Zin/gelijk willen krijgen (4 jaar)
Hoi,
Mijn zoontje is 4,5 jaar en in de omgang met andere kinderen merk ik vaak dat hij gelijk wil krijgen op bepaalde punten. Als een ander kind (of wij) daar niet op de juiste manier op reageren, blijft hij lang volhouden/drammen. Bij andere kinderen ontaard het dan vanuit frustratie weleens in een duw of mep.
Ik vraag me af hoe ik hem daar het beste mee kan helpen?
Een voorbeeld; mijn zoontje leende een vriendje waar hij thuis speelde een stuk speelgoed uit maar vroeg wel "krijg ik het straks weer terug?". Het andere kind (iets jonger) zei dan "nee". Mijn zoontje blijft de vraag dan herhalen en kan er uiteindelijk boos van worden als hij niet het gewenste antwoord krijgt. Ik snap hem wel goed, maar ook als ik hem probeer gerust te stellen dat het speelgoed echt wel weer mee naar ons eigen huis gaat, geeft hem dat niet voldoende rust. Hij bijt zich dan echt vast in het onderwerp.
Best te begrijpen, maar hoe leer ik hem dat hij zich niet zo druk maakt om wat anderen zeggen? Of is dat nog teveel gevraagd voor een 4 jarige? Hij is erg gevoelig. Een ander vriendje zei een keer voor de grap dat hij mij (zijn moeder) niet lief vond. Daar kan hij dan ook niet mee overweg en vraagt net zolang door tot het vriendje zegt dat het een grapje was.
Enige herkenning of tips hier misschien?
Helpen
Als deze voorvallen gebeuren als jij erbij bent, en zo komt het op mij wel over, zou ik hem erbij helpen. Dus bijvoorbeeld tegen het vriendje zeggen: dit speeltje is van X, jij mag er nu mee spelen, maar straks neemt X het weer mee naar huis.
Of: X vindt het niet zo leuk dat jij zegt dat zijn mama niet aardig is. Maakte je een grapje?
De andere kindjes moeten op dit gebied nog net zoveel leren als jouw zoon. Het is prima om ze daarin een beetje te begeleiden.
Hmm ...
Ik geloof dat ik er niet zo'n probleem mee zou hebben. Juist goed toch, dat hij standvastig voor zichzelf en zijn moeder opkomt?
Rode krullenbol
ik hoor
niets bijzonders eigenlijk.
Volgens mij gaat het prima. Hij vraagt; communiceert en verkent de grenzen. Precies wat andere kindjes ook doen.
Dat hij bang is zijn speelgoedje niet mee te krijgen begrijp ik volkomen. Je moet van je zoon niet verwachten dat hij de 'wijste' is of zo. Het is toch ook naar dat het andere kind zegt dat hij het niet terugkrijgt? Prima dat hij blijft vragen. Is eigenlijk nog netjes. Ik zou ook snappen dat hij het ter plekke uit de ander zijn handen getrokken had.
Bedenk dat elk kind zich in een ander tempo ontwikkelt. Die van mij hield zich al veel eerder aan (speel-)afspraken en zijn vriendje 'vergat' die gewoon en ging met een ander kind afspreken. Niet elk kind heeft met 4/5 al overzicht in zijn agenda 
Dan legde ik gewoon uit dat dat vriendje dat niet expres deed etc.
Over die moeder zou ik uitleggen dat elk kind zijn moeder het allerliefste vindt.
Beetje bemiddelen, met humor.
