Wel of geen beeldschermkinderen

Ik vind de term beeldscherm kinderen wat vreemd. Alsof een kind dat een beeldscherm ter beschikking heeft, nooit meer een speeltuin ziet. 
Het is geen vraagstuk van 100% het een of 100% het ander. Mijn kinderen hebben een zeer uitgesproken voorkeur voor gamen en op de tablet, maar spelen met wat bijsturing van mijn kant even goed met Lego, Playmobil, kleurtjes, spellen, etc. En ja, ook dagelijks naar buiten. Ze halen zelf kinderen op trouwens, die dan 9 van de 10x ook gezellig buiten komen spelen. Plus op het voetbal veldje zijn ook altijd kinderen te vinden. Het beeld dat kinderen als enige buiten zouden zijn herken ik totaal niet.

PhilDunphy schreef op 27-12-2021 om 00:55:

Ik vind de term beeldscherm kinderen wat vreemd. Alsof een kind dat een beeldscherm ter beschikking heeft, nooit meer een speeltuin ziet.
Het is geen vraagstuk van 100% het een of 100% het ander. Mijn kinderen hebben een zeer uitgesproken voorkeur voor gamen en op de tablet, maar spelen met wat bijsturing van mijn kant even goed met Lego, Playmobil, kleurtjes, spellen, etc. En ja, ook dagelijks naar buiten. Ze halen zelf kinderen op trouwens, die dan 9 van de 10x ook gezellig buiten komen spelen. Plus op het voetbal veldje zijn ook altijd kinderen te vinden. Het beeld dat kinderen als enige buiten zouden zijn herken ik totaal niet.

Dat heeft mijn kind wel, maar we wonen ook niet ‘in de wijk’. 

Mevrouw75 schreef op 27-12-2021 om 07:19:

[..]

Dat heeft mijn kind wel, maar we wonen ook niet ‘in de wijk’.

Dochter ook. Er zijn 2 andere kinderen, de buurmeisjes, en daar heeft dochter helemaal niks mee. Dus ja ze is dan alleen buiten. Vindt ze niet erg.

Valeria schreef op 27-12-2021 om 08:59:

[..]

Daarentegen krijg je alles erbij wat mensen die zich beter in tekst kunnen uitdrukken niet zo snel zullen zeggen.

Ik vind dat geïdealiseer van elkaar persoonlijk spreken, opbellen, en hoe ze het nog meer omschrijven, zo'n onzin.

Emoties leer je niet online.

En tuurlijk, online zijn mensen mondiger. Maar of dat perse een voordeel is weet ik niet. 

Van beide is iets te zeggen, maar een voornamelijk online samenleving is echt niet goed hoor. 

Kinderen zijn niet alleen maar online. Buiten deze vakantie hebben ze gewoon school en sport. Online is extra. Waarom zouden ze dan in hun vrije tijd ook nog eens buiten 'emoties' moeten leren? Kijk, voor beweging snap ik het, al gaat dat voor die van mij niet op want die trainen al erg veel, en voor veel kinderen die buiten zijn ook niet, want die hangen buiten ergens en bewegen dus ook nauwelijks. Maar voor emoties?

Bijtje82 schreef op 27-12-2021 om 10:42:

[..]

Emoties leer je niet online.

En tuurlijk, online zijn mensen mondiger. Maar of dat perse een voordeel is weet ik niet.

Van beide is iets te zeggen, maar een voornamelijk online samenleving is echt niet goed hoor.

Maar voornamelijk offline in een online samenleving ook niet, hoe graag je het misschien wel zou willen. 

Bijtje82 schreef op 27-12-2021 om 11:38:

[..]

Oh, nee dat zeker ook niet. Ze moeten uiteindelijk ook gewoon kunnen meekomen in de digitale wereld.

Ik vind persoonlijk alleen dat er tegenwoordig te weinig balans is tussen on en off-line.

En dat is mijn mening😜 maar snap dat het voor iedereen anders ligt. Ook vroeger waren er binnen en buiten kindjes en kinderen die populair of niet geaccepteerd werden. Het is nu alleen zoveel makkelijker om kinderen anoniem aan de schandpaal te nagelen en te vernederen.

En niet alleen kinderen.

Precies om die reden vind ik het wel nuttig om mijn kind een beetje digiwijs te maken. 

Bijtje82 schreef op 27-12-2021 om 11:38:

[..]

Oh, nee dat zeker ook niet. Ze moeten uiteindelijk ook gewoon kunnen meekomen in de digitale wereld.

Ik vind persoonlijk alleen dat er tegenwoordig te weinig balans is tussen on en off-line.

En dat is mijn mening😜 maar snap dat het voor iedereen anders ligt. Ook vroeger waren er binnen en buiten kindjes en kinderen die populair of niet geaccepteerd werden. Het is nu alleen zoveel makkelijker om kinderen anoniem aan de schandpaal te nagelen en te vernederen.

En niet alleen kinderen.

Het is inderdaad balans. Het is niet alleen makkelijker om mensen anoniem aan de schandpaal te nagelen, het is ook makkelijker om anoniem steun te krijgen en je verhaal te doen. Kwetsbaar te zijn. Om de wereld en jezelf te ontdekken, zonder grote risico’s. Een van de redenen die genoemd wordt voor dat jongeren steeds alter seks hebben, is dat ze online ook kunnen verkennen, zonder direct lichamelijk risico te lopen. 

Maar we denken hier gewoon anders over. Jij het het nog over in real life. Die term is wat mij betreft achterhaald. Online is gewoon life. Net als offline. Dat onderscheid is al jaren niet zo scherp meer. 

Valeria schreef op 27-12-2021 om 08:59:

[..]

Daarentegen krijg je alles erbij wat mensen die zich beter in tekst kunnen uitdrukken niet zo snel zullen zeggen.

Ik vind dat geïdealiseer van elkaar persoonlijk spreken, opbellen, en hoe ze het nog meer omschrijven, zo'n onzin.

Helemaal eens. Ach wat een gemopper op dat teams, want je ziet geen rollende ogen of instemmend knikken (wij doen voornamelijk zonder beeld, groep is te groot). Maar ja als je dan wel bij elkaar bent zijn er weer andere nadelen. 

Ik zeg altijd maar zo: toen de telefoon kwam zullen ze precies hetzelfde hebben gezegd. Dat kun je niet vergelijken met een persoonlijk gesprek. Tja en nu hebben we tekst. Jammer dan. 

Wij hebben geen tablet en de tv gaat hier in principe niet aan voor het avondeten (bij vakantie en heel slecht weer af en toe wel). Er wordt ook niet met speelafspraakjes tv gekeken. Je spreekt af om samen te spelen en tv kijken vinden wij geen samen-speel-activiteit. Onze dochter mag onze telefoons alleen gebruiken als ze een vriendinnetje (lees; ouders van vriendinnetje) wil bellen om af te spreken. Spelletjes hebben we niet op de telefoon staan, doen we zelf ook niet aan. De laptop gebruikt ze af en toe, voor thuisonderwijs of voor een spelletje te spelen en soms kijkt ze ook op youtube naar knutsel of andere creatieve do it yourself filmpjes die de dan nadoet, maar ze is echt geen schermjunkie en vraagt er ook niet heel veel om.
Ons kind speelt graag buiten, maar ook graag binnen. Binnen spelen hoeft niet per se een scherm te zijn. Ze tekent, verft en knutselt ook heel graag. Of iets bakken. Of samen koken. Hier spelen ook wel regelmatig andere kinderen buiten (hebben een speeltuin in de straat) en soms belt ze gewoon bij buurtkindjes aan om te vragen of ze zin hebben om buiten te spelen. Gebeurt andersom trouwens ook. 
Ik denk dat het vooral belangrijk is om een balans te vinden. Heel de dag achter een scherm vind ik niks, maar je kinderen in weer en wind heel de dag naar buiten sturen, desnoods in hun eentje, evenmin.

Er is hier wel zo'n gezin in de buurt waar de kinderen zich niet zonder schermen kunnen vermaken. Die vader vindt dat wel makkelijk want zijn kinderen zijn dan rustig en het geeft geen rotzooi in huis. Tja, als dat je argumentatie is...

Ik ben zelf een gamer, dus het zou voor mij ongeloofwaardig zijn om dat te verbieden  Mijn jonge tieners hebben momenteel de Sims herontdekt. Spelen dat op een groot scherm in de woonkamer, het hele gezin is erbij betrokken. Echt een superleuke game voor die leeftijdscategorie. Televisie kijken doen ze dan weer niet of nauwelijks, lezen wel meerdere boeken per week en eentje sport vrijwel dagelijks. Contacten hebben ze zowel online als IRL, het zijn werelden die elkaar overlappen. Het online gebeuren vergroot hun blikveld enorm. Het is allemaal niet zo rechtlijnig als sommigen hier lijken te schetsen. 

MamaE schreef op 27-12-2021 om 14:08:

Wij hebben geen tablet en de tv gaat hier in principe niet aan voor het avondeten (bij vakantie en heel slecht weer af en toe wel). Er wordt ook niet met speelafspraakjes tv gekeken. Je spreekt af om samen te spelen en tv kijken vinden wij geen samen-speel-activiteit. Onze dochter mag onze telefoons alleen gebruiken als ze een vriendinnetje (lees; ouders van vriendinnetje) wil bellen om af te spreken. Spelletjes hebben we niet op de telefoon staan, doen we zelf ook niet aan. De laptop gebruikt ze af en toe, voor thuisonderwijs of voor een spelletje te spelen en soms kijkt ze ook op youtube naar knutsel of andere creatieve do it yourself filmpjes die de dan nadoet, maar ze is echt geen schermjunkie en vraagt er ook niet heel veel om.
Ons kind speelt graag buiten, maar ook graag binnen. Binnen spelen hoeft niet per se een scherm te zijn. Ze tekent, verft en knutselt ook heel graag. Of iets bakken. Of samen koken. Hier spelen ook wel regelmatig andere kinderen buiten (hebben een speeltuin in de straat) en soms belt ze gewoon bij buurtkindjes aan om te vragen of ze zin hebben om buiten te spelen. Gebeurt andersom trouwens ook.
Ik denk dat het vooral belangrijk is om een balans te vinden. Heel de dag achter een scherm vind ik niks, maar je kinderen in weer en wind heel de dag naar buiten sturen, desnoods in hun eentje, evenmin.

Er is hier wel zo'n gezin in de buurt waar de kinderen zich niet zonder schermen kunnen vermaken. Die vader vindt dat wel makkelijk want zijn kinderen zijn dan rustig en het geeft geen rotzooi in huis. Tja, als dat je argumentatie is...

Waarom toch altijd veroordelen met dit soort termen? Mijn kinderen kijken graag tv, maar spelen ook gewoon. Een junk is in mijn ogen echt iets anders dan iemand die meer naar een scherm kijkt dan jouw kinderen. 

Mijn man kent zijn beste vrienden via het playstationnen. 

Due-scimmie schreef op 27-12-2021 om 14:30:

[..]

Waarom toch altijd veroordelen met dit soort termen? Mijn kinderen kijken graag tv, maar spelen ook gewoon. Een junk is in mijn ogen echt iets anders dan iemand die meer naar een scherm kijkt dan jouw kinderen.

Mijn man kent zijn beste vrienden via het playstationnen.

Ik bedoelde dat ze niet hele dagen achter een scherm zit en daar ook geen behoefte aan heeft. Ik vind ook niet alle kinderen die meer naar schermen kijken dan mijn kind junkies. Wel als ze niks anders doen en zich zonder scherm niet kunnen vermaken.
Het was niet veroordelend bedoeld, mijn excuus als je dat zo hebt ervaren.