Samen en alleen spelen

Waarom

heb je dit verboden dan?

Te Christel

Diverse dingen waardoor mijn dochter diverse klachten kreeg.

Omdat het niet het onderwerp is. Zowel ik, als diverse andere partijen zien dit als beste oplossing. Geheel voorkomen kun je het op school niet. Maar nogmaals, uitleg over waarom is niet de vraag. Dat hou ik liever privé.

Sterretje

"Voor de rest in de klas speelt ze met meerdere kinderen, speelafspraakjes zijn er ook en verjaardag feestjes ook."

Dit klinkt niet alsof ze zich afzondert. Ze heeft afspraakjes, wordt gevraagd op feestjes. Ik neem aan dat ze nu idd wat meer dan eerst alleen speelt, puur omdat er 1 kind wegvalt. Het lijkt me logisch dat dat gat niet direct door een ander kind wordt opgevuld. Misschien begrijp ik het niet goed, maar wat ervaar je nu als problematisch?

Op school kun je dat niet verbieden

Als je niet wil dat je dochter met dit meisje afspreekt, kun je dat aangeven.
Maar ik vind het veel te ver om tegen je dochter te zeggen dat ze op school niet met iemand mag spelen. De enige die dat zou mogen, is de juf. En die zal dat niet doen.
Stel ze speelt op school met twee meisjes. Het meisje dat jij niet goedkeurt, komt erbij. Moet je dochter dan weg uit dat groepje?
Je maakt het je dochter veel te moeilijk. Ik kan me goed voorstellen dat zij dan maar kiest om alleen te spelen. Anders moet zij telkens opletten of ze niet iets doet wat jij afkeurt. En dat voor een vijfjarige.

Dankjewel Anneqe, dat is alvast een eye opener. Denk dat ik het erger vindt, dan zij zelf. Ik ben altijd een kind geweest wat heel populair was, wat heel makkelijk op anderen af stapte, nu nog steeds. Ik denk dat ik moeite heb te accepteren dat ze dat op haar eigen manier doet. Ik verwacht waarschijnlijk dat ze binnen de kortste keren gelijk een nieuwe beste vriendin heeft. Ik ben bang als het ware dat ze anders naast het potje piest om het zomaar te noemen.

Sterretje

Ik snap je zorg, maar idd: zij is jou niet. Ze heeft haar eigen proces, haar eigen tempo, haar eigen karakter en haar eigen manier om met gebeurtenissen om te gaan. Als ze niet ongelukkig oogt, en inderdaad nog speelt met andere kinderen, zou ik haar lekker laten begaan.

en wat

is er eigenlijk tegen alleen spelen? Ik zie het als iets heel fijns en prettigs als een kind ook lekker alleen kan spelen, en niet perse altijd ander gezelschap nodig heeft.
Zolang ze wel af en toe afspreekt lijkt het me prima.

Reden maar toch

Je zult zeker je redenen hebben om het te verbieden, maar of dit goed is, is maar de vraag.

Mijn zoon had in groep 0 en 1 een beste vriendinnetje. Ze spraken twee keer per week af en waren heel close. Juf vond dat ze teveel met elkaar optrokken en te weinig andere kinderen toelieten. Ze mochten in de klas niet meer samen en taakjes ook niet hetzelfde. Tijdens het buitenspelen maakte het verder niet uit. Moeder van dit vriendinnetje was hier in doorgeslagen. Ze mochten ineens niet meer met elkaar afspreken. Voor beide kinderen moeilijk te begrijpen. Vriendinnetje wist geen houding te geven naar zoon toe. Ene moment gemeen doen en hem van zich afduwen, andere moment heel lief. Zoon gaf de schuld aan zichzelf. Was er van overtuigd dat het wel aan hem moest liggen. Rest van groep 1 een ongelukkig kind gehad, wat met niemand wilde afspreken, alleen met zijn vriendinnetje wat niet mocht.

In groep 2 zaten ze niet meer bij elkaar in de klas. Zoon heeft nieuwe vrienden gemaakt en zijn vriendinnetje nieuwe vriendinnen. Nu zitten ze in groep 3 weer bij elkaar. Begin van het schooljaar zochten ze elkaar weer op. Vriendinnetje met veel moeite aan moeder gevraagd of ze mochten afspreken. Dit mocht weer en zij was verbaasd dat het haar zoveel moeite kostte. Mij verbaasde het niet. Daarna hebben ze ruzie gekregen en nu vind zoon haar niet zo lief meer. De vrienden die hij in groep 2 heeft gemaakt, zijn nog steeds zijn vrienden. En nu het schooljaar bijna afgelopen is, begint hij een paar nieuwe vrienden te maken.

Ik zou er goed over nadenken of dit echt de beste oplossing is voor je dochter. Voor kinderen is zoiets gewoon moeilijk te begrijpen. Mocht je bij je beslissing blijven, geef haar de tijd om het te verwerken. Ik weet niet hoe bij jullie volgend jaar de klassen verdeeld worden, maar als het mogelijk is zou ik vragen om ze niet bij elkaar in de klas te zetten. Zo kunnen ze makkelijker afstand nemen van elkaar en heeft ze meer ruimte om nieuwe vrienden te maken.

Dankjewel voor alle reacties. Ik zal proberen samenvattend jullie te antwoorden. In principe niets mis met een keertje alleen spelen, maar niet structureel. Doet ze gelukkig ook niet. Nieuwe situatie is pas sinds een week. Ik zal proberen niet mezelf te weerspiegelen op haar en proberen haar alles in haar tempo te laten doen en laten wennen aan nieuwe situatie. Komend jaar worden de twee klassen een grote klas. Dus optie apart is er niet. Maar wel de optie van meer andere kids waar ze mee kan spelen. Dus dat is positief in die zin. Ze is slim en begrijpt echt wel waarom niet spelen met dat kind beter is. Maar verstand en gevoel zijn natuurlijk twee werelden. Voor de rest is echt niets mis met haar. Vol levensvreugde, vindt het leuk op school en is er verder niets mis. Gelukkig maar.

Maar dan moet je ook iets doen aan je verbod

want dan krijgt zij echt de kans om alles in haar eigen tempo te doen.
Vertel haar eerlijk dat je haar niet verbiedt om met dit meisje te spelen. Ze mag doen wat haar het beste lijkt. Maar dan echt zo dat ze weet dat je het meent. En dat jouw eerdere verbod niet zo handig was van jou.
Dan geef je haar echt de ruimte.
Je kunt wel zeggen dat je liever niet hebt dat ze een speelafspraak na school maakt met dit meisje.

Waarom?

Waarom mag jou kind niet met het andere kind omgaan?

Ik hoef geen details te horen, maar ben toch wel benieuwd waarom je dit besloten hebt.

Ik heb zelf ook een dochter van jou leeftijd en zou er juist verdrietig van worden als een andere moeder zo definitieve keuze zou maken. Mijn dochter heeft bv ook een vriendje die erg druk is. Wanneer zij bij hem heeft gespeeld krijg ik ook een druk en actief kind thuis. Wanneer hij bij ons komt hou ik een oogje in het zeil en gaat dit naar mijn idee beter. Daarom ben ik er een voorstander van als dat vriendje bij ons komt spelen, maar ik verbied het niet.

Tsja

Je zult best een goede reden hebben.(hoewel die er mi niet kan zijn op die leeftijd)
Maar je dochter zal er anders over denken. Ze ziet het als een straf, za l het niet kunnen plaatsen. Dikke kans dat ze zich niet meer durft te hechten, uit angst dat je weer gaat ingrijpen. Op die leeftujd zijn kinderen nog zelden rationeel.

verbieden

Ik zou dat ook echt niet doen. Op die leeftijd kun je als ouder nog behoorlijk spelen wanneer er met wie gespeeld wordt. Als je dat een beetje handig aanpakt, kun je best contact met een bepaald kind vermijden, in ieder geval een tijd. En aangezien kinderen ook nog erg veranderen, probeer je het na een poosje gewoon weer eens maar dan wel bij jullie thuis (ik neem tenminste niet aan dat je bij 5 jarige dacht aan een ban voor het leven?)
En leer je dochter ook dat ze altijd 'nee' mag zeggen als ze niet wil en dat als iets niet prettig voelt ze dat altijd tegen iemand kan zeggen.
Maar verbieden is volgens mij echt een slecht plan. Hoe slim ook: je kind zal daar een eigen draai aan geven en het op zichzelf betrekken. Het voedt onzekerheid, in plaats van dat ze leert luisteren naar haar eigen gevoel.

Verbazing

Je kind is nu een week zonder haar beste vriendinnetje en ze speelt alleen. We hebben het hier dus over maximaal 7 dagen voor een kleuterschoolkind. Jij was best populair schrijf je, als iets positiefs en je koppelt het aan met mensen omgaan.

Weet je dat er heel veel mensen zijn, ook kinderen, die graag (ook) alleen zijn? Zelf iets doen? Of die heel gelukkig zijn met één, twee of drie vrienden? Die populairiteit niet eens nastreven?

Afgaand op de beperkte informatie die je geeft lijkt het alsof je een vastomlijnd idee hebt van wat gelukkig maakt, namelijk wat jou gelukkug maakt. Als je kind praktisch een kopie van je is, zit je daarmee gebakken. In andere gevallen doe je haar daarmee tekort. Ze voelt zich alsof mama boos is als ze alleen speelt. Dat is toch niet het signaal wat je haar wilt geven? Afwijzing van haar moeder?

Als ze ongelukkig is, omdat ze geen speelafspraakje heeft, kun je haar begeleiden. Kijk naar haar, luister nasr haar, maar probeer niet op haar te projecteren.

Ze zal het vast vaker lastig hebben of lastig krijgen. Je steunt haar gek genoeg ook door er niet bovenop te zitten in die gevallen. Wat gelijk een bruggetje is naar het voorheen beste vriendinnetje. Ik weet niet wat de pijn bij je dochter was. Als een kind op die leeftijd een dergelijke invloed op jouw kind heeft, snap ik dat je die invloed weg wilt nemen om je kind te helpen. Ik ken de details niet, maar maak uit je verhaal niet op dat er sprake was van fysiek geweld. Dat kan ook praktisch niet structureel in de vorm waarin kinderen van 5 speelafspraakjes hebben. Wat wel kan is dat het kind iets doet waar jouw dochter verdrietig van wordt of anders overstuur. Maar beste vriendin imoliceert ook iets wat je dochter aantrekt. Dit kan heel moeilijk, maar ook heel waardevol zijn. Met een gedwongen verbreken van het contact geef je ook het signaal dat zij dit niet op kan lossen en dat zij dit ook niet met jou en juf op kan lossen. Dat zij hier geen keus in heeft. Ik kan mij eerlijk gezegd geen situatie voorstellen waarin dit de beste oplossing is, maar ik ken de details niet.

Speelgoed

Ik snap jullie reacties erg goed. Heel herkenbaar bij mijn kinderen. Wat ik ook erg lastig vind is dat ik twee kinderen heb en ik weet nooit zo goed wat voor speelgoed ik voor ze moet kopen. Ik heb vaak het idee dat ik de een te kort doe. Hebben jullie tips hiervoor?