Speelafspraakjes en andere regels / opvoeding
Mijn dochter zit in groep 1 en heeft haar eerste speelafspraakjes achter de rug. Helaas was het een nare ervaring voor haar. Mijn dochter is een verlegen en gevoelig meisje, en wij zijn nogal gemakkelijk thuis. Ze is bijvoorbeeld gewend om zelf de (koel)kast open te doen als ze honger / dorst heeft en iets te pakken. Dat deed ze dus ook in haar totale onschuld bij een vriendje thuis, waarna ze terechtgewezen werd door de ouder van het vriendje. Ze was helemaal overstuur achteraf (mijn dochter is iemand die het heel graag "goed" doet) en ze durft nu niet meer bij andere kindjes thuis te spelen.
En ik zit ermee, want ik weet dat er meer dingen zijn die voor haar de normaalste zaak van de wereld zijn, maar bij andere huishoudens zouden opvallen, en ik weet ook dat ik zelf niet heel goed zicht heb op wat normaal is (ik heb zelf ook geen typische opvoeding gehad, ben niet van origine Nederlands en ook mijn man is buitenlander, dus er zijn ook cultuurverschillen). Ik heb weinig zin om mijn hele opvoedingsstijl aan te passen aan de meerderheid, maar ik vind het ook heel naar hoe dit gelopen is. Ik ben ook een beetje boos op de ouder in kwestie, omdat zij het hele voorval afdeed als brutaliteit van mijn dochter, terwijl ze gewoon niet anders gewend is, en het niet bij haar op zou komen om brutaal te zijn: ze is juist een enorme pleaser.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Een lijst van regels die ik mijn dochter kan leren zodat ze bij andere mensen thuis niet op haar kop krijgt? Van tevoren met de ouders spreken? Ik wil ook geen aannames doen over hun opvoeding. Zijn er hier nog andere ouders die afwijken van de meerderheid wb regels en opvoeding, en hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ik trek het me misschien teveel aan, maar dochter was erg van streek, en we zijn hier nieuw in het dorp, en ik wil zo graag dat het past.
absor schreef op 11-04-2023 om 19:56:
toevoegend; het is absoluut niet erg dat kleuters onbeleefde of rare vragen stellen of dingen doen he. It takes a village to blablabla. Maar als volwassene corrigeer je dat. Ook als het iemand anders kind is die jou is toevertrouwd.
en mijn kinderen hebben zich ook ongetwijfeld weleens ergens niet gedragen volgens het boekje hoor
Precies. Daarom zei ik ook telkens dat het kindje niks kwalijk genomen kan worden.
Herfstappeltaart schreef op 11-04-2023 om 19:31:
[..]
Ik vind dat je wel erg in de verdediging schiet hoor. Als je denkt dat je kind na schooltijd trek heeft geef je brood mee, of je laat haar eerst naar huis komen. Ik weet zeker dat elk kindje wat ergens te spelen wordt uitgenodigd daar iets te drinken krijgt en een koekje o.i.d. Ik had het toen die van mij klein waren helemaal niet fijn gevonden als ze haar op het speeladres echt te eten hadden gegeven. Dat zou ten koste gegaan zijn van de warme maaltijd 's avonds omdat de honger dan gestild is. Een kleine snack is voldoende en dat krijgen ze echt wel.
Ik vind dat je nu wel heel erg vanuit je eigen referentiekader kijkt.
Kindjes die bij ons op bezoek komen, krijgen inderdaad meer dan een koekje aangeboden. Mijn dochter is gewend om wat substantieels te eten als ze uit school komt (meestal een monkey platter, maar ook weleens een sandwich of pannenkoeken). Je kunt een warme maaltijd die niet opgaat natuurlijk ook bewaren in de koelkast voor morgen, of weggeven. Dat lijkt me minder belastend dan wat jij verwacht van ouders met andere gewoontes: een kind standaard extra boterhammen mee te geven voor het geval ze ergens wil spelen.
Ik kan me ook 1 incidentje herinneren uit mijn kindertijd. Ik at bij een vriendinnetje en toen we aan tafel zaten begon ik te eten. Die moeder zei toen vrij scherp (in mijn herinnering) 'Wij bidden hier eerst!' Ik schrok me dood en voelde me er de hele tijd rot van. Ik ben nog lang bangig geweest voor haar moeder. Ik moet toen een jaar of 6 geweest zijn. Dat ik dit nog weet zegt wel dat het veel indruk gemaakt heeft. Het was vooral de scherpe toon denk ik waardoor ik er van streek van was. Ik probeer daarom andere kinderen, zeker als ik ze niet goed ken, zacht aan te spreken als ik iets niet prettig vind. Strenger kan altijd nog als er niet geluisterd wordt.
Renmuis schreef op 11-04-2023 om 19:16:
[..]
Dit ga ik doen. Dochter moet sowieso leren dat ze altijd om iets mag vragen.
---
Tot je dan weer ouders tegenkomt die vragen om eten brutaal vinden... Kinderen die aangeven honger te hebben eten ontzeggen vind ik dan weer vreemd. Tenzij ik net een pannenkoek voor ze sta te bakken o.i.d., iets wat binnen een minuut of twee klaar is. Maar als mijn gasten hongerig / dorstig weg zouden gaan, zou ik echt het gevoel hebben dat ik ernstig tekortgeschoten ben.
Kinderen die honger hebben krijgen heus iets kleins hoor. Meestal gaat het zo: ik heb honger, heb je snoep.
Mevrouw75 schreef op 11-04-2023 om 20:21:
[..]
Kinderen die honger hebben krijgen heus iets kleins hoor. Meestal gaat het zo: ik heb honger, heb je snoep.
Of als je fruit serveert: 'dat lust ik niet' nou dan niet, dan eet je thuis maar weer ik serveerde door de week geen koek of snoep. Wel 2-3 soorten klaargemaakt fruit.
Lena55 schreef op 11-04-2023 om 19:45:
[..]
Dat is dus echt niet zo. Het komt gelukkig niet vaak voor, maar mijn kinderen hebben echt meerdere keren ergens gespeeld waar ze niks kregen. Ook niet na vragen. Dat je het je niet kunt voorstellen, geeft toch aan dat je dat zelf ook op zijn minst opmerkelijk zou vinden?
Ach, ik denk dat wij alle varianten wel hebben meegemaakt.
- ergens anders niets krijgen (niet onthouden, want er werd niet over gezeurd)
- thuis niks krijgen (niet gevraagd, of niet binnen gespeeld)
- langer op het schoolplein gebleven en pas na het equivalent van een speelafspraak thuis (zonder eten)
- gillen en brullen op het schoolplein als ik de sultana was vergeten (pure gewenning, want later waren ze weer vergeten dat ze per se iets moesten hebben)
- een grote en een kleine eter hebben
enz.
Einde schooltijd was ook maar 2,5 uur na de lunch, hè? Als ze genoeg bij zich hebben kunnen ze daar best een paar uur mee door. Spelen was hier altijd tot 17.00, dus niet iedereen had al honger.
Ze kan dingen ook altijd aan het vriendje of vriendinnetje vragen, als het te spannend is om het aan de vader of moeder te vragen.
Verder zou ik, als ze erg tegen speelafspraakjes opziet nu, eerst een paar keer iemand bij jullie te spelen vragen. Daarna kan ze wel weer ergens naar toe.
Renmuis schreef op 11-04-2023 om 20:03:
[..]
Ik vind dat je nu wel heel erg vanuit je eigen referentiekader kijkt.
Kindjes die bij ons op bezoek komen, krijgen inderdaad meer dan een koekje aangeboden. Mijn dochter is gewend om wat substantieels te eten als ze uit school komt (meestal een monkey platter, maar ook weleens een sandwich of pannenkoeken). Je kunt een warme maaltijd die niet opgaat natuurlijk ook bewaren in de koelkast voor morgen, of weggeven. Dat lijkt me minder belastend dan wat jij verwacht van ouders met andere gewoontes: een kind standaard extra boterhammen mee te geven voor het geval ze ergens wil spelen.
Ik denk dat veel ouders hier niet blij van worden. Pannenkoeken zijn heerlijk, maar na het spelen gaan kinderen thuis eten, als ze dan nog zin hebben.
Bloemenzee schreef op 11-04-2023 om 21:05:
Ze kan dingen ook altijd aan het vriendje of vriendinnetje vragen, als het te spannend is om het aan de vader of moeder te vragen.
Verder zou ik, als ze erg tegen speelafspraakjes opziet nu, eerst een paar keer iemand bij jullie te spelen vragen. Daarna kan ze wel weer ergens naar toe.
Goeie. Veel groep 1 kinderen vinden trouwens speelafspraakjes bij anderen eng. Mijn dochter wilde echt niet de eerste 2 jaar. En andere kinderen ook niet, dus dan spraken ze wel af, maar dat werd uiteindelijk niks. En de kinderen die júist ergens anders wilden spelen, nou ja, die konden lekker bij al die kinderen die niet durfden.
Renmuis schreef op 11-04-2023 om 19:47:
[..]
Als een volwassen vriend(in) had gevraagd om rekening te houden met haar voorkeuren, had je het dan ook niet gedaan?
Nee. Ik vind de voorkeur van bolletjes boven gewone boterhammen een luxeprobleem, en daar ga je niet om vragen - wat zeg ik, mededelen - als je bij een ander op bezoek bent. Een kind dat bolletjes lust, lust ook wel boterhammen. Die zijn hooguit iets minder lekker.
Als ik als volwassene zou vinden dat een vriendin van mij smerig brood heeft, dan breng ik zelf wat lekkers mee om te delen voor bij de lunch.
Vrijevlinder schreef op 11-04-2023 om 21:15:
[..]
Ik denk dat veel ouders hier niet blij van worden. Pannenkoeken zijn heerlijk, maar na het spelen gaan kinderen thuis eten, als ze dan nog zin hebben.
Mwah, als het een beetje gezond is. En als je kind daar maar niet elke dag gaat spelen
Vrijevlinder schreef op 11-04-2023 om 21:15:
[..]
Ik denk dat veel ouders hier niet blij van worden. Pannenkoeken zijn heerlijk, maar na het spelen gaan kinderen thuis eten, als ze dan nog zin hebben.
Mij zou het persoonlijk niet echt boeien. Dat bord friet wat ik eerder las zou ik minder vinden.
Renmuis schreef op 11-04-2023 om 19:47:
[..]
Als een volwassen vriend(in) had gevraagd om rekening te houden met haar voorkeuren, had je het dan ook niet gedaan?
Als een vriendin vraagt of ik bolletjes wil kopen want ze wil geen boterhammen? Ik zou hoogst verbaasd zijn, maar ik ken ook geen enkele volwassene die dat zo aanpakt.
Als een vriendin komt lunchen zorg ik dat ik een lekkere lunch heb en dat ik dingen koop die zij lekker vindt of die in haar dieet passen.
En als ze graag iets speciaals wil dan zou ze zeggen “oh ik heb zo’n zin in aardbeien, zal ik die meenemen? Of zou je het erg vinden om wat aardbeien mee te nemen als je boodschappen gaat doen?” Geen probleem, prima. Maar dat is een heel andere situatie dan een klein kind dat bolletjes bestelt in een ander huishouden. Andere setting, andere tone of voice.
Ik vind het wel normaal dat kinderen iets te eten en te drinken krijgen, maar geen complete maaltijden. Friet of pannenkoeken in de middag na school zou ik niet heel blij van worden. Voor een keertje vooruit, maar niet elke keer als ergens gespeeld wordt.
Ik heb mijn kind wel geleerd tevreden te zijn met wat ze aangeboden krijgt, of dat nu fruit of koekjes of snoepjes is.
Ouders die het al onbeleefd vinden als een kind om een glas water vraagt, vind ik dan weer bijzonder ongastvrij. Dat is toch wel het minste dat je aan kunt bieden.
Ik herken het wel dat de 'honger' vaak over is als je dan een boterham aanbiedt. Mijn ouders gingen vroeger naar mijn idee te veel mee in de wensen van vriendinnetjes. Zo had ik een vriendinnetje dat 'alleen cola lustte' dus dat kreeg ze ook altijd. En ze kreeg ook altijd extra koekjes als ze 'honger' had. Als kinderen niet konden kiezen tussen twee snoepjes, dan mochten ze er van mijn moeder twee pakken. Dus die konden nooit kiezen. Thuis konden ze dat prima, want als ze daar niet konden kiezen, kregen ze niks.
Als ik daar wat van zei, dat ze gewoon keihard bedonderd werd en dat er misbruik werd gemaakt van de situatie, dan moest ik me er vooral niet mee bemoeien, want 'je weet dat ik geen nee kan zeggen'.
Ik heb hier een keer meegemaakt dat een kind meende dat ik speciaal naar de winkel ging om iets te kopen dat ze graag wilde. En dan ook echt van 'dan ga je toch even naar de winkel om dat te halen?' De dichtstbijzijnde supermarkt is 5 km verderop. Je denkt echt dat ik 10 km ga fietsen/rijden voor één ding? Nog niet misschien.
En een kind dat uit zichzelf de tv aan wilde zetten. Nu wordt hier sowieso geen tv gekeken voor het avondeten en zeker niet met afspreken want dat is om samen te spelen, maar zomaar andermans apparaten aanzetten vond ik ook niet beleefd en dat corrigeer ik dan ook.
Ik zou bij iemand die mijn koelkast opentrekt, ongeacht of het een kleuter of een volwassene is 'als je graag iets wil hebben, kun je dat netjes vragen. Ik wil niet dat je zomaar in mijn kasten gaat zitten, dat vind ik onbeleefd'.
ja zomaar televisie aanzetten dat is ook in nl cultuur niet gebruikelijk. Kinderen vragen doorgaans of ze tv mogen kijken. Nee is ook een antwoord. Maar als ze lang buiten hebben gespeeld en nog even zitten te wachten totdat vriendin wordt opgehaald zet ik soms expres even de tv aan. Dan is het goed
