Zindelijkheid jongen 7 jaar - Radeloos!

Als iets medisch uitgesloten is, is er dan gekeken naar psychische oorzaken? (On)zindelijkheid heeft op oudere leeftijd regelmatig een relatie met spanning, stress etc. Is daar al naar gekeken?

Wat zegt hij er trouwens zelf over, vindt hij het vervelend of is hij er gelaten onder?

Is het ook overdag? Of alleen ‘s nachts? En is hij ooit wel (een beetje) zindelijk geweest? Onze dochter is heel lang ‘s nachts niet zindelijk geweest. Ook van alles geprobeerd, fysieke problemen uitgesloten, bekkenbodemfysio, plaswekker, niks hielp. Uiteindelijk hebben we het maar gelaten. Gewoon een luierbroekje aan dat ze zelf kon verwisselen en er vooral geen (negatieve) aandacht meer aan besteed. Ze ging ook gewoon met haar luier uit logeren en mee op kamp, ze was er zelf heel open over (met als gevolg dat ze er niet mee gepest werd, want iedereen wist het al en het boeide haar niet). En in de puberteit was het ineens over. Ergens rond haar 14e. Dus het was wel een kwestie van lange adem (en veel geld, want poeh wat zijn die luiers duur, maar goed, onze nachtrust is mij veel waard) maar het is gewoon vanzelf goed gekomen. 
Volgens mij is het verstandig om er nu even niks mee/aan te doen. Laat het gewoon even zoals het is, zorg dat hij zich zelf makkelijk kan verschonen en maak het onderwerp op school en met vriendjes bespreekbaar. Sommigen leren pas veters strikken op de middelbare school, anderen leren nooit echt goed zwemmen, bij hem wil het muntje voor zindelijkheid niet zo lekker vallen. Soit. Als er verder niks fysiek mis is, dan komt het echt vanzelf. Straal dat vertrouwen naar hem uit, geef hem die rust. Die begint bij jullie. Haal de druk eraf en laat hem het tempo bepalen.
Succes!

Speelt er ook nog iets anders zoals Ass? 

SuzyQFive schreef op 02-06-2023 om 00:16:

Speelt er ook nog iets anders zoals Ass?

Oprechte vraag: komt het daar mee bij voor?

Mijn stiefzoon ( met ass) is tien en eigenlijk redelijk zindelijk. Kleuteronderwijs inderdaad nog met luier, nadien overdag zindelijk. Nu op zijn tiende nog steeds om de zoveel tijd bedplassen (wel minder dan vroeger) en op dagen dat hij heel de dag thuis is kan hij ook overdag nog een ongelukje hebben omdat hij zo gefixeerd is op iets dat hij vergeet om te gaan plassen. 

Enige tip die ik zou kunnen geven is zorgen dat hij 's avonds zeker gaat plassen en een molton aanschaffen als je die nog niet hebt. 
En ik wens je veel geduld toe, want het is inderdaad niet prettig om 's ochtends vaak het bed te moeten verversen. 

SuzyQFive schreef op 02-06-2023 om 00:16:

Speelt er ook nog iets anders zoals Ass?

Hier bleek dat uiteindelijk wel het geval. 

Onze jongste was lang nat, met name 's nachts. En hij was bang om te poepen. Dat laatste hield hij dágen op, tot hij er ziek van werd. Maar hij deed het gelukkig niet onverwacht in zijn broek.

Omdat ik het idee had dat het signaaltje 'aandrang' bij hem niet werkte of hij het niet meteen opvolgde, stuurde ik hem op vaste momenten naar de wc. Ook droeg hij 's nachts luierbroekjes, tot hij +/- 7 was. In periodes, want soms leek het een tijd goed te gaan. Aangezien de broekjes niet altijd nat waren, gebruikten we ze, om kosten te besparen, soms een paar nachten achter elkaar. 

Tot zijn +/- 10e heb ik hem 's nachts gewekt om even te plassen. Dat scheelde een hoop ongelukjes. 

We hadden voor hem ook een paar moltons met waterdichte onderkant. Erg handig! Die ben ik gewoon blijven gebruiken tot ze versleten waren.

Voor zijn ontlasting heb ik hem op moeilijke momenten een luierbroekje aan gedaan als ik merkte dat hij moest. Dat bleek iets minder beangstigend dan de wc. Maar het bleef een zielige lijdensweg. 

Wat uiteindelijk hielp, was een laxeermiddel van de huisarts. In combinatie met op een vast moment de tijd nemen om op de wc te zitten (of een luierbroekje te dragen), kwam er daardoor regelmaat in. Af en toe had hij een terugval, dan herhaalden we het. Sinds eind basisschool signaleert hij zelf bijtijds wanneer die obstipatie weer begint. Het blijkt vaak gerelateerd aan drukke periodes. En dan slikt hij dat middel weer een of twee dagen. 

En ja, in de brugklas, bleek hij ASS te hebben. 

In principe zou een gezond kind van zeven zindelijk moeten kunnen zijn. Maar een kind is op die leeftijd niet meer voor de lol onzindelijk. 
Hoe gaat dit op school? Is hij wel zelfredzaam in zichzelf verschonen?
Is hij wel ooit zindelijk geweest? 
Helpt op vaste tijden naar de wc gaan?

Is er op jonge leeftijd sprake geweest van trauma? Misbruik, echtscheiding, ouder verloren?

Mijn jongste kind met ASS werd rond zeven jaar pas echt zindelijk. Na begeleiding speciale poli van AUMC. Ook daar werd aangegeven dat dit vaker bij autisme voorkomt. De tips zal je allemaal wel kennen: op vaste tijden naar toilet sturen, zelfstandig laten verschonen en belonen bij droge broeken.