meeste kinderen vervelend zal zijn om alleen thuis te komen.
Verder denk ik idd dat het lastig kan zijn te achterhalen wat kinderen echt vinden als ze daar niet open over willen zijn. Ik ga er doorgaans eerst vanuit dat kinderen zeggen wat ze vinden. Maar ik probeer ook alert te zijn op signalen dat ze niet open zijn, dat ze mss wat achter houden, of iets niet willen zeggen om welke reden dan ook. Maar dat het lastig kan zijn en dat kinderen gewenst gedrag kunnen vertonen, dat ben ik met je eens.
Aagje

Jippox

Maartje post hier om te informeren wat anderen vinden. Lijkt me dus niet dat zij 'het allemaal prima vindt zo'. En een andere oplossing hoeft niet te liggen in de andere baan (die misschien weer andere nadelen heeft, een minder zekere contractvorm bv, of verder weg, of slechter betaald, dat zou voor haar dochter ook allemaal nadelig kunnen zijn), een andere oplossing zou ook andere afspraken met dochter kunnen zijn. Misschien hoopte Maartje op een tip waar ze zelf nog niet aan had gedacht. In ieder geval lijkt het me stug dat ze hier de vraag post terwijl ze het eigenlijk prima vindt.

Ik ben nu wel nieuwsgierig: is er in jouw branche zo makkelijk flexibel werk te vinden waar je in je eentje genoeg inkomen voor jou en je kind mee zou kunnen verdienen? Ik heb de indruk dat het erg moeilijk is nu dus ik hoor graag positievere verhalen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Aagje, zucht

Dus, omdat ik denk dat mijn ervaring niet uniek is, vind je dat ik 'm veralgemeniseer? Apart. Ik zeg overigens nergens iets over 'de meeste kinderen', dus dat komt toch echt volledig bij jou zelf vandaan. Ik denk daarom dat het 'suggereren' van mij vooral 'interpreteren' van jou is.
In ieder geval: ik doe dus geen uitspraak over hoeveel kinderen dat zo zullen ervaren, maar ik geef alleen aan dat er kinderen bestaan die het niet fijn vinden om vaak alleen te worden gelaten, zelfs als ze dat niet aangeven.
Zo wel goed?

Lang

Vind als het dagelijks is best lang, maar soms is het niet anders. Ik zou er dan denk ik wel voor kiezen om dan 's middags uit school de warme maaltijd te doen, zodat ze al wel warm eten op heeft. Kan ze 's avonds in principe zelf een broodmaal maken.
Als jij dan thuis komt heb je nog even echt tijd samen voordat je dochter naar bed gaat.

Pham

Niet leuk

'Dat mijn dochter een volwassene wordt met matige herinneringen aan de lange middagen thuis, dat neem ik dan maar op de koop toe.'

Die dagen alleen thuis zullen een stempel op haar drukken en haar vormen. Ik vind het geen goede oplossing, maar snap je dilemma. Hopelijk zie je kans op termijn ander werk met andere werktijden te krijgen die voor jou en je dochter minder belastend zijn.

Jippox, ach

Als je ziet hoe dingen hier vergealgemeniseert worden zou ik me er niet druk om maken hoor. Heb ik ook mee te maken in een ander draadje...

Het lijkt mij dat de topicstarter het vraagt om menigen te horen en dan krijg je die. Hoort erbij. Aan haar om aan de hand van haar situatie en andere meningen de beste keuze te maken.

Dan maar schuldgevoel.

De situatie is niet ideaal maar het is niet anders. Er zijn ergere dingen. Zelf had ik zo'n moeder die met de thee thuis wachtte. Best leuk hoor. Maar ik werd genegeerd op school en had bijna geen vriendinnen. En heb dus een eenzame jeugd gehad. Mijn dochter kan in mijn afwezigheid kiezen uit verschillende vriend(inn)etjes om mee te bellen of chatten. Ik denk dat ze als jongvolwassene beter in haar vel gaat zitten dan ik destijds.

Brunette

Soms zijn de dingen zoals ze zijn inderdaad. En het is toch een groot pluspunt dat je haar 's middags ziet! Jullie dagindeling is gewoon anders, als je het zo bekijkt...meer niet.