Opzien tegen eerste schooldag kind
Pffff even van me afschrijven/schop onder m'n kont nodig. Morgen is de eerste schooldag van mijn zoon, en ik zie er zo tegen op. Hij heeft er zelf heel veel zin in, en is er ook echt aan toe. Maar ik heb het er moeilijk mee ... Even wat achtergrondinformatie, we wonen namelijk niet in Nederland. Hij 'kent' de taal hier wel, maar spreekt deze niet. Hij is bijna 3 ( leerplicht is hier vanaf 3 jaar). De dagen zijn van 8.45 tot 16.30 inc eten en middagdutje. Hij is ook nog nooit bij een peuterspeelzaal of opvang geweest, dus dit is de eerste keer dat hij 'weg' is. Voor mijn gevoel is hij nog zo klein, zijn de schooldagen zo lang en gaat hij nu echt een wereldje buiten ons krijgen. Voor hem heel leuk en spannend, maar ik kan alleen maar doemdenken. Stel dat hij geen aansluiting vindt/gepest gaat worden, problemen krijgt met de taal of ons gewoon mist. Zijn er meer ouders die er zo'n moeit mee/dubbel gevoel bij hadden?
Ninoea schreef op 02-09-2021 om 12:00:
Hoe ging het wegbrengen? En hoe voel je je nu?
Het ging super goed, er kon nog net een knuffel vanaf. Maar hij stond te stuiteren om naar binnen te mogen, en ging gelijk aan een tafeltje zitten spelen. Op een enorm huilbui na( pas veilig alleen in de auto) valt het me eerlijk gezegd mee. Ik mis hem wel, en vind het heel stil in huis. Ik hoop vooral dat hij een fijne dag heeft en z'n plekje gaat vinden. Ben benieuwd als ik hem zo op ga halen.
En, en, en?! Cliffhanger! 
Ben benieuwd hoe het gegaan is.
Nou gisteren was eigenlijk positief. Hij begon wel vreselijk te huilen toen hij mij weer zag. Volgens de leraar had hij veel gehuild overdag. Maar eenmaal in de auto begon hij met kletsen, en niet meer opgehouden. Heel enthousiast en vrolijk. Over wat ze allemaal gedaan hadden, de andere kindjes en het eten. Vanochtend ging ook goed, totdat hij de drempel over moest. Heb uiteindelijk een compleet hysterisch en overstuur kind achter moeten laten. 
Ik hou me er maar aan vast dat hij gisteren zo positief was, dus ik hoop dat hij vandaag ook zijn draai zal vinden. Maar lastig is het wel ...
Oh dat is niet leuk, je kind huilend achter moeten laten 
. Maar je doet het goed! Duidelijkheid helpt, kus, weggaan, en precies op tijd weer ophalen. Hij krijgt vast snel de slag te pakken!
Duiveninhetnieuws schreef op 03-09-2021 om 13:48:
Oh dat is niet leuk, je kind huilend achter moeten laten
Ja zo heb ik het uiteindelijk ook gedaan. Maar hij ging afschuwelijk tekeer 
. We hebben halverwege de ochtend even gebeld hoe het ging, en toen was hij rustiger en lief aan het spelen.
Snap dat dat moeilijk was. Goed van je dat je vasthoudt aan de gedachte dat hij het gisteren naar zijn zin had. Bedenk ook dat huilen door overprikkeling komt. Dan voelt alles zwaarder. Terwijl de situatie an sich niet speciaal vervelend of zo hoeft te zijn. Komt vast goed. 
