Zonder eten naar bed (straf)
Vanavond is onze zoon van 11 jaar voor het eerst van zn leven zonder eten naar bed gegaan. Hij was zo ongelooflijk brutaal dat we m gewoon even niet meer beneden hoefden te zien. Voel me er enerzijds erg schuldig over, anderzijds zijn we zò klaar met die grote bijdehante mond van hem. En andere manieren om hem dat duidelijk te maken werken niet echt. Vinden jullie dat dit kan?
En heeft iemand nog tips over wat te doen met een kind dat erg brutaal is? Hij zegt echt misselijke dingen, en vaak is de toon waarop hij iets zegt ook naar. Respectloos en onvriendelijk. Bijvoorbeeld, als je hem vraagt om iets te doen:’Nee! Geen zin in. Jij zit al de hele dag lekker lui op de bank. Doe het lekker zelf’. Of, als zijn zusje naar de kapper is geweest en blij laat zien hoe haar haar zit: ‘even serieus. Vind je dit zelf leuk? Fijn voor je zeg’. Het is iets dat hij altijd wel een klein beetje heeft gehad als hij niet echt lekker in zn vel zit, maar de laatste maanden loopt het echt de spuigaten uit...
Nee natuurlijk niet
Ik vind dat inderdaad niet kunnen. Zijn gedrag ook niet trouwens, maar ik zou dan eerder ‘straffen’ door voordeeltjes weg te halen. Iemand die zo tegen me praat hoeft bijvoorbeeld niet naar de sport gebracht te worden door de regen, en zo.
precies
Natuurlijk moet je wel straffen maar niet met eten. Waarom zou je de was doen voor iemand die brutaal is, waarom zou je zijn bed afhalen en opmaken, waarom hem inderdaad ergens naar toe brengen. Kijk waar je hem het meeste pakt maar zeg het wel vooraf: je doet nu tot het eten normaal of ik breng je niet vanavond. Kleine stukjes tegelijk.
Als ie niet gezellig kan doen...
.... kan hij in de keuken of in zijn kamer eten. Zo werkt het hier. Sfeer bederven=weggestuurd worden.
Ik heb er al vaak eentje weggestuurd voor of tijdens het eten, maar ze krijgen altijd wel iets te eten. Soms koud eten.
Ook één keer gedaan.
Zonder eten naar bed, je houdt er zelf zo'n akelig gevoel aan over, er komt geen volgende keer. Verder is het voor nu gebeurd, en hij houdt er geen trauma aan over.
Wordt hij gepest op school? Hij zit duidelijk niet goed in zijn vel en wat er op school gebeurd reageert hij thuis af, tegen zijn zus onder andere? Hij is niet alleen brutaal maar ook gemeen en sarcastisch. Vaak komt dat ergens door, misschien weet jij de oorzaak en kan je hem daar mee helpen zodat hij wat beter in zijn vel komt te zitten?
Tja
Met een keer niet eten gaat er niets mis hoor. Maar ik zou wel even uitzoeken wat er aan de hand is met hem. Misschien wordt hij op school op zo'n zelfde manier toegesproken, dan reageert hij dat wellicht thuis af.
Volgende keer laat je hem lekker in de keuken eten, zodat hij direct na het eten kan beginnen met de afwas.
Of je verzint iets anders, ik neem aan dat je hem niet meer naar de sport brengt (hij is immers al 11) maar je zou hem een training kunnen onthouden.
Consequentie
Vooropgesteld dat ik ook eerst en vooral zou proberen uit te zoeken of er iets aan de hand is, zou ik het volgende doen.
Zijn (problematische) gedrag betreft contact: ik zou dan ook daarin de consequenties zoeken. Maw: Als hij tijdens het eten vervelend doet, kan hij vertrekken naar zijn kamer ("als je zo doet, willen wij je gezelschap even niet"). Daarna kan hij in zijn uppie zijn eten komen opeten. Dat is waarschijnlijk koud geworden, maar da's dan jammer.
Of idd zoals Dees zegt: hij kan in de keuken verder eten.
Niet zozeer straf, maar directe consequentie van zijn handelen.
Daarna eens samen tijdens de afwas/wandeling/sport proberen een gesprekje aan te knopen hierover.
Dees
Een training onthouden? Dan belast jij een heel team met de straf die jij wilt uitdelen voor brutaal gedrag?
Heel raar. Ik zou dat luever binnenskamers houden. Met bord en al op de trap verder eten, kind de afwas laten doen.
Voor klierig gedrag op school krijg je straf van de juf, voor onacceptabel gedrag krijg je thuis straf en als je tijdens de training vervelend bent heeft de trainer een maatregel voor je.
Geen dingen mengen is hier thuis het devies.
Nooit straffen met eten
Een kind eten onthouden, vind ik net zo fout als hoe we nu naar een kind slaan kijken. Je straft met een vorm van lijfstraf. De een komt neer op pijn, de ander is honger. Een tik op de vingers vind ik nog steeds niet heel erg schandalig. Zo'n waarschuwingspetsje om een kind te laten schrikken zodat het stopt met wat het doet. Zijn hand op een hete strijkbout leggen bijvoorbeeld. Pats.... mag niet. Beter dat dan een tweede of derdegraads brandwond.
Dan is zoals al meer is gezegd de afstand mét eten vergroten nog altijd beter. Je kunt ook kijken wat het onderliggende probleem is. Ik heb de indruk dat 'ons' uit jou en de vader bestaat. Jullie moeten dit zeer resoluut de kop indrukken. Zo ga je niet met elkaar om. Straks is hij een kop groter dan jullie en dan heb je pas echt een probleem.
Ik heb het hier wel vaker verteld, maar het vervelende gedrag van een van onze dochters tijdens het eten, hield op toen we op de bank gingen eten. Een ongewone oplossing misschien, maar als het werkt werkt het. Dat is na een aantal jaar weer teruggedraaid naar eten bij de eettafel. Toen lukte het wel. Ze eet nu zelf met plezier aan tafel in haar eigen huis. Brutaal, respectloos woordgebruik moet zeer resoluut afgewezen worden. Dat accepteren jullie niet, klaar uit. Dat moet doorklinken in jullie toon en houding. Dus geen overleg, niet 'jongen, wat doe je ons aan?'. Maak je groot, kijk gevaarlijk en zeg op zachte toon: dit doe je nóóit weer! Dit accepteer ik niet van je!
Hangkous
Een wedstrijd onthouden straf je het hele team mee. Met een training niet zo.
Toch wel
Ook in een training is het handig al iedereen er is. Aanleren hoe je met zijn allen een aanval opzet is moeilijk als er iemand niet is.
Mijn mening is dat je altijd gaat trainen tenzij je ziek bent of anderszins zwaarwegende redenen hebt om niet te gaan trainen.
Straf, omdat je brutaal was tegen je moeder, los je thuis op. Daar sla je geen training voor over.
Net zoals je een kind thuis niet nog eens straft voor iets dat het op school gedaan heeft.
Je hebt er een goed gesprek over, laat het kind alleen zitten om te eten of het moet de vaatwasser inruimen maar je "deelt" het probleem niet met de sportclub.
In het team van mijn oudste ook een kind dat regelmatig niet komt trainen ivm allerlei zaken die daar thuis spelen. Het hele team vindt dat irritant. X heeft altijd vanalles gemist en kan dan in de wedstrijd niet goed meedoen.
Dank jullie wel!
Bedankt voor alle reacties. Ik denk dat zonder eten naar bed nooit meer gaat gebeuren, ikzelf heb er gisteravond de hele avond buikpijn van gehad. Volgende keer is na ons eten een betere optie...
Hij zit idd niet lekker in zn vel door zaken die op school spelen. In de klas wordt gepest en kinderen gaan niet altijd even prettig met elkaar om. Vrees dat het zeggen van botte, lullige dingen op school vrij ‘normaal’ is en dat hij dit meeneemt naar huis. School is bezig met het groepsklimaat in de klas, wij en andere ouders hebben daar voor de vakantie onze zorg over uitgesproken.
Maar, los van wat er op school speelt en hoeveel last hij daarvan heeft (ziet er nu alweer tegenop om vlgde week weer naar school te gaan), zijn gedrag thuis kan op bepaalde momenten echt niet door de beugel. En daar gaan we even heel stevig op inzetten. Naast de gesprekjes over hoe hij zich kan redden op school en wat hem helpt hierbij.
Gesprek
Ja doen. Steeds on the spot over praten. Wat doet dit met een ander? Wat doet het met jou als iemand zo tegen je zou praten?
Wij hebben het hier thuis vaak over. Ik wil ook niet dat ze onaardig over zichzelf praten. Ik ben een dommerd of een sukkel etc. Die innerlijke onaardige stem is killing voor je zelfbeeld.
Ik zeg altijd: niks aardigs te zeggen? Zeg dan niks.
Iets minder aardigs te melden?
Is de intentie om de ander te helpen?
Of om jezelf beter te voelen (kijk es hoe goed ik ben en jij niet).
De kinderen snappen dat heel goed en ik merk echt dat ze erover nadenken en zelfs hun klasgenoten erop aanspreken.
School zou ik niet lang aankijken. Moet snel verbeteren anders weg daar.
Groep 7 of 8
Hij is 11. Waarschijnlijk zit hij in groep 7 of 8. Dus zomaar even weg daar kan niet of heeft geen zin. Er moet ook nog een school in de buurt zijn die kinderen aanneemt. Niet iedere school neemt zomaar een kind in groep 8 aan omdat dat problemen kan geven met advisering, het volgsysteem etc. Verhuizingen buiten de regio is vaak de enige uitzondering, maar anders wordt toch geacht dat ze op de oude school blijven. Dus dat advies klinkt leuk, maar is niet altijd mogelijk.
Tja, van het missen van een maaltijd gaan ze niet dood. Alleen de straf past niet bij het vergrijp. Voor mij moet een straf passen als een logisch gevolg van de oorzaak. Wanneer hij brutaal is tijdens de maaltijd of vertikt te eten wat de pot schaft dan vind ik het een straf die past bij de oorzaak. Is hij brutaal in het algemeen dan zou ik eerder hem de kamer uit sturen terwijl zijn gsm, laptop of ander schermpje etc. niet meegenomen/gebruikt mogen worden zodat hij even kan nadenken over zijn gedrag. Ik zou hem er dan later nog wel op aanspreken dat jullie en zeker zijn zus niets aan school kunnen doen. Verder begint hij natuurlijk al te puberen.....
Straffen helpt niet
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/waarom-straffen-niet-werkt-2/
Het lijkt mij een vervelend probleem en je doet je best om redelijkheid en verstand bij je kind te motiveren. Maar straf helpt niet. Bovendien geef je daar ook nog een verkeerd voorbeeld mee. Je treft je kind en doet het pijn, dat kan het ook, het doet jou pijn en treft jou, en het wordt gelegitimeerd als jij het als voorbeeld neerzet.
Liever doe je dat niet. Afstand nemen lijkt me prima. Maar dan om te voorkomen dat het escaleert heb je allebei afstand nodig. Dus even naar zijn kamer lijkt me al voldoende.
Het afpakken van sociale media nou weer niet. Daarmee kunnen ze zichzelf afleiden en kalmeren en zijn daarna weer beter voor rede vatbaar.
`Straffen doen we uit automatisme om weer greep op de situatie te krijgen, soms ondanks onszelf. Als dat ons een schuldgevoel bezorgt, dan komt dat doordat ons gevoel en gezond verstand ons zeggen dat het belangrijk is om de band met onze kinderen goed te houden.
De mens is een sociale soort en gehechtheid aan anderen is een basisbehoefte. Raakt die band beschadigd, dan geeft dat veel stress. Straffen leidt tot verandering van de relatie en schendt het vertrouwen van het kind. Een autoriteit op dit gebied, de Zwitsers-Amerikaanse ontwikkelingspsycholoog Aletha Solter, zegt het zo: ‘Juist als een kind onze liefde het minst lijkt te verdienen, heeft het die liefde het meest nodig.’ Wij volwassenen hebben de taak om onze kinderen op te voeden, ze met hun moeilijkheden te leren omgaan en juist niet om hun problemen te verergeren door hen te buiten te sluiten en hun band met ons nog verder te beschadigen.`
Opvoeden is herhalen en er bij blijven en honderd keer hetzelfde zeggen, maar wel met respect en een goed voorbeeld geven.
