Hoe serieus is jouw puber in de liefde?

mmhh

Snap de jongen ook wel. Volgens mij hebben jullie het flink te ver laten komen. Je schrijft dat je man zich hele weekenden zit op te vreten van ergernis, zullen ze wel gevoeld hebben, maar nu de hele bups ineens, kan me voorstellen dat dat hard aankomt. Volgens mij zaten jullie met z'n allen veel te veel op elkaar. Ik was ook een heel onzekere puber en ik had met dit verhaal denk ik ook niet verder gekund. Het klinkt een beetje alsof je de verantwoordelijkheid voor de onstane situatie op hen afschuift terwijl jullie het natuurlijk hebben laten gebeuren. (Ik bedoel vooral dat jullie hen over jullie grenzen hebben laten gaan)

ik snap die jongen juist niet...

Steeds huilen, je dochter claimen...Erg onzeker en emotioneel onvolwassen typje, 19 is hij toch? Denk eigenlijk dat hij heel erg aan zichzelf moet gaan werken! Eventueel met hulp.

Auto correct

Ik typ op de telefoon, sorry, die verandert de tekst soms nog wel eens.

heel goed

Heel goed dat jullie zelf weer de regie hebben gepakt. Het lijkt een beetje of jullie op bezoek waren in je eigen huis. Tsja en als hij gaat huilen klinkt ook wel als emotionele chantage van zijn kant. Zij zijn nu aan zet en laat het vooral maar even bezinken.

suc^
saar

Dochter

Onze dochter pakt het goed op, dat had ik eigenlijk niet verwacht. Ze heeft met haar vriendinnen gepraat en die gaven aan dat ze het erg leuk vonden dat ze er 'weer' was en dat ze haar graag mee hadden als ze weg gingen.
Vriendje vindt het allemaal minder leuk. Hij zegt tegen onze dochter dat ze op deze manier uit elkaar zullen gaan groeien en dat er voor zullen zorgen dat ze helemaal uit elkaar gaan. Gisteren zuchtte ze tegen ons dat hij gewoon niet naar ons geluisterd had. Ze heeft hem verteld dat wij het beste met ze voor hebben, dat wij willen dat ze ook andere mensen zien dan alleen elkaar en dat ze dat eigenlijk wel heel leuk vond. Vriend ziet dat niet zo. Ondanks wat ze met elkaar afgesproken hadden, onderneemt hij nog steeds geen actie om wat te gaan doen en volgens onze dochter 'zit hij nog steeds alleen maar thuis'. Ik merk aan haar dat ze het erg vervelend vond een ik heb echt het idee dat ze een soort van blij is dat we aan het ingrijpen zijn.

Goed zeg!

Goed zeg, zoals je dochter het oppakt! Jammer dat het vriendje blijkbaar niet goed geluisterd heeft en er nog niks mee doet. Misschien moet het nog even goed tot hem doordringen...

Tja

De meidenavond is geweest en dochter heeft met volle teugen genoten, dat was echt een succes. Ze heeft een goed gesprek met haar vriendin gehad, die zei dat ze al heel lang geprobeerd heeft wat met dochter te ondernemen, maar het op een gegeven moment maar op gaf, omdat dochter toch nooit tijd voor haar had.
Wat alleen echt heel jammer is, is dat vriend het echt niet begrijpt. Hij valt haar van 's morgens vroeg tot 's avonds laat lastig met klagen over hoe hij dit vindt. Hij wil niet met vrienden op trekken en 'hij gaat dat niet doen omdat wij dat willen', vriendin verandert volgens hem, ze is niet 100% van de tijd meer met hem bezig en dat vindt hij niet leuk. Op de meidenavond heeft hij steeds contact proberen te zoeken en dochter hield dat wat af, omdat ze met haar vriendin was. Het gevolg is dat ze volgens vriend minder met haar relatie bezig is, dat ze hem haar tijd niet (genoeg) gunt.
Vandaag hebben we lekker lang na getafeld, was heel gezellig, maar vriend probeerde steeds weer haar aandacht te trekken (via de app). Dan zei hij: oké, ik wil je niet claimen, zoek het maar uit, gezellige avond verder', om vervolgens nog geen drie minuten later te zeggen dat hij er spijt van heeft en dat hij haar mist.
Morgen komt hij weer hier heen. Hij rijdt nu verder met de trein (wat extra kost, maar ik wil het niet langer mijn probleem maken), maar daarvoor moet hij tussentijds uit stappen en een kaartje kopen. En dat wil hij niet. Want stel dat hij niet snel genoeg is, dan mist hij de trein...en een volgende trein nemen is verschrikkelijk, want dan heeft hij weer een uur minder met dochter. Gek word ik er van.
Ik vind het wel heel mooi dat dochter ons alles vertelt, anders kon ik dit alles niet weten. Ik denk ook dat ze het ergens helemaal met ons eens is, dat zegt ze ook, maar ze houdt van hem, logisch ook. We proberen ook neutraal te blijven en ik begin er bewust niet over, dat doet ze zelf steeds....

Appen en claimen

Ik zeg het van te voren, ik kan niet appen met mijn telefoon. Maar:
Je kan zo'n ding toch UIT zetten? Ook voor een uurtje, als je met vriendinnen aan het kletsen bent?
En als jullie aan het eten zijn, dan ligt dat ding toch ook niet op tafel? Ik vind dat je dat misschien nog tegen dochter kan voorstellen. Negeren die claim-apps.
Oh ja, en als hij morgen een boete krijgt vanwege een niet gekocht kaartje heeft hij Pech.
Jullie zijn op de goede weg, en dochter ook. Ga door!

o, brr

Wat een griezel die vent. Misschien moet hij dat liedje van sting eens luisteren. If you love someone, set them free.
Doorzetten nu. Anders zit je dochter zo helaal in de tang, bij deze emotioneel instabiele, afhankelijke, claimende, dwingende gast.

Aardig

En toch is hij ook heel aardig, dat is het hem. Het is echt een vriendelijke, aardige jongen. Ik snap gewoon niet dat hij het niet begrijpt. Op deze manier jaagt hij haar alleen maar weg en hij ziet het gewoon echt niet. Op de één of andere manier is hij zo bang haar kwijt te raken, zo onzeker. En ze heeft hem daar nooit reden toe gegeven, want daar krijgt ze de kans niet eens toe.

@Moeder

Bij die berichtjes waar jongeman compleet door het lint gaat, nadat de relatie verbroken wordt, en familie zegt, we snappen er niets van, het was zo'n lieve jongen, daar krijg ik meestal zo'n voorgeschiedenis beeld bij wat jij nu beschrijft.
Brr.
Hij, en ws zij ook, hebben professionele relatietherapie nodig.
Hij claimt, zij laat het gebeuren.

Allereerst, heel goed wat jullie en dochter aan het doen zijn. Respect voor je dochter. En wat hem betreft, vooral zo doorgaan, dan weet je zeker dat de relatie in zwaar weer terecht komt.
Ik herken nog steeds veel in het verhaal van mijn dochter. Ook dat constante appen (ik had ook zo vaak dat ik tegen haar zei, zet dat dng eens uit of leg hem boven, dan hoor je het niet en heb je ook niet het gevoel dat je moet reageren maar dan kreeg ze, als ze daarna weer reageerde, de wind van voren). Dit was ook een erg vriendelijke jongen maar emotioneel totaal niet volwassen. Het verschil is dat deze wel met de vriendinnen van dochter omging.
Ik denk dat je zo vooral door moet gaan. Luisterend oor bieden aan dochter, het feit dat ze uit zichzelf met jou erover praat, zegt al genoeg. Ze is blij dat jullie haar helpen uit deze benauwde situatie te komen. En wat hem betreft, als hij het niet snapt, dan is dat zijn probleem. Het weekend zal wel ongemakkelijk worden maar so be it. Mocht de relatie uitgaan, dan heeft je dochter wel veel geleerd. Ze zal t niet weer zo ver laten komen.
Overigens speelt dit bij dochter nu een half jaar geleden maar hij is er nog steeds niet overheen en zegt tegen iedereen dat zij de liefde van zijn leven was (en dat met amper 3 maanden verkering). Zij heeft nog steeds alles geblokkeerd of hem verwijderd.

logisch toch?

Al zijn gedrag tijdens de relatie wees hier al op, dus zijn reactie hierop lijkt me logisch. Als je zoveel problemen hebt dan werkt een 'goed gesprek' met schoonouders natuurlijk totaal niet, eerder averechts want hij voelt zich nu in het nauw gedreven. Aangezien hem dit nu 'overkomt' zal hem dit ook niet stimuleren gezonde initiatieven te ontplooien.
Tuurlijk zijn jullie niet verantwoordelijk voor hem, maar had het dan met dochter opgepakt en hem erbuiten gelaten? Ik vind het een beetje sneu dat hij nu wordt weggezet als de persoon die het niet wil snappen, terwijl je deze weerstand had kunnen verwachten, en nogmaals ook jullie hebben deze situatie aangemoedigd.(ook al protesteer je soms verbaal, dat komt natuurlijk niet aan)
Ik zou dit zelf aangrijpen om te kijken naar issues die spelen binnen het gezin, hebben jullie wel genoeg afstand naar elkaar, kunnen jullie loslaten? En niet je focussen op de bad guy in deze, deze relatie heeft nu sowieso geen kans van slagen meer.

wat dan?

Bella, natuurlijk heeft Moeder (en de rest) het zo ver laten komen en dat heeft ze ook eerder hier erkend. Maar als het zo ver is gekomen en het dreigt verkeerd te gaan en je wilt verandering, wat moet je dan? Zo verder gaan in ieder geval niet.
Stel dat Moeder eerst met haar dochter alleen gepraat had (en wie zegt dat ze dat niet misschien al wel gedaan heeft, misschien zelfs vaker dan eens) en dochter had op haar beurt weer met vriend gepraat, dan heeft dat geen effect gehad op hem. Ik kan me voorstellen dat dit gesprek bij hem gevoeld heeft als een overval en dat hij zich er ongelukkig bij voelt maar kom op, zijn het zulke erge dingen: dochter wil ook dingen doen met anderen, 120 km rijden ieder (!!) weekend is erg veel, doe eens iets anders dan op de bank zitten etc.
Het gezin van moeder moet leren het nooit meer zover te laten komen maar dat hebben ze wel geleerd, geloof ik en die jongen moet leren dat hij niet iemand volledig kan claimen, kan bezitten, als het ware in een kooitje doen. Dat maakt hem niet tot bad guy. En dat is geloof ik ook niet de bedoeling van de mensen die reageren in dit draadje.
Maar als je partner dergelijk gedrag vertoont, dan is het soms heel moeilijk om duidelijk te maken dat je soms meer afstand wilt en dat als jij met anderen omgaat, dat niet betekent dat de relatie met je vriend verslechtert en dat als je eens een weekend wilt overslaan dat dat niet betekent dat iemand niet van je houdt en het uit wil maken. En soms moet je erg bot zijn om iets duidelijk te maken en is dat zelfs niet duidelijk genoeg. Ik heb dat met eigen ogen gezien.
Of de relatie stukloopt, dat hoeft niet, dat hangt helemaal af van hoe beiden zich nu gaan ontwikkelen. Obsessie voor 1 persoon is niet goed.

mijn punt is alleen

dat ik denk dat deze jongen dit niet op deze manier gaat leren, en hij zal zich nu vanzelf tot bad guy gaan ontpoppen. Trouwens. hij wordt zeker nu al in dit draadje tot bad guy gebombardeerd (brr, eng, iedereen snapt het nu, behalve hij)
Tuurlijk doet hij ook eng en is het verre van gezond, dat bestrijd ik toch niet? Maar er spelen gezinsdynamieken waardoor dit heeft kunnen gebeuren, die verander je niet als je aandacht naar hem toe gaat, en geloof maar dat hij nog heel wat aandacht gaat vragen.

wat dan?2

Wat zou jij dan gedaan hebben, Bella? Word eens concreet?
Overigens is de ontstane situatie niet van de ene op de andere dag ontstaan. Dat is een proces geweest van grenzen die langzaam steeds verder opgerekt zijn, medelijden, manipulatie (huilen en zielig doen). Beetje flauw om dat alleen op gezinsdynamieken te gooien en dat hij bestempeld wordt als bad guy. En wat bedoel je met gezinsdynamieken? Ik denk dat Moeder haar dochter en vriend van alles gunde en daar te ver in mee is gegaan maar dat dat zeer leerzaam is geweest en wat er bij dochter speelde, dat kan van alles zijn geweest. Dat weet ik niet, we hebben haar niet zelf gehoord. Als ik kijk naar mijn dochter dan heeft ze daar uiteindelijk heel veel van geleerd.
Oh ja, hij kan veel aandacht gaan vragen. Dat wordt negeren, blokkeren, olifantenhuid kweken voor chantage en manipulatie. Niet leuk. Maar vooralsnog is dat niet aan de orde.

Inderdaad

Marina, ik denk dat jij het goed ziet. Natuurlijk hebben wij het te ver lateongemakkelijkn komen, en daarin proberen we nu verandering te brengen. En dat is niet leuk, dat begrijp ik ook wel en dat hebben we ook tegen ze gezegd.
Ik denk dat wij onze kinderen heel goed los kunnen laten. Onze andere twee kinderen bijv staan heel anders in het leven dan betreffende dochter. Zijn altijd weg, hebben een zeer sociaal leven en verschillende vriendjes, zoals het hoort.
Maar goed, vooralsnog is het weekend hier gezellig. Vriend voelde zich even ongemakkelijk, maar we hebben hem gewoon vriendelijk ontvangen en toen was het snel over. We hebben vannacht tot in de kleine uurtjes een spel gespeeld, erg leuk.

zulke dingen gebeuren geleidelijk

en dan is het achteraf makkelijk praten dat het anders had gemoeten.

Jullie zijn goed bezig Moeder, hopelijk pakt vriend op dat het in het leven om meerdere relaties gaat die allemaal van belang zijn! Iemand doodknuffelen is... - ach het woord zegt het al

Succes!

hmm

inderdaad gaan veranderingen langzaam en is alles te lang toegelaten. Je kunt niet verwachten dat die jongen alles ineens snapt en 100% omdraait in gedrag. Logisch is hij bang haar kwijt te raken op deze manier.
Verder wil ik even benadrukken dat 19 echt niet zo volwassen is of hoeft te zijn als menigeen hier op het forum vaak denkt of vindt hoe het hoort te zijn.

hoe gaat het nu?

Astrid

Inderdaad is de ene 19-jarige de andere niet. Maar deze jongen huilt wel heel snel en dat vind ik toch echt niet normaal voor zijn leeftijd. Ik heb een zoon van 14 die snel huilt, dat werd op de basisschool al door diverse leerkrachten benoemd als te snel en te vaak huilen. Vorig jaar is hij er zelfs voor bij een psycholoog geweest, om sterker in zijn schoenen te staan. Want ook de middelbare school en de jeugdarts vonden het té erg.
Van een 19-jarige mag je dus m.i. verwachten dat ie toch wel wat sterker is, emotioneel gezien. Ook met betrekking tot het claimen.

Marina is me voor, ik wilde het ook net gaan vragen: hoe gaat het nu??

Hoe het gaat

We zijn inmiddels al even verder. Het gaat op zich wel goed eigenlijk. We hebben de weekenden terug geschroefd naar om de week. Dat vonden ze niet zo leuk, maar ze hebben er niet moeilijk over gedaan.
Ze tonen echt hun goede wil, ze zijn druk met van alles en nog wat. Ze zijn uit geweest toen ze hier waren, ook al had hij er niet veel zin in. Hij was de hele dag naar school geweest, had een reis van drie uur er op zitten, hij wist niet of hij het wel vol zou houden. Maar dochter wilde beslist heen en hield voet bij stuk. Ze heeft het reuze gezellig gehad.
Mijn dochter heeft ook meteen na ons gesprek gezocht naar een krantenwijk erbij en die heeft ze ook gevonden, dus daar was ze erg blij mee, nu heeft ze een leuk inkomen.
Haar vriend echter niet. Hij zegt dat hij overal solliciteert, maar dat niemand hem wil hebben. Dochter heeft hem het idee van een uitzendbureau aan de hand gedaan. Hij wilde eerst even afwachten of de lopende sollicitaties wat zouden worden en als dat niets werd, zou hij naar het uitzendbureau gaan. Helaas, dat doet hij dus niet, hij voelt zich niet goed bij een uitzendbureau.... Dochter is er teleurgesteld over en denkt dat hij gewoon geen zin heeft om wat te doen.
Maar de weekenden hier verlopen wel meer ontspannen, nu ze begrijpen dat ze wat moeten gaan doen met hun tijd.