Zoon (10) vaak boos en gefrustreerd
Onze zoon van 10 is vaak boos en gefrustreerd. Hij speelt graag met andere kinderen, maar als ze een meningsverschil hebben kan hij hier niet rustig mee om gaan. Hij schreeuwt, maakt vriendjes verdrietig of boos. Het eindigt er vaak in dat hij maar alleen moet spelen, de vriendjes willen niet meer. Hij komt erg gefrustreerd over en zegt dat wij niet naar hem luisteren. Wat we overigens wel erg proberen.
Hij is ook regelmatig verongelijkt (als hij bijv niet aan het woord komt, als hij iets moet opruimen dat volgens hem niet van hem is, als hij iets moet doen dat hij moeilijk is) hij denkt dan dat niemand rekening met hem wil houden.
We snappen niet waar dit gedrag vandaan komt en hebben al van alles geprobeerd. Extra tijd met hem doorbrengen, speciale coaching op school etc. Het begint mij op te breken. Continue een boos jongetje in huis.
Als hij alleen op de trampoline speelt of aan het gamen is gaat het goed, en met het ene vriendje gaat het wel beter dan met het andere vriendje. Met de buurjongen speelt hij wel leuk, maar dat is dan ook een makkelijk en inschikkelijk kind. Met hem kan hij wel tot een compromis komen.
Hoe kan ik hier mee omgaan? Wie herkent dit?
Vroeger botste hij ook wel eens met andere kinderen, maar veel minder, de laatste tijd wordt zijn boosheid steeds erger.
Ook wil hij steeds meer achter zijn games, ik ben bang dat hij zichzelf gaat isoleren..
Met je zoon in gesprek gaan
Vertel hem dat het niet erg is dat zijn vriendjes soms een andere mening hebben. Leer hem ervaren dat je moet geven en nemen. Compromissen stellen. Bijvoorbeeld goed dat we nu eerst a gaan doen maar over een half uur wil ik graag b doen.
Of: Wil je misschien mijn bord ook willen opruimen, dan ga ik straks je lievelingsbroek in de wasmachine gooien, zodat hij straks weer lekker schoon en fris is.
Zal de boosheid erger worden doordat je zoon onzekerder wordt? Dan niet meer goed weet hoe hij zich kan uiten en zijn emoties niet meer kan beheersen? Heeft je eigen reactie hier invloed op?
Hierbij denk ik ook een beetje aan mijn peuterdochter die af en toe boos wordt en gaat stampvoeten. Uit onmacht omdat ze zich anders niet verstaanbaar kan maken.
