Situatie kameraadje dochter en haar moeder

Leerkracht

Praat er eens over met de leerkracht. Die ziet wat er op school gebeurt.

Wilma

Zou ik kunnen proberen. Er is tenslotte nog niks gebeurd dus we weten nog niets.

dit kameraadje

gaat zo te horen ook steeds verder over de grenzen van je dochter heen. Zij is echt bezig om haar macht te gebruiken. En als die moeder dat allemaal maar bevestigt dan kun je in hele nare maar zelfs gevaarlijke situaties komen. Jouw dochter kan daar niet tegenop.
Ik zou inderdaad eens met je dochter praten en haar vragen of zij het nog steeds zo leuk vindt om daar te spelen. Geeft ze aan van niet, laat het daarbij en laat haar niet meer spelen daar.

Een andere mogelijkheid is om die moeder eens aan te spreken op dit rare gedrag. Maar zo te horen ga je er tot nu toe niet zo op in, en laat je haar maar een beetje praten terwijl je een echte confrontatie uit de weg gaat.
Terwijl ik zeker bij zo'n gekke situatie als vandaag -niet mogen drinken- ervoor zou zijn die moeder goed aan de tand zou voelen. De moeder vertoont echt gek gedrag en ik zou mijn dochter daar serieus niet graag laten spelen.

Een andere mogelijkheid is dat je je dochter wel daar laat spelen maar haar instructie geeft dat als er weer zo iets vervelends gebeurt, zij jou direct kan vragen haar vast op te halen.

E.e.a. is afhankelijk van hoe sterk jij jouw dochter inschat om gevaarlijke dingen te weigeren en dan jou in te seinen.
En hoe 'gek' jij die moeder acht in hoever zij zal gaan.

Titel

Ze kennen elkaar van school, eerlijk gezegd weet ik niet precies hoe hun relatie daar is. Van wat ik weet zijn het vriendinnen alleen na de afspraakjes is het iedere keer weer gedoe maar dan is het een dag later weer over.
Het is wel een kameraadje dat erg drammerig is. Niet alleen met deze gekke gebeurtenissen, maar ook met wat zij nu wil doen. Zij bepaalt, en als dochter iets anders wil wordt ze erg boos en geeft dochter maar toe.
Een keer had dochter geen zin om af te spreken en wat ze toen te horen kreeg (via de telefoon) zal ik hier maar niet gaan schrijven, het is eigenlijk manipulerend gedrag.

Ik wilde na de eerste gekke gebeurtenissen het kameraadje bij ons thuis laten spelen omdat afspraakjes leuk moeten zijn en het zo bij haar thuis het niet het geval is.
Ze is hier in het verleden weleens geweest maar ze durft niet meer te komen omdat onze woning zou gaan instorten want die is oud. Onzin natuurlijk, en ik heb sterke vermoedens dat het niet gaat om onze woning maar dat het idd gaat om macht.

Wat mij betreft zoekt dochter maar gewoon nieuwe vriendinnetjes, er zitten zat leuke meiden bij haar op school waarvan een paar waar ze ook al mee speekt/omgaat, maar ik wil niet dat de meiden nog twee jaar ruzie maken binnen de muren van de school en de sfeer in de klas hierdoor verpest wordt omdat de vriendschap over is.

De moeder, misschien laat ik het teveel over me heen lopen. In het begin toen ik dit soort verhalen te horen kreeg begreep ik niet waar zij het over had. Niet alleen met wat ik beschreef over billendoekjes en saucijzenbroodjes, en nu dus ook met niet mogen drinken.
Zo gaf ze me een van de eerste keer op mijn kop omdat mijn dochter fietste op het (van de weg gescheiden) fietspad wat niet mag omdat dat gevaarlijk is en dat ze op de stoep moeten fietsen van de moeder. Eerdere keren fietsten de meiden ook al regemalmatig buiten en heb ik nog nooit gehoord dat ze niet op het fietspad mogen fietsen van moeder. Toen heb ik mijn dochter het gevraagd, bleek dat het kameraadje ineens bij het naar het zwembad en daarna terug fietsen had bedacht dat fietspaden gevaarlijk zijn en later bij haar moeder ging klagen over dat mijn dochter daar niet in mee ging.
Dit was een paar maanden geleden, dochter had toen al een 26-inch fiets en het zijn beiden geen kleuters meer. (Ter verduidelijking: zwembad is vijf minuten fietsen, minder misschien zelfs)
Een andere keer kreeg ik op mijn kop omdat de meiden naar de stad waren gefietst (Groot winkelcentrum in Rotterdam), terwijl ze bij haar thuis waren en ik toen geen toezicht had en zijzelf wel. Dochter weet dondersgoed dat dat niet mag en ik heb haar er ook op toegesproken, moeder doet net alsof haar dochter daar zelf geen rol in heeft gehad terwijl zij toch zelf op de fiets is gestapt en de fiets heeft bediend.
Ik begrijp met wat de moeder van zegt niet goed waar ze het iedere keer over heeft, het zijn altijd van die vage verhalen en ik heb het eigenlijk altijd maar een beetje laten gaan, deze vrouw kletst maar wat.

Morgen ga ik maar eens navraag doen op school en vragen of de leerkracht raad weet. Want nu ik dit ga analyseren denk ik ook, wat doe ik mijn dochter en mijzelf aan door steeds maar de afspraakjes toe te staan omdat anders twee personen erg boos gaan worden.
Nou ja, nu ik dit schrijf, ik noemde het net wel vriendinnen maar zo kan ik ze helemaal niet noemen.

Brr

Mijn dochter had op de basisschool ook een erg dwingend vriendinnetje dat steeds van alles wilde bepalen. Zo mochten er nooit andere kinderen meespelen als mijn dochter met haar afsprak, ook niet als ze gewoon buiten op straat speelden. Tot dat vriendinnetje tegen mijn dochter had gezegd dat ze niet naar een verjaardagfeestje (van een ander meisje) mocht omdat zij niet ook uitgenodigd was. Want dat horen echte viendinnen niet te doen.
Toen hb ik mijn dochter uitgelegd dat echte vriendinnen elkaar een feestje gunnen, en ben ik de speelafspraken gaan afbouwen.

Jezelf

Ik denk dat je groot genoeg bent om de moeder zoveel mogelijk te vermijden en te negeren.
Kun je je dochter niet weerbaarder maken, oefenen op zo'n telefoontje als ze niet wil, bespreken hoe erg het is als ze geen vriendinnetjes meer zouden zijn etc.

Tsjor

Kappen

Doe normaal zeg.
En geef het goede voorbeeld. Hier ook es gehad met vriendinnetje. Niet zo extreem maar beetje pesterig gedrag. Ze kwamen vragen: mogen we spelen?
Ik zei : nee
O waarom niet?
Omdat ik geen meisjes in huis wil die pesterig tegen mijn kind doen.
Kind droop af en snapte dondersgoed waar het over ging.
Daarna bood ze excuses aan dochter aan. Nu alsnog dikke vriendin. Maar had echt het gevoel dat ik als volwassene moest laten zien dat ik doorhad wat ze deed en dat dat zo niet gaat. Ouders waren daar ook niet op aanspreekbaar.

Normaal?

Altijd vervelend gedrag en vaak gedoe met ouders, is dat soms normaal? Op een bepaald moment is de maat vol en heb ik geen zin in een rel of mijn kind er verder mee te laten aanmodderen.
Alle voorbeelden die ts noemt zouden voor mij echt voldoende zijn.

nee zeggen

Ik denk dat dit vriendinnetje een goede oefening is voor je dochter om voor zichzelf op te leren komen.
Verder lees ik er niet zo heel veel alarmerends, behalve dat het vervelend is dat het vriendinnetje erg dominant is. Maar er gaat niemand dood aan een keer iets eten tegen je zin, je gezicht schoonmaken met een billendoekje of wat minder water drinken. Je dochter moet echt leren nee te zeggen. Grote kans dat ze vanzelf niet meer met dat meisje wil spelen. Ik zou ook met de moeder praten als de meiden willen spelen, dat je niet wil dat je dochter iets doet tegen haar wil. Dat ze anders beter bij jullie kunnen spelen. Punt. Verder geen discussie. Jammer dan dat ze jullie huis niet waardig vinden. Dan maar niet spelen. Is nogal bespottelijk.
Ook goed om met de juf te bespreken, misschien komen dit soort situaties vaker voor dat je dochter niet voor zichzelf durft op te komen. De juf kan haar daarbij helpen door dit te stimuleren. Jij ook En jij moet het goede voorbeeld geven tegen die moeder.

Pas op!

Ik krijg pijn in mijn buik als ik dit verhaal lees. Omdat het zoveel herinneringen oproept aan mijn eigen jeugd (basisschool). Ik had ook zo 'kameraadje', het meest dominante meisje van de klas, die in mij een willig slachtoffer zag. Ik deed immers toch wat zij wou en durfde geen nee te zeggen. Ook dat meisje had een 'vreemde' moeder (nu achteraf denk ik dat die moeder een stevig psychisch probleem moet hebben gehad). Mijn moeder, ook een zachtaardige vrouw, kon daar niet tegenop en had medelijden met mijn kameraadje. Daarom liet ze maar gaan. Doet TS' situatie me erg aan denken.. wat dat kameraadje van dochter zegt is ingegeven door de moeder.. ik bedoel 'jullie huis stort in'.. hoe komt ze daarbij..? Uit zichzelf soms
..?

Bij ons ging het zover dat ik me op een gegeven moment in huis verschool als kameraadje me op kwam halen; ik wilde niet spelen. Mijn moeder verzon dan een smoesje aan de deur. Dan was kameraadje kwaad en moest ik het bezuren in de klas; ze zette de rest van de klas tegen me op. Mijn ouders grepen niet in en ik heb een rottijd gehad. De littekens hebben me nog jaren last bezorgd.

Kortom; mijn advies; sta achter je dochter en zorg dat de macht van het kameraadje af neemt. Durf 'nee' te zeggen en leer je dochter dat ook. Grijp in!

littekens

Ik denk niet dat je vanuit je eigen littekens moet reageren. Ik denk dat eea veel zwaarder wordt opgenomen als je vanuit je eigen traumaatje reageert. Er is namelijk nog geen sprake van gestook in de klas, wat ik hier lees. Daar moet , als dat gebeurt, natuurlijk de juf op inspringen.
Je moet bij je dochter vissen: of ze met X spelen omdat ze bang is dat ze haar niet aardig vindt of gewoon omdat ze het leuk vindt.. En dat ze echt nee mag zeggen als ze niet wil of als ze iets niet wil. Spelen is niet verplicht. Eten is niet veplicht. Water mag altijd enz. Omdat je dochter niet weerbaar is walst dat meisje nog meer over haar heen. Dat kan je uit de weg gaan, maar je kan haar ook moed inpraten want ze zal dit nog wel vaker in haar leven meemaken met andere mensen.

Littekens

Natuurlijk hoeft TS zich niks aan te trekken van mijn 'traumaatje'. Ik wilde er alleen mee aangeven hoe diep zoiets kan ingrijpen op het leven van een kind en dat je dat niet moet wegwuiven met een 'ze moet maar weerbaarder worden'. Mijn ouders hebben toen de andere kant op gekeken en ik vind het nog steeds jammer dat ze niets hebben gedaan. Me naar een andere school gestuurd. Had me veel leed bespaart.

Ik weet natuurlijk niet in hoeverre dochter van TS een 'traumaatje' krijgt. Maar de uitspraken die het 'kamaraadje' doet (je mag niet drinken / jullie huis stort in /fietspaden zijn gevaarlijk) doen me huiveren. Dat moet ze ergens vandaan hebben. Het lijkt mij een kind dat geen makkelijke jeugd heeft. Maar daar hoeft dochter van TS geen last van te hebben.

Oplossing voor nu

Van de week heb ik hierover een gesprek gehad met de leerkracht, die duidelijk niks wist van de gehele situatie en schrok. Zij heeft aangegeven dat ik zeker dochter niet meer bij kameraadje thuis moet laten komen/afspreken, en dat zijzelf en haar collega's erop gaan letten dat dochter na schooltijd niet met haar meegaat. Ook gaat zij hierover in gesprek met de moeder van het kameraadje.
Er zijn nog geen heftige reacties geweest binnen de schoolmuren. Dochter gaat daarnaast op een nieuwe sport en heeft dan minder vaak tijd na schooltijd om af te spreken, dus vaak zat een geldig excuus waarom ze niet kan (naast niet wil)

Prima opgelost dus.

Vreemde reactie van de school, ze horen dit verhaal van één kant en spreken zich dan meteen zo sterk uit?

En waarom heeft je dochter een excuus (nieuwe sport) nodig om nee te zeggen? Als ze niet wil kan ze toch altijd gewoon nee zeggen? Dat lijkt me een stuk leerzamer voor iedereen....