Wel of niet mee naar verjaardag?
Vandaag kregen wij een uitnodiging voor een verjaardag van een oud klasgenoot van onze zoon van 8. Jongetje gaat na de vakantie naar een andere school en dat vindt mijn zoon niet erg. Ze zijn erg uit elkaar gegroeid het afgelopen jaar en zoon vindt hem niet meer leuk.
Het gaat gewoon om kadootje brengen, hand schudden en een stukje taart eten. Moeder doet het kinderfeest later en nodigt dan kinderen uit zijn nieuwe klas uit. Ik verwacht ook dat dit de laatste uitnodiging zal zijn, dat het laatste restje vriendschap gewoon op natuurlijke wijze verdwijnt.
Maar zoon wil dat taartje niet gaan eten. Geen haar op mijn hoofd zei hij net
Ik vind dit nu even lastig. Want ze wonen om de hoek èn ik heb beroepsmatig met moeder te maken. Het handigst is echt dat hij even een half uurtje doet wat ik zeg Maar zoals het er nu voorstaat kan ik dat wel vergeten. Zoon is behalve hb ook afschuwelijk koppig.
Zeggen dat hij ziek is kan ook natuurlijk, maar dan kan hij de hele dag niet naar buiten.
Iemand wijze raad?
'Geen haar op m'n hoofd '
Dat klinkt stevig! Is er wat bijzonders gepasseerd waardoor een half uurtje beleefdheid niet meer gaat lukken?
Omkopen
Jij wilt dat hij iets doet wat hij niet wil en de enige reden is dat het voor jou beroepsmatig handig is....Dus maak er een zakelijke transactie van. Hij naar het feestje en in ruil daarvoor .....Iets lekkers eten, iets leuks doen na het feestje, een kleinigheidje.
Hmm
Ik vind dat hier drie dingen gelden waarom hij zou moeten gaan:
Voor hemzelf om iets af te sluiten. Dan is het maar duidelijk ook.
Voor jou, beroepsmatig. Hij is oud genoeg om dit te begrijpen, het wordt voor jou heel ongemakkelijk als hij niet gaat.
Opgroeien. Bij opgroeien komen soms dingen op je pad die je niet zo leuk vindt maar wel moet doen: sociale dingen, bezoekjes afleggen, een praatje met een oude buurvrouw, keertje onkruid wieden bij de zieke buurman.
Hij hoeft niet een hele dag te socializen, hij schudt de hand, geeft een cadeau, eet een taartje en wenst hem het allerbeste op zijn nieuwe school. Half uurtje, hooguit. Dat moet hij gewoon kunnen.
Reactie
Mijn zoon is soms een tikkie anders dan gemiddeld. Jongetje heeft in het afgelopen schooljaar wat grapjes met zoon uitgehaald. Beetje geklierd zeg maar. Eerst zeggen: jij bent mijn beste vriend en dan vervolgens hem uitlachen als hij viel oid. Vrij normaal voor een kind van 7, dat weet ik, maar mijn zoon heeft zich een paar keer flink genaaid gevoeld. Hij vindt jongetje als vriend onbetrouwbaar en vindt het dus niet erg dat hij vertrekt.
Inmiddels hebben wij geleerd dat zoon hierin wel serieus genomen moet worden. Hij kan dit soort dingen goed naar ons toe benoemen en als volwassene begrijp ik hem heus wel.
Maar wat Milcham schrijft vindt ik dus ook. Soms moet er wel eens iets. Ik heb er met een leugentje al een half uurtje van gemaakt en dat zou hij moeten kunnen. Al is het maar om zijn moeder een plezier te doen
Omkopen is me bij hem nog nooit gelukt helaas.
Overigens
Ik vermoed trouwens dat de jarige ook niet direct op zoon zit te wachten, maar dat moeder uit beleefdheid ons heeft uitgenodigt.
Normaal kom ik nooit in zo'n situatie terecht en laat ik de kinderen het lekker zelf uitzoeken
dan maar zonder hem
ja weet je, je hoeft niet totaal eerlijk te zijn, maar je gaat gewoon langs, feliciteert hem en gaat weer naar huis. What's the worst that can happen? Die moeder zal ook wel snappen dat je het geprobeerd hebt.
gr Angela
Huh?
Wat heeft hb hier mee te maken?
Helaas Pindakaas
soms moet je iets doen wat je niet zo leuk vindt. Dit is er zo een. Een kind van 8 mag een mening hebben, maar is toch echt nog te jong om 'geen haar op mijn hoofd' bij jou als ouder erdoor te mogen drukken. Jij vindt dat jullie je neus even moeten laten zien, je zoon gaat mee.
Ik snap het dilemma trouwens wel heel goed hoor. De jongetjes hebben kennelijk andere karakters en begrijpen elkaars 'taal' misschien niet helemaal. Je hebt nu eenmaal mensen die in eerste instantie in de lach schieten als iemand valt om vervolgens te beseffen dat een beetje bezorgdheid wel op zijn plaats is. Jouw zoon en het jongetje zijn nog te jong om dat soort zaken te kunnen doorgronden.
Dus... hij gaat mee, een half uur en niet langer, anders val jij ook onder de categorie 'onbetrouwbaar' en dan ga je boodschappen met je zoon doen waarbij hij mag zeggen wat jullie eten.
Met je laatste reactie...
die had ik nog niet gezien... mag je zoon alleen thuisblijven, of kan iemand even bij hem blijven? Zo ja, dan kun je misschien als hij écht niet te vermurwen is over je hart strijken en hem thuis laten. Als béide jongens als een oorwurm bij elkaar zitten, dan schiet het ook niet op.
Zomerbriesje
Veel hb kinderen gaan anders om met vriendschappen. Dat wat andere 7/8 jarigen nog als een grapje zien vindt mijn zoon naar en onbetrouwbaar gedrag.
Mijn hb zoon vindt onrecht/ oneerlijkheid heel verkeerd. Mooi weer spelen lukt hem niet zo goed.
Verder hoeft dit draadje voor mij nu niet door te gaan over hb kinderen. Ik melde het alleen maar om aan te geven dat mijn zoon niet denkt als een gemiddelde 8jarige.
Precies
En daarom zou ik het heel mentaal benaderen. Soms doe je ook iets om het af te sluiten, een taak af te maken. Bij mijn kind vergelijk ik het vaak met herkenbare taken: spelen met lego is het pakken, het spelen én het opruimen. Dat opruimen kun je niet leuk vinden maar hoort er wel bij.
Nu is er een vriendschap geweest, kind gaat naar een andere school en dus rond je het af.
Mijn ervaring is dat deze mentale benadering goed werkt bij hb-ers.
Andere mening
Eigenlijk deel ik jullie mening niet hoor. Ik vind dat als die jongens al een tijdje geen vrienden meer zijn, je zoon echt niet langs hoeft te gaan als hij zo nadrukkelijk aangeeft niet te willen.
Ik zou gewoon zeggen dat jullie die dag iets anders hebben o.i.d.
Als die moeder nou een hele goede vriendin van jou is, maar dat heb ik geloof ik niet gelezen, dan kan je inderdaad nog alleen langs gaan en zeggen dat je zoon niet wilde.
Tango
Ze wonen hier om de hoek, dat leugentje gaat niet op. Plus dat ik verwacht dat de uitnodiging dan verschoven wordt naar een andere dag.
ik zorg beroepsmatig voor een ander kind uit dat gezin, ergens zit er dus ook wat emotie bij. Het is voor mij echt een ongemakkelijke situatie zo.
Wat niet hoeft als zoon gewoon even doet wat ik m vraag.
Tango
Beide moeders zijn geen vriendinnen, maar hebben wel een 'zakelijke' relatie, als ik het goed begrijp. De relatie is kennelijk best goed, waardoor afzeggen verkeerd over kan komen. Dus in deze situatie kan het ook 'gewenster' zijn om toch even langs te gaan. Ik zou over zoon denk ik maar heel nuchter doen. 'Het zat er echt niet in, niet leuk, tja kinderen..., maar ik heb een cadeautje mee!'
Milcham
Ik vermoed dat zoon het aan het eind van het schooljaar al afgesloten had. Dit had hij niet zien aankomen
Maar ik ga morgen met jouw verhaal met hem in gesprek. Hem vertellen dat hij mij in verlegenheid brengt doe ik maar niet. Uiteindelijk is hij nog steeds gewoon 8 en ik weet niet altijd wat er in zijn hoofd gebeurd.
En weer gereageerd
nadat er al iets anders tussendoor is geschreven.
Feestje, ik denk dat je beter eerlijk kunt zijn als je zoon echt niet meewil en je weet dat het andere jongetje ook niet staat te springen. Je zou ook kunnen overwegen om voordat je op visite gaat alvast uit te leggen dat zoontje de kont tegen de krib heeft gegooid en echt niet mee wil, maar dat jij het gezellig vindt om even een kopje koffie te komen drinken mét cadeautje. Dan zijn de verwachtingen al bijgesteld. De jarige Job hoef de visite niet in een kramp af te wachten en jouw zoon hangt niet boos in een stoel.
Ik vind
Dat dit jongetje veel te veel beslissingsbevoegdheid krijgt. Hij is 8 en heeft gewoon te luisteren.
En als hij hb is kan je het hem nog uitleggen ook.
Reden om te gaan.
Heb je tegen je zoon gezegd:"ik begrijp dat je er helemaal geen zin in hebt?"
Dat gaf bij mijn zoon al minder verzet. En dan kwam de vraag:"wil je dan heel even meegaan om mij een plezier te doen?"
Het afsluiten van een vriendschap zou er hier ook niet ingaan. Uit beleefdheid gaan ook niet. Dat hij anders jou in verlegenheid brengt ook al niet. En omkopen was hij immuun voor.
Maar zoon deed wel dingen tegen zijn zin om mij een plezier te doen. Mits ik goed begreep dat dát dan ook de enige reden was om toch even te gaan.
Later, toen hij ouder werd en er meer dingen waren die hij tegen zijn zin deed, begreep ik zelf ook beter waarom hij het dan wel deed.
Ik verzon geen smoesjes, begreep hem, probeerde hem niet om te kopen, had er soms eigenlijk zelf ook geen zin in en deed ook dingen alleen om hem een plezier te doen.
We waren compagnons op een vervelende missie
Ik liep natuurlijk het risico dat hij toch wel eens "nee"zei, dat was wel eens een tegenvaller. Meestal moest hij er even over nadenken en ging hij akkoord. Blijkbaar vond hij mij een plezier doen wel een goede reden.
Sfera
Dat was mijn aanvankelijke mening ook, maar als de situatie echt zo is dat béide kinderen elkaars aanwezigheid niet leuk vinden, moet je de jarige Job dan 'pesten' door zoon mee te sleuren? Daarom zou ik toch proberen om van te voren even aan te geven bij de moeder van het ex-vriendje dat zoon echt niet wil. Wie weet blijkt het andere jongetje zich er toch op te verheugen, je weet maar nooit en dan zou zoon alsnog meegenomen kunnen worden.
Sfera
"Hij heeft gewoon te luisteren". Daar heb je misschien wel gelijk in. Op welke leeftijd mag een kind wel meebeslissen over dit soort zaken?
Het gaat hier natuurlijk om een feestje van een leeftijdsgenoot, een jongen die hij niet leuk vindt en een uitnodiging die hij niet had verwacht.
Een 8 jarige mag een uitnodiging niet afslaan?
Het gaat niet om zijn oma die jarig is of een kerstdiner met de familie.
Kaaskopje.
Mijn zoon zou zich dan doodschamen, "nu moet ik gaan terwijl ze weten dat ik niet wilde". En hij zou echt niet blij zijn dat ik dat met die moeder zou bespreken.
En liegen daarover zou ook niet werken. Als die moeder zegt:"hoi, leuk dat je er toch bent", zou het woordje toch hem dat al duidelijk maken.
Nu, maar ook toen hij 8 jaar was.
Gewoon mee
Hij is 8 en natuurlijk gaat hij gewoon even langs als dat sociaal handiger is. Hij is uitgenodigd en ze wonen bij elkaar in de straat. A
Dat hij geen zin heeft is best. Dat hoeft ook niet. Maar hij kan wel gewoon meegaan.
Wat
Hier wel eens hielp, als je nu nog mee gaat dan hoef je van mij volgende keer niet.
En anders gewoon uitleggen, dat het voor je werk beter is dat jullie gaan, maar we gaan maar een half uur (of 3 kwartier, want de mijne kon dan heel mooi een half uur later zeggen, we moeten gaan mam).
Ook gewoon mee
Soms zijn er dingen waar je echt niet onderuit komt. Ik was bereid daarvoor begrip te tonen, maar verder zou ik daar weinig woorden aan vuil maken. Omkopen staat me erg tegen
Gewoon even gaan
Jij, moeder. Zonder zoon.
Ben het ermee eens dat bepaalde dingen sociaal gezien verplicht zijn, maar of dit er eentje is - weet niet. Dus vanwege de (zakelijke) relatie zelf even gaan, een cadeautje geven en klaar. Die moeder weet heus wel dat de jochies geen beste vrienden zijn.
Ik vind dit sowieso een raar laat moment om een schoolperiode af te sluiten. Zeker voor een kind is de klas waar je nooit meer heen gaat inmiddels heel lang geleden, het is al weken zomervakantie !
Wil
Wat dat bespreken betreft, zou ik wel rekenen op de discretie van de andere moeder en daar zelfs om vragen. De kinderen hoeven toch niet te weten dat je overlegd hebt?
Kaaskopje.
Ja, dat zou kunnen, overleggen en zorgen dat de jongens daar niets van weten.
Maar dan moet je het zelf iid wel erg belangrijk vinden dat je er samen naar toe gaat.
Niet
Hij gaat niet mee. Ik geef er wel een draai aan en ga alleen.
Gisteravond zijn we teruggekomen van vakantie en hij is nu alweer druk met zijn vriendjes. Echte vriendjes die hem niet voor de gek houden zoals hij zelf zegt. Het staat mij nu ook tegen om hem te vragen "oneerlijk" te zijn. Want eigenlijk is mijn zoon's grootste kwaliteit dat hij altijd eerlijk en recht door zee is.
Wil
Feestje heeft inmiddels de knoop doorgehakt, maar om toch nog op jou in te gaan: overleggen kan ook gaan om 'vind je het erg als ik hem níet meeneem?'.
Ja Kaaskopje!
Dat is een goed idee, kan ik eventueel ook voor mijn man gebruiken
