Zelf kleding kiezen?
Gisteren ging zoon met zn moeder winkelen maar ze hebben niks gekocht en kwamen allebei boos terug, want niks van wat moeder voorstelde was leuk en hij wil zelf kiezen maar alles wat hij zelf aanwees vond zij lelijk en wilde ze niet kopen, dus uiteindelijk hebben ze niks gekocht. Hij is 7 jaar, vanaf welke leeftijd laat je kinderen zelf kiezen zonder bij te sturen?
Bakblik schreef op 30-10-2022 om 11:00:
[..]
Vroeger toen mijn vader jong was liepen jongens hier ook in korte broek in de winter. Mijn vader van 80 heeft niet veel kinderfoto's maar tot een jaar of 10 draagt hij nooit een lange broek, zingend naast het orgel met kerst staan de broers daar in korte broek.
Ik zou er nu voor mijn kinderen ook niet voor kiezen maar het was een jaar of 70 geleden nog heel normaal.
In de winter waarschijnlijk gecombineerd met dikke wollen kniekousen.
Mija schreef op 30-10-2022 om 11:08:
[..]
Maar vond ‘ie (en al zijn vriendjes) het ook comfortabel genoeg? Als dat zo was, zou ik dat wel interessant vinden. Dan zouden we met z’n allen namelijk weer kunnen proberen te wennen aan flink lagere temperaturen. Dan hebben we ook niet zoveel energie nodig! Wat ik alleen nog niet goed begrijp is waarom alleen kinderen (meisjes ook?) tot 12 geacht werden in blote benen te lopen. Konden ze er daarna niet meer tegen? Het maffe is dat in de UK op sommige scholen de jongens nu weer het hele jaar lange broeken moeten dragen, ook bij 30 graden. Met respect voor de individuele beleving hebben dat soort kledingvoorschriften natuurlijk nooit iets te maken.
Of het comfortabel genoeg was? Geen idee! HET MOEST!!. Dat was in die tijdsgeest redelijk normaal dat je deed wat je ouders je opdroegen. Als grote mensen spreken houden kinderen hun mond dus in verweer komen was er niet bij.
Lollypopje schreef op 30-10-2022 om 11:00:
Maar TO gaf eerder aan niet te weten waarom zoon die voorkeuren heeft. Blijkbaar hebben ze het dus nog niet op deze wijze besproken. Vanuit dat oogpunt, snap ik Biebels post wel. Dus zoals ik TO al eerder adviseerde is het zaak dat ze dat eerst eens met hem gaan bespreken, voordat ze allemaal kleding gaan kopen die hij vervolgens niet aan wil.
Helemaal eens, kleding moet fijn zitten, je moet je er fijn in voelen en het moet niet steeds negatieve aandacht trekken. Of dat nou met kriebelen, schuren, te warm of te koud of lelijk te maken heeft maakt eigenlijk niet uit. Dat heeft voor mij ook te maken met hoe je in het leven staat. Eten is bijvoorbeeld ook niet alleen voedsel maar heeft ook te maken met levenslust en moet dus ook lekker (genoeg) zijn. Zo moet kleding je ook een fijn en goed gevoel geven over jezelf. En dat bepaalt uiteindelijk niet de ouder maar het kind, waar hij zich fijn in voelt. Al kan ik me voorstellen dat je als ouder wat meer te stellen hebt en soms wat probeert bij te sturen met kieskeurige kinderen. Het is gewoon heel lastig als je weinig dingen fijn of lekker vindt. Dat verkleint de keuze en je moet dus ook langer zoeken. Het is dan handig als je ouders je kunnen helpen je repertoire van wat je kunt (ver)dragen in de loop der tijd wat uit te breiden. Maar je kunt een kind natuurlijk nooit dwingen iets fijn, mooi of lekker te gaan vinden en dat werkt volgens mij ook meestal averechts.
Tot de 19e eeuw was het ook normaal dat jongens jurkjes droegen, in ieder geval tot ze zindelijk waren maar tot een jaar of vier zeker niet ongebruikelijk. Toch zijn er maar weinig mensen die nu spontaan kiezen voor jurkjes voor jongens. Mensen willen doorgaans niet dat hun kind in zijn eentje maatschappelijke normen moet veranderen. Idem voor beeldvorming over naveltruitjes.
Het risico van thermokleding in de zomer is wel gewenning en dat je dat dan in de winter te koud gaat vinden.
Tot op zekere hoogte is individuele beleving en eigen, soms domme, keuzes maken prima. Maar sandalen aantrekken als er sneeuw ligt is een ander uiterste.
En niet alles is bij elke gelegenheid gepast. Dat kun je een kind ook best leren. Een kind komt doorgaans niet heel vaak op begrafenissen dus dan kun je best een beetje sturen. Niet dat het iets moet zijn waar kind zich niet prettig in voelt, maar het hoeft niet de feestelijkste outfit met glitters en pailletjes en drukke printjes te worden.
Bakblik schreef op 30-10-2022 om 11:14:
[..]
Of het comfortabel genoeg was? Geen idee! HET MOEST!!. Dat was in die tijdsgeest redelijk normaal dat je deed wat je ouders je opdroegen. Als grote mensen spreken houden kinderen hun mond dus in verweer komen was er niet bij.
Maar het kan precies daarom niet worden aangehaald als argument dat ouders hun kinderen vrij moeten laten in wat ze aantrekken in de winter. Omdat het moest. Die kinderen kozen daar ook niet voor. Het is pas interessant als een deel van die jongens van toen nu zouden zeggen: ik vond het heel fijn om in een korte broek in de sneeuw te lopen. Maar ik denk dat je het niet voor niets zelden of nooit meer ziet. Ik denk dat het maar heel zelden voorkomt dat mensen dat echt fijn vinden. Niet nooit, maar wel zeldzaam.
Biebel schreef op 30-10-2022 om 09:40:
Je stuurt het bij als het niet bij het weer past zeg je. Bedoel je dat je haar jouw idee van passend bij het weer op legt? Wat is er mis met een kind laten ervaren wat zij zelf fijn vindt bij welke temperatuur? Nat worden in de regen leert je om zelf naar buienradar te kijken. Bevriezen in een klaslokaal zorgt ervoor dat je zelf die trui mee gaat nemen naar je opleiding. Zweten als je fietst betekent voortaan de jas los achterop en niet meer aan- dat kan ze toch beter zelf ervaren dan zich baseren op wat moeders vindt?
Ook ik koop wel eens kleding voor kind. Meestal omdat ze dan iets zoekt en zij vindt dat ik beter ben in vinden én ik een zalando plus account heb. Denk ‘zwarte broek die net zo lekker zit als sportlegging maar dan met wijde pijpen en hoge taille die niet wijkt maar wijd genoeg isvoor de kont’. Blijkbaar zijn mijn zoekvaardigheden beter dan die van haar want die ideale broek vond ik inderdaad.
Of selecteer ik een stapel zomerkleding terwijl zij werkt, zodat ze zelf niet alle 10.000 topjes van zalando hoeft te zien. Maar ook bij dat soort zoekopdrachten zoek ik altijd wat zíj wil. Soms is dat iets wat ik ook leuk vind (zoals die zwarte broek), soms ook helemaal niet. Maar het blijft haar keus.
Dat is overigens ook wat ik zeg als ze aan mij vraagt of een jas nodig is. ‘Ik vind van niet, maar aan mij heb je niets. Voel zelf even’.
Ik wil nog wel eens iets in de tas stoppen als ik denk dat de kledingkeuze bij het weer écht niet matcht en ze gaat ergens heen voor wat langere tijd (dus schooldag, op visite). Dan druk ik even een vestje of juist een mouwloos jurkje en sandalen in de tas en laat haar weten dat dat erin zit. Ik maak me niet zo druk over te koud krijgen maar het echt veel te warm hebben en geen alternatief hebben vind ik sneu.
Mija schreef op 30-10-2022 om 11:08:
[..]
Maar vond ‘ie (en al zijn vriendjes) het ook comfortabel genoeg? Als dat zo was, zou ik dat wel interessant vinden. Dan zouden we met z’n allen namelijk weer kunnen proberen te wennen aan flink lagere temperaturen. Dan hebben we ook niet zoveel energie nodig! Wat ik alleen nog niet goed begrijp is waarom alleen kinderen (meisjes ook?) tot 12 geacht werden in blote benen te lopen. Konden ze er daarna niet meer tegen? Het maffe is dat in de UK op sommige scholen de jongens nu weer het hele jaar lange broeken moeten dragen, ook bij 30 graden. Met respect voor de individuele beleving hebben dat soort kledingvoorschriften natuurlijk nooit iets te maken.
Ik kan het niet terugvinden, maar het schijnt dat onze gemiddelde kamertemperatuur de afgelopen jaren met 2 graden is gestegen. Blijkbaar went warmte, maar koude ook. Dat is volgens mij ook de kern van een graadje lager; dat je ook aan kou went.
En het gaat mij er niet om dat niemand meer een jas aan mag of korte broeken voor altijd. Wel vind ik het echt een punt dat je niet je eigen beeld van hoe kouwelijk jij bent, op je kind projecteert. Als kind niet voor zichzelf kan zorgen (want baby of peuter), is dat logisch. Maar voor kinderen van 8 die zelf het korte broeken rek opzoeken of bijna volwassen meiden, blijf ik vurig verdedigen dat ze zélf moeten kunnen bepalen hoe warm het is en wat zij daarbij vinden passen.
(Dat is wat anders dan bruiloften en begrafenissen. Dat je dan op jonge leeftijd wat strikter voorschrijft of op oudere leeftijd even overlegt, is vanzelfsprekender. Daar hoort nou eenmaal een dresscode bij, waar je rekening mee te houden hebt)
Sunny_ schreef op 30-10-2022 om 10:08:
[..]
Nog niet alles gelezen maar wat een bekrompen en ouderwets beeld heb jij zeg. We moeten echt af van zulke denkwijzen. Door je op die manier op te stellen leer je tieners juist iets aan, namelijk je eigen associaties.
Ronduit belachelijk vind ik het.
Vind je? Als iemand altijd in een naveltruitje en hotpants maar school komt, dan wordt daar over gepraat. Luid, terwijl iemand die langs komt lopen, het kan horen of achter iemands rug om. Als loopbaanbegeleiding ga ik dan op den duur wel het gesprek aan ja, of die persoon er mee zit of niet. Het gaat niet om mijn associaties, maar om de vraag of een student het een probleem vindt of niet. Je kunt schoppen tegen beeldvorming en het niet oké vinden, maar het is er wel.
Meerdere malen is het gebeurd dat een persoon steeds wordt afgewezen bij een stage omdat men haar niet professioneel genoeg vindt. Alss een stage-adres het steeds als 'niet professioneel' verwoord en ik vervolgens de telefoon hoor dat iemands kledingstijl daar absoluut niet past, ga ik het gesprek aan. Tsja, je kunt het bekrompen noemen. Ik probeer mijn studenten te helpen aan een leuke stageplaats, aan een goede werkomgeving, enz. De meeste werkgevers vinden het type kleding nu eenmaal niet oké.
Mija het ging mij er meer om een tijdsbeeld neer te zetten. En tijd waarin kinderen weinig vrije keus hadden, het moest dus je deed het en tegenspraak werd niet geduld.
Mijn kinderen hebben nooit iets aan gehoeven wat ze op dat moment niet wilden. Heb jij een nieuwspresentatie en wil jij in je joggingbroek naar school? Prima! Als dat voor de groep staan al spannend is dan hoef je niet ook nog de miskoop van het seizoen aan die kriebelt in je nek.
Mijn oudste had als 2.5 jarig kind van mij en spencer gekregen van acryl, leuk gekleurd en het stond haar geweldig. Zodra ze dat ding aan had ging ze op de onderste tree van de trap zitten om met behulp van de tweede tree dat ding uit te krijgen. Ze had nog geen woorden om aan te geven dat ze het geen fijn ding vond maar maakte het zo wel duidelijk. Na 3 of 4 pogingen heb ik het opgegeven, dat was de miskoop van dat seizoen. Ik denk dat mijn ouders dat in hun tijd niet hadden hoeven proberen, net na de oorlog droeg je wat er was en paste en klaar.
Mija schreef op 30-10-2022 om 10:53:
[..]
De meeste ouders weten best hoe kouwelijk hun kinderen zijn. Hier vinden ook ‘weergesprekken’ plaats als: ‘Het is ‘s ochtends nog koud en vanmiddag wordt het warm dus misschien is laagjes handig.’ ‘Misschien een regenjas/handschoenen meenemen?’ Kind kan vervolgens zelf zijn conclusies trekken.
En het is natuurlijk zo dat je ook went aan bepaalde omstandigheden. Misschien zouden we best kunnen wennen aan een korte broek in de winter maar of dat echt comfortabel gaat worden voor de meeste mensen weet ik niet. Je ziet er in Nederland in ieder geval maar heel weinig mensen spontaan voor kiezen.
Precies dit dus! Ik weet wanneer dochter het te koud gaat vinden of te warm. En ze hoeft van mij ook echt niet volledig ingepakt altijd. Maar die ziet in de app 20 graden staan, maar die 8 graden in de ochtend als ze op de fiets zit niet 
en als ik haar daar dan op wijs, vind ze laagjes aan doen met een lange broek toch een betere optie dan dat t-shirtje met een rokje.
Monika_Geller schreef op 30-10-2022 om 12:05:
[..]
Vind je? Als iemand altijd in een naveltruitje en hotpants maar school komt, dan wordt daar over gepraat. Luid, terwijl iemand die langs komt lopen, het kan horen of achter iemands rug om. Als loopbaanbegeleiding ga ik dan op den duur wel het gesprek aan ja, of die persoon er mee zit of niet. Het gaat niet om mijn associaties, maar om de vraag of een student het een probleem vindt of niet. Je kunt schoppen tegen beeldvorming en het niet oké vinden, maar het is er wel.
Meerdere malen is het gebeurd dat een persoon steeds wordt afgewezen bij een stage omdat men haar niet professioneel genoeg vindt. Alss een stage-adres het steeds als 'niet professioneel' verwoord en ik vervolgens de telefoon hoor dat iemands kledingstijl daar absoluut niet past, ga ik het gesprek aan. Tsja, je kunt het bekrompen noemen. Ik probeer mijn studenten te helpen aan een leuke stageplaats, aan een goede werkomgeving, enz. De meeste werkgevers vinden het type kleding nu eenmaal niet oké.
In het eerste geval zou je dus het gesprek moeten gaan met diegenen die achter iemands rug om praten of er hardop wat van vinden. Die zijn namelijk fout bezig door te denken dat ze het recht hebben om iemand op die manier te behandelen en te bekritiseren. Niet degene die gewoon draagt wat zij of hij mooi vindt.
In het geval van een stage of werk: steeds meer werkgevers stoppen met dresscodes en dat vind ik een heel goede ontwikkeling. De tijd dat een neuspiercing, tattoo of blauw haar als onprofessioneel wordt gezien zijn we wel voorbij op veel plekken. Gelukkig maar. Het gaat namelijk om wat iemand kan.
Sunny_ schreef op 30-10-2022 om 12:22:
[..]
In het eerste geval zou je dus het gesprek moeten gaan met diegenen die achter iemands rug om praten of er hardop wat van vinden. Die zijn namelijk fout bezig door te denken dat ze het recht hebben om iemand op die manier te behandelen en te bekritiseren. Niet degene die gewoon draagt wat zij of hij mooi vindt.
In het geval van een stage of werk: steeds meer werkgevers stoppen met dresscodes en dat vind ik een heel goede ontwikkeling. De tijd dat een neuspiercing, tattoo of blauw haar als onprofessioneel wordt gezien zijn we wel voorbij op veel plekken. Gelukkig maar. Het gaat namelijk om wat iemand kan.
Dat is dan weer nooit een probleem als iemand bij verslavingszorg wil werken 
. Ik heb het echt over kleding die door veel mannen als seksueel uitdagend wordt gezien.
Monika_Geller schreef op 30-10-2022 om 12:26:
[..]
Dat is dan weer nooit een probleem als iemand bij verslavingszorg wil werken
En ik begrijp gewoon niet hoe je denkt dat die meiden zich dan maar moeten aanpassen en niet die mannen met vieze ideeën.
Want indirect zeg je eigenlijk dat je het over jezelf afroept dat mensen ongepaste dingen over je denken. En de eventuele gevolgen daarop.
En dat is het niet.
Monika_Geller schreef op 30-10-2022 om 12:05:
[..]
Vind je? Als iemand altijd in een naveltruitje en hotpants maar school komt, dan wordt daar over gepraat. Luid, terwijl iemand die langs komt lopen, het kan horen of achter iemands rug om. Als loopbaanbegeleiding ga ik dan op den duur wel het gesprek aan ja, of die persoon er mee zit of niet. Het gaat niet om mijn associaties, maar om de vraag of een student het een probleem vindt of niet. Je kunt schoppen tegen beeldvorming en het niet oké vinden, maar het is er wel.
Meerdere malen is het gebeurd dat een persoon steeds wordt afgewezen bij een stage omdat men haar niet professioneel genoeg vindt. Alss een stage-adres het steeds als 'niet professioneel' verwoord en ik vervolgens de telefoon hoor dat iemands kledingstijl daar absoluut niet past, ga ik het gesprek aan. Tsja, je kunt het bekrompen noemen. Ik probeer mijn studenten te helpen aan een leuke stageplaats, aan een goede werkomgeving, enz. De meeste werkgevers vinden het type kleding nu eenmaal niet oké.
Mijn dochter snapt echt wel dat haar ultrakorte truitjes en spijkerbroeken die meer gat dan stof zijn, op haar werk niet gepast zijn. Of naar een begrafenis. Naar school kun je gewoon in je vrijetijdskleding, en school mag zelf de grenzen bepalen. Volgens mij hebben ze die ook wel. Mouwloze korte truitjes mogen gewoon, korte broeken die niet je hele bil bedekken niet.
Monika_Geller schreef op 30-10-2022 om 12:05:
[..]
Vind je? Als iemand altijd in een naveltruitje en hotpants maar school komt, dan wordt daar over gepraat. Luid, terwijl iemand die langs komt lopen, het kan horen of achter iemands rug om. Als loopbaanbegeleiding ga ik dan op den duur wel het gesprek aan ja, of die persoon er mee zit of niet. Het gaat niet om mijn associaties, maar om de vraag of een student het een probleem vindt of niet. Je kunt schoppen tegen beeldvorming en het niet oké vinden, maar het is er wel.
Meerdere malen is het gebeurd dat een persoon steeds wordt afgewezen bij een stage omdat men haar niet professioneel genoeg vindt. Alss een stage-adres het steeds als 'niet professioneel' verwoord en ik vervolgens de telefoon hoor dat iemands kledingstijl daar absoluut niet past, ga ik het gesprek aan. Tsja, je kunt het bekrompen noemen. Ik probeer mijn studenten te helpen aan een leuke stageplaats, aan een goede werkomgeving, enz. De meeste werkgevers vinden het type kleding nu eenmaal niet oké.
Sommige "werkgevers" voor stageplaatsen konden en kunnen nog steeds in wel enorm zeiken over "niet passend" gekleed gaan.
Eind jaren 80 moest ik voor kennismaking op mijn toekomstige stageplaats toen er in de nacht 15 cm sneeuw was gevallen. Ik heb mij op de weersomstandigheden gekleed in de netste outfit die ik in de kast had. Rubber laarzen aan (over mijn broek) en nette schoenen in de tas. Net voor de draaideur van schoenen gewisseld.
Aan het eind van het gesprek kreeg ik te horen dat ik wel wat aan mijn kledingstijl moest doen voordat ik welkom was. Zo'n gekreukte broek en veterschoenen kon echt niet binnen de cultuur van dat bedrijf. Rok, panty's en pumps was het voorschrift!!! Ik nog sputteren dat ik echt gedragen zou hebben als het weer wat beter was geweest maar daar had ze geen boodschap aan.
Dat het nu, ruim 35 jaar later, nog steeds tot afwijzingen leidt als je het verkeerde truitje aanhebt vind ik schokkend om te ervaren. Met eigen kinderen ook al meegemaakt dat ze commentaar kregen op hun puberuniform van een nieuwe spijkerbroek en nieuwe hoodie/vest. Notabene voor een functie waar ze bedrijfskleding ging dragen. Inmiddels heeft ze als student een te gekke bijbaan waarvoor ze zich beter moet kleden en doen de blouses en jasjes hun intree in de kledingkast.
