Soms weet ik niet wat in mijn zoon zijn gedachte speelt.
Mijn negenjarige zoon is tja, weet het niet aan gedachte. Soms kan er geen touw aan vast knoppen. Wat denken jullie.
Vandaag, heb een beetje kunnen opschrijven.
Mijn oudste zoon komt zelfstandig thuis.
Ik zie meteen iets aan hem, "heb jij geen verkeerde jas aan."
Zoon "O ja weet ik al mam. Een verkeerde gepakt."
Ik, "waarom niet de jouwe gepakt en deze terug gehangen."
Zoon, "maar kwam pas bij het lopen naar school achter en de jas lijkt op de mijne."
Ik, "gemeld bij de juf."
Zoon "Waarom moet dat."
Ik, "maar het is niet jouw jas en mogelijk zoekt nu het jongen zijn jas. Waarom niet gemeld en je kon teruglopen."
Zoon, "Nou en jas is een jas mam."
Ik bekijk de jas geen naam, "maar niets gemerkt want deze is ook een maat kleiner."
Zoon, "wat maakt het uit."
Ik, "het maakt veel uit. Dit is geen verwisseling meer maar diefstal."
Zoon, "het was maar een vergissing en breng de jas morgen terug."
Ik, "maar hoe komt het ook dat je een verkeerde jas hebt gepakt."
Zoon, "weet ik niet. Na het aankleden hing deze erbij en gepakt. Dacht echt dat het mijn jas was."
Een vergissing kan ik begrijpen maar het weten dat je een verkeerde hebt en niet even na denken.
zo denken sommige kinderen denk ik
Ik moest wel grinniken om je stukje. Je zoon denkt waarschijnlijk werkelijk dat het toch totaal niets uitmaakt. Morgen komt die jas weer terug toch?
Ik denk dat je het hem gewoon moet uitleggen, dat op school misschien nu een jongetje aan het zoeken is naar zijn jas en dat hij dus beter terug had kunnen gaan en dat hij dat dus, als het nog een keer gebeurt, moet doen. Niet naar huis gaan, maar terug naar school om de juiste jas te pakken. Van foutjes leer je (als het goed is 
)
Ach
Zo gaan kinderen van die leeftijd vaak met kleding om. Een jas is een jas, klaar. Best kans dat het andere jongetje gewoon de jas van je zoon heeft aangetrokken en dat ze morgen weer ruilen zonder er een woord aan vuil te maken.
Niet
Hij heeft een verkeerde jas aan en die hangt hij morgen weer terug aan de kapstok. Als mijn zoon met een verkeerde jas thuis zou komen, zou ik dat ook zo doen.
Zwaar
Ik vind eigenlijk dat je het wel zwaar opvat. Je beschuldigt je zoon van diefstal terwijl hij per ongeluk een verkeerde jas heeft meegenomen. Oke, hij kwam er onderweg achter maar dan nog begrijp ik wel dat hij niet meer is terug gegaan. Want hoe pak je dat dan aan? 9 jaar is dan ook nog best jong hoor.
Dat hij zegt 'een jas is een jas' daar kan je wel iets mee. Inderdaad uitleggen dat een ander kind nu zijn jas kwijt is en misschien heeft lopen zoeken. En dan samen met je zoon bedenken hoe je dit gaat oplossen.
Zou er verder niet zo'n probleem van maken.
Zoon hier is ook weleens met een verkeerde broek thuis gekomen na de gym. Kwam ik pas laat achter omdat ik 's middags niet thuis was. Toen ik de broek bij de was vond zag ik het pas. Heb de volgende ochtend gevraagd aan zoon van wie hij was. Hij gaf een aannemelijk antwoord, een jongen die ongeveer dezelfde lengte had. Ik heb de broek gewassen en schoon weer aan de andere ouder gegeven. Verder geen probleem van gemaakt. Denk dat zoon toen een jaar of 8 was.
schoenen
ach door toedoen van dochter heeft er ook een meisje een week op te kleine schoenen gelopen. Stonden naast die van dochter die vond dat haar schoenen wel opvallend groot waren. De volgende zwemles zijn ze weer omgewisseld en hebben wij moeders er hartelijk om gelachen.
Dochter was toen een jaar of 8. Wel eens gezien hoeveel verwisselde spullen er na een kamp mee komen? Handdoeken, kleding, tot aan badmintonrackets aan toe, terwijl ze daar toch zeer precies op zijn want persoonlijk afgesteld met bespanning en zo.
slaapzak
Wij hebben een prachtige slaapzak sinds kamp vorig jaar. Ik heb het gemeld op school en door dochter in de klassenapp laten zetten, maar er is nooit meer iemand om gekomen. Het moet die andere mensen toch opvallen dat ze er op achteruit zijn gegaan qua slaapzak?
Waarschijnlijk
speelt nu in zijn gedachten: wat zeurt zij nou toch?
Tsjor
hhahaha
waarschijnlijk weet je MEESTAL niet wat er in je zoons gedachtes speelt, in plaats van soms.
Maar effe over die jas, ik zou ook, als het nog gekund had de school nog even gebeld hebben over de jas. Wie weet is er een kind (met boze moeder) naar school terug gekomen voor die jas, je weet het niet. Dus, je ziet niet iedereen denkt daar zo makkelijk over.
