Vriendjes-vraag

Zelf

Mijn kinderen zijn al wat ouder, maar regelden toch wel zelf hun speelafspraakjes. Mijn jongste klinkt als jouw kind: iedere keer weer een ander vriendje, en geen vastigheid. Wat is daar mis mee? Je hoeft toch op die leeftijd nog geen commitments aan te gaan, laat het lekker gebeuren zoals het komt.

Persoonlijk krijg ik trouwens echt jeuk van moeders die afspraken voor hun kinderen regelen. Ik heb wel eens een moeder aan de deur gehad (zonder kind) om te vragen of haar zoon later met mijn zoon mocht spelen. Dat vind ik werkelijk absurd. Laat die jongen dat maar zelf vragen dan, ik ben geen makelaar. Ik kan me voorstellen dat niet elk kind even assertief is, maar ik zou toch werkelijk niet als moeder dat even gaan bedisselen.

Ik zou het lekker aan mijn kind overlaten. De moeders zou ik vriendelijk toelachen, maar ik zou niet ingaan op hun avances

Margje

Hier

Mijn zoon zat vorig jaar in groep vier. Deze groep werd samengesteld met de oude groep drie van zoon en een andere groep drie, waardoor de klas ineens uit 17 jongens bestond. Alhoewel hij daarvoor een vast groepje vriendjes had, is hij vorig jaar ineens geswitcht. Zo vroeg hij op zijn verjaardag 7 jongens die ik niet eens kende. Van zijn oude groep vriendjes wilde hij niemand uitnodigen. Eerst vond ik dat raar, maar later bedacht ik me dat dat totaal niet uitmaakt. Hij speelt en heeft plezier met wie hij wil, bij wie hij zich prettig voelt.
Ik regel geen speelafspraken, dat doen mijn kinderen zelf.
Je geeft aan dat je het vervelend vindt, maar waarom dan?

Afspraken

Ik maak ook wel redelijk vaak afspraken namens mijn kinderen. Andere ouders doen dat ook. Het initiatief ligt vaak wel bij een van de kinderen maar de concrete afhandeling doe ik dan.

Ik zou wel wat strenger zijn. Als je zoon een afspraak heeft en hij wilde toen wel maar de volgende dag niet meer dan heeft hij pech en moet hij toch gewoon gaan. Ik wil dat mijn kinderen leren zich aan afspraken te houden en dat je nakomt wat je beloofd hebt.

Wil hij dat niet dan maak je voortaan geen afspraken meer in het voren maar alleen op de dag zelf.

De tweeling heeft wel redelijk vaste vriendjes maar de kleuter speelt met alles en iedereen en haar voorkeuren veranderen ook vaak. Dat vind ik niet zo erg maar als ze iets heeft afgesproken dan gaat het gewoon door. Meestal valt het dan allemaal reuze mee en heeft ze het toch naar haar zin.

En hier

regelen ze het helemaal zelf. Na school kijken ze onderling wie er kan spelen en dan gaat er een vriendje of gaan er twee vriendjes mee naar huis of zoon gaat naar het huis van vriendje. Vaak komen er dan later ook nog wel andere vriendjes uit de straat aanwaaien.

Namens zoon afspraken maken met andere ouders is eigenlijk al vanaf groep 3 niet meer niet aan de orde. Ik snap ook wel dat je daar niet veel zin in hebt, zeker niet als je zoon soms wat wispelturig is. Kun je niet gewoon zeggen dat hij op de dag zelf op school zelf iemand moet vragen om mee te spelen? Tegen ouders die afspraken willen maken zeg je dan dat je dat helemaal aan je zoon en zijn vrienden overlaat.

Chris

Eens met chris

Ik zou niet alleen aan je zoon de boodschap uitdragen dat hij zelf prima in staat is om afspraken te maken, maar ook aan ouders die via jou voor hun kinderen willen afspreken, de wisselende contacten komen mij niet vreemd voor, dat is hier nog steeds aan de orde. Bij zoon en zijn klasgenoten dan. Bij mijn dochter van zes is juist sprake van een heel hecht klein clubje meisjes.

Nooit

Ik maak nooit afspraken voor mijn kinderen, ik vraag het altijd aan henzelf als iemand (en dat is meestal ook het vriendje dat het vraagt). Ooit heb ik bij Oudste in groep 2 eens gezegd dat hij de volgende dag wel wilde spelen toen de moeder mij belde (het was immers een van zijn beste vriendjes) en toe bleek naderhand dat hij eigenlijk helemaal niet wilde omdat de vriendschap net over was...
Maar ik kan me voorstellen dat het erg lastig is, als ze zelf een afspraak willen en daarna opeens weer niet. Jongste hier heeft dat ook wel eens gehad in groep 3. Ik vertel hem dan dat hij niet opeens afspraken kan afzeggen op het laatste moment. Dan moet hij gewoon niet afspreken. Ik zag het vaak al als hij aarzelde tijdens de afspraak.
Qua wispelturigheid: Oudste is heel trouw, Middelste heeft in periodes een andere favoriete vriend en minder-favoriete vrienden. Jongste (gr 5) speelt met héél veel verschillende kinderen, maar zijn 'vaste vriendjes' heeft hij al sinds hij op school kwam.

En in zijn algemeenheid

regelen de kinderen op school hier (zeker) vanaf groep 3 hun eigen afspraakjes.
Als je merkt dat hij afspreekt voor de volgende dag, benadruk dan naar hem toe dat hij zich daar de volgende dag ook echt aan moet houden en niet maar afzeggen. Afspraak = afspraak. En anders mag hij in het vervolg gewoon niet meer voor een andere dag afspreken, misschien is dat verstandiger als hij zijn 'humeur' of 'voorkeur' voor de volgende dag nog niet kan overzien.

Zelf regelen

Mijn kinderen kwamen zelf uit school met de vraag of ze bij iemand mochten spelen of iemand bij ons. Mijn rol was ja of nee zeggen en aan de andere ouder vragen hoe laat kind opgehaald werd of moest worden.
Het ene kind had vaste vrienden, het andere kind nodigde zo'n beetje de hele klas uit (niet allemaal tegelijk).
Laat zoon het zelf regelen met klasgenoten, en maak geen afspraken meer voor een andere dag.

Klinkt heel consistent al deze reacties! Ik ga het zo doen en dus ook tegen de moeders zeggen voortaan!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herfst

Als er een andere moeder bij je komt voor een afspraak zou ik gewoon doorverwijzen naar je zoon omdat hij dat zelf regelt. Dan kont het vast goed