Dochter verdrietig lichamelijke veranderingen
Mijn dochter van bijna 12 begint borstjes te krijgen. Ze zit echt in het allereerste stadium, maar het is duidelijk dat haar lijf gaat veranderen. En ze is hier zo intens verdrietig over. Ze wil het gewoon niet! Gisteren ook een huilbui toen ik opmerkte dat ze nu echt iets van een topje moet gaan dragen. Ze is niet de eerste in de klas, juist de enige die nog geen hemdjes/topjes draagt. Ze is jong voor haar leeftijd en wil eigenlijk nog klein blijven. Ze heeft het idee dat zij de enige is die hier een probleem mee heeft en dat verder iedereen het leuk vindt om borsten te krijgen. Durft dit niet met vriendinnetjes te bespreken. We spreken altijd open over seksuele voorlichting, ze ziet van kleins af aan mijn lijf, ze weet wat er in haar lijf gebeurt maar ZE WIL HET NIET !!!!
Er hebben vast eerder mensen met dit bijltje gehakt. Zijn er leuke leesboeken waarin dit terloops naar voren Hoe overleef ik mijn borsten (als die al bestaat) ligt er te dik bovenop 😉. Andere ingevingen?
MamaE schreef op 14-09-2024 om 11:02:
Ik denk dat deze emoties helemaal niet zo gek zijn. Er komen allerlei hormonen vrij die gekke dingen met je doen, je lichaam verandert, het is ook een soort afscheid nemen van wat ooit was en niet meer terug gaat komen. Dat kan spannend zijn en verwarrend.
Toch is er niet zo veel aan te doen, het hoort bij het leven en je hebt het ermee te doen. Je dochter mag daar wel degelijk verdriet om hebben, die ruimte mag je haar best geven. Maar zorg er wel voor dat ze er niet in blijft hangen of dat het enorm geproblematiseerd wordt. Borsten krijgen, menstrueren etc. betekent niet dat ze niet meer kind mag zijn. Dat kan naast elkaar bestaan.
En vooral ook wat absor zegt; het leven is wat het is en je hebt het te doen met wat je krijgt. De emoties die daarbij horen, mogen er zijn, maar je moet ook weer verder.
In dat kader; mijn dochter heeft soms huilbuien en boze buien, weerstand nodig om zichzelf over drempels te schoppen en nieuwe dingen die ze spannend vindt toch aan te gaan.
Wat Absor zegt, is dat alle "gender gedoe" maar onzin is. Wat ik nogal stevig vind, en ik hoop voor haar kinderen dat ze niet per ongeluk wel van de norm af blijken te wijken.
En dat accepteren hoe het is doen jullie ook niet MamaE, jouw dochter krijgt ook operaties voor van alles.
Zeker moet je soms dingen accepteren voor wat ze zijn, maar als dat uiteindelijk echt niet gaat moet er wel wat gebeuren. Wanneer dat is bepaal je uiteindelijk niet zelf. Dat bepaalt je kind.
Eigenlijk opvallend dat meisjes er zo mee zitten om in de puberteit te komen en dat wij dat afdoen als "ach ja dat hoort erbij¨. Misschien is het wel gewoon heel erg stom allemaal en zouden we wel wat meer kunnen doen om dat wat draaglijker te maken. Het helpt niet mee dat je in Nederland geen vrouw mag zijn, maar je wel als vrouw moet gedragen. Dus je kan nergens plassen (vrouwen blijven maar thuis?) maar je moet wel werken, maar niet teveel en niet in mannenberoepen, en je moet genoeg verdienen maar niet teveel, en je moet niet dit en je mag niet dat en ondertussen mag iedereen iets vinden van je lichaam en je erover naroepen. Ach ja, het hoort erbij.
Het is mooi dat vrouwen zo van niet klagen maar dragen zijn, maar daarom hebben we ook nog steeds zo weinig pijnstilling bij bevallingen, pijnlijke mammografie, slechte medische zorg (bv hartklachten) en hopelijk binnenkort eindelijk wat meer pijnstilling bij het plaatsen van een spiraaltje. Ach ja, het hoort erbij he als je vrouw bent. Dat zeggen ze vast ook in landen waar meisjes nog veel akeliger dingen ondergaan. Het hoort erbij. Niet klagen. Niet zeuren. Niet vragen.
dat zeg ik absoluut niet.
Puberteit is een zeer kwetsbare leeftijd. Als je op dat moment baalt van de ontwikkelingen van je lijf ligt het tegenwoordig extreem voor de hand, vooral door invloed van social media, te denken dat ‘er wat aan te doen is’
dat is feitelijk onjuist. Een transitie traject dat doe je niet morgen. Als je dat nu bedenkt dan zal dat nog jaren duren. Dus de ontwikkelingen zal je hoe dan ook gaan doormaken.
De maakbaarheid van het leven is nu eenmaal veel beperkter dat social media ons voorspiegelt. Ben je liever een man? Ben je liever slank? Alles in een muisklik. Niets daarvan
overigens iedereen die een kind heeft wat in transitie weet precies de tijd moeite en pijnen die daarbij horen.
En voor een transgender ligt er uiteindelijk dezelfde acceptatie. Je lichaam accepteren. Ja het past na een lang traject bij je hoofd maar een trans vrouw lichaam heeft beperkingen en een trans man lichaam ook.
AnnaPollewop schreef op 15-09-2024 om 08:36:
[..]
En dat accepteren hoe het is doen jullie ook niet MamaE, jouw dochter krijgt ook operaties voor van alles.
Ik vind dat je dit echt niet zo kunt zeggen tegen een ouder met een kind met serieuze medische problemen.
Dank voor de mooie adviezen. Van invloed van social media of twijfel aan gender is in dit geval geen sprake.
Ik heb het boekje in de bieb geleend, ze heeft het meegenomen naar haar kamer en verder laat ik het aan haar of ze het wil inkijken.
En de tip inside out gaan we ook doen!
AnnaPollewop schreef op 15-09-2024 om 08:36:
[..]
Wat Absor zegt, is dat alle "gender gedoe" maar onzin is. Wat ik nogal stevig vind, en ik hoop voor haar kinderen dat ze niet per ongeluk wel van de norm af blijken te wijken.
En dat accepteren hoe het is doen jullie ook niet MamaE, jouw dochter krijgt ook operaties voor van alles.
Zeker moet je soms dingen accepteren voor wat ze zijn, maar als dat uiteindelijk echt niet gaat moet er wel wat gebeuren. Wanneer dat is bepaal je uiteindelijk niet zelf. Dat bepaalt je kind.
Eigenlijk opvallend dat meisjes er zo mee zitten om in de puberteit te komen en dat wij dat afdoen als "ach ja dat hoort erbij¨. Misschien is het wel gewoon heel erg stom allemaal en zouden we wel wat meer kunnen doen om dat wat draaglijker te maken. Het helpt niet mee dat je in Nederland geen vrouw mag zijn, maar je wel als vrouw moet gedragen. Dus je kan nergens plassen (vrouwen blijven maar thuis?) maar je moet wel werken, maar niet teveel en niet in mannenberoepen, en je moet genoeg verdienen maar niet teveel, en je moet niet dit en je mag niet dat en ondertussen mag iedereen iets vinden van je lichaam en je erover naroepen. Ach ja, het hoort erbij.
Het is mooi dat vrouwen zo van niet klagen maar dragen zijn, maar daarom hebben we ook nog steeds zo weinig pijnstilling bij bevallingen, pijnlijke mammografie, slechte medische zorg (bv hartklachten) en hopelijk binnenkort eindelijk wat meer pijnstilling bij het plaatsen van een spiraaltje. Ach ja, het hoort erbij he als je vrouw bent. Dat zeggen ze vast ook in landen waar meisjes nog veel akeliger dingen ondergaan. Het hoort erbij. Niet klagen. Niet zeuren. Niet vragen.
Een kind dat problemen heeft met, in ons geval, gehoor door vocht achter de trommelvliezen kan je helpen met buisjes. Dat is geen luxe, dat is noodzaak. Gelukkig iets waar nu wat aan te doen valt.
De spreidbroek en de beugel hebben we hier ook in huis gehad. Dat is niet alleen esthetisch maar ook om te vroege slijtage van gewrichten en tanden te voorkomen. Gelukkig kan daar nu actie op ondernomen worden.
Borsten krijgen en ongesteld worden is "het lot" van de vrouw. Een kind mag dat niet leuk vinden maar accepteren moet. Je kunt het niet wegtoveren. Een beetje meegaan in het verdriet van het kind kan maar ze zal er doorheen moeten.
Vaak komt het ook wel vanzelf goed. Dochter hier (nu22) is nog steeds geen fan van ongesteld zijn maar heeft na jaren van verzet (strakke topjes, wijde truien) de borsten toch wel geaccepteerd. Ze heeft een kleine A-cup. 2 Jaar geleden kwam ze ineens thuis met een push-up beha. Ze had een mooie zwarte jumpsuit gekocht waarin iets met borst toch wel mooier stond. Binnenkort wel ze er nog een kopen, omdat het toch wel vrouwelijker staat met iets meer borst in een strak truitje.
Anna, ik snap jouw opmerking eerlijk gezegd niet. Ik kan het niet plaatsen en ik word er ook een beetje naar van. Dochter heeft al heel erg veel te accepteren en echt lang niet alles is met operaties helemaal op te lossen. Als ze de keuze had, onderging ze helemaal geen operaties.
Mijn opmerking ging niet over mensen met serieuze genderdysforie. Natuurlijk moet je die mensen helpen en een operatie kan daar onderdeel van zijn.
Wat ik bedoelde is dat de veranderingen van je lichaam best even lastig kunnen zijn, maar dat het ook iets is waar je 'even doorheen moet'. Ik was zelf lichamelijk best snel, maar emotioneel gezien liep ik eerder achter. Ik vond borsten krijgen ook maar niks, wist ook niet wat ik daarmee moest. Toch lijkt het me niet de bedoeling om dan tegen meisjes van 12 te zeggen 'oh, dan halen we ze wel weg'. Je bent een vrouw en die krijgen borsten. De een groot, de ander klein. Die van mij zijn behoorlijk uit de kluiten gewassen en hoewel ze best wat kleiner hadden gemogen, vind ik ze inmiddels lang en breed oké. Het is wat het is.
Heeft iemand er last van in de zin van rugklachten, psychische klachten, dan is het natuurlijk wat anders. Maar laten we ook eerlijk zijn; alle meisjes gaan door deze veranderingen en dat is niet altijd leuk of makkelijk, maar het hoort wel bij het leven.
En bij sommige mensen horen er ook dingen bij het leven die wel geopereerd of anderszins verholpen moeten worden.
Jannie2005 schreef op 14-09-2024 om 21:33:
hier dochter van 12 jaar ook als eerste van de klas ongesteld geworden toen ze 11 was ze draagt sinds half jaar topjes al is het voor haar borstomvang beter dat ze bh's gaat dragen hebben het laten meten in een goede lingerie zaak ze zit nu al op een grote c cub maar aan bh's dragen is ze nog niet toe. Het is ook lastig voor de meiden al die hormonen wat vrij komen het lichaam wat veranderd dochter is ook vaak verdrietig want ze wil helemaal geen grote dikke borsten de rest qa klasgenoten zijn nog vrij plat om het zo maar te zeggen. Ik kan der alleen maar voor haar zijn
Het maakt echt niets uit of je topjes of bh’s draagt. Ik heb een E-cup en heb hele fijne topjes die zelfs beter dragen dan de gemiddelde BH.
LydiaDietz schreef op 15-09-2024 om 09:53:
Dank voor de mooie adviezen. Van invloed van social media of twijfel aan gender is in dit geval geen sprake.
Ik heb het boekje in de bieb geleend, ze heeft het meegenomen naar haar kamer en verder laat ik het aan haar of ze het wil inkijken.En de tip inside out gaan we ook doen!
Die was echt leuk! Maar vraag me soms wel af of kinderen daar dezelfde informatie uithalen als wij.
Heeft ze ook moeite met straks van de basisschool afgaan? Wij hebben daar ook elk jaar kinderen van in de brugklas.
Het is ook gewoon erg rot als je lijf voorloopt op je geest. Daarnaast gaat het om voor iedereeen zichtbare veranderingen dus je kunt het ook niet wegstoppen.
Ik denk dat een puber meer heeft aan compassie voor de rotgevoelens dan aan een les in acceptatie van het feit an sich. Het tweede is wel iets wat ze moeten leren accepteren. Dus 2 sporen met de nadruk op compassie zou mijn strategie zijn.
Jannie2005 schreef op 14-09-2024 om 21:33:
hier dochter van 12 jaar ook als eerste van de klas ongesteld geworden toen ze 11 was ze draagt sinds half jaar topjes al is het voor haar borstomvang beter dat ze bh's gaat dragen hebben het laten meten in een goede lingerie zaak ze zit nu al op een grote c cub maar aan bh's dragen is ze nog niet toe. Het is ook lastig voor de meiden al die hormonen wat vrij komen het lichaam wat veranderd dochter is ook vaak verdrietig want ze wil helemaal geen grote dikke borsten de rest qa klasgenoten zijn nog vrij plat om het zo maar te zeggen. Ik kan der alleen maar voor haar zijn
Heel vervelend maar cup C zijn echt grote borsten. Dan kan je niet meer toe met topjes. Je kunt er last van krijgen met de rug en nek zonder ondersteuning. En daarnaast zijn losse zwabberende borsten zonder ondersteuning ook geen gezicht in kleding. Er zijn ook sport bh's of bralettes zonder beugel te krijgen. Maar sommige dingen horen er nu eenmaal bij. En dat zou ik kind ook aangeven. Het is gewoon ondergoed. We dragen ook een onderbroek ondanks dat je liever niets aan hebt. Uiteindelijk een kwestie van wennen.
Izza schreef op 15-09-2024 om 16:26:
[..]
Heel vervelend maar cup C zijn echt grote borsten. Dan kan je niet meer toe met topjes. Je kunt er last van krijgen met de rug en nek zonder ondersteuning. En daarnaast zijn losse zwabberende borsten zonder ondersteuning ook geen gezicht in kleding. Er zijn ook sport bh's of bralettes zonder beugel te krijgen. Maar sommige dingen horen er nu eenmaal bij. En dat zou ik kind ook aangeven. Het is gewoon ondergoed. We dragen ook een onderbroek ondanks dat je liever niets aan hebt. Uiteindelijk een kwestie van wennen.
Naast dat cup C nog niet zoveel zegt, want een 60C of 80C is toch qua volume ff andere koek, mag dat meisje toch zelf bepalen of en wanneer zij toe is aan een echte bh? Zodra ze gaat klagen over lichamelijke ongemakken kun je als ouder prima aankaarten dat een bh, dan wel met of zonder beugel dit op kan lossen.
Izza schreef op 15-09-2024 om 16:26:
[..]
Heel vervelend maar cup C zijn echt grote borsten. Dan kan je niet meer toe met topjes. Je kunt er last van krijgen met de rug en nek zonder ondersteuning. En daarnaast zijn losse zwabberende borsten zonder ondersteuning ook geen gezicht in kleding. Er zijn ook sport bh's of bralettes zonder beugel te krijgen. Maar sommige dingen horen er nu eenmaal bij. En dat zou ik kind ook aangeven. Het is gewoon ondergoed. We dragen ook een onderbroek ondanks dat je liever niets aan hebt. Uiteindelijk een kwestie van wennen.
Omdat ‘jij’ bepaalt dat ‘zwabberende’ borsten in shirtjes er niet uitzien moet ze een bh aan?
Ik heb een E-cup en draag naast bh’s ook topjes. En een c-cup hoeft totaal niet te betekenen dat je last van je nek en rug krijgt. Zo groot is een c-cup nou ook weer niet. En meestal zijn de borsten nog stevig op die leeftijd en zwabberen ze helemaal nog niet. Zou mooi zijn als andere mensen eens ophouden met bepalen wat de norm zou zijn. Zou een boel onzekerheid schelen in het leven.
Free the titties! 
Izza schreef op 15-09-2024 om 16:26:
[..]
We dragen ook een onderbroek ondanks dat je liever niets aan hebt. Uiteindelijk een kwestie van wennen.
Maar je hebt vast voorkeur voor welk soort onderbroek je draagt. Of draag je alles, van string tot maxislips tot onder je oksels?
Keuze bh of topje is eenzelfde keuze
heb samen met dochter afgelopen zaterdag een sport bh/ topje gehaald die heeft ze zondag aan gehad vind ze totaal niet fijn zitten naja ooit zal ze wel een bh gaan dragen en anders niet
Loetjekoe schreef op 15-09-2024 om 16:45:
[..]
Naast dat cup C nog niet zoveel zegt, want een 60C of 80C is toch qua volume ff andere koek, mag dat meisje toch zelf bepalen of en wanneer zij toe is aan een echte bh? Zodra ze gaat klagen over lichamelijke ongemakken kun je als ouder prima aankaarten dat een bh, dan wel met of zonder beugel dit op kan lossen.
Een van mijn kinderen ging in een paar maanden van niets naar 65C. Het was zelfs zo ‘erg’ dat ze op vakantie ging met haar vader en twee weken later terug kwam met cup bijna A. Ik maakte me dus wel zorgen waar dat zou eindigen, maar gelukkig werd het niet meer dan 70D. Ze is zich er wel van bewust dat dit geen garantie is voor de toekomst. Uit ervaring weet ik dat je ook na je 30e nog kunt groeien op dat vlak.
