Rennen
Een beetje aparte vraag, maar rennen jullie kinderen wel eens voor de lol? We waren vandaag met mijn zus en haar kinderen naar een speeltuin en toen we terugliepen naar de auto vroeg mijn jongste (7) aan haar nichtje (net 8): 'Zullen we rennen?'. Waarop nichtje haar verbaasd aankeek en niet zo goed begreep waar dat dan goed voor was. Jongste was een beetje overdonderd 'nou, omdat dat leuk is'. Nichtje was helaas niet over te halen.
Laatst had ik zelf ook zo'n ervaring tijdens een uitstapje met school. Kwamen we aan bij het museum en zei ik tegen mijn groepje (waarin niet mijn dochter) dat ze mochten rennen tot de ingang. Kreeg ik de vraag of ze dan ook echt moesten rennen of dat ze ook mochten lopen 
Mijn jongste (oudste vroeger ook maar is inmiddels liever lui dan moe - puber) rent altijd. Als we wandelen vraagt ze altijd of ze tot die en die boom mag rennen, en dan komt ze weer terug gerend, etc. Heb ik dan van die aparte kinderen?
Nee,hoor
Ik vond dat trouwens 1 van de stomme dingen van volwassen worden,dat het dan raar staat als je rent.
Mijn zoon,12 rent ook nog graag,samen met de hond.Wie het snelst is.Huppelen doen we ook nog samen.Ook leuk.
Maar misschien zijn wij ook wel een beetje raar!
Nee hoor
Kinderen die niet rennen zijn raar! Nou ja, als je het vergelijkt met mijn kinderen. En wat het leukste is: meerennen! Hou ik alleen niet heel lang vol
Naar mijn idee hoort het echt bij 'kind zijn'.
Vier kinderen, en het stukje van het koffietentje naar de ingang van het Volkenkundig Museum. Hmmm, moet kunnen...
Nee hoor
Hier wordt ook veel gerend. Zeker als iets heuvel op is.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Nee hoor
Ik ken zelfs kinderen waarbij de loopstand niet in de productontwikkeling zat. Wat een saaie kinderen beschrijf jij daar.
Er komt een leeftijd dat rennen niet meer cool is, dat wel.
Hakken
Rennen is superleuk in huize azorac. Mij wordt altijd gevraagd om mee te doen en kinderen zijn het beste excuus om zelf ook even te rennen. Helaas (voor het rennen) ben ik een type van kokerrokken en hakken, dus vaak bedank ik voor de eer. Maar wedstrijden op de fiets doe ik bijna dagelijks. Desnoods met de hakken in de fietstas en de rok omhoog geschoven. (er komt een leeftijd dat ze dat ook enorm niet cool vinden)
Zelfde ervaring
Vic,
Vooral mijn oudste wilde altijd rennen. In groep 1 nam ik altijd een vriendje mee naar school op vrijdag en dan zei ik: jullie mogen rennen.
Bleef hij gezellig naast me lopen!
Liora
Ginny
Onze jongste is er zo een. Toen ze een peuter was zeiden we altijd: ze kan niet lopen.......alleen maar rennen! Toen was het wel wat lastig dat ze alsmaar ging rennen (gevaarlijke situaties, valpartijen enz.) Nu ben ik blij dat ze de energie er een beetje uitrent
Oh zo leuk
Mijn jongste is de renner. Al vanaf 2. Oudste wisselt, maar jongste kan je er altijd blij mee maken.
Mijn oma was ook een renner, en toen ze voor mijn neefje zorgde die zijn moeder kwijtraakte op zijn vierde deed ze vaak wedstrijdjes tot de lantarenpaal. Wat vond ik dat geweldig, ze liet hem ook eerlijk verliezen tot hij eerlijk won.
Dus ja, ik ken het niet anders dan dat er renners bestaan. En sommige houden dat dus vol tot na hun zeventigste.
Altijd
Al mijn kinderen rennen altijd, ook de pubers. Ik word er niet goed van, want ze rennen ook in huis en lopen zo nog wel eens wat om. Buiten ren ik regelmatig met ze mee, ook op mijn hakken. Dat vinden ze hilarisch.
Misschien zit er een verschil in of het jongens of meisjes zijn? Mijn vriendinnetjes vroeger wilden ook nooit rennen.
Mwah
Mijn kinderen rennen weleens, maar niet bijzonder vaak. Ze zijn allemaal impulsief en druk. Een wedstrijdje eindigt hier meestal in een huilende verliezer of geschaafde knieen. Ik roep dus altijd: 'Gewoon lopen, geen wedstrijdjes, daar komen ongelukken van!' Het mag dus niet. Zo'n voorval als bij een museum, dat zou met mijn kinderen echt uitlopen in een huilend kind. Als je niet uitkijkt lopen ze dan ook nog tegen andere mensen op.
Ik zelf had altijd een hekel aan hardlopen en rennen. Ik wordt/werd er benauwd van en ben dan weer minuten bezig om op adem te komen. Daarnaast ben ik onhandig, dus ik viel vaak. (of ik liep ergens tegen op)
Altijd
4 kinderen hier (van 3 t/m 11 jaar) en die doen altijd en eeuwig alles rennend. Sowieso zijn ze erg beweeglijk. Het valt juist weer niet mee om ze af een toe eens niet te laten rennen maar een beetje in de buurt te laten blijven. Ook fietsen moet altijd het liefst hard.
Vallen
Tja, ik weet niet beter dan dat kinderen wel eens vallen en gebutste knieën hebben. Daar laat ik me niet door weerhouden. Mijn oudste baalt er wel van dat ze een litteken heeft op haar scheenbeen, dat na 5 jaar nog niet is weg getrokken. Jongste heeft ook al wat littekens. Nou ja, die is wel heel extreem want ze heeft ook een litteken op haar kin en een door haar wenkbrauw Overigens hebben ze beide nooit echt letsel gehad. Mijn nichtje, dat dus niet zo druk en onstuimig is, heeft al eens haar arm gebroken toen ze verkeerd tegen een voetbal trapte, uit balans raakte en verkeerd viel. Volgens mij wordt dat risico ook groter als je nooit eens wat spannends doet, en niet gewend bent om te vallen. En dan vind ik mezelf nog best voorzichtig van aard, want ik maan wel altijd tot voorzichtigheid. Een van de vaakst gebruikte zinnen van mijn jongste is 'mama, kijk eens wat ik kan'
Rennen om het rennen
Zie ik wel vaak om me heen gebeuren. Gewoon even rennen omdat je het kan.
Toen ik nog beverleiding was mochten de bevers (scouting) ook altijd rennen tot de volgende lantaarnpaal. Ik weet dus ook niet beter dat kinderen graag rennen.
Mijn oudste komt ook regelmatig als een losgelaten koe het schoolplein op. Jongste houdt overigens niet zo van rennen.
Heerlijk, ik doe het ook nog wel eens.
Jaaaaa
Spruit is ook een renner. Samen met ons buurjongetje kan hij zich uitermate goed vermaken door achter elkaar aan te rennen - het liefst onderwijl woeste kreten uitstotend, WRRROOOOAAAAH! En tuurlijk valt er weleens iemand. Dat hoort er gewoon bij, oefening baart kunst!
Dat stukje bij het museum waar Vic (geloof ik?) het over had is hartstikke breed en overzichtelijk. Ik zou niet weten waarom kinderen daar niet even een stukje zouden mogen rennen zeg. Rennen hoort wat mij betreft bij kinderen. En als ik intussen niet een halve bowlingbal mee zou sjouwen, zou ik gezellig meedoen. Hartstikke gezond!
Gewoon lopen is een groter probleem
Vooral bij mijn zoons, stilzitten, stilstaan of gewoon rustig aan doen is moeilijker voor ze. Ze willen het liefst de hele dag bewegen, stuiteren etc...
Maar ze zullen nooit zeggen dat rennen (atletiek) leuk is, want dat is "saai". Hihi.
Jonge honden
Natuurlijk, rennen om het rennen, zelfs hier (met drie pubers) wordt dat nog weleens gedaan. De ingang van Ikea is traditie, rustig lopen tot de deur, maar dan opeens de trap oprennen. Ook op het strand, de zee in rennen. Van de basisschool herinner ik me ook dat bij wandelingen de afstand minstens twee keer werd afgelegd, stukje vooruit rennen, weer terugrennen, etc.
Wat jammer P. dat jij of jouw zonen er meteen een wedstrijdje van maken, want daar gaat dat geren helemaal niet om, het gaat gewoon om het rennen. En niet om het eerste zijn, of over winnen of verliezen. Tenminste, hier niet, dat is nooit de intentie.
Wedstrijdje
Ach, ik zie dat toch vaak zat hoor: Wie het eerste ergens is. Maar inderdaad, rennen is toch heerlijk!
Hier ook
mijn oudste is de helft van de tijd nonstop in beweging, dus ook allerlei andere erg dynamische dingen....
en de jongste die rent ook graag, als ze blij is vooral. Ze heeft een vriendinnetje en die 2 zijn gek op elkaar en als ze elkaar dan weer zien rennen ze eerst heel 'oermens' blij rondjes, echt elke keer weer. Gillen, lachen en rondjes rennen achter elkaar.
Jemig, leven in angst. Niet rennen, want dat is competitie en dan verliest er iemand. Niet rennen, want dat is gevaarlijk, ze kunnen stoten of vallen.
Mens. Durf te leven. En te rennen.
Tirza
Tirza
Helemaal mee eens! Durf te leven. Een keer een geschaafde knie of verloren wedstrijdje hoort er gewoon bij. Daar loopt echt niemand een trauma van op.
Sterker nog, dat is nodig om te leren en verder te komen. Hoe vaak zal Epke Zonderland van de rekstok zijn gevallen voor hij goud won?!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app
Eens
Ja, daar ben ik het mee eens. Veel kinderen worden te voorzichtig opgevoed en mogen niks meer, omdat er een kans is dat ze vallen/stoten of zoiets.
Hele klas
P heeft het erover als ze met een hele klas uit is. Dan is een rennende menigte minder prettig voor haar. Dat kan ik me wel voorstellen, zeker op de stoep van een drukke straat in de stad.
Het lijkt mij dat iedereen het er wel mee eens is dat rennen en bewegen iets gezonds & natuurlijks is voor een kind. Pas later verdwijnt (vaak) die behoefte. Oudste noemt ook het woord wedstrijdje wel eens in de mond omdat hij zich wil meten, maar het gaat hem wel om het rennen en de lol.
Nee rafelkap
Vic heeft het over haar kinderen en die van haar zus, P maakt er een hele groep van, jij een hele klas.
Sneu
En ik vind het vooral sneu voor jongste van P., hij voelt zich geroepen om zich gezapig te gedragen, puur omdat hij niet winnen kan, en hij kent daardoor dus niet het bevrijdende van het hollen, het rennen om het rennen.
En opvallend vond ik dat Vic het had over 'rennen naar de ingang' en dat jij, P., er meteen van maakte dat het om een wedstrijdje ging, het eerst bij de deur. Vic heeft dat nooit zo benoemd. Overigens ken ik ook jongensgezinnen waarbij de competitiedrift helemaal niet zo speelt. Dat kan dus ook. Ik vind het gewoon erg jammer voor je jongste dat het hem beperkt in gewoon lekker rennen.
Hier
Dochter die heel voorzichtig ging zitten, staan en lopen. Daarna, nog geen 2 jaar, ging ze rennen als een haas, gewoon uit puur plezier. Dat was wel heel goed voor mijn conditie. Ik heb wat achter haar aangerend. Later wilde ze dit graag samen doen, ook gewoon voor het plezier maar ook leuk als ze weleens won. Rennen tot de rand van de stoep? Met iedereen overigens, met mij, met broer, met opa, met andere kinderen. Teleurgesteld als iemand geen zin had. Dat heeft zo'n beetje tot vlak na de basisschool geduurd.
Zelfs renfeestjes
Oh ja hoor op die leeftijd organiseerden we zelfs renfeestjes. Niet dat ze een traject af moesten leggen of zo maar ze hielden zo van met elkaar rennen dat ik gewoon in een bos of op een veld ging zitten zodat ze vrij konden rennnen. Soms met een vlieger soms met een bal, maar heel vaak begonnen ze meteen al met flink te rennen. En zo iets moet je de ruimte geven. Ze vonden het altijd de leukste feestjes, niks hoeven en dan lekker veel kunnen rennen.
Fio
Ok, ik snap er niks meer van. Te heet
Competitie en vallen (beetje ot)
Ja dat herken ik wel, dat er nogal wat competitiedrang is tussen broertjes. Maar als ik 1 ding zeker weet, is het wel dat het zinloos is om daarom iets te vermijden of verbieden. Je kunt -zo blijkt (3 zoons hier)- namelijk echt overal een wedstrijd van maken!
En vallen, mja, is dat erg dan? Ik bedoel, kinderen van zeg boven de 2 jaar, die ga je toch niet niet laten rennen omdat ze dan zouden kunnen vallen? Alsjeblieft zeg.
Ik heb het hier ooit meegemaakt met vrienden op bezoek. Onze kinderen hadden een boomhut gebouwd, op zo'n 2 meter boven de grond. Hardstikke leuk! Maar de kinderen van die vrienden (toen tussen de 6 en 8 jaar) mochten er niet in, want stel je voor dat ze eruit (op de met bladeren bedekte bosgrond) zouden vallen! Ik vind dat echt eerlijk waar zielig, wat moet dat worden...
Jamaarjamaar
P. heeft toch alleen maar gezegd dat ze het met een groep kinderen (onder wie andere kinderen dan haar eigen) niet snel zou doen? Als ik met een groepje schoolkinderen door de stad loop zou ik ze ook niet laten rennen (nee, waarschijnlijk zelfs niet dat mooie brede stuk naar de ingang van Volkenkunde).
