Zoon van 11 met vrouwelijke trekjes...
Onze zoon is 11 jaar en ik vermoed dat hij homo zou kunnen zijn/worden. Van jongs af aan heeft hij, naast interesse voor wilde jongensachtige spelletjes, ook een duidelijke voorkeur voor ‘meidendingen’. Liep als 6-jarige bv wekenlang op de prinsessenschoentjes van zn zusje, vindt lang haar bij meisjes interessant, heeft gevoel goor mode/stijl en danst graag. Speelt ook veel met meiden, heeft bv in de klas meer vriendinnen dan vrienden. Ook loopt en praat hij soms wat meisjesachtig. Soms ook helemaal niet trouwens...
Wat ons betreft allemaal prima. We hebben het thuis regelmatig over de verschillende seksuele voorkeuren en benoemen dan ook dat iedereen goed is zoals ie is. En als we het bv over de toekomst hebben maken we ruimte voor een andere invulling dan standaard. Dan zeggen we bv iets als ‘als je later een vriendin of een vriend hebt en je wilt een huis kopen....’ . Hetzelfde doen we trouwens ook bij onze dochter.
Sinds kort reageert zoon uitgesproken negatief op alles wat met homosexualiteit te maken heeft. Echt erg afwijzend. Noemt iemand die iets niet durft een zielige homo, en zegt dat hij homo’s goor vindt. Zou dit te maken kunnen hebben met zijn eigen ontwikkeling en het bezig zijn met de vraag of hij wel of niet homoseksueel is? En wat is een handige manier om hierop te reageren? Corrigeren, of beetje laten gaan? Erover in gesprek gaan wil hij niet (meer)....
ik zou op het
moment dat hij iets dergelijks zegt er wel op in gaan:'Huh? Waarom zeg je dat, homo is toch geen scheldwoord?' Misschien krijg je dan een gesprek alsnog.
Daarnaast zou ik het ook gewoon verbieden.' Ik wil dit soort woorden gewoon niet horen in de context zoals jij dat nu doet. Jij mag er negatief over denken, maar ik vind het normaal en vind het onaardig als je er zo over praat'
En ja, hoogstwaarschijnlijk heeft hij het moeilijk met die ontwikkeling en wil hij eigenlijk niet zo zijn. Waar je vooral ook eens met hem over zou kunnen praten is dat het geen keus is om homo te zijn. Of lesbisch of bi of transgender of wat dan ook. Het overkomt je, je hebt er mee te dealen, die gevoelens gaan niet weg als mensen dat proberen te negeren. Daar worden ze meestal ook geen aardigere mensen van als ze het wel proberen.
Maar onderschat niet hoe moeilijk dit te accepteren is op deze leeftijd. Als de peergroup te pas en te onpas 'homo' roept...
Mijn zoon heeft eerst verkering gehad met twee meisjes. Die overduidelijk gek op hem waren en hij was gevleid...
Toen hij op een bepaald moment bij me kwam zitten op de bank zei heel sip: Úh mam, ik ben nu echt heel erg verliefd...' Mijn antwoord was;"Oke. En dat is niet op een meisje he?' En dat klopte.
Hij is nu al een paar jaar overtuigd homo. Dik aan met zijn vriend.
maar
ik zou het niet 'laten gaan'. Telkens toch weer zeggen dat je het niet wil horen en dat jij dat niet vindt.
Je moet het misschien ook een beetje zien als uitproberen. Hij kan op deze manier zijn omgeving aan het onderzoeken zijn in hoe hun reacties op homo-zijn en alles eromheen, is. Daarom is het juist belangrijk dat je blijft herhalen dat jij er anders over denkt.
En als hij dat gezeur niet wilt, dan moet hij dus stoppen met dat soort dingen te zeggen als jij in de buurt bent. 
Ligt eraan
Ik zou wel geneigd zijn het een beetje te laten gaan, er niet teveel op te reageren. Niet teveel aandacht aan besteden.
Wacht het gewoon even af.
Hij weet nu inmiddels wel hoe jij erin staat. Nu moet hij gaan ontdekken hoe hij er zelf in staat, kan wel even duren.
Wel ruimte geven natuurlijk voor gesprekjes hierover maar ik zou niet gaan preken, laat het bij hem.
Hoogstens als het te ver gaat af en toe summier grenzen stellen, ik wil dat je netjes praat over anderen bijv.
Overigens
Ik heb ook altijd zo opgevoed zoals jij, ik denk niet dat 1 van mijn kinderen homo is.
Mijn dochter plaagt me er zelfs mee: mam, ik kan je niet blij maken, ik val echt niet op meisjes.
Eens
Het is gewoon een plaag onder jongeren. Dat ze 'homo' als scheldwoord gebruiken. Net als 'kanker' en 'autistist' op de school van dochter.
Dat staat los van de mogelijke geaardheid van dezelfde jongeren. En ze doen mee om er bij te horen.
Dat is hier thuis ook wel aan de orde geweest. Net als andere scheldwoorden wil ik dat hier thuis niet horen, maar vraag jezelf af waarom je dat buiten de deur doet en hoe je mensen daarmee in een hoek zet. Terwijl het voor jezelf een zogenaamd onschuldige opmerking is om even iets flinks te zeggen.
anne j
Homo is geen scheldwoord, het is een aanduiding van een man die anders geaard is!!! Dat is een wezenlijk verschil.
Soms corrigeren.
Ik corrigeerde net zoals bij vloeken, ook vreselijk die gvd's.
"Zeg, let eens op je taalgebruik". Als het doorging luisterde ik niet meer. Bij normaal taalgebruik krijg je aandacht.
De fase was hier van korte duur, gelukkig.
Juf Ank.
Dat was ook de reactie van mijn zoon. Zeker waar in een normaal gesprek, maar de jeugd gebruikt(e) het wel degelijk ook als scheldwoord.
wil 40, ja,
maar anne j benoemt: 'homo, net als andere scheldwoorden.' Ja, dat het als scheldwoord gebruikt wordt lijkt me helder, daar moeten we nu juist van af.
Homo juf Ank
Ik denk dat ik in het startersbericht vooral ben ingestoken op het gescheld. Juf Ank, denk ik, meer op de vraag van de moeder of dit met de identeit of het verwerpen daarvan door deze jongen komt.
Beiden zijn aan de orde in het startbericht. Maar ik zou beginnen het schelden in te dammen.
Veel pubers piekeren over hun sexuele geaardheid. Er is nou eenmaal tegenwoordig ook meer 'keuze'. De jongeren om mijn dochter heen zijn daar gezien hun aard (autisme) ook wat explicieter en minder geremd in denk ik.
Het is hier nog wel regelmatig een gespreksonderwerp. Vooral om je ook weer niet teveel te laten leiden door die vakjes. Er komen steeds meer letters bij. Een simpele 'homo' of 'lesbi' is maar een van de keuzes
Voor mij, en voor mijn dochter is het zo dat je eerst jezelf als persoon ervaart met al je karaktereigenschappen en belangstellingen en dat je geaardheid daar een onderdeel van is. Naast dat het een continuum is, kan het ook veranderen in de loop van je leven hoewel je jezelf wel steeds beter leert kennen is het niet handig om te exclusief te denken. Geef jezelf de ruimte.
En voor sommige jongeren is het wel heel expliciet zus of zo. Kan ook.
Maar 'homo' als scheldwoord gebruiken is een gebrek aan tekst en slecht gedrag. Daarmee laat je zien dat je anderen niet met respect behandeld. Goed gedrag betaald zich uit, goede relaties, goede omgangsvormen.
Maar ik flip niet hoor als ik dat hoor, maar er volgt wel een 'gesprekje'.
Dat een jongen die zich zelf mogelijk kan gaan identificeren als 'homo' of iets anders op het continuum, kan zelfs nog wel hetero zijn je kunt je zo vergissen, zich daar tegen afzet kan. Vraag het eens. Zou ik doen. Hoe zwaar wil je het maken?
Vrouwelijk vedrag
Ik ken een paar volwassen mannen, die ik zonder ze gekend te hebben, als homo ingeschat zou hebben. Ik denk dat je ook gewoon mannelijke vrouwen kunt hebben en vrouwelijke mannen.
Wat je zoon thuis zegt, valt onder de huisregels. Wat hij buiten zegt hoor je helaas meestal niet. In mijn huis zou schelden met homo verboden terrein zijn. Het liefst zou ik het ook naast de tuin verbieden, maar dat valt niet onder mijn bevoegdheid.
Of je zoon hieraan meedoet om zo zijn gevoelens over zijn geaardheid min of meer tegen te schreeuwen, dat kan natuurlijk altijd, maar het is vermoedelijk en helaas stoer doen met taalgebruik wat "normaal" is onder flink wat puber-jongeren. Net als kanker-enz.. Gister rolde er ook weer een paar keer "hoer" over straat rond mijn huis en ik word daar wat droevig van. De ouders zullen dit schelden met ziekte, geaardheid en beroep ongetwijfeld afkeuren. Dát optimisme heb ik tenminste nog wel.
Verbieden
Ik zou dergelijk taalgebruik verbieden voor mijn kinderen.
Ik spreek vrienden die 'geintjes' maken met het woord homo ook aan en die zijn al lang volwassen. Ik heb er een hekel aan, dus niet waar ik bij ben.
Overigens: ik ken genoeg meisjesachtige mannen, inclusief dansen en van mode houden die echt GEEN homo zijn dus het zegt niks!
Kaaskopje
"Gister rolde er ook weer een paar keer "hoer" over straat rond mijn huis en ik word daar wat droevig van. De ouders zullen dit schelden met ziekte, geaardheid en beroep ongetwijfeld afkeuren. Dát optimisme heb ik tenminste nog wel."
Nou je het zegt... Een maandje of wat terug stond er een jongen uit de straat van een jaar of 14 mij, een volwassen man, uit te schelden voor vuile homo. Met z'n moeder ernaast. Toen ik haar aansprak op het feit dat ze dat zomaar toeliet werd ze kwaad omdat ik blijkbaar aanmerkingen had op haar manier van opvoeden. (You bet!)
Nou ja, het is sowieso weer eens tijd om te verhuizen. De makelaar is van de week al geweest. Doe deze keer maar een hutje op de hei...
Het zou ook nog kunnen
Dat hij transgender is. Hoeft natuurlijk helemaal niet, maar dat zou ook een reden kunnen zijn van dat homo gescheld. Dat is hij dan niet, masr door zn meisjesgedrag voelt hij dan wel dat hij daarvoor wordt aangezien.
Vrouwelijke mannen.
Ook wij scholden in onze pubertijd. Maar "onder elkaar" werd dat niet als schelden opgevat.
Als een jongen iets vrouwelijks deed was het een "mietje".
Het is des pubers, stoerdoenerij, al lijkt het de laatste jaren erger te worden.
Ad Hombre
Ja helaas, ook mét ouders komt het voor.
Wil
Ik was altijd erg keurig, dus ook als puber en de mensen waar ik mee omging waren ook niet zo schelderig. Ook mietje kwam dus niet over mijn lippen. Maar nu je dat noemt, is dat eigenlijk net zo vervelend als homo. Ik heb dat nooit zo gezien, gek genoeg.
Ik mocht van mijn moeder nooit 'pokke' ergens voorzetten, dus pokkeweer, pokkebroek, dat idee. Dat was schelden met een ziekte. Dat heeft ze er alleen niet uitgekregen. Ik zeg het nóg weleens als het echt waardeloos weer is.
Het valt je misschien meer op tegenwoordig, maar naar mijn idee is het al een tijdje erg en nu dus niet erger.
Zegt niet alles hoor
Ach, dat het "vrouwelijke gedrag" zegt echt niet alles hoor. Ik ben mentaal een vrij mannelijke vrouw: qua denkwijzen en interesses. Ook erg to the point en oplossingsgericht en weinig emotioneel. Maar toch ben ik heteroseksueel.
Dan heb ik ook nog een neefje waarvan ik van jongs af aan dacht dat het een homo in de dop was, die nu alweer jaren samenwoont met zijn vriendin. Ik ben blij dat ik mijn vermoeden nooit uitgesproken heb.
Ik heb best wel wat homo's in mijn omgeving en heb mijn kinderen daarom van begin af aan geleerd dat homo (net als kanker trouwens) geen scheldwoord is. Als je die woorden als scheldwoord gebruikt, kwets je mij, oma (die kanker heeft gehad) en mijn vrienden x en y. Dat was na een paar keer herhalen echt wel duidelijk en genoeg.
Ik zou je zoon dus inperken als het over schelden gaat, maar het verder een beetje laten gaan. Hij is te jong om alles nu al zeker te weten, het kristalliseert zich nog wel uit.
Aan Mama van twee
Ik zou bij mijn eigen kinderen niet automatisch de link leggen tussen vrouwelijke trekjes en het zijn van homo. Je stelt hem in je eerste zin wel heel scherp.
Mijn zoon, inmiddels een grote en vrij zeker hetero puber was toen hij zo`n 10/11 was bij de ene na het andere meisje spelen. Ze mochten zijn haar doen, hij had toen vrij lang blond haar, zelfs met make-uppen deed hij mee, kortom hij kon ook lekker tutten 
Hij had alles zo`n beetje alles in het donkerpaars, behalve zijn kleding, dat moest wel heel jongensachtig.
Ik heb toen gedacht, we zien wel en niet van `is mijn zoon homo?` Druk je wel meteen die onzin de kop in over zielige homo, want dat slaat natuurlijk nergens op. Ik betwijfel of hij zelf al die afkeer krijgt, omdat hij dat zelf misschien zou zijn. Het is ook een beetje papegaaien volgens mij, het ene zogenaamd stoere jongetje durft dat te roepen en de anderen doen hem na. Hij is ook weer op een leeftijd dat ze alles wat met zoenen of vrijen te maken heeft `smerig` (zeggen te) vinden
