Reactie op 'digitaal pesten'
Mijn dochter (11, groep 7) heeft gisteren via Whatsapp een berichtje gekregen waarin onder meer stond 'ik ga je dood maken'. Op het profielfotootje was vaag een klasgenootje te herkennen dus ik heb het bericht en de profielfoto doorgestuurd naar de leerkracht en schooldirecteur voor advies en eventueel actie. Vanmiddag stonden de ouders van het betreffende kind voor de deur om hun excuses te maken, dus ik ben heel tevreden over hoe de school het heeft opgepakt.
Dochter was echter stomverbaasd dat haar vader en ik het zo hoog opnamen. Vader was woest en had het zelfs over aangifte bij de politie. Dochter reageerde nogal laconiek dat het vast een grapje was, en nogal stom van het kind om een herkenbare profielfoto te laten staan.
Natuurlijk vind ik het heel fijn dat ze niet bang wordt en er eigenlijk heel onbevangen in staat, maar het is ook wel weer tekenend voor hoe ze in het leven staat. Veel dingen op sociaal gebied gaan nogal langs haar heen. Ze heeft pas door dat ze gepest wordt als haar fysiek wat wordt aangedaan. Ik vond juist dat ze het afgelopen jaar in dat opzicht zo was gegroeid (tot haar 10e was ze een soort dartele kleuter qua gedrag), dus dit was wel weer apart.
Hebben jullie ervaring hiermee? Zouden jullie zo'n bericht heel hoog opnemen als er verder nooit iets is voorgevallen met het betreffende kind? Ik merk dat ik het maar moeilijk kan loslaten en me al zorgen maak over eventuele wraakacties van het kind.
ja maar
Ik merk wel dat kinderen veel dingen anders opvatten en de omgang wel anders is. Nu is: ik ga je doodmaken wel behoorlijk heftig maar
Hier vliegen bv de sukkels, eikels, loosers om de oren. Ik vroeg ook aan zoon: jemig zeg laat je dit tegen je zeggen?
O ja joh mam zo praat iedereen.
Ik zit net ook tv te kijken naar internetpesters en daarin zie je ook dat er wat uitgegooid wordt op internet hoor. Lekker makkelijk. Niet om het goed te praten maar wellicht zit er verder niet echt iets pesterigs achter en is het gewoon makkelijk gezegd. Dat weet ik natuurlijk niet.
Ik had het net zo gedaan als jij overigens. Politie dan weer niet maar zeker wel melden op school. En ook netjes van de ouders inderdaad. Ik vind het goed dat we dit gedrag niet normaal gaan vinden en onze kinderen daar ook op wijzen. Nee het is niet normaal zo te praten. Ook niet in termen als sukkel en looser.
Ik zou het ook aanpakken
Ik zou het inderdaad ook op school gemeld hebben. Geen politie erbij idd. Verder verbaast de reactie van je dochter me niet. Zoon hier is 11, ook groep 7. Helemaal niet met sociale media bezig. Heeft wel een telefoon maar appt met maar 1 vriendje. Andere telefoonnummers heeft hij niet eens. Als zoon zo'n berichtje zou krijgen zou hij denk ik ook denken dat het een geintje is. Zeker als het van een vriendje is. Toch prima dat je dochter zo relaxed in het leven staat? Ik zou me er niet zo druk over maken.
Nou...
Ik zou me er wel druk over maken. Mijn zoon heeft mij wel eens de facebookpagina van een klasgenoot (tweede klas middelbare school) laten zien. Zoon had het idee dat de klasgenoot erg werd gepest, o.a. via facebook. Hij wilde mijn mening even hebben. En ja, die knul werd echt gepest en afgezeken en hij had het zelf niet eens door. Dat was echt geen geintje meer. Zoon en een paar anderen hebben toen wel tegen hem gezegd dat hij dat niet moest pikken en de pesters moest blokkeren. En dat hij anders naar de mentor moest gaan. Ik weet niet of hij dat gedaan heeft.
Wat ik hiermee wil zeggen: ik zou toch proberen om je dochter wat minder naïef en relaxed hiermee om te laten gaan, en pestgedrag te leren onderscheiden van geintjes.
pesten of voorvalletje
Ik denk dat er wel een verschil in zit of dit om een eenmalig voorval gaat of het regelmatig gebeurd door dezelfde persoon, groepje. Is het eenmalig dan kan het nog een misplaatste grap zijn of een opmerking waar gewoon niet over nagedacht is. Dan zou ik er verder niet te druk over maken. Gebeurd het regelmatig dan is het pesten.
Verder vind ik het dat jullie al goede actie ondernomen hebben. Ook al is het een actie waar niet goed over nagedacht is. Zo'n jongen mag daar best op gewezen worden, dan leert hij in ieder geval de volgende keer er iets beter over na te denken, voordat hij iets plaatst.
nav Magali
"Wat ik hiermee wil zeggen: ik zou toch proberen om je dochter wat minder naïef en relaxed hiermee om te laten gaan, en pestgedrag te leren onderscheiden van geintjes."
Ik zie werkelijk niet in wie daar beter van zou worden. Als het inderdaad zo is dat dochter pesterijen niet opmerkt, dan betekent dat dat zij er geen last van heeft. Winst, lijkt me. Des te meer omdat het voor pesters niet zo leuk is om ermee door te gaan als het slachtoffer niet 'hapt'. Een bord voor de kop is soms een zegen, en dat lijkt me hier ook
En wat is het alternatief? Moet je je kind aanleren pesterijen te vermoeden ook als ze ze zelf niet zo voelt? Ik zou bang zijn dat ze dan dus overal wat achter gaat zoeken omdat ze denkt dat dat moet van haar ouders. Het risico dat ze wantrouwig en angstig wordt lijkt me juist levensgroot.
Dit even los van hoe de ouders ermee omgaan: ik zou dit ook aan de school hebben doorgegeven, en school heeft het gelukkig ook adequaat opgepakt (en de ouders van dat andere kind ook). Kinderen moeten leren dat je dit soort dingen niet moeten te roepen. Maar als ze zelf niet direct last ervan hebben als ze dit soort onzin naar hun hoofd krijgen dan zou ik dat lekker zo laten. Er is al genoeg onzekerheid en leed in de wereld.
Groeten,
Temet
Temet
De jongen waar ik het over had, hapte wel. Het was gewoon pijnlijk om te lezen. Tot vermaak van anderen. Je kunt ook niet happen, pesters verwijderen en blokkeren en het verder van je af laten glijden.
Bovendien heb ik de ervaring van mijn dochter: ik had het idee dat ze gepest werd op de basisschool, zijzelf en de leerkrachten beweerden dat het niet gebeurde. Tien jaar later vertelde ze me dat ze tóch gepest werd, maar dat niet toe wilde geven uit onzekerheid. Ze vond het een rotperiode. Dus ook al zegt je kind dat het niet idee heeft dat het gepest wordt, het kan wel degelijk zo zijn dat je kind het wél doorheeft. Maar tegen beter weten in 'vrienden' wil blijven met de pesters.
Daarom denk ik dat je je kind goed moet uitleggen wanneer het een geintje is en wanneer het internetpesten is, en wat je dan kunt doen. Digitaal weerbaar maken dus.
O, bedoel je dat
Zie je, ik ben zelf zo iemand die heel best gepest zou kunnen worden zonder het zelf door te hebben, want ik ben niet zo heel fijngevoelig dus er gaat nogal eens wat langs me heen (ik word handiger in het oppikken van signalen naarmate ik ouder word, dat dan weer wel).
Ik las dus "ze ervaart niet dat ze gepest wordt" als "ze ervaart niet dat ze gepest wordt", jij leest het zo te zien als "ze ervaart wel dat ze gepest wordt maar durft het er niet over te hebben". Ja, in die omstandigheden ligt het anders. Maar ik denk dat we niet weten wat er aan de hand is. En ik blijf bij mijn oorspronkelijke standpunt: als iemand een bord voor de kop heeft, is het niet altijd in zijn/haar belang om dat weg te halen 
Groeten,
Temet
herkenning
Ik herken het wel een beetje van een reactie van mijn zoon op het bericht van een klasgenootje op facebook. Deze jongen was toen boos op hem; wij hadden in die tijd net een pup waar zoon helemaal weg van was. De jongen zette toen een bericht op facebook dat hij de pup ging vermoorden! Met bijzonderheden hoe.
Mijn zoon was overstuur en verdrietig maar toen ik zei dat we daar iets aan gingen doen klaarde hij helemaal op, alsof hij niet bedacht had dat je behalve schrikken ook iets kan doen aan dat soort shit. Hij leek het ook niet als persoonlijke aanval op te vatten maar meer als gedachte dat ons hondje dood zou gaan daar was hij verontwaardigd over.
Dus pagina uitgeprint en naar school geweest al waar ook al snel excuses kwamen gelukkig.
Temet
Ik lees het als allebei: dat een kind niet ervaart dat het gepest wordt maar dat het ook zo kan zijn dat het het wel als pesten ervaart maar daar niet voor uit durft te komen. Dat is ook behoorlijk moeilijk namelijk, er voor uitkomen dat je een pispaaltje bent.
waarom school en ouders en niet met kinderen zelf?
Ik zou bij zo een eenmalig actie (want daar ga ik even van uit) niet meteen naar school stappen maar gewoon de ouders van het jochie zelf benaderd hebben en gevraagd hebben om een gesprek tussen dat jongetje en jouw dochter met jullie ouders erbij. Dat het jongetje in haar gezicht mag uitleggen waarom hij dat heeft gedaan en erop aan sturen dat hij daarvoor excuus aan haar moet maken. Waarschijnlijk wordt de soep helemaal niet zo heet gegeten en moet het jongetje 'gewoon' leren dat je dat soort dingen niet zegt of apps of twittert later.
Je dochter had dan ook de kans gehad om voorafgaan aan dat gesprek met jullie na te denken en te bespreken waarom zij eigenlijk niet 'afging' op dit bericht, en het ogenschijnlijk wel best vond. Dat had ook een moment kunnen zijn om haar bewust te maken waar ze haar grenzen mag leren trekken. Wellicht niet bij 1 gek berichtje, maar waar dan wel? Een gesprek met haarzelf wat de grens is tussen een gek berichtje, plagen en structureel gepest worden lijkt me als ze daar niet gevoelig voor is, heel zinvol.
Nu heeft het zich allemaal boven hun hoofd afgespeeld, en met 11 vind ik mag je kinderen best zelf op hun gedrag aanspreken ipv alleen via hun ouders of school.
Maar goed, ik vraag me af wat nu eigenlijk het meeste is waar je je zorgen over baart: over het feit dat je dochter ogenschijnlijk weinig assertief is, of dat haar klasgenootje haar structureel pest en met wraakacties komt? Want dat lees ik in je laatste zin van je eerste bericht.
Hoe heeft hij gereageerd op dit hele verhaal en wat vindt je dochter daarvan? Blijkt het n wraakzuchtig pestjoch of gewoon een jochie van 11 dat zijn gedrag/grenzen op social media beter moet worden aangeleerd?
School
Ik heb het via de school gedaan omdat ik het lastig vond om de ouders rechtstreeks aan te spreken. Het bleek nu dat het kind al een 'dossiertje' heeft en dit erbij werd bewaard. Verder heeft het geen vervolg gekregen. Dochter heeft van de week nog met het kind (en een ander groepje kinderen) gespeeld dus het lijkt achter de rug.
Dochter is niet assertief, dat is bekend. Ze is echter wel geliefd in de klas, en wordt geaccepteerd zoals ze is.
sluit me helemaal aan bij Temet
....ga eens kijken op een schoolplein met pubers zou ik zeggen, dat is echt een andere wereld! De laatste dagen was ik op een middelbare school voor mijn werk en daar riepen de kinderen allemaal dat soort dingen naar elkaar joh. Ze maakten elkaar al virtueel af om het niet openhouden van de deur voor iemand anders, het per ongeluk omstoten van een fiets in het fietsenhok, etc. Allemaal gespeeld en overdreven dramatisch....Beschaafd is anders, dat wel
Dat je dochter laconiek reageert, daar zou ik vooral blij om zijn. Ik heb ook een zoon die zich niet zo gauw laat pesten, ondanks dat ik denk dat hij best wel eens een opmerking krijgt die zo opgevat kan worden. (lang haar, klein voor zijn leeftijd, afwijkende interesses etc). Bijzonder prettig, zo'n kalm kind, moet ik zeggen.
