Dochter verdrietig lichamelijke veranderingen
Mijn dochter van bijna 12 begint borstjes te krijgen. Ze zit echt in het allereerste stadium, maar het is duidelijk dat haar lijf gaat veranderen. En ze is hier zo intens verdrietig over. Ze wil het gewoon niet! Gisteren ook een huilbui toen ik opmerkte dat ze nu echt iets van een topje moet gaan dragen. Ze is niet de eerste in de klas, juist de enige die nog geen hemdjes/topjes draagt. Ze is jong voor haar leeftijd en wil eigenlijk nog klein blijven. Ze heeft het idee dat zij de enige is die hier een probleem mee heeft en dat verder iedereen het leuk vindt om borsten te krijgen. Durft dit niet met vriendinnetjes te bespreken. We spreken altijd open over seksuele voorlichting, ze ziet van kleins af aan mijn lijf, ze weet wat er in haar lijf gebeurt maar ZE WIL HET NIET !!!!
Er hebben vast eerder mensen met dit bijltje gehakt. Zijn er leuke leesboeken waarin dit terloops naar voren Hoe overleef ik mijn borsten (als die al bestaat) ligt er te dik bovenop 😉. Andere ingevingen?
https://schoolsupport.nl/nl/artnr/cnbbod001/zo-verandert-een-meisjeslijf
Misschien is dit een boek wat kan helpen? Het is een lastig iets, want tegenhouden gaat niet dus ze zal er hoe dan ook mee om moeten gaan. Wel zielig dat ze het zo vervelend vind 
lijkt me als ouder ook moeilijk…
Ik zie dat betrefend boek hier in de bieb staat. Die ga ik zo lenen!
Waarom moet ze een topje dragen? Dat voegt toch niets toe?
Laat haar haar eigen tempo bepalen. Leg wat topjes in de kast, of koop die samen, maar vertel niet wat ze wel of niet moet doen. Laat haar zelf bepalen wat ze fijn vindt, het is allemaal al spannend genoeg
Emoties. Is dochter al ongesteld?
Tijgeroog schreef op 14-09-2024 om 10:31:
Waarom moet ze een topje dragen? Dat voegt toch niets toe?
Laat haar haar eigen tempo bepalen. Leg wat topjes in de kast, of koop die samen, maar vertel niet wat ze wel of niet moet doen. Laat haar zelf bepalen wat ze fijn vindt, het is allemaal al spannend genoeg
Ik dwing haar niet om een topje te dragen hoor. Maar het is (ook in de wijdere, maar dunne zomerkleding) duidelijk te zien dat ze borstjes krijgt. Dus ik maakte de opmerking dat het dragen van een topje (liggen in haar kledingkast nog onaangeraakt) geen slecht idee is. Aan haar wanneer ze dat daadwerkelijk gaat doen. En toen kwam voor de tweede keer in alle hevigheid het verdriet eruit.
Roos57 schreef op 14-09-2024 om 10:38:
Emoties. Is dochter al ongesteld?
Nee nog niet. Ze heeft ook nog geen groeispurt gehad. Ze is klein van stuk en echt nog kind. Geen meid zoals je ze ook ziet in groep 8 😉
Ik heb 1 dochter die wil het ook niet. Ze is 11 en afgelopen zomer ook ongesteld geworden. Nou tranen, tranen , tranen. Eerste van de klas ook en het is nogal een taboe. Mijn andere dochters was het nooit een probleem, het was gewoon zo
bedenk vooral dat je dit niet voor haar kan of moet oplossen. Het is wat het is in het leven. Het is een goede levensles wat dat betreft. Er kunnen meer dingen gebeuren met je leven of lichaam die je niet wil. Denk aan chronische ziektes. Je hebt te dealen met wat je hebt.
Kortom ik geef ruimte om er verdrietig over te zijn maar help kind daarna ook om te herpakken en te relativeren.
(Kijk uit voor de onzin tegenwoordig dat je gender een keuze alsof je het kan tegenhouden is want dat is nu eenmaal niet zo, net als je leeftijd of je gezondheid is het gewoon wat het is)
overigens ik herken de dramatische huilbui toen ik zei dat ze een topje kon dragen ook toen ze borstjes kreeg. Ze wilde niet
Toen bij het buitenspelen heeft een jongetje eens wat gezegd, toen kwam ze thuis en zei; mam ik wil dit niet bespreken maar ik ga nu topjes dragen. Verder mocht het niet besproken maar sindsdien draagt ze ze
nog een tip: samen de film Inside Out 2 kijken. Gaat over al die emoties die erbij komen kijken. Heel herkenbaar en toch ook luchtig en grappig. Want de hormonen zorgen ook voor ‘nieuwe’ emoties. Daar zag ze toch ook zo tegenop. Die film hielp wel erom te lachen
Ik denk dat deze emoties helemaal niet zo gek zijn. Er komen allerlei hormonen vrij die gekke dingen met je doen, je lichaam verandert, het is ook een soort afscheid nemen van wat ooit was en niet meer terug gaat komen. Dat kan spannend zijn en verwarrend.
Toch is er niet zo veel aan te doen, het hoort bij het leven en je hebt het ermee te doen. Je dochter mag daar wel degelijk verdriet om hebben, die ruimte mag je haar best geven. Maar zorg er wel voor dat ze er niet in blijft hangen of dat het enorm geproblematiseerd wordt. Borsten krijgen, menstrueren etc. betekent niet dat ze niet meer kind mag zijn. Dat kan naast elkaar bestaan.
En vooral ook wat absor zegt; het leven is wat het is en je hebt het te doen met wat je krijgt. De emoties die daarbij horen, mogen er zijn, maar je moet ook weer verder.
In dat kader; mijn dochter heeft soms huilbuien en boze buien, weerstand nodig om zichzelf over drempels te schoppen en nieuwe dingen die ze spannend vindt toch aan te gaan.
Juist met een strak topje kun je ook zorgen dat het minder opvalt. Mijn oudste was ook niet blij met de veranderingen en volgens mij was ze jaren verder voor ze een bh aan deed. Ze wilde er ook echt niet over praten wat ik zelf best lastig vond, maar ik ben er maar in mee gegaan.
Behalve de uiterlijke borstjes, gieren de hormonen ook van binnen door haar lijf. Met alle buien tot gevolg.
Ik zie ze hier langskomen van intens blij, tot helemaal verdrietig, in de stress en ga zo maar door.
De film inside out 2 vond ik heel herkenbaar en verhelderend. Heb hem met beide dochters bekeken en vind hem heel educatief, maar ook gewoon leuk en grappig.
Ook leuk/goed "leesvoer" is Het Puberboek van Sanderijn van der Doef
https://www.bruna.nl/boeken/het-puberboek-9789021681207
Een topje lijkt me nou echt niet belangrijk. Onze puberdochter draagt het liefst een hemdje, wat ze al haar hele leven doet. Ze weet wat er te koop is en als ze iets anders wil (topje, bh) dan hoor ik het wel.
Heel veel meisjes vinden het niet leuk. Ik zou er niet teveel over zeggen, want hoe meer je het benadrukt, hoe meer het een ding wordt.
hier dochter van 12 jaar ook als eerste van de klas ongesteld geworden toen ze 11 was ze draagt sinds half jaar topjes al is het voor haar borstomvang beter dat ze bh's gaat dragen hebben het laten meten in een goede lingerie zaak ze zit nu al op een grote c cub maar aan bh's dragen is ze nog niet toe. Het is ook lastig voor de meiden al die hormonen wat vrij komen het lichaam wat veranderd dochter is ook vaak verdrietig want ze wil helemaal geen grote dikke borsten de rest qa klasgenoten zijn nog vrij plat om het zo maar te zeggen. Ik kan der alleen maar voor haar zijn
