Vader slaat kind
Chaos, verdriet en strijdvaardig, maar ook bang.
Voor de tweede keer dat kind terug komt dat ze is geslagen. Veel ruzie en vader kan zich dan niet in de hand houden en haalt uit. Ook psychisch niet oke, hij zegt jongere zusje leuker te vinden. Kind wil al langere tijd niet naar haar vader en komt altijd uitgeput terug.
Ik heb veilig thuis maar gebeld voor advies. Aangezien hier mensen zijn met kennis en ik de behoefte voel mijn verhaal te delen heb ik toch maar een topic geopend.
Helaas hebben we een voorgeschiedenis, ik heb eerder zorgen gehad, dingen gehoord van de kinderen die echt niet konden. Rechtszaken, onder toezicht stelling, heel veel gedoe en veel strijd vanuit vader, maar geen bewijs, dus ik kreeg de zwarte piet uitgedeeld.
Zomaar thuis houden kan niet, dat heb ik eerder gedaan en dat werd me niet in dank afgenomen door de rechter.
Het ligt nu bij het wijkteam, daar heeft vader ook grote stennis gemaakt en kennen ze hem goed. Ze gaan overleggen wat te doen / veilig thuis advies vragen.
Wie heeft ervaring, tips? Kind is bijna 11. Volgens veilig thuis is ze oud genoeg om serieus genomen te worden als ze niet wil, maar zou dat echt?? Ik kan het bijna niet geloven.
Is er al een traject lopend waarbij juist naar kind wordt geluisterd?
Andere situatie maar man en ex hebben bijvoorbeeld gekozen voor een kies-traject voor hun gezamenlijke kind waarbij er 4 gesprekken met kind worden gevoerd.
Geen ervaring maar wel veel steun.
Heeft dochter gesprekken (gehad) met een professional (kinderpsycholoog/orthopedagoog?) om deze traumatische ervaringen te bespreken?
Zo ja, kan deze dan vanuit zijn/haar expertise een verslag en aanbeveling schrijven?
Wat een afschuwelijke situatie 
Dat de rechter het je niet in dank afneemt als je je dochter 'zomaar' thuis houdt, zou voor mij geen reden zijn om haar dan maar bloot te stellen aan geestelijke en lichamelijke mishandeling. Ik zou vantevoren wèl officieel aangeven dat je haar vanwege de veiligheid thuis houdt tot er een manier is gevonden waarop ze veilig contact kan hebben. Misschien kan het wijkteam en/of een betrokken hulpverlener/psycholoog daarbij helpen door een verklaring van hun kant te geven mbt de recente gebeurtenissen?
Geen idee trouwens of het zo werkt, gelukkig heb ik hier geen ervaring mee. Maar ik zou mijn kind in elk geval niet zomaar alleen laten met een vader die haar mishandelt.
yette schreef op 09-12-2022 om 06:48:
Wat een afschuwelijke situatie
Dat de rechter het je niet in dank afneemt als je je dochter 'zomaar' thuis houdt, zou voor mij geen reden zijn om haar dan maar bloot te stellen aan geestelijke en lichamelijke mishandeling. Ik zou vantevoren wèl officieel aangeven dat je haar vanwege de veiligheid thuis houdt tot er een manier is gevonden waarop ze veilig contact kan hebben. Misschien kan het wijkteam en/of een betrokken hulpverlener/psycholoog daarbij helpen door een verklaring van hun kant te geven mbt de recente gebeurtenissen?
Geen idee trouwens of het zo werkt, gelukkig heb ik hier geen ervaring mee. Maar ik zou mijn kind in elk geval niet zomaar alleen laten met een vader die haar mishandelt.
Precies dit.
Wat die rechter mij kan ‘aandoen’ is nooit zo erg als wat die vader mijn kind aandoet: ik zou ernstig burgerlijk ongehoorzaam zijn. Voordat er een uitspraak ligt, zijn we weer heel veel verder en alleen dat al lijkt me pure winst.
Wat een dilemma voor jou, Evaluna. Vreselijk.
Dank voor jullie reacties. Een kies traject heb ik weleens naar gekeken, maar gaf vader geen toestemming voor. Uiteindelijk is er voor andere problematiek wel een therapeut, maar dat is zo goed als afgelopen, ze gaat nog 1 keer.
Zomaar thuis houden kan echt niet. Vader heeft toendertijd dwangsommen en gevangenis geëist als ik de regeling niet na kwam. Een dwangsom kon niet zoveel kwaad vond de rechter toen, want ik zou me toch aan de regeling houden en dan had ik er ook geen last van.
Gelukkig gaat ze maar eens per maand, dus we hebben nog even, maar het blijft echt ruk.
SophieHowl schreef op 08-12-2022 om 21:38:
Heeft dochter gesprekken (gehad) met een professional (kinderpsycholoog/orthopedagoog?) om deze traumatische ervaringen te bespreken?
Zo ja, kan deze dan vanuit zijn/haar expertise een verslag en aanbeveling schrijven?
Wel een therapeut, maar niet in die hoek. Het valt te proberen. Wacht eerst maar af waar het wijkteam mee komt, maar dat zal wel maandag worden. Ze kennen vader goed, dus heb nog wel hoop op hun.
Helaas ken ik wel van de vorige keer dat iedereen heel meelevend is, maar als het op beslissing aankomt, dan trekken ze zich toch terug. Dat heeft echt wel veel energie gekost en tijd gekost om daar van bij te komen. Die ondertoezichtstelling vond ik ook maar akelig. Maargoed, dit kan ook niet.
Wat een lastige situatie. Ik snap dat je dochter zich daar niet veilig en niet gewenst voelt. Waarom wil vader zo graag dat ze komt, als hij toch alleen maar ruzie maakt en haar zusje leuker vindt en dat ook meent te moeten zeggen?
Ik snap heel goed dat je weinig trek hebt in een nieuw traject met onder toezichtstelling. Een omgangsregeling wordt niet zomaar stopgezet, ik vrees dat er dan wel wat meer dan twee klappen moeten vallen. En omdat het een gerechtelijke uitspraak is, kan een wijkteam of VT dat niet zomaar overrulen denk ik.
Veel sterkte.
Ik hoorde laatst van een collega dat hij zijn dochter (die bij haar vader wilde wonen) had geadviseerd om de Kindertelefoon te bellen (omdat hij als vader haar niet objectief kon helpen) en met iemand van deze organisatie een brief te schrijven over haar gevoelens, gedachten en wensen (voor moeder, rechter en eventuele andere instanties). Hierna heeft de rechter haar keuze gerespecteerd en mocht ze bij haar vader gaan wonen.
ToetieToover schreef op 09-12-2022 om 08:21:
[..]
Precies dit.
Wat die rechter mij kan ‘aandoen’ is nooit zo erg als wat die vader mijn kind aandoet: ik zou ernstig burgerlijk ongehoorzaam zijn. Voordat er een uitspraak ligt, zijn we weer heel veel verder en alleen dat al lijkt me pure winst.
Wat een dilemma voor jou, Evaluna. Vreselijk.
Dit en dat is ook praktisch uitvoerbaar, want een rechter doet wel uitspraak, maar komt echt niet zelf die uitspraak ten uitvoer brengen door kind in een auto te duwen en haar bij haar vader af te leveren.
Heel naar Evaluna. Waarom was de ondertoezichtstelling er? En waarom is dat nu niet meer nodig?
Veilig thuis zou ik geen hoge verwachtingen van hebben. Het wijkteam is meer bekend met de vader en de situatie dus daar zou ik meer heil in zoeken. Kunnen zij in gesprek het kind gaan en Nav van dat een rapport schrijven. Documentatie wanneer er wel weer rechtszaken gaan spelen is belangrijk. En proberen afspraken te maken dat wanneer het uit de hand loopt er actie komt. Heeft kind een eigen telefoon zodat er contact kan worden opgenomen met jou? Ik zou er anders ook niet aan meewerken.
Maar ik herken wat je hebt meegemaakt. Ik heb kind ook moeten laten gaan en misschien geen lichamelijke mishandeling, de psychische manipulatie durfde ik niet aan te kaarten want dan praat ik slecht over de vader. Ik heb dat destijds dan niet bij de gezinsvoogd neergelegd maar nam een hulpverlener in vertrouwen. Om te checken of mijn handelen in wat ik wel kon ok was en of ik wel ergens aan de bel moest trekken. Dat gaf me dan in elk geval het gevoel dat ik heb gedaan wat ik wel kon en zonder mezelf in discrediet te brengen. Er werd niets mee gedaan door hulpverlening maar door het op de spits drijven van zaken is de omgang wel gestaakt vanuit de jeugdbescherming. Maw als ze vader of de ouder die lastig is eenmaal kennen en zelf ondervinden dan komt vanzelf het moment dat het wel welletjes is. Je moet een lange adem hebben en het is niet met een keer gedaan.
Morgan-Salander schreef op 09-12-2022 om 10:01:
Ik hoorde laatst van een collega dat hij zijn dochter (die bij haar vader wilde wonen) had geadviseerd om de Kindertelefoon te bellen (omdat hij als vader haar niet objectief kon helpen) en met iemand van deze organisatie een brief te schrijven over haar gevoelens, gedachten en wensen (voor moeder, rechter en eventuele andere instanties). Hierna heeft de rechter haar keuze gerespecteerd en mocht ze bij haar vader gaan wonen.
Dit vind ik ook wel een goeie. Ouders worden als partij gezien en bij voorbaat niet als objectief gezien. Ook instanties wilden mij als ouder niet alleen voor hoe medicatie gebruik bevalt horen. Dan moest school of een hulpverlener ook die vragen in vullen.
Je kind zelf verwijzen naar een hulpverlener en daar laten vertellen wat er niet goed gaat is veel beter. Die kindertelefoon is er ook voor.
Morgan-Salander schreef op 09-12-2022 om 10:12:
[..]
Dit en dat is ook praktisch uitvoerbaar, want een rechter doet wel uitspraak, maar komt echt niet zelf die uitspraak ten uitvoer brengen door kind in een auto te duwen en haar bij haar vader af te leveren.
De rechter niet, maar de politie komt het kind ophalen.
Sterkte Evaluna
Kan kind op het moment dat er zo'n uitbarsting is niet weglopen bij vader en naar jou toekomen? Of naar een buurvrouw of zoiets?
Tsjor
Wat een reacties, dank jullie voor het mee denken. Die uitspraak van de rechter is wel heilig inderdaad, daar kan niemand overheen. Een stevig advies van een wijkteam of veilig thuis kan wel helpen natuurlijk.
Er kwam de vraag voorbij waarom vader haar wil zien, tja... In normale situaties zou je je dat afvragen. Ik denk dat vader dat in een gemene bui heeft geroepen, frustratie misschien. Verder is vader erg gevoelig voor strijd, hij pakt alles aan om overal tegenin te gaan, ik kan me niet voorstellen dat hij haar zomaar laat thuisblijven.
Dat is ook de reden dat de OTS eraf is gegaan. Inmiddels was er een dichtgetimmerde omgangsregeling en de GI vond dat vader zodanig de strijd aan ging met hun dat ze geen hulp konden bieden en de situatie alleen maar verergerde door hun betrokkenheid. De kinderen kregen een zesje, voldoende dus.
Ik vond het toen ook wel prima, strak aan de omgang houden en vader had weinig meer te strijden. Had gehoopt dit nog wat langer vol te kunnen houden.
