Zoon van 6/7 doet thuis helemaal niets alleen
Mijn zoon van net 7 doet thuis helemaal niets. Hele dagen hangt hij om ons heen en zoekt constant aandacht. Hij wil niet lezen, niet bouwen met Lego, niet spelen met een knikkerbaan, niet buiten spelen, he-le-maal niets. Behalve, spelen op de Nintendo of tv kijken, maar dat mag hij van mij pas aan het eind van de dag. Hij heeft dit gedrag bijna altijd al wel gehad. Samen dingen doen vindt hij wel leuk, en sporten enz. Maar er is in de weekenden niets meer te doen in de Corona-tijd en ik word er inmiddels knettergek van. Begrijp me niet verkeerd, we doen echt wel dingen met hem, maar ik wil meneer niet meer de hele dag vanaf de ochtend tot de avond vermaken.
Op internet herken ik deze vraag ook niet. Wat kan er toch aan de hand zijn?
Ik herken het heel veel in mijn omgeving. Vervelen moet je leren 
. En dat is wel eens een probleem als "makkelijk" vermaak zo makkelijk voor handen is. Mijn advies (oma spreekt...): Geef duidelijk aan dat kind zich nu een half uur, een uur (bouw het op) zelf moet vermaken. En dan hoeft hij niets nuttigs te doen zoals lezen of Lego. Mag ook de hele tijd mokkend op de bank zitten. Maar jij bent die tijd niet beschikbaar. Het is even volhouden, maar geloof me, op een gegeven moment gaat hij echt wel zelf en bezigheid zoeken. Nu is die noodzaak er niet, want lang genoeg zeuren levert waarschijnlijk op dat óf jij met hem aan de slag gaat, óf je hem uit wanhoop dan toch maar laat gamen, tv kijken etc.Los daarvan: de lockdown helpt natuurlijk niet, iedereen is het zat, spanningen binnenshuis lopen op. Heeft hij vriendjes in de buurt met wie hij (buiten) kan spelen? Samen lanterfanten, door de buurt struinen, geheime plek in de bosjes zoeken, voetballen. Ik stuurde mijn kinderen soms gewoon een uurtje de straat op als ik het helemaal zat was.
Hoe gaat dat als er andere kinderen bij zijn? Speelt hij dan wel samen met hen?
Ik ken dichtbij een kind dat al van kleins af aan moeite had met zelf spelen aldus de ouders. Hetzelfde verhaal als bij jouw kind, digitale middelen waren wel in trek. Zij speelden ook niet steeds met hem wat veel gehang en strijd opleverde.
Zij zochten het in zijn ‘hoogbegaafdheid’ (nooit getest, maar dat dachten ze en zou wat mij betreft best kunnen). Ik vond t persoonlijk altijd moeilijk, dacht dat ze misschien hem van jongs af aan meer hadden kunnen stimuleren zelf te spelen en passend speelgoed kunnen zoeken. Maar zij kennen hun kind het beste, waarschijnlijk hadden ze al veel geprobeerd.
Zou hoogbegaafdheid een rol kunnen spelen?
Hier ook een dochter die niet alleen kan spelen. Ze is ondertussen 12 en doet nog steeds niks alleen. Zelfs beeldscherm doet ze het liefste samen. Ik heb altijd gestimuleerd om alleen te spelen. Genoeg strategieën gezocht, maar het boeit haar echt niet in haar eentje. Nu is haar zusje 14 maanden jonger, dus daar heeft ze veel aan en komt ze niet altijd bij ons zeuren. Maar als zusje er niet is moeten wij als ouders eraan geloven.
Of hoogbegaafdheid daar een rol bij kan spelen zou kunnen. Dochter zit heel erg tegen hoogbegaafd aan (1 puntje minder). Maar zusje heeft ongeveer hetzelfde IQ en kan zich vanaf baby af aan zich juist heel erg goed alleen vermaken. die zoekt zelfs vaak de rust van haar eigen kamer op, zodat ze lekker haar eigen ding kan doen.
Tips heb ik niet echt voor je, behalve dan dat ik mijn dochter veel laat sporten en buitenschoolse activiteiten laat doen. En nu met die hele lock down haar meer achter beeldscherm laten zitten.
Het moet werkzaam blijven voor iedereen.
Herkenbaar! Ik kon soms zo jaloers zijn op kinderen die de hele middag met blokken of Lego konden spelen.. de enige rustige 20 minuten met dochter waren als ze in bad zat. Dan zat ik om de hoek heel stil een tijdschrift te lezen, wat een feest. Overal moest ik bij zijn, mee kijken, samen doen.
Dochter is ondertussen volwassen en ik heb niet echt goede tips voor je voor dit moment; wat ik wel weet is dat het steeds beter werd naarmate ze ouder werd en dat ze uiteindelijk is uitgegroeid tot een sociale vrouw met heel veel vrienden. Ik mag blij zijn als ze tijd voor me heeft! Maar dat voelt heel gezond en goed.
De tv tijd naar voren halen? Wie weet is een hele dag zichzelf vermaken ook een hoge drempel. Zoon had vroeger een vriendje wat thuis geen TV had en wilde hier t liefste alleen tv kijken en helemaal niet spelen. Toen heb ik voorgesteld dat ze net zo lang tv mochten kijken als ze iets anders hadden gedaan. Dus half uur Lego/buiten spelen was ook half uur tv kijken. Dat bleek bestgoed te werken,maar was natuurlijk maar voor een speelmiddag en dat is korter. Wie weet kun je ook zoiets verzinnen? Dat hij minuten kan verdienen? Zonder jullie te vragen mee te doen dan he. Dan heeft hij wat meer inspraak en zal hij zich misschien meer inzetten om te proberen zelf te spelen.
Wat ik ook als eerste dacht, en wat Hippocampus ook schrijft; dat wordt later iemand die altijd met vrienden rondhangt, heerlijk sociaal, veel samen doen. Maar ja, daar heb je nu niet veel aan, het is gewoon geen einzelgänger. Kan je hem niet naar vriendjes in de buurt laten bellen? Dat ze samen gaan spelen? Bij jullie of bij hen? Lego of playmobil of een skelter of fietsen, hut bouwen, taart bakken? Nu heb ik een zoon die nu 22 is, dus nét tijdens de basisschool leeftijd nog geen games voor handen had (ja Freddy Fish), maar nog niet zo spectaculair dat hij ervoor thuis wilde blijven (Nintendo en Playstation hebben we nooit gekocht, uiteindelijk wel een nintendo ds (zo'n klein dingetje) dat hij nog wel met vriendjes naar buiten ging (fietsen, skateboard, skelter)
Oh dit is zo herkenbaar. Mijn zoontje van 6 kan binnen ook echt niet alleen spelen. Hij speelt wel graag buiten gelukkig maar dan ook echt met iemand anders.
Zijn oudere broer kon dat wel veel beter, bouwde bv. hele dierentuinen van Playmobil.
En er is hier speelgoed genoeg aanwezig waar hij met vlagen ooit mee speelde maar het laatste half jaar is het echt dramatisch. Dus genoeg verschillende dingen hier te doen (Kapla, klei, verf, puzzels, spellen, lego mario, autootjes, smart games etc.).
Als hij zich verveelt en thuis is, is het of tv kijken of eten zoeken of interactie met z'n broer en broertje (wat vaak heel druk is en leidt tot stoeien).
Ik vind het ook echt lastig, dus lees graag mee.
Ter aanvulling, mijn zoontje zit in groep 3. Soms denk ik ook echt dat hij moe is van school. Lezen en rustige dingen voor zichzelf doen ze hier vaak pas in bed een half uurtje tot uurtje… Zoonlief zit op atletiek, dat gaat gelukkig door in deze tijd en binnenkort start de zwemles. Schermtijd wordt hier ook gehanteerd voor de Tablet. Zoon is volgens mij ook best slim en is niet zo van het fantasiespel zoals z'n oudere broer.
Ook herkenning hier. Zoon hier was ook zo. Kon zich niet alleen vermaken. Had speelgoed genoeg maar speelde eigenlijk nooit echt. Geen fantasiespel. Had altijd anderen nodig om mee te spelen, vriendjes of ouders of zijn oudere zus. Toen hij 3 was heb ik hem zelfs naast de dagen dat hij in de kinderopvang zat nog een dagdeel naar een peuterspeelzaal gedaan, zodat ik op die momenten tijd had voor dochter.
Zoon heeft het nooit geleerd ook, alleen spelen. Heeft inmiddels wel een diagnose PDD NOS. Computerspelletjes speelt hij nu heel veel, sinds hij een jaar of 12 is. Daarvoor eigenlijk ook niet echt. Hij keek wel televisie of vooral eindeloos vaak dezelfde films op DVD. Maar dat mocht natuurlijk ook niet altijd.
Wij gingen ook heel veel met hem op pad, naar buiten, naar het bos, strand, speeltuin etc. En verder had hij altijd wel een clubje, eerst scouting daarna voetbal.
Maar ik vond het ook altijd lastig hoor. Was blij als hij met een vriendje ging spelen want dan ging het prima. Hoewel hij altijd volgde wat vriendjes deden. Hij had weinig initiatief.
Zijn zus was overigens ook heel anders. Kon eindeloos spelen met barbies, playmobil etc. Daar had je vaak geen kind aan.
