Verplichtingen

Verplichting

Tja, ik ben nooit zo fanatiek in dat soort dingen. Zwemles wel. Allebei a b en c. Jongste is nu voor C bezig en dan is het klaar. Sport probeer ik te stimuleren maar ik kijk wel naar wat het kind zelf wil. Mijn oudste heeft totaal geen behoefte aan een teamsport. Haar 2 beste vriendinnen doen aan teamsport maar zelf heeft ze een andere voorkeur (paardrijden en turnen) ook prima. Avondvierdaagse, zwemvierdaagse en andere activiteiten laat ik ook aan het kind over. Mijn oudste loopt vanaf haar 6e met haar vader de vierdaagse en dat vinden ze allebei leuk. Een muziekinstrument vind ik niet perse nodig en tot nu toe nog niet aan de orde geweest hier. Ik laat het van het kind afhangen en heb geen dingen die ik bewust wil meegeven. Typeles hebben ze op school en als ze thuis extra wil oefenen, prima maar ik push niet. Taal en rekenen vind ik belangrijker om te oefenen mocht dit nodig zijn. Zo maakt iedereen zijn eigen afwezig.

Groot woord

Voor mij is het wel belangrijk dat mijn kinderen goed kunnen zwemmen, en ik vind dat na C ze het goed genoeg kunnen, manlief vindt A genoeg. Gelukkig vond mijn oudste het zo leuk dat ze zelf tot C wilde gaan, en nu verder met snorkelen. Pas nadat ze hun zwemdiploma hebben, mogen ze van mij een andere sport.
We stimuleren bij onze kinderen muziekles, de oudste twee zijn daarin erg makkelijk, ze vinden het heerlijk en oefenen over het algemeen uit zichzelf. De derde wil ook graag op muziekles.
Voor de rest, ze moeten goed leren lezen, schrijven en rekenen, als ze daar moeite mee hebben, ga ik ze zeker helpen.

Verplichtingen nakomen

Wat ik mijn zoon nageef is dat hij zijn verplichtingen nakomt. Hij heeft zelf gekozen voor een teamsport, dus ga je naar alle trainingen en wedstrijden, ook als je een keer geen zin hebt. Aan het eind van een seizoen mag hij beslissen of hij wel of niet lid blijft, tussendoor niet afhaken.
Zwemdiploma alleen A. In groep 7/9 geen typlessen of andere cursussen, zoon had geen interesse. School moet, ook als je eens geen zin hebt en klaar.
Vierdaagse heeft hij jaren gelopen omdat hij dat zelf superleuk vond. Maar weer het zelfde, als je aan avond 1 begint dan hoor je ze dus alle 4 te lopen. ook als je een zere teen hebt, niet zeuren.
Dus mijn zoon is redelijk vrij in zijn keuzes, maar als hij een keuze maakt moet hij zich wel aan de verplichtingen houden die er bij horen.

Precies p

Dat is zo grappig, je hebt bepaalde verwachtingen en ideeen,maar als het erop aan komt gaat het zoals het gaat. Wij hebben nooit belang gehecht aan het bespelen van een instrument, en nu speelt zoon van 15 gitaar en zijn zusje gaat beginnen met basgitaar,en blijkt leuk te kunnen zingen..

Rijtje

Opmerking vooraf: Lowie, je zegt dat je niet fanatiek bent maar wilt wel diploma A, B en C? Dat vinden wij hier in huis enorm fanatiek! ... dus het is maar betrekkelijk allemaal.

Zwemmen: A is zat. Beginnen als het handig uitkomt.
Muziek: levensbelangrijk. Iedere dag oefenen doet iedereen hier in huis.
Sport: wel goed, maar niet essentieel.
Sociale dingen: belangrijk om goede omgangsvormen te leren en natuurlijk om gezelligheid te ervaren, maar kind moet niet overvoerd worden. Ik ben klasseouder voor de A4D, en dat doe ik vooral omdat ik buitensport in ons gezin stimuleer en omdat ik het sociaal voor de binding in de klas heel belangrijk vind. Ook voor de klas als geheel, niet zozeer voor mijn kinderen als individu.

Dat is ons lijstje. Ik kijk vooral wat het kind en wij als gezin aankan/kunnen, en bij twijfel doe ik het niet. Ik let er ook erg op dat de logistiek kwa afstand, tijd en geld, past binnen wat er verder in het gezin speelt. En rust en lege tijd hebben voorrang op een goede opleiding. Spelen is de beste opleiding tussen 6 en 12.

Je eigen maatstaven

E.e.a. hier wordt natuurlijk ingevuld naar je eigen maatstaven. Ik ben gezegend met hele lieve ouders, maar niet sportief en niet muzikaal. Dus tja, zo'n opvoeding heb ik nooit gekregen. Mijn broers hebben ooit een blauwe maandag op judo gezeten en ik een tijdje op jazzballet in het buurthuis. Maar ik wilde al gauw niet meer omdat je 'iedere week moest komen', daar hield ik niet van. (die verplichting) Mijn moeder was dol op lezen dus we zaten iedere week in de bibliotheek en mijn vader was enorm handig, dus alles werd thuis gerepareerd in plaats van nieuw gekocht. (tenzij het niet anders kon)
En toen ging ik het huis uit en trouwen met een man met weer een heel andere achtergrond. (bijv. nooit lezen en niets repareren maar alles vrij snel nieuw kopen ;-( ) En het samenvoegsel daarvan zijn onze kinderen.
Ze willen wel gitaar kunnen spelen maar willen niet op les (want; geen zin in) dus na 10 lessen zijn ze gestopt (je betaalde per les en moest ook iedere week een nieuwe afspraak maken, was een prive leraar) Jammer, maar als ze niet willen, dan maar niet. Sport hebben ze een tijdje gedaan, de een op voetbal, maar hij stopte omdat daar teveel pesterijen waren, waar hij het slachtoffer van was (hij is niet zo'n stoer persoon) en dochter op dansen, maar had daar geen tijd meer voor i.v.m. school. Boeken lezen doet dochter heel erg graag, dus zij heeft die gen overgenomen.
Alleen zwemles moesten ze verplicht, de rest als ze het zelf wilden. Uiteindelijk heeft zoon het seizoen met voetbal niet afgemaakt (tegen mijn principes) maar hij kon 's nachts niet meer slapen van de stress als hij de dag erop naar trainen moest, dus dat was de druppel.
Dochter (17) baalt nu wel dat we dat gitaarspelen niet wat meer gewongen hebben, maar als ik dan even haar houding nadoe van toen ze 13 was en niet wilde....ja dan snapt ze het ook wel. (ik heb toen voor de weg van de minste weerstand gekozen, ik weet het, maar had geen zin in een strijd om gitaarles).
Oh en helaas hebben ze de handige genen van mijn vader en mijzelf ook niet overgenomen, dus ik sta hier altijd te prediken dat je dingen kan repareren of zelf maken (ik heb een naaimachine), maar als sinds ze klein waren smeerden ze hem gelijk als ik bijvoorbeeld de knutselspullen voor de dag haalde. Handig zijn ze niet en ze zien hun vader het ook niet doen.

Onze manier

Sporten vind ik van belang maar ook contact met door middel van sociale activiteiten en dat is veel breder. Spelen met andere kinderen (en dat is ook op de NSO) vind ik ook erg belangrijk. En bijv. scouting, maar daar zijn ze nu na een paar jaar mee klaar. Dan mogen ze eraf.
Dochter heeft helemaal haar sport gevonden maar gaat er nu nog iets bij doen.
Zonen gaan nu beide op voetbal en de jongste zit ook op judo. Wij sporten zelf redelijk vaak en ik vind het belangrijk dit mee te geven.
Muziekles mag, maar is minder verplicht. Ik herinner me teveel de strijd die het altijd gaf vroeger in mijn gezin van herkomst. Uiteindelijk hebben we allemaal op latere leeftijd toch weer voor een instrument gekozen maar of dat komt door het vele oefenen of dat we muzikaliteit in de genen hebben? Ik weet wel dat goed voorbeeld goed doet goed volgen geldt. Maar muziek kan ook via dans oid geactiveerd worden. Hier dus van minder belang.
Typen ach ja dat leer je vanzelf nu elk kind zo vroeg met toetsenborden in aanraking komt. Ik heb zelf ooit leren typen, wel handig maar niet noodzakelijk.

Ieder zijn eigen manier, dat is wel duidelijk

Zwemdiploma moet hiet tot A, mag verder.
Muziek wordt gestimuleerd maar is vrijwillig. Oudste is op haar 13e gestopt. Jongste is nog wel aan het lessen en oefenen. Zolang hij het leuk vindt, mag hij doorgaan.
Een sport wordt ook gestimuleerd. Meer dan een kleine aanmoediging is niet nodig. Ze gaan met plezier en trainen/spelen fanatiek.
Leren typen moet. Echt blind leren typen heb je heel lang wat aan. Vanzelf leer je dat niet, op de moderne manier wat typen met 4 vingers vind ik niet voldoende. Gelukkig willen ze dit zelf ook. Oudste kon het met 9 jaar, jongste met 8. (gewoon met een cdrom). Ze zijn dagelijks blij met die vaardigheid.
Verder geen verplichtingen hier behalve netjes kunnen eten, privacy regels kennen op internet, weten hoe je de afwasmachine inpakt, was sorteert en was opvouwt......... Maar dat past beter in een andere rubriek.

En hier

is zwemles verplicht. En verder moet er niets. Dochter moet alleen wel iets afmaken waar ze aan begint. Dus niet halverwege een cursus willen stoppen, omdat het mooie weer weer begint en ze liever buiten speelt.
Typeles weet ik nog niet. Ik heb van anderen begrepen dat het handiger is in groep 8, omdat groep 7 een pittig jaar is waarin ook veel huiswerk komt.
Ik hou zelf ook niet van verplichtingen of een volle agenda. Ik heb trouwens niet eens een agenda.

Dendy

Typen

Dochter heeft leren typen met Pica en dat ging heel goed (wel een beetje moeten pushen want ze had er al snel geen zin meer in) maar zij heeft daar haar diploma voor gehaald. Zoon wilde ik dezelfde map laten gebruiken maar hij wilde niet. Wat ik ook deed, hij vertikte het te doen. Maar op een of andere manier (hij is nu 14) typt hij op zijn eigen manier heel erg snel en foutloos, dus tja... mocht ie er ooit toch nog behoefte aan hebben dan kan hij altijd nog zo'n cursus doen lijkt me zo.

Mijn lijstje

Zwemles: A plus B is verplicht, C via school (middelste heeft klas overgeslagen, dus geen C)

Sport: belangrijk, wordt gestimuleerd, vrije keuze qua sport, minimaal een jaar lid blijven en 'geen zin' is geen excuus om niet te gaan.

Muziekles: mag, wordt gestimuleerd, vrije keuze qua instrument, minimaal een jaar les afnemen, les betekent ook 5 x per week oefenen.

BSO: 1 x per week, er wordt veel aan kunstzinnige vorming gedaan.

Spelen: mag bijna iedere dag behalve de BSO-dag

Typeles: wordt zeker gestimuleerd, min of meer verplicht, het is mijn meest waardevolle diploma

Avondvierdaagse: liever niet... ik vind het altijd een logistieke ramp.

Toevoeging

Lezen: moet hier ook iedere dag minimaal 15 minuten (oudste is zo dyslectisch als een deur).

Het klinkt als een hele lijst, maar de kids voelen dat niet zo. De verplichte onderdelen (zwemles, typen) vallen niet gelijk. Sport en muziek is keuze al zou ik wel 'iets' verplicht stellen.

Hier

Echt moeten is er hierbij heel veel dingen geen sprake van. Een 6 of 7 jarige hoef je niet echt te dwingen, een beetje suggestie en enthousiasme en het gemiddelde kind wil het wel proberen. Dat hoef je verder niet heel streng te brengen.

Wat we hier gedaan hebben.

Zwemmen: verplicht om te leren maar niet verplicht om diploma's te halen. Wie goed kan zwemmen mag stoppen. Mijn oudsten hebben in schoolverband leren zwemmen en de jongsten hebben buiten school om zwemles gehad. Mijn kinderen vinden zwemmen allemaal erg leuk maar ze vonden de zwemles niet altijd even leuk. Ze zijn dus ook niet allemaal even lang doorgegaan. Ze kunnen echter allemaal zwemmen.

Fietsen: ook handig als ze dat kunnen. Dat heb ik ze ook geleerd.

Muziek: omdat ik zelf niet zo heel muzikaal ben maar ik muzikale ontwikkeling wel belangrijk vindt heb ik ze aangemoedigd om in elk geval een jaar muziekles te volgen. Ik maak niet zelf muziek met ze afgezien van toen ze klein waren samen liedjes zingen. Ik wilde ze de gelegenheid geven om muziek te ontdekken. Van dwingen was geen sprake maar op die leeftijd zijn ze niet zo moeilijk te manipuleren. Sommige zijn er na een of twee jaar mee gestopt, anderen zijn veel langer doorgegaan en er zit er ook een bij die na jaren weer opnieuw is begonnen.

Sport: geen verplichting. Een hobby is leuk natuurlijk dus ik heb ze wel kennis laten maken met verschillende sporten. Vaak geven clubs een aantal gratis open lessen. Jonge kinderen weten vaak ook niet goed wat het aanbod is. Ze kennen alleen de voorkomende sporten in hun klas. Overigens is een evenement als de Olympische spelen natuurlijk een leuke manier om ze ook andere sporten te laten zien. Ik geef wel toe dat ik ze wel een beetje in de richting duwde van de sporten die voor mij het beste e behappen waren qua halen en brengen. Echter als ze zelf iets meer arbeidsintensief wilden (zoals voetbal of honkbal) dan mocht dat ook. Ze hebben allemaal altijd wel iets gedaan op sport gebied hoewel er ook periodes tussen zaten dat ze helemaal niks deden. Andere clubjes als ballet, toneel en scouting zijn natuurlijk even goed als sport.

Sociale evenementen: zeker stimuleren maar geen verplichting. Een en ander ook afhankelijk van waarom het kind nee zegt. Als het kind verlegen is bijvoorbeeld of wat bang aangelegd kan stimuleren juist heel goed zijn. Bij een ouder kind wat gewoon echt geen zin heeft dan hoeft het ook niet.

Type les: wel een handige vaardigheid natuurlijk. Twee hebben via school type les gehad. De rest heeft nooit type les gehad. Ik hoop overigens meer dan oprecht dat de twee die een type diploma hebben nooit zullen zeggen dat dit hun meest waardevolle diploma is. Zoals mijn leraar vroeger zei dat je als meisje toch maar beter een type diploma kon hebben want daar had je meer aan dan aan al die school diploma's want dat was toch wel een goed beroep voor een meisje. Brr. Dat stadium hebben we hopelijk wel gehad. Misschien had ik de jongens een type diploma moeten laten halen en de meisjes niet.

Schoolwerk: ja, uiteraard. Dat zeker. Als daar wat extra's voor moet worden gedaan (bijles, huiswerk maken samen, extra opdrachten) dan is dat zeker een verplichting. Goed de school door komen vind ik zeer belangrijk.

Verder is het zeker bij jonge kinderen vooral hun stimuleren om geïnteresseerd te zijn in verschillende zaken. Dat is niet zo moeilijk want kinderen hebben van zichzelf al interesse in veel dingen. Je kan ze verschillende dingen laten doen en dan merk je vanzelf of het enthousiasme beklijft en ze er mee verder willen.

Rodebeuk

Haha je hebt helemaal gelijk! Het is idd. maar hoe belangrijk je het zelf vind en dan komt het fanatiek zijn vanzelf naar boven . Wij zwemmen veel dus vandaar a,b en c. Muziek speelt bij ons geen rol. Teminste niet het bespelen van een instrument. Dan komen ze er 1. veel minder mee in aanraking. 2. van ons komt er ook weinig op dat vlak en zal het echt uit de kinderen zelf moeten komen.

Hier ook best veel eigenlijk

Ik vind het wel belangrijk om sommige dingen op z'n minst grondig te proberen tijdens je jeugd. Dus ja, wij hebben ook wel zo'n rijtje:
Zwemles. (Het dieptepunt van kinderen hebben, vind ik zelf, dat je ze naar zwemles moet brengen. Maar goed). Ze hebben allemaal A en B en daarna spontaan gestopt. C had wel gemogen maar was weer een nieuwe logistieke uitdaging, en niemand zeurde erover verder.
Muziekles. Een groot deel van mijn eigen levensgeluk komt door muziek, en ik wil dat mijn kinderen op z'n minst de basis krijgen om eventueel zelf ook te kiezen daar meer van te maken. Ze bespelen alledrie een instrument, de een wat fanatieker dan de ander. Geen van drieen lijken ze mijn 'passie' te hebben, maar dat kan nog komen. Ik ben niet al te kritisch, zolang ze nog met plezier naar de les gaan en een keer of 3 a 4 per week oefenen ben ik tevreden.
Sport. Dat zou ik niet verplicht vinden, trouwens. Maar ze doen het alledrie erg graag. Het is wel meteen 2 keer trainen en een wedstrijd per week, dus weer een heftige aanslag op de gezinslogistiek, maar hoe ouder ze worden hoe makkelijker het wordt.
Scouting. Totaal niet verplicht, toevallig zo gekomen, maar nu ze het doen zie ik er wel een enorme meerwaarde in. Mijn sociaal niet heel erg handige kinderen gedijen enorm in zo'n scoutinggroep, zeker op de kampen. (Toch zo'n 3 weekenden per jaar en een week zomerkamp). Ze worden er heel zelfstandig van en leren bepaalde sociale vaardigheid-regels. Soms wat al te gestructureerd gebracht, maar daar heeft alleen hun moeder aan de zijlijn enige last van (zij niet). En ze kunnen ineens vanalles (vuur / ovens maken in diverse verschijningsvormen, knopen leggen, keukens bouwen, hangmatten knopen, koken, met een kaart en kompas de weg vinden, veel in het bos zijn, zelf tas pakken, zelfstandig ergens heen fietsen, tent opzetten, etcetera). Al met al zou dit nog wel eens een van de waardevolste jeugdervaringen kunnen zijn.
Typen. Ik laat ze allemaal in groep 7 een typcursus doen met een diploma aan het eind. Ik snap niet dat er mensen bestaan die typen niet zo belangrijk vinden, of die vinden dat een mens zichzelf wel kan leren typen. Ja, ik heb ook collega's die razendsnel met anderhalve vinger kunnen typen. Maar met tien vingers typen is toch echt een heel stuk handiger, en ook veel beter voor je houding. Het meest waardevolle diploma zou ik het niet willen betitelen in de zin die Maylise aangeeft, maar zonder er een vrouwen-mannen-ding van te maken vind ik het toch wel zeer waardevol in deze tijd dat je goed kunt typen.
Autorijles. Ik geloof niet dat ik geneigd ben mijn kinderen te laten leren autorijden. Het is wel erg handig, maar dat moeten ze dan later zelf maar besluiten / betalen.
Studie. Maar dat spreekt voor zich, lijkt me.
Tenslotte, ik moet mijn kinderen ook stimuleren om hele gewone sociale dingen te doen. Zo presteerde mijn brugklasser het laatst om gewoon niet naar de afsluitende borrel met zijn klasgenoten te gaan (ergens buiten, met kampvuur, en heel gezellig hoorde ik van andere ouders, "hoe laat was die van jou thuis?"). "Ja, ik heb vakantie hoor, ik heb wel wat beters te doen", was zijn verklaring desgevraagd. Dus ik probeer ze ook bij te brengen dat er sommige dingen zijn die je gewoon doet, waar je gewoon heen gaat, of je nou zin hebt of niet, en daar hoort bij een sociale activiteit met je klas. Een of twee keer per jaar ga je daar gewoon heen. (ik weet niet of dit kwartje is gevallen, maar dat zien we dan volgend jaar wel weer).

Margje

Leuke vraag

Ik merk dat ik het fijn vind om te lezen dat de meeste ouders niet zo gek veel verplichtingen hebben.
Zelf ben ik opgevoed met het motto: altijd maar doorgaan. Zo heb ik 10 jaar op een sport gezeten met een sadistische trainster, een draak van een mens. Maar doorgaan moest ik, want een teamsport was zo goed voor je karakter. Mijn vader zei altijd dat je juist als je het niet meer leuk vond, door moest gaan. Alles waar je een hekel aan had, maakte je sterker. Dat is me later nog aardig opgebroken..
Dus hoe pak ik dit nu met mijn kinderen aan. Het behalen van de zwemdiploma's was bij beiden een drama; ze konden oa niet goed tegen het geschreeuw van het badpersoneel. (Onder water duwen hielp ook niet). Dankzij het advies van dit forum zijn ze een tijd gestopt (was niet bij me opgekomen) en hebben ze later toch A en B gehaald, en eentje heeft nu zelfs 10 zwemdiploma's!
Hier in de regio kun je allerlei sporten proberen met behulp van een aantal proeflessen. Ik denk dat ik oudste wel naar 12 verschillende sporten heb gereden, maar er is uiteindelijk niets uitgekomen. Ze heeft later zelf voor 3 hele andere sporten gekozen. Geen teamsport, tot groot verdriet van mijn vader, hij begint er steeds weer over..
Nu vind ik in principe wel dat sport heel belangrijk is, maar jongste is een apart kind dat je geen plezier doet met voetbal. Ook hij heeft al vele dingen geprobeerd. Tot nu toe hebben we 'zijn ding' nog niet gevonden. Opa vindt dat dus onzin, hij vindt dat je als ouder bepaalt wat je kind gaat doen en dan heeft hij/zij zich maar te voegen. Ik ben het daar niet mee eens maar er blijft wel wat knagen helaas. Komt bij dat het al een dagelijkse worsteling is jongste naar school te krijgen en daar kan ik echt geen wekelijks terugkerend sportdrama bij gebruiken..
Verder heeft oudste haar typdiploma gehaald, maar dat wilde ze graag.
Muziek speelt niet zo, we zijn muzikaal uitgedaagd zeg maar, maar we dansen wel veel met zijn allen.
En ja, als ze eenmaal echt voor iets gekozen hebben moeten ze in principe het jaar vol maken. Maar toen dochter paardrijden niet meer trok omdat ze het zo zielig vond dat ze die paarden de hele tijd met een zweepje moest slaan om ze een beetje aan te gang te houden, mocht ze er van mij af. (Dierenmishandeling, die kinderpaardrijlessen)
Avondvierdaagse is inderdaad een logistieke ramp, maar als ze willen, dan doen ze het. Dit jaar gelukkig niet. Ik heb daar verder eigenlijk geen mening over, al had ik laatst een discussie met een moeder die vond dat ik mijn kinderen iets heel moois onthield.
En zo modderen we maar wat voort. Ik vind het mede door mijn opvoeding best moeilijk te laveren tussen wat leuk is en wat noodzakelijk; vooral bij de jongste gaan die 2 zelden samen. En hoe belangrijk is teamsport eigenlijk? Moet ik ze niet tenminste een jaar op muziekles doen? Wanneer mag je stoppen met iets, wanneer kun je beter even doorzetten?

Ps aanvulling

Avondvierdaagse zou ik niet over piekeren. Speelt hier gelukkig ook niet.

Verder: boeken lezen vind ik wel heel belangrijk. Ik heb net voor onze komende vakantie weer zeker 15 boeken gekocht voor de jongens, zodat we geen gevaar lopen dat ze op een gegeven moment niks meer te lezen hebben. Ik had zelf vroeger altijd een chronisch tekort aan leuke boeken. In de bibliotheek had ik alles wat leuk was al gelezen, of het was al weer uitgeleend, en boeken kopen deden mijn ouders eigenlijk nooit. Dus (zoals het vaak gaat met dit soort dingen): dit overdrijf ik nu weer de andere kant op. Boeken in overvloed. Uiteraard hangt het erg van je kinderen af of die daar zin in hebben, maar die van mij zijn wel leesmonsters.

Margje

Mijn lijstje

Voor jongste zoon zijn er totaal geen verplichtingen. Ook worden onze hoop en verwachtingen in de laatste jaren steeds lager naar beneden geschroefd. Nu is er alleen de hoop dat hij zo goed mogelijk leert te communiceren (in de breedste zin van het woord, de hoop dat hij goed leert praten is er al niet meer) en de hoop dat zijn gedrag van dien aard wordt dat hij zo lang wij leven/gezond zijn thuis kan blijven wonen.
Oudste zoon "moet" alleen diploma A halen, opdat hij niet verdrinkt. Verder totaal geen verplichtingen. We stimuleren natuurlijk wel zijn interesses (muziek/spelen en zichzelf vermaken/boeken lezen) opdat hij zich breed ontwikkeld en zijn eigen keuzes kan maken. Zodat hij alles uit het leven kan halen wat hij zelf wil. Geen verplichtingen of eisen.

Nou lees

ik hier wel dingen die bij ons ook gebeuren, maar wat ik dus heel gewoon vind. Dochter leest graag van die meidenbladen, dat mag ook. Maar ik wil ook dat ze een goed boek heeft liggen. Fietsen vind ik vanzelfsprekend. EN normaal sociaal gedrag ook, dus een klassenavond gaat ze zeker even heen.
Onze kinderen spelen na schooltijd het liefste buiten, gewoon met de buurtkinderen. Het lijkt me echt vervelend als je dat steeds moet doorbreken.
Van buitenschoolse aktiviteiten die goed zijn voor je opvoeding krijg ik jeuk en dat doen we dus niet.

Dendy

Bij ons

Ik vind verplichtingen een beetje een zwaar woord. Maar ik heb graag dat ze 1 sport doen en 1 meer culturele activiteit, eender wat. Kinderen hebben beiden zelf gekozen en ze doen heel wat meer dan 1 sport en 1 culturele activiteit. Dat is wel veel gevraagd voor mij (halen en brengen) maar zoon wordt straks 11 en hij is nu klaar om bv. met de bus te gaan. Voor dochter (net 9) twijfel ik nog of ik haar gewoon met de bus kan laten gaan.

Zwemdiploma moeten ze van mij niet halen, ze doen het niet graag. Ze hebben geen enkel diploma maar kunnen wel zwemmen natuurlijk (of toch voldoende).

Correct typen kunnen ze geen van beiden maar dat komt wel. Ik heb het ook zelf geleerd uit pure noodzaak, ik heb er vertrouwen in dat hen dat ook wel lukt.

Ik heb wel lang graag gehad dat mijn dochter een teamsport zou doen... maar ik denk dat het toch niets voor haar is. Ik vind dat een beetje spijtig wel maar het is niet anders.

Vrije tijd hebben ze hier nauwelijks maar ze houden gewoon van een propvolle agenda. Als ze vrij zijn (eigenlijk enkel op zondag) dan zitten ze gauw lastig te doen.

Lezen: zoon leest veel met periodes en dochter leest dagelijks 's avonds in bed. Dat vind ik ook wel belangrijk en ik moet er helemaal niks voor doen .

Leuke vraag

Zoals bij zovelen moeten mijn kinderen leren zwemmen. Gelukkig vinden ze zwemles leuk

Verder ben ik ze aan het trainen om deuren open te houden voor mensen. Ik heb zo'n hekel aan een deur die in mijn gezicht valt. Begint ergens op te lijken. En verder daarop voortbreiend, attent zijn voor mensen om je heen. Dat doe ik vooral door het goede voorbeeld te geven natuurlijk (en mijn man is superattent, dus ze krijgen het vanzelf mee).

Fietsen. De 2e kan nu zonder zijwielen fietsen, hoera!

Huishouden en koken. Mijn jongens helpen me nu al regelmatig met stofzuigen en koken vaak samen met mijn man (die is wat geduldiger dan ik).

Mijn man wil dat ze een sport doen, mij maakt het niet zo uit. Maar als ze graag iets willen, dan proberen we het. Helaas heeft oudste niet echt het geduld om iets te leren. Hij wil het gelijk kunnen en raakt anders gefrustreerd. Hij is dus nog niet verder dan de proeflessen gekomen. Mijn man vindt dat we hem moeten dwingen, ik vind dat we even moeten wachten tot hij wat ouder is. (hij is nog maar 6). Aangezien ik de taxi in huis ben, win ik deze discussie natuurlijk.

Muziekles lijkt me een goed idee. Dus daar gaan we volgend schooljaar naar kijken. Ik hoop dat er iets op school aangeboden wordt.

Verder vind ik dat kinderen de meeste middagen na school gewoon lekker spontaan moeten kunnen doen waar ze zin in hebben. Lekker buiten spelen, boekje lezen, dat soort dingen. Zeker omdat ze hier in engeland niet een middag vrij hebben. Het is maandag/vrijdag 08.25/15.25, en dan vind ik dat ze na school best even mogen bijkomen.

Moeten

School moet. NSO moet. Zwemmen moest, tot hij zijn A had. Typeles lijkt me wel erg handig, dus dat moet later vast nog een keer. Maar verder is er weinig dat moet 'omdat het goed voor het kind en zo nuttig is'.
Sport vind ik minder belangrijk dan bewegen en buitenlucht, dus zo veel mogelijk zelf fietsen moet. Ik heb zelf nooit begrepen wat je leert van teamsport dat je niet elders kunt leren. Voor zoon is school en NSO al teamsport genoeg, in elk geval. En per se een balsport, neu. Bewegen/sporten doe je eerder en hou je beter vol als je het leuk vindt. Je kunt ook heel goed oud worden zonder balgevoel.
Op sociaal gebied moet hij op verjaardagen en dergelijke van ons zijn best doen om niet meteen achter een schermpje weg te kruipen, ook als het gezelschap hem op het eerste gezicht misschien weinig te bieden heeft (maar ook niet eindeloos). Hij heeft zich van ons nooit hoeven verkleden voor feesten, en dingen als optochten, kermissen, vrijmarkten zie ik niet als een noodzakelijk onderdeel van de opvoeding.
Wij zijn zelf passieve muziekliefhebbers, maar er zit genoeg muzikaal talent in de familie om een eventuele aanleg of interesse aan te spreken en te stimuleren, zo nodig. Lezen doen we veel en graag; als goed voorbeeld goed doet volgen, ben ik tevreden. Zo niet, dan niet. Ik zorg voor een veelzijdig aanbod, wat hij ervan meeneemt, is aan hem.
Geen van de genoemde dingen zou ik verplichten 'ongeacht de interesse van het kind'. Wel hoop ik dat ik geen blinde vlek heb voor interesses van kind die niet zo snel bij mij zouden opkomen. Dus nee, kort samengevat zou ik weinig verplichten, maar wel veel faciliteren.

Typles nuttig?

Dat vraag ik me echt af hoor, zeker niet voor elk kind denk ik, het kan goed zonder.
Bij oudste dachten we dat ook, dat dat toch wel belangrijk was bedoel ik. Die heeft typles gehad en een diploma gehaald en die kan inderdaad netjes 10 vingers blind typen, en ook best snel.
De jongste was een eigenwijs portret dat er geen zin in had en we hebben niet aangedrongen. Die kan nu óók blind typen en werkelijk ráaazendsnel en nagenoeg foutloos, wat ook tijd scheelt omdat verbeteren flink tijd kost. Gewoon zelf aangeleerd doordat kinderen nu eenmaal veel tijd achter dat toetsenbord doorbrengen tegenwoordig, voor school en met spelletjes. Niet de juiste vingers op de juiste toetsen als ik het zo zie maar who cares?

Who cares?

Nathalie, dat je kind maar een beetje in een eigen systeem typt, dat kan natuurlijk prima, maar ik ben niet met je eens dat het niet uitmaakt.

Ten eerste typ je gewoon domweg het snelst met tien vingers. Dus ondanks dat ze snel typt kan ze waarschijnlijk nog veel sneller als ze het met 10 vingers zou doen.

Ten tweede heeft een goede typcursus ook aandacht voor de houding achter de computer, de stand van de handen op het toetsenbord, en dergelijke. Dat vind ik erg belangrijk.

Vergelijk het met schrijfonderwijs: hoeveel tijd wordt er wel niet besteed om kinderen netjes volgens systeem te leren schrijven? Daar komt meer bij kijken dan het doel op zich, namelijk leesbare letters op papier krijgen. Ook met een heel ander systeem kan een kind wel zelf aanleren hoe hij letters kan maken. Maar toch wordt al die aandacht eraan gegeven, omdat het om meer dan die letters gaat. Schrijfhouding, pengreep, al die dingen.

Tegenwoordig typen we veel meer dan schrijven. Ik vind het heel normaal om aan typvaardigheid net zoveel aandacht te geven dan aan schrijfvaardigheid. Sterker nog, ik vind dat ze dat ook standaard op school zouden moeten leren. Ik heb het ook wel eens gevraagd op school. De directeur was het ook met me eens, maar ze hebben er de voorzieningen niet voor. Jammer maar helaas.

Margje

Nathalie

Als hij het op z'n eigen manier heeft aangeleerd, is dat ook prima natuurlijk. Wel denk ik dat normaliter met 10 vingers typen sneller gaat. En dat is toch wel errug fijn als je straks grote lappen tekst moet typen. Wat ook belangrijk is: je typehouding: hoogte stoel, hoe liggen je armen, hoe hoog staat het scherm. Dingen waar je nu misschien nog niet aan denkt, maar waar iemand later toch echt veel last van kan krijgen als dat verkeerd wordt aangeleerd. Met typeles is dat het eerste basisdingetje.
Gr. Bibi

Tegelijkertijd gereageerd als margje

dubbel dus

Ps "zeker niet voor elk kind"

Jong geleerd is oud gedaan, als je jezelf eenmaal 'anders' hebt leren typen is het heel moeilijk het weer af te leren.

Als je vroeg volgens een systeem leert typen, doe je het daarna ook zo. Dus juist als kind moet je goed leren typen, voordat je al iets anders aan het doen bent.

Ik heb me wel afgevraagd of mijn twee oudsten netjes volgens systeem zouden blijven typen (nadat ze het typdiploma hadden gehaad) en niet zouden vervallen in een 'makkelijk' systeem, maar nee: ze typen echt met tien vingers. Gelukkig.

Margje

Typen

Tja, helaas is het me niet gelukt zoon echt typles te laten volgen. Hij deed het gewoon niet. (hij zat toen in groep 7 /8) en we hebben net voor de grap even een typtest gedaan. Hij typt op zijn eigen manier namelijk ook blind qua houding zit hij net zoals ik zit. Ik had 338 aanslagen per minuut en hij 316. Dus zijn vreemde manier van typen gaat prima. Dochter heeft een klasgenoot die ook zo eigenaardig typt (iets zelf aangeleerd) en die had echt een belachelijk hoog aantal aanslagen, in nota bene een engelse typtest ook nog eens (lijkt me moeilijker in een andere taal) hij had volgens mij wel iets van 600 (maar ik weet het niet helemaal zeker, maar echt ontzettend snel typte hij) Dus het kán wel. (niet dat ik een type-cursus niet aanraadt hoor) maar als je je kind niet zover kunt krijgen...is het niet echt heel erg.

Leuk

leuk om al die verschillende meningen te zien, blijkbaar is het niet zo eenduidig als bij zwemles! het helpt in ieder geval wel bij het afwegen, als ik de motivatie van jullie zie waarom iets wel/niet moet.

zelf ben ik geneigd om typles te 'verplichten' omdat ze er zoveel aan hebben als ze het goed aanleren. Muziekles vind ik meer iets is als ze het willen maar dat is denk ik omdat ik het zelf niet echt heb mee gekregen?