Zoon & sociale contacten
Beste allemaal,
Onze zoon zit in groep 7, is bijna 11 jaar.
Hij geeft aan graag wat vaker te willen spelen, maar in de praktijk zie ik dat dat er niet van komt. Hij gaat niet meer naar de NSO en is dus vaak na school thuis.
Hij doet aan teamsport, schaakt op 1 dag na school en heeft 1 keer per week in de avond zwemles.
Tot nu toe hebben mijn man en ik altijd geholpen met afspraken maken, maar dit lijkt lastig te gaan de laatste tijd:
- kinderen hebben elke dag een activiteit en dus geen tijd voor losse afspraken (dat geven ouders aan)
- kinderen zijn heel druk met bijles en huiswerk
- kinderen spelen met hem maar nog liever met iemand anders -hij vist voor mijn gevoel vaak net achter het net.
- hij is zelf ook erg kieskeurig in met wie hij wil spelen. Dat maakt het ook niet makkelijker.
We wonen in een dorp, in een gedeelte waar er geen vriendjes of leeftijdsgenoten om de hoek wonen. Ergens spontaan binnenlopen kan dus niet.
Verder heeft hij een leuke klas en sportteam, maar het lijkt alsof alle groepen al gevormd zijn - het is erg lastig voor hem en voor mijn man en mij om ertussen te komen.
Wat onze zoon betreft: hij vindt het lastig om zijn plek te vinden in een groep. Dat heeft echt tijd nodig. Ook is hij snel overprikkeld.
Een op een spelen gaat helemaal prima. Het lastige is alleen, dat het niet lukt om dat te regelen.
Wat ik hem gun is dus net wat meer sociale contacten. Een speelafspraak eens per twee weken is al genoeg, of anders een activiteit die zorgt voor wat sociale gezelligheid.
Ik weet alleen niet zo goed hoe dat te regelen, en of we daar uberhaupt iets aan kunnen doen, en we ervanuit moeten aagn dat het beter gaat als hij naar de middelbare school gaat -hopelijk vind hij daar net iets meer aansluiting.
Kortom: hebben jullie tips, een geruststellend woord, of is dit herkenbaar?
Hoot het graag, dank alvast voor jullie reacties.
Ja, met vrienden, of kinderen uit de buurt waar je sowieso veel mee speelt snap ik het wel; dat ging bij ons vroeger ook zo. Maar ik zou het toen al echt heel weird hebben gevonden als een kind waar ik nooit mee afspreek en die aan de andere kant van het dorp woont opeens voor mijn deur zou staan.
Renmuis schreef op 01-02-2023 om 23:27:
[..]
Gebeurt dat vaak bij jou - dat een kennis/collega zomaar opeens voor de deur staat om te vragen of je een stukje mee gaat wandelen?
Ik vind het geen verschrikkelijk voorstel hoor, maar je schrijft het op alsof het de normaalste zaak van de wereld is, terwijl zoiets mij echt enorm zou overvallen, en dat is voor de gemiddelde tiener niet anders.
Nee mijn vrienden / collega's doen dat niet omdat ze ook niet in dezelfde stad wonen en wij de leeftijd van buitenspelen/ buiten chillen inmiddels ontgroeit zijn, en doordeweeks ook meestal aan het werk zijn. Geen appels met peren vergelijken. De vriendjes/ vriendinnetjes van mijn kinderen die hier in de buurt wonen staan heel vaak spontaan voor de deur om te vragen of ze komen spelen. Niks vreemd aan. Gisteren stonden er 2 klasgenootjes van zoon aan de deur of hij mee kwam om buiten te voetballen.
Het gaat hier om een kind van 11, niet om een tiener. Hier spelen kinderen, ook in de wintermaanden veel buiten, ze treffen elkaar op diverse plekken. Dat is niet allemaal van te voren op school al afgesproken. Zelf initiatief tonen kan soms de sleutel zijn. Als je nooit je gezicht laat zien en zelf weinig afspreekt dan kan dat op andere overkomen dat je niet wilt en dan zullen ze je niet vragen en/ of opzoeken.
Renmuis schreef op 02-02-2023 om 00:52:
Ja, met vrienden, of kinderen uit de buurt waar je sowieso veel mee speelt snap ik het wel; dat ging bij ons vroeger ook zo. Maar ik zou het toen al echt heel weird hebben gevonden als een kind waar ik nooit mee afspreek en die aan de andere kant van het dorp woont opeens voor mijn deur zou staan.
Ik denk ook dat je dit niet zomaar moet gaan doen. Normaal gebeurt dit vanzelf. Dat zijn dan kinderen waar je op school al mee speelt en zodra je oud genoeg bent en ze wonen binnen jouw toegestane actieradius, spreek je af om na school buiten te spelen. En daarna gaat het zonder afspraak.
Ineens in groep 7 in een andere wijk bij iemand voor de deur staan is niet heel gebruikelijk....
Valeria schreef op 02-02-2023 om 07:50:
[..]
Ik denk ook dat je dit niet zomaar moet gaan doen. Normaal gebeurt dit vanzelf. Dat zijn dan kinderen waar je op school al mee speelt en zodra je oud genoeg bent en ze wonen binnen jouw toegestane actieradius, spreek je af om na school buiten te spelen. En daarna gaat het zonder afspraak.
Ineens in groep 7 in een andere wijk bij iemand voor de deur staan is niet heel gebruikelijk....
Klopt dat is ook niet heel gebruikelijk. Staat tegenover dat als je, je nooit laat zien kinderen ook niet met je spelen. Woon je net wat verder weg of meer afgelegen zul je er wat meer moeite voor moeten doen.
Voor TO; hoe ging het de afgelopen jaren met bv buitenspelen? Je schreef dat er niet zo veel kinderen bij jullie in de buurt wonen, hoe loste jullie dat toen op?
Als zoon alleen met die 2 specifieke kinderen wil spelen dan heeft door de buurt gaan fietsen en bij (vreemde) mensen aanbellen toch geen zin? Het probleem lijkt me hier niet dat er geen kinderen zijn en dat er niet samen gespeeld wordt, maar dat zoon alleen met die 2 kinderen wil en anders niks.
TO schrijft dat hij nog niet kan overzien dat hij daardoor weinig kan afspreken. Aangezien hij 11 is lijkt me dat iets dat wel uit te leggen is; Sam en Max kunnen niet, dat is heel jammer, maar dat kan mam niet voor je oplossen. Je mag/moet nu zelf kiezen: met iemand anders dan Sam of Max afspreken, of alleen spelen.
Dat lijkt me nog wel te begrijpen voor een 11-jarige. En ook een keuze en consequentie die best bij hem mag liggen.
lastig hoor, dit kun je zo hebben. Wij hebben dat met beide kinderen een beetje gehad. In de buurt woonden er toevallig net erg weinig kinderen van hun leeftijd en hier waren er ook heel drukke kinderen met bso en veel dingen als bijles en sportclubjes. Buiten dat alles valt mij echt op dat kinderen nu serieus heel veel minder buitenspelen dan 15 jaar terug.
Geen grote tips verder, behalve scouting (wat iemand anders als zei). Die hebben vaak een kampje in het weekend en zo leren de kinderen elkaar beter kennen dan met 1x in de week een uurtje zwemmen.
En verder: hier kwam het goed na de basisschool. 1 kind is helemaal opgebloeid qua sociale contacten (die is ook heel sociaal) en heeft nu veel leukere mensen op school naar eigen zeggen. De ander is wat minder sociaal actief maar heeft wel zo zijn vrienden en oogt tevreden op dat punt. Hoe zijn jullie (de ouders) zelf op sociaal gebied? Dat kan ook nog uitmaken.
Stop ook met vergelijken met zijn zus… dat doet hij zelf misschien ook al en we zijn nu eenmaal allemaal anders.
Bedankt voor al jullie reacties.
@Troelahoep: dank voor je bericht en fijn dat er herkenning is. Zoals je het beschrijft gaat het bij ons ook, en net als bij jou verwacht ik dat het met de overstap naar de middelbare goed komt. We hebben leuke scholen in de buurt dus alle vertrouwen daarin.
Hoe zijn wij zelf qua sociale contacten vraag je. Nou, best sociaal. In het dorp hebben we een aantal leuke mensen leren kennen en man ik spreken daarnaast regelmatig af met vrienden die we langer kennen. (samen maar ook apart). We hebben familie in de buurt die we regelmatig zien. Dus dat zit wel goed.
Verder denk ik ook dat er veel minder zomaar wordt buitengespeeld dan vroeger. De meeste kinderen spreken thuis af.
Er zijn natuurlijk wel kinderen die naar het voetbalveld gaan, en dat doen zoon en dochter soms ook samen, maar ik zie mijn zoon nog niet zo snel alleen daarnaartoe gaan. Dat spontane, zoals ik het ook van vroeger ken, is er veel minder. Kinderen zijn ook echt drukker met allerhande clubjes en school (bijles).
Voorgaande jaren (en nog met onze jongste zoon) is het veel halen en brengen naar de afspraken...we wonen wel in een dorp maar wel met een paar drukke wegen (waar echt hard gereden word en het druk is als de snelweg vast staat) die de kinderen over moeten steken. Er is geen vriendje om de hoek zeg maar.
Dan de vraag waarom mijn zoon kieskeurig is. Tja, dat is karakter denk ik, Ik herken wel wat Biebeltje schrijft. Gevolg is inderdaad dat de mogelijkheden tot spelen dan ook beperkter zijn.
Hoe komt het dat daar in de omgeving bijles in groep 7 zo'n ding is? Ik heb hier nog nooit iemand gehoord over bijles. Huiswerk hadden ze ook nauwelijks.
@Valeria:
Ik vind dat ze veel huiswerk hebben tegenwoordig. Drie keer per week standaard, daarnaast verkeerstoetsen, redactietoetsen, spelling, en dan erbovenop ook nog de afgelopen twee weken de CITO's voor het voorlopig schooladvies.
Dat is al met al best wat.
Ik kan me niet herinneren dat ik zelf zoveel huiswek had vroeger. Dat is echt anders.
En niet iedereen heeft extra les of moet meer oefenen, maar dat is toevallig net wel het geval bij de kinderen met wie onze zoon graag omgaat.
Daarnaast denk ik dat we wel in het soort dorp wonen waar men het over het algemeen (dat geldt niet voor iedereen hoor) wel belangrijk vindt dat je goed presteert.
Desideria schreef op 02-02-2023 om 00:25:
[..]
Grappig, dat is hier echt dagelijkse kost met een kind in groep 7. En wat er voor de deur staat varieert in leeftijd van 8 tot 13 jaar.
Dat was hier ook zo. Nu is er naast ons huis een grasveld waarop destijds veel gespeeld werd door allerlei kinderen, ook klasgenoten dus vaak troffen ze elkaar daar dan wel als ze op school niks hadden afgesproken.
