Verhuizen naar platteland

leeftijd

Je kinderen hebben een ideale leeftijd om nog te verhuizen en te veranderen van school, sportclub etc. Als ze wat ouder zijn wordt het veel lastiger. Is het in dat dorp een sportvereniging, basisschool? Dan zullen er ook nieuwe vriendjes zijn. Hoe ver is die middelbare school an jullie nieuwe huis?

Middelbare

De dichtstbijzijnde middelbare zit op 6 km van het dorp, er zijn nog anderen, deze zitten nog zo'n 10 km verderweg. E.e.a is natuurlijk ook afhankelijk van welk advies ze krijgen en welke keuze ze maken. In het dorp zelf zit enkel een gymnastiek vereniging. Voor mijn dochter heb ik gekeken of er een manege in de buurt zit, die zit ook op zo'n 10 km. Dat is op zich niet erg, ik breng haar nu ook met de auto naar paardrijden omdat de weg erheen veel te gevaarlijk is om te fietsen. Er zit in het dorp op 500m (!) van het huis een basisschool, dat vind ik wel echt heel fijn. Zij hebben wel weer een ander systeem, mijn dochter zit nu in groep 6, ik vraag me af of dat voor haar niet heel vervelend is.

Ik zelf

Ik ben op 9-jarige leeftijd naar een dorp verhuisd en heb daar nooit moeite mee gehad. Voor mijn zussen lag het toch iets anders. Die waren 13 en 15 jaar en hebben nooit echt kunnen aarden in dat dorp. Geen vrienden, geen activiteiten... Niets. Ja op een gegeven moment ging mijn zus op een koor en daar ging ik gezellig ook heen. Maar toen waren we alweer een meerdere jaren verder. Vanuit die ervaring zou ik willen zeggen dat je de beste kans van slagen hebt, als de kinderen nog op de basisschool zitten en zo deel kunnen worden van de plaatselijke jeugd. Stimuleer dat ook. Een sport verderop is prima, maar dan ook een club of vereniging in het dorp.

Tegen dat je kinderen naar het vo gaan, weten ze niet beter dan dat je wat meer moeite moet doen om op school te komen. Fijn voordeel ten opzichte van vroeger... de e-bike.

6 km

6 km is niet ver...dat kan je in de stad ook nog hebben als je van de ene kant naar de andere moet. 16 is binnen het uur te doen, zeker met een e-bike. Scheelt weer sporten en compenseert bankhangen en gametijd... denk in oplossingen. Kinderen zijn flexibel.

Annanien

Met een e-bike scheelt het geen sporten hoor, dan zul je dus gewoon nog moeten soorten.

Maar inderdaad 6km voor een middelbare school niet ver.

Wij hebben het ook wel overwogen maar de conclusie was eigenlijk dat het hier wel fijn is dat alles in de buurt is en we geen geldverslindende en milieu verpestende auto nodig hebben. Zeker voor basiszaken als school, werk, boodzchappen en zorg.

Daarnaast vind ik het fijn dat ons kind straks niet gedwongen wordt om met een jaar of 17/18 op kamers te moeten. Dat zouden wij dan kunnen bekostigen door de besparing van de woonlasten maar ik denk dat we tegen de tijd dat het zover is we er net zo inzitten als mensen op dit forum die claimen dat ze zielig zijn omdat hun kinderen duurder uit zijn voor studie. Zo zit een mens nu eenmaal in elkaar, keuzes maken en de gevolgen in sommige gevallen afschuiven.

Dees

Ik weet niet wat voor beeld jij hebt van een e-bike, maar je zult toch echt zelf moeten meetrappen hoor. En flink ook. Ik rijd zelf meestal rond de 25 km per uur, dan heb ik op mijn fiets niet eens meer ondersteuning. Ik heb er vooral profijt van als ik wind tegen heb, maar ook dan gaat die fiets niet vanzelf vooruit.
Dus als een kind 16 km enkele reis fietst is dat (ruim) voldoende beweging voor een dag. Los daarvan is sporten gewoon gezellig (vooral bij een teamsport natuurlijk).

Of bedoel jij een pedelec? Die krijgen de pubers echt niet van mij, dat gaat echt te hard om veilig te zijn. Nog los van het kapitaal dat je ervoor mag neertellen.

Pluis

"Ik rijd zelf meestal rond de 25 km per uur, dan heb ik op mijn fiets niet eens meer ondersteuning."

Da's nog best irritant. Wil je 25 rijden, trap je je nog te pletter voor je goeie geld.

Wij hebben de begrenzing er dan ook maar af laten halen. Dan ga je nog geen 40 (tenzij je heel erg je best doet) maar je rijdt wel een stuk comfortabeler 25.

6 km is niet ver

Zoals hiervoor ook al werd genoemd is 6 km fietsen voor een middelbare school niet ver. Hoe groot is de plaats waar je nu woont? Als je daar van de ene naar de andere kant moet, hoeveel km is dat dan? En hoe ver is de middelbare school nu?

Verder hebben de kinderen de ideale leeftijd om te verhuizen. Als ik je verhaal zo lees zou ik zeggen doen! Vooral ook omdat er best wel wat voorzieningen zijn.
En een ander schoolsysteem? Kinderen zijn heel flexibel. Daar zou ik me helemaal niet druk over maken.
En halen en brengen naar sport? Wellicht kan er gecarpoold worden?

Al met al maak je je vooral druk om praktische zaken. En die zijn er om opgelost te worden ten slotte.

Ach, valt wel mee, het is maar wat je doel is. Mijn doel is vooral geen last hebben van tegenwind. Ik rijd 25 km enkele reis, en dan wil ik toch wel enigszins fris en fruitig op kantoor aankomen. Dus dan is die ondersteuning heel fijn. Op de heenweg staat ie dus ook wat vaker op een hoge stand. Op de terugweg vind ik dat minder belangrijk, dan gebruik ik nauwelijks ondersteuning. Scheelt weer een rondje sportschool. En ik ben lekker buiten & lekker groen bezig .

Juist terug naar de stad

Niet echt een advies, maar toch: ik ging juist terug naar de stad, nadat we in een dorpje tussen de weilanden hadden gewoond waar we inderdaad met de nek aangekeken werden en waar je voor elk pakje zakdoekjes een half uur moest rijden want winkels waren er niet. Naast de beklemmende sociale controle vond ik het gebrek aan voorzieningen (dat ene dorpsschooltje, die ene vereniging) echt lastig. Een verademing om, terug in de stad, weer de keuze te hebben uit verschillende scholen, parken, winkels, horeca, sportclubs, alles op loopafstand of hooguit fietsafstand. Kortom, het is maar net waar je blij van wordt.

Veel keuzes is niet alleen maar fijn

Het geeft ook rust om het een aantal jaren te doen met wat er is. Wij woonden met ons gezin destijds ook in een klein dorp, we hadden 1 auto ( vanwege werk man) en verder was het fietsen geblazen. Wat te ver was, gebeurde niet. Dat was voor vriendjes ook zo. Fijn wonen is veel waard. Of je een dorp als beklemmend ervaart, hangt samen met je verwachtingen. Enorme sociale controle was er in ons dorp niet. Er was gewoon een prettig ‘ gekend worden’ .

zou het niet doen, maar dat hangt een beetje af van de omvang van het dorp en de interesse van je kinderen af. Ik zou niet alles met de auto willen doen. Over een jaar af vijf zouden je kinderen misschien liever in de stad wonen waar alles bij de hand is. En ik zou er ook moeite mee hebben om de kinderen van hun school en clubs te halen.

Dorp?

T hangt nogal af van de maat & de evt nabijheid van een wat grotere plaats....

Wij wonen in een ‘dorp’ met een kleine 15000 inwoners. Prettige mix van ‘import’ en ‘locals’ Wel 5 basisscholen van allerlei pluimage, maar voor havo/vwo moet je naar 1 dorp verderop ( km of 7-8) of naar de stad ( kleine 20 km). We hebben een eigen theatertje ( echt leuk!) maar voor echt ruim aanbod van cultuur moet je wederom naar de stad.
Maar de route naar de basisschool ( nog geen km van huis ging als je dat wilde doorheen ‘echt bos’. We hebben geen enkel stoplicht. En parkeren is overal gratis. De sociale controle valt mee, maar tegelijkertijd is er wel een prettig soort cohesie. Mensen kennen elkaar. Helpen een handje als t nodig is. Slaan alarm bij onraad.....hahaha... laatst heeft de buurvrouw een schilder die terwijl wij niet thuis waren ( hij was aan de vroege kant) een rondje om t huis liep omdat ie een offerte zou maken voor wat buitenschilderwerk aan zijn jasje getrokken om te vragen wat ie daar deed. Mijn man zei later dat ie er inderdaad wat onguur uitzag op t eerste gezicht..,

Ik vind dat allemaal wel prettig eigenlijk. De kinderen ( inmiddels puber / student) ook. Maar smaken verschillen......lastig om dat voor een ander te bepalen...

Inderdaad, verschillend

Veel hangt inderdaad af van welk dorp: waar ligt het, hoe groot is het?

Wij zijn afgelopen jaar verhuisd van een Vinex-wijk in een grote stad naar een klein dorpje (2300 inwoners) naast dezelfde stad. De kinderen hoeven minder ver te fietsen naar (dezelfde) school in de stad, het sporten, ook in de stad, is nu opeens op fietsafstand. Het centrum is minder ver weg.
Ik heb nog steeds een supermarkt om de hoek, maar qua boodschappen heel dicht bij minder keuze. Ook dingen als een zwembad, bibliotheek en station zijn nu een stuk verder weg (maar de busverbinding naar het grote station is wel heel goed, waardoor de reistijd vergelijkbaar blijft)

openbaar vervoer

Waar ik wel echt goed op zou letten is of het openbaar vervoer goed geregeld is. Het dorp waar ik woonde had vroeger een 1 x per uur buslijn. Nu gaat er zo'n klein busje op en neer, waarvoor ik eerst naar een ander dorp moet en die niet de hele dag elk uur rijdt, in de avond helemaal niet. Ik ben dus blij dat ik er nu niet woon en dat mijn vriendin er ook niet meer woont.

Ligt aan jezelf

Ik woon in een groot dorp met allerlei voorzieningen en toch mis ik in bepaalde opzichten de stad met zijn veel grotere diversiteit aan mogelijkheden. Ik denk dat wij, bij mijn kinderen zie ik dat ook, eigenlijk een beetje te ‘anders’ zijn en eigenlijk beter gedijen in ‘niches’. Maar die heb je in een dorp niet. Ik denk dus dat het ook heel erg afhankelijk is van wat jij nodig hebt, of je makkelijk aansluiting vindt, of je gemakkelijk reist etc of je in een kleine gemeenschap met weinig voorzieningen kunt aarden. Het zou niks voor mij zijn. Ik vind dit dorp (35.000) al een gat.

Groet,
Jo Hanna

Nee

Ik zou het niet doen, maar dat hangt wel een beetje af van hoe je situatie nu is. Woon je veel te klein voor je gezin, maar ook voor het dorp, welke voorzieningen zijn er, hoeveel scholen, sportclubs, muziekles, huisarts. Hoe groot is het dorp waar je wilt gaan wonen. Wij wonen in een klein dorp, 2000 inwoners, met twee scholen, een paar sportclubs en een kleine supermarkt. Allemaal prima zolang de kinderen nog op de basisschool zaten, maar nu ze op het voortgezet zitten is het erg onpraktisch, ik zou daarom graag naar de stad willen verhuizen, maar m'n man is nog niet zover. Wij moeten altijd rijden als er iets is, vandaag bijvoorbeeld drie ritjes naar de stad, 15 km enkele reis, openbaar vervoer doordeweeks gaat wel, maar in het weekend rijden er weinig bussen. We hebben twee auto's, zijn ook nodig om op het werk te komen, als ik met het ov ga doe ik er anderhalf uur over, met de auto een half uur. Man met het ov zelfs drie uur en met de auto een klein uur. Maar er zijn genoeg gezinnen hier in het dorp die hier niet weg willen, kinderen mogen alleen activiteiten hebben in het dorp en boodschappen halen ze ook hier, sommige hun hele sociale leven is in het dorp, prima voor hen, maar niet genoeg voor mij. Voor ons geldt ook dat wat voor Jo Hanna geldt, wij en onze kinderen zijn te apart voor dit dorp, we gaan onze eigen gang en hebben onze eigen mening, daar kan niet iedereen mee om gaan.

Ik zou het ook niet doen

Wij wonen in een dorp. Er is wel een kleine supermarkt in het dorp, maar verder zijn we aangewezen op een stad zo'n 15 km verderop.
Onze oudste is sinds dit jaar aan het studeren... 2,5 uur enkele reis om op school te komen, doordat er in het dorp nauwelijks openbaar vervoer is en dat wat er is niet aansluit op de trein vanuit de stad.
Toen de kinderen nog op de basisschool zaten was het prima hier in het dorp, maar met opgroeiende kinderen te beperkt.
Wij zijn nu aan het oriënteren om te verhuizen.

Idd

Alleen doen met goed ov, ook in het weekend. Drie keer 15 km enkele reis op een dag, ik zou gillend gek worden. Wat doe je jezelf aan. Waar kun je dannog rust vinden? Er zijn heus wel grotere dorpen te vinden.

Triva

het is maar wat je gewend bent, ik rij ook één of twee keer per week 45 km naar een ziekenhuis in verband met een behandeling voor ons chronisch zieke kind. Als je in het noorden woont hoort het er nu eenmaal bij, maar soms ben ik het heus weleens zat. Verhuizen doe je ook niet zomaar, wij in ieder geval niet, we wonen nu vrijstaand aan de rand van het dorp met vrij uitzicht aan drie kanten, buren aan één kant en een grote tuin, voor een bedrag waar we nog niet eens een klein huisje kunnen huren. Dat opgeven is ook wel iets, bovendien woont één van de ouders nu in de buurt, kinderen komen er graag en vaak en wij kunnen gemakkelijk een klusje doen of even mee naar de huisarts bijvoorbeeld. Maar als ik in de stad had gewoond, zou ik met opgroeiende kinderen zeker niet naar een dorp willen, met mijn ervaring van nu, vandaar mijn reactie.

Persoonsafhankelijk

Het is echt persoonsafhankelijk en natuurlijk speelt het soort dorp en stad ook mee.

Als kind verhuisde ik van een stad met 100.000 inwoners naar een naastgelegen dorp met 15.000 inwoners. Zelf was ik 9 en het leek mij erg leuk. Ik weet nog dat ik me er vooral op verheugde nieuwe vriendinnetjes te maken. Mijn zusje was 7 en zij vooraf echt een ramp. Eenmaal verhuisd was het precies andersom. Mijn zusje vond het er helemaal geweldig en ik kreeg er serieus de kriebels. Eigenlijk is 15.000 inwoners nog best veel, maar ik had het gevoel dat iedereen elkaar indirect toch kende. Voor mijn gevoel leverde dat ook veel geroddel op. Mijn ouders en zusje vonden het er juist heerlijk. Die zagen het als gemoedelijk en hadden dit liever dan de grote monden uit de stad.

Voor de middelbare school moest ik 15 km fietsen en dat had ik er graag voorover. Ook het fietsen voor bepaalde voorzieningen als een bioscoop heb ik nooit als een probleem ervaren.

De bus ging eens per half uur en de dichtstbijzijnde bushalte was een kwartier lopen. Prima te doen.

Toen ik op mezelf ging wonen, verhuisde ik naar een G4 stad en toen ik mijn ex leerde kennen naar een andere G4 stad. Alle voorzieningen heerlijk dichtbij. Het viel me hier in het begin wel op hoe ‘verwend’ mensen soms waren. Zo nam mijn ex destijds de bus naar zijn werk. Twee haltes, lopend zou dat soms nog sneller zijn (10 minuten), maar het is echt net wat je gewend bent.

Het roddelen is hier overigens net zo erg als in het dorp waar ik vandaan kom. Woon nu in een Vinex-wijk en voelt soms als een dorp in de stad. En als ik dan hier in de omgeving naar de dorpjes kijk, volgens mij kun je daar prima wonen.

Anders zijn

Ik schreef hierboven al over onze recente verhuizing van grote stad naar klein dorpje en heb, tot mijn verbazing, juist het tegenovergestelde ervaren van wat Yaron en Jo Hanna schrijven. Onze zoon is ook "anders", en heeft hier in onze nieuwe buurt een clubje andere kinderen gevonden. Jongens die zich ook niets aantrekken van "hoe het hoort". Een clubje tieners die graag buiten aan het spelen zijn in de weilanden, hardrockmuziek luisteren en wekelijks een rondje samen gaan hardlopen. In de stad had hij die aansluiting helemaal niet, daar verzoop hij een beetje in de grote massa.

sociale cohesie

Ik vind het een misvatting om te denken dat sociale cohesie in grote stad niet zou bestaan. Het ligt er maar aan waar je woont in die stad. Ik heb in een buurt van grote stad gewoond waar wij als buren elkaar kenden en hielpen als het nodig was.
Verder is het inderdaad een persoonlijke keuze waar je het liefst wilt wonen. Ik zou nooit naar een dorp verhuizen, Ik ben erg gehecht aan een grote stad waar alle voorzieningen op fietsafstand zijn, waar prima OV is en waar je niet voor ieder bezoek aan bioscoop of theater in de auto moet stappen. En waar niet iedere bewoner op mij lijkt.
Als laatste, er wordt wat makkelijk gezegd dat kinderen zo flexibel zijn en zo makkelijk aan nieuwe omgeving of school wennen. Hier toch een iets andere ervaring. Mijn dochter die destijds naar groep 7 ging heeft behoorlijk wat moeite gehad met de verhuizing van de ene grote stad naar een andere. Ze zat in een leuke klas en had fijne vriendinnengroep. Na verhuizing moest ze voor haar gevoel weer helemaal opnieuw beginnen.

Alkes

Maar is dat wel gelukt?

Kaaskopje

Ja, ze heeft nieuwe vriendinnen gekregen maar het vertrouwde gevoel dat ze had bij basisschool vriendinnen die ze al vanaf groep 1 kende is niet meer teruggekomen. In die zin heeft het niet echt bijgedragen aan haar zelfvertrouwen.
Ook al niet omdat na twee jaar op de nieuwe basisschool de groep weer uiteen viel toen de overstap naar (diverse) middelbare scholen kwam.
Maar misschien is mijn dochter van nature een tobbertje en zijn andere kinderen wel erg flexibel en makkelijk hoor.

Alkes

Ondanks dat ik zelf vind dat de verhuizing van stad naar platteland voor mij ook leuk was, herken ik wel wat je over je dochter vertelt. Ook het tobbertje . In de stad ben ik opgegroeid van peuter naar schoolkind. Dat deel ontbrak in het dorp waar we gingen wonen. Omdat ik niet helemaal standaard ben op lichamelijk gebied, viel dat in het dorp meer op dan in de stad, omdat ik daar 'opeens' was. In de stad hoorde dat er kennelijk gewoon bij. Ik kan me niet herinneren dat ik er in de stad mee werd gepest. In het dorp gebeurde dat af en toe wel. Leuke rijmpjes met wat er dan anders was dan anders aan mij. Dat is inderdaad niet bevorderlijk voor het zelfvertrouwen.

Kaaskopje

Wij verhuisden overigens van grote stad naar grote stad. De buurt waar ik nu woon is sterk vergelijkbaar met de buurt waar we vandaan kwamen. De afstand tussen beiden adressen is 25 km. De basisschool leek qua populatie en manier van lesgeven ook veel op de oude basisschool. En toch moest mijn dochter enorm wennen. Gewoon omdat haar hele sociale omgeving veranderde (andere vriendinnen, andere toneelles, andere drumles etc)

Alkes

Ik kan me dat wel voorstellen. Mijn oudere zussen hebben het huis in dat dorp volgens mij amper als hun thuis gezien. De oudste zus was 15 en de andere 13, de oudste is na 3 jaar het huis al uitgegaan, de middelste van ons drieën had vooral vriendinnen in een andere plaats, dus het is nooit wat geworden met het dorp en haar. Het was helaas ook de periode waarin het langzaam maar zeker moeilijker werd met mijn vader. Hij was duidelijk geen pubervader. Wezens met een eigen mening, brrr... .