Vertellen over biologische vader

Moeilijk, maar wacht idd niet te lang...

Bij mijn nichtje vertelden ze het pas toen ze 12 was, t kind bleek het echter al gehoord te hebben via via en bleek zich vreselijk eenzaam gevoeld te hebben omdat niemand het haar zelf vertelden...

Is er niet een voorleesboekje of zoiets over stiefpapa's? Of misschien eens aan de hand van een film, bijv prins van egypte (het verhaal van mozes) die door een andere mama wordt opgevoed...kan misschien een opening zijn. Assepoester is ook wel een opening, maar wel wat negatief

succes! Ik vind wel dat jullie er goed aan doen het nu al te bespreken met hem, op deze leeftijd accepteren ze dingen nog zoals ze zijn

Laat

Hoi,

Ik snap niet zo goed waarom jullie dat niet altijd hebben verteld? Maar goed, dat is nu de situatie. Ik zou uitleggen dat een papa twee dingen doet:
1. voor een kind zorgen

2. een kind verwekken (kun je heel goed uitleggen aan een 5-jarige weet ik uit ervaring. Rustig beginnen met eitjes, dan eens over zaadjes praten en dan uitleggen dat een eitje van de mama komt en een zaadje van de papa. Kind vraagt niet - in mijn geval althans- hoe zaadje en eitje bij elkaar komen, maar ook daarop kun je vrij onschuldig antwoorden).

Dan zou ik zeggen dat je ook papa's hebt die maar 1 van die 2 dingen doet. En dat hij komt van een andere papa, maar die was niet zo goed in zorgen of zo, en toen kwam jij en jij zorgt voor hem en houdt van hem net zoals een papa.

Liora

Ik vind je lief

Inderdaad het boek, Ik vind je lief, achterin is een stukje over adoptie, twee mama’s twee papa’s etc. Zo heb ik dochter ook een aantal dingen uitgelegd. Maar inderdaad, een papa is vooral een papa omdat hij van je houdt en omdat hij graag bij je wilt zijn en niet perse omdat niet zijn zaadje bij dat eitje is gekomen. Dus de nadruk leggen op veel houden van.

Min of meer zelfde situatie

Hallo Charmander,
Bij mijn oudste is de situatie min of meer het zelfde. De natuurlijke vader pakte zijn biezen toen ik zwanger was en heeft haar nooit erkend. Ik leerde mijn man kennen toen ze ongeveer 1 jaar was en een paar maanden later zijn we getrouwd. We hebben er toen voor gekozen om haar niet gelijk door hem te laten adopteren, omdat we die keus voor haar wilden openlaten. Ze is dus mijn naam blijven dragen, maar noemde hem wel spontaan pappa en ziet hem ook helemaal als vader.
Wij zijn er echter altijd heel open over geweest maar wel aangepast aan haar niveau. Eerst was dat ze mijn achternaam had en niet die van pappa, terwijl haar broer dat wel had, omdat toen zij geboren is voordat mamma en pappa elkaar kenden en getrouwd waren. Vervolgens uitgelegd dat mamma toen met iemand anders samen was en toen ze wat meer over voortplanting begon te weten uitgelegd dat ze verwekt is door die andere man.
Toen ze een jaar of drie, vier was zag ze de animatiefilm Hercules van Walt Disney. Hierin is de held in werkelijkheid de zoon van Zeus, maar dat weet hij niet en hij wordt groot gebracht door aardse ouders. Opmerking dochter na het zien van de film: "Ik heb ook twee vaders hè, net als Hercules?" Ja, lieverd, jij hebt ook twee vaders. Kind denkt even na en voegt vervolgens toe: "Maar pappa (mijn man, die dus vanaf dat ze 1 was voor haar gezorgd heeft), is mijn echte vader!" Duidelijk, het kind had op 3 jarige leeftijd al heel goed door dat een echte vader iemand is die voor je zorgt, je liefheeft en je troost als je dat nodig hebt.
Er zijn wel eens vragen gekomen waarom haar verwekker uit het zicht verdwenen is, waar we gewoon zo eerlijk mogelijk op geantwoord hebben. In het kort, hij hield niet van mamma en wilde nog geen vader worden. Waarom dan niet? Ja, dat weet ik niet, hij voelde zich er nog niet klaar voor om pappa te worden. Dochter vond het maar een stomme reden. Ik eigenlijk ook, maar zo gaan de dingen soms nou eenmaal. Verder heeft ze de enige foto van hem, die ik had en weet ze zijn naam.
Dochter heeft verder weinig belangstelling voor die kant van haar biologische wortels, omdat ze in de praktijk dus absoluut geen vaderfiguur mist en bovendien heeft zij een vader die bewust speciaal voor haar gekozen heeft ipv te moeten wachten wat er nou precies na 9 maanden uit de buik komt rollen. Ze heeft er tot nog toe (ze is nu 11) wel voor gekozen om mijn achternaam te houden, omdat ze die interessanter vindt klinken en dat vinden mijn man en ik best.
Om de situatie aan je zoon uit te leggen zou ik beginnen om het als een verklaring te geven voor dingen die hij zelf ook al op kan merken, zoals achternaam van de moeder en Aziatisch uiterlijk omdat hij eigenlijk nog een andere vader heeft. Afhankelijk van de reacties kun je het van daaruit uitbreiden op het tempo van je zoon.
Groeten Primavera