Overgevoeligheid bij 5 jarig kind
Hoop dat ik het kort kan verwoorden waar mijn dochter en inmiddels ik en man mee zitten. Onze dochter is altijd een vrolijk kind met diverse vriendinnen. Maar er zijn een paar kleine dingen waar zij moeite mee heeft. Ze is te overgevoelig voor wat andere kids zeggen en doen. Wij hebben met haar gepraat en komen tot de conclusie dat het geen wereldschokkende dingen zijn. Gewoon vaak dingen die bij die leeftijd horen. Maar zij begrijpt dat niet omdat ze te lief is. Terwijl de kids het na 5 minuten zijn vergeten, blijft zij ermee zitten en krijgt buikpijn en hoofdpijn. Ze wordt niet gepest of geslagen, kinderen spelen ook graag met haar. Maar zij maakt overal een drama van. We hebben van alles geprobeerd, praten, zachte aanpak, harde aanpak, oplossingen bedenken, laten sporten etc. Dan lijkt het goed te gaan en hop, dan toch begint ze er weer over. Wij weten niet meer hoe we het moeten aanpakken. We doen nu sinds een paar dagen de filosofie van praat er niet teveel over dan groeit ze erover heen. Want wanneer je overal te lang over praat, blijft zij ermee ook mee bezig. Ze moet gewoon leren over die akkefietjes geen te stappen en zich dat niet zo aan te trekken. Want zoals gezegd, wezenlijk is er niets ernstigs aan de hand. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Accepteren
Accepteer je dochter gewoon zoals ze is. Sommige zijn zo'n ruzietje of opmerkingen gelijk weer vergeten, andere zitten ermee en hebben gewoon iets meer tijd nodig om dit te verwerken. Daar is niks mis mee. Over praten en vooral een luisteren oor bieden. Neem haar problemen serieus, ook al is het voor jullie onbenullig voor haar is dat niet zo. En van haar verwachten dat ze er maar overheen moet stappen, ik weet niet of dat zo makkelijk zal zijn. Dan zeg als het ware, je stelt je aan en moet niet zo moeilijk doen. Alsof ze ineens iemand anders moet zijn. Geef haar gewoon de ruimte.
Ik herken die gevoeligheid, zoals je die beschrijft bij mezelf. Mijn kinderen hebben dat ook. Ik weet niet of dit bij je dochter zo is, maar je zou eens kunnen kijken/googlen naar hooggevoeligheid (hsp) misschien herken je er iets in.
erkennen en naar de orde van de dag
Herkenbaar hoor. Maar wat je zegt. Ook niet al teveel aandacht aangeven. Erkennen dat zij zich zo voelt door bv te zeggen: ik vind het vervelend dat je je rot hierover voelt.
Of: ik kan me voorstellen dat dat niet leuk is om te horen. En dan er bij laten en gewoon verdergaan. Voor je het weet worden het hele ingewikkelde gesprekken (weet ik uit ervaring en wordt het groter dan nodig is). Dus niet zeggen dat ze er overheen moet stappen want inderdaad iedereen is anders en zij heeft er wel last van. Daarom erkennen dat het voor haar zo is. Dan voelt ze zich gezien. Dat is nu voor haar het belangrijkste denk ik.
Te Valencia en guera
We accepteren haar hoe ze is en ze hoeft van ons geen hard mens te worden. Die zijn er al genoeg in deze harde maatschappij. Maar we willen haar wel leren dat ze soms voor haar eigen bestwil iets harder moet worden om in deze maatschappij te kunnen overleven. Guera, idd, het worden op een gegeven moment ook te ingewikkelde gesprekken, waar wij grijze haren van krijgen en zij toch nog maar de helft van snapt. Daarom ook onze .nieuwste aanpak die jij dus ook ondersteund.
nog te jong
Dat kan ze nog niet. De wereld is te ingewikkeld nog op die leeftijd wat dat betreft.
Mijn dochter kan het nu pas (groep 6). Ze snapt nu pas dat sommige kinderen dan ook maar beter geen vriendin kunnen zijn en ze kan opmerkingen makkelijker negeren.
Wat bedoel je
Bedoel je dat ze nog niet kan leren dat ze iets harder moet worden?
serieus
Door te zeggen: word nu maar harder maak je het er niet beter op, denk ik. Dan neem je haar gevoelens niet serieus en wil ze er na een tijdje niet meer over praten, waardoor het alleen maar erger wordt.
Gewoon uit laten praten, haar gevoelens benoemen en relativeren; sommige kinderen roepen maar wat, willen stoer doen, zijn jaloers oid. Dat hoeven toch geen ingewikkelde gesprekken te zijn? Ze is nog maar 5 en snapt nog niet waarom kinderen/mensen dingen doen, daar wordt ze vanzelf wijzer in waardoor eea haar minder zal kwetsen.
Misschien kun je
een bepaald symbool samen bedenken om iets af te sluiten. Mijn zoon kwam er op die leeftijd zelf mee:'Kom mam, we gooien onze ruzie in de prullenbak'
Ik zou zeggen, praat erover met haar; sluit het af met een bepaald symbool; stop het in een doosje, verbrand het of bedenk iets anders (nog beter als zij dat zelf doet) en laat het daarbij. Begint ze er weer over, herinner haar er aan dat je dat afgesloten had en leidt haar daarna af, maar ga er niet meer op in.
re; tante Sidonia
Probleem met haar is, dat wij zo'n soort dingen eigenlijk al doen, maar zij blijft maar herhalen dat ze het niet kan vergeten. Net ook weer, ze komen me afhalen van het werk, volgens mijn man heeft ze de ehle tijd nergens over geklaagd, nu ik er bij was gaat ze ineens alle pijntjes opnoemen die ze heeft, gaat ze bijna huilen dat ze zich echt niet lekker voelt etc. Wat moet je daar nu mee? Ik heb geluisterd en haar serieus genomen en gezegd dat ze aan leuke dingen moet denken. Komt ze weer met dat kan ik niet vergeten. Heb doorgezet en gezegd dat ze daar toch echt mee moest oefenen en dat we er mee stoppen om over te praten.
heu
Dat is niet serieus nemen, zeggen dat ze aan leuke dingen moet denken. Leg haar uit dat die gevoelens normaal zijn. Dat je zelf ook regelmatig ergens mee zit en dat jammer genoeg niet alle problemen oplosbaar zijn.
Ze hoeft niet harder te worden, ze wil serieus genomen worden. Wat niet wil zeggen dat je mee moet huilen met alles.
PS wil je je nicknaam veranderen in kleine letters?
aha gevalletje aandacht?
Ik zou ook wel even heel erg bedacht zijn op aandacht. Als ze dit alleen bij jou doet heeft ze blijkbaar door dat ze bij jou een snaar raakt en daar flink veel aandacht mee krijgt.
Maak het wat luchtiger. Inderdaad bedoel ik dat ze niet snapt dat ze harder moet worden. Echt te jong. Dat kan ze niet.
Herkenning
Hier een dochter van net zes die wel vergelijkbaar gedrag vertoont. Ik heb ook ff moeten zoeken, vooral omdat ik er zelf best veel betekenis aan gaf. We hebben pittige periode achter de rug omdat ik ziek ben geweest en daar worstelde ik mee. In praktijk merk ik een paar dingen:
- ze kan veel emoties nog niet benoemen en pakt dan iets wat in haar opkomt om over te huilen. Dus als ze iets spannend vindt voor de volgende dag mist ze oma. Ik probeer het huilen om oma (overleden, ze heeft haar nooit gekend) te zien als signaal dat ze niet lekker in haar vel zit en erachter te komen wat dwars zit.
- soms is het gewoon behoefte aan aandacht. Als de brusjes teveel aandacht krijgen bv
- afleiden door echte aandacht te geven, even gek te doen werkt geregeld (ik doe t niet altijd want dan wordt t zo'n act). Maar als ze bv een knuffel vast heeft laat ik die met rare stemmetjes praten en haar aan t lachen maken.
Nou ja zoiets dus. Het is gewoon nogal warrig in die hoofdjes, het zijn geen mini volwassenen en soms is t ff puzzelen. Maar sinds ik me niet meer druk maar over dat dit het gevolg is van mij(n ziekte) ga ik er wel relaxter mee om merk ik en dat helpt.
aandacht
Het kan inderdaad een manier zijn om aandacht te vragen. Krijgt ze in het algemeen genoeg (positieve) aandacht van jullie? Is er regelmatig 1 op 1 tijd waarin je echt samen met haar iets doet wat zij leuk vindt? Vaak begint het daarmee: even wat extra tijd en energie stoppen in ècht contact en dan gaat het over de hele linie beter.
Verder ben ik erg van het afleiden. Ik hoor het aan, erken de gevoelens en trek dan de aandacht naar iets anders. Vaak werkt dat wel.
Re:Jippox
Ja, ze krijgt heel veel aandacht. Ook een op een. Ik ben veel in de avond uren werken, maar dan is papa er wel. Alle tijd dat ik vrij ben breng ik mr haar en samen als gezin door. Heb vandaag toch weer positieve dingen en verandering bemerkt. Ze is voor zichzelf bepaalde dingen aan het beredeneren en zo op die manier met de dingen die wij haar geleerd hebben een erg aan het zoeken om er mee om te gaan. Dus ben trots op haar. Hopen dat het zo weer goed verder gaat. Ik hou jullie op de hoogte. En ben idd wat we zelf al beredeneerd hadden en enkele van jullie ook aan de slag gegaan, met goed luisteren, erkennen, kort adviseren en dan weer verder met de orde van de dag en leuke dingen!
afleiding
Wat je ook kan doen met het voorbeeld dat je als reactie voor tante Sidonia hebt geschreven.
Luister naar haar en zeg dat het vervelend is, daarna afleiding. Dit kan in de vorm van het veranderen van het gesprek. Praat over school of iets dat je komend weekend gaat doen, hobby's. Je kunt ook een gezelschapsspel gaan doen of even tv kijken.
