Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ciska78 schreef op 06-11-2022 om 10:10:
ze verwondt zich nu echt to bloedens toe, omdat dit "moet".
We hebben onder andere als advies gekregen om haar iets anders aan te bieden wat minder littekens achter laat, maar dochter staat nergens voor open, dat maakt het zo machteloos.
En het voelt heel dubbel om haar iets anders aan te bieden omdat we natuurlijk willen dat ze zichzelf helemaal niet zou beschadigen
Ik kan me je gevoel hierin helemaal voorstellen. Wat moet je je kind in hemelsnaam aanbieden dan?
Ik heb helaas geen tips, ik denk aan jullie 
♥️
Ciska hoe gaat het daar?
Alle andere mede posters in dit draadje hoe gaat het bij jullie?
Hier alweer vanaf het weekend toch weer minder met dochter.
Vanmiddag gesprek op de poli: een evaluatie over het IHT traject. Wat nu aan het afbouwen is, en ik best eng vind..
En dochter zal misschien vragen over toch weer ophogen medicatie.
Zullen we ooit nog echt “rust” gaan kennen?
de vraag die vast gesteld gaat worden Zilver
Is wat heb je nodig ?
en echt rust
Mwhw hier gaat het redelijk goed
Maar
Dat maar blijf je voelen al kan ik er beter mee dealen ofzo
Ook kind laat zien dat de terugvallen minder heftig zijn
Dus wat meer vertrouwen
Dus hou vol en kijk vooral ook wat jezelf nodig hebt om het vol te kunnen houden
Roos55 schreef op 08-11-2022 om 10:08:
en echt rust
Mwhw hier gaat het redelijk goed
Maar
Dat maar blijf je voelen al kan ik er beter mee dealen ofzo
Ook kind laat zien dat de terugvallen minder heftig zijn
Dus wat meer vertrouwen
Wat fijn Roos55 dat het bij jullie redelijk goed gaat! Zo raar om te zeggen "fijn dat het -redelijk- goed gaat". Ook positief dat de terugvallen minder heftig zijn, ik vind het nog steeds moeilijk om daarmee om te gaan.
Gisteren was kind ook weer even zo aan het klagen en zo down, dat ik man met kind maar even met zijn 2-en heb gelaten en in bed ben gaan liggen; kon het even niet meer aan(horen).
Dat "maar" gevoel; je zal nooit meer onbezorgd kunnen leven, altijd die angst dat het toch weer mis gaat..dat is zo verdrietig. Het is niet van "kom op hier moeten we even doorheen met elkaar, en daarna is het goed".
Nee het zal altijd op de loer blijven liggen. Zoals iemand me schreef; moe!
Moe omdat je het gevoel hebt dat het nooit zal ophouden.
tja, hoe gaat het hier, nog steeds niet veel verandering. Veel meer zelfbeschadiging, zondag een hele slechte dag waarbij ze niet wilde eten/drinken en ook niet haar medicatie wilde innemen, ze was ook echt boos, maar wilde absoluut niets .
En dan neemt se maandag wel weer haar medicatie in.
Eten en drinken gaat afwisselend, maar is wel erg weinig.
Maandag hebben we een tussentijdse evaluatie, ben benieuwd wat dan de nieuwe stappen gaan zijn.
moeilijk he Zilvergray, dat je gewoon niet meer zorgeloos kunt leven eigenlijk.
En moe, ja dat is zo herkenbaar.
Ciska78 schreef op 08-11-2022 om 21:23:
tja, hoe gaat het hier, nog steeds niet veel verandering. Veel meer zelfbeschadiging, zondag een hele slechte dag waarbij ze niet wilde eten/drinken en ook niet haar medicatie wilde innemen, ze was ook echt boos, maar wilde absoluut niets .
En dan neemt se maandag wel weer haar medicatie in.
Eten en drinken gaat afwisselend, maar is wel erg weinig.
Maandag hebben we een tussentijdse evaluatie, ben benieuwd wat dan de nieuwe stappen gaan zijn.
moeilijk he Zilvergray, dat je gewoon niet meer zorgeloos kunt leven eigenlijk.
En moe, ja dat is zo herkenbaar.
He bah, moedeloos word je daar van he?
Wil ze niet eten, drinken, medicijnen innemen omdat ze weinig trek/geen zin heeft of is het iets wat "moet" van de stemmen?
Dochter hier eet de laatste tijd ook zo slecht; zo weinig eetlust, ik probeer haar toch te laten eten door (extra) lekkere dingen te maken als een geroosterd boterhammetje met gebakken ei; toch luchtig, maar vult wel. Zelfgemaakte tonijnsalade op toast. Of wat vaker een (gevulde) pannenkoek als avondeten, yoghurt met vers fruit etc.
Maar ja als ze echt niet willen, willen ze niet he, je kunt op je hoofd gaan staan, maar als ze eenmaal iets in hun hoofd hebben..
Sterkte!
ze wil vooral niet eten omdat ze zichzelf te dik vind maar ook om niet meer te leven.
Maar dat eten wisselt per dag, nu eet ze wel maar gewoon te weinig.
Heel veel sterkte voor jullie!!
Heel veel begrip voor jullie situatie en ook dat moe zijn op alle fronten.
♥️♥️
Ciska, zwaar!!!
Wordt anorexia ook nog apart mee genomen of wordt het als onderdeel gezien van haar depresssie/ suicidaliteit/ psychotiviteit?
mensen met anorexia hebben sterk de behoefte aan autonomie. Waar je dat op het ene vlak weghaalt, krijg je dat rondom eten weer terug.
Ze moeten op andere manieren regie/ controle terug krijgen over hun leven. Dat is harde koek als iemand ‘niets’ wilt.
Wil ze helemaal niets? Nooit? Ook niet als je met een vergrootglas kijkt/luistert?
En dat piepkleine willetje volgen?
Hebben ze ook alternatieven gegeven voor beschadiging die niet of minder schadelijk zijn? Het elastiekje geeft pijn maar zorgt doorgaans niet voor wonden die niet kunnen genezen. Dingen kapot slaan hoeft ook geen schade te geven.
Boxsbal? Samen in auto en haar dan heel hard laten schreeuwen? Samen heel hard dansen?
Ben je op de hoogte van haar activiteiten op social media? Er zijn positieve zelfhulpgroepen maar er zijn ook veel groepen waarin jongeren het slechts bij elkaar naar boven halen en waarin bijv automutilatie of niet eten een wedstrijd is.
Pinokkio, haar eetproblematiek wordt in het hele plaatje meegenomen. Het is niet dat ze helemaal niets eet, maar soms alleen een minischaaltje ontbijt en dan de rest van de dag niets meer. Soms iets meer maar er is geen touw aan vast te knoppen.
ze hebben inderdaad ook alternatieven gegeven voor de zelfbeschadiging, maar dochter staat echt nergens voor open anders dan de schaar.
boxbal hebben we gekocht, maar maakt ze geen gebruik van.
samen schreeuwen/dansen, dit zijn helaas dingen die ze allemaal niet wil, sowieso is er maar weinig dat ze samen met ons wil doen (eigenlijk helemaal niets)
Sociaal media is nog wel een ding, dat is eigenlijk het enige wat ze doet, voornamelijk filmojes kijken
Wat heftig. Dikke knuffel.
Misschien wat passievere activiteiten. Muziek luisteren (liever geen harde metal), kopje thee drinken samen, woordzoeker, kleuren.
- verwijderd ivm privacy -
Social media is ook een goede om in de gaten te houden. Als je vaak dingen opzoekt over depressie, zelfmoord, somber dan kom je in een soort fuik. Door allerlei algoritmes krijg je alleen maar meer suggesties filmpjes/topics over die onderwerpen. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen helpend en niet helpend. Dan raak je daar steeds verder in verstrikt.
Maar als jullie dan zeggen dat schaar geen optie is, en dat ie voorlopig ook niet meer beschikbaar is in huis? Zijn alternatieven dan ook niet acceptabel voor haar?
Ik heb bij eigen kinderen nooit meegekeken op social media en zou dit niet snel doen.
Maar dit meisje is zo ontzettend destructief bezig…ik zou toch willen weten wat ze doet en kijkt, denk ik.
Ik denk dat een opname voor haar echt niet fijn gaat zijn. Wat ik me nog bedacht: misschien is een introductiegesprek op opnameafdeling nog wel wat. In de hoop natuurlijk dat dit ergens een schokeffect teweeg gaat brengen. Ze moet haar eigen positieve krachten weer zien aan te boren.
GeleNarcis schreef op 09-11-2022 om 23:31:
Wat heftig. Dikke knuffel.
Misschien wat passievere activiteiten. Muziek luisteren (liever geen harde metal), kopje thee drinken samen, woordzoeker, kleuren. Dochter moest ook een positief dagboek bijhouden. Wij hebben een mooi schrift uitgekozen en gingen elke avond samen dingen bedenken die goed gingen en daarin schrijven. Op een gegeven moment werd dochter actiever omdat ze meer dingen in het boekje wilde schrijven.
Social media is ook een goede om in de gaten te houden. Als je vaak dingen opzoekt over depressie, zelfmoord, somber dan kom je in een soort fuik. Door allerlei algoritmes krijg je alleen maar meer suggesties filmpjes/topics over die onderwerpen. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen helpend en niet helpend. Dan raak je daar steeds verder in verstrikt.
Ja de algoritmes zijn gevaarlijk. Simpel voorbeeld, ik klikte een paar keer voor de grap op genderreveal partys omdat ik het zo vreselijk vond. Toen een paar keer niet opgelet en weer geklikt. Wat een verschrikking, ik moet nu echt opletten niet per ongeluk daar weer op te klikken want je komt er zo moeilijk vanaf. Ik snap dat het een puber is die je niet kunt controleren maar de fuik is echt wel een probleem. Of kijkt ze alleen kattenfilmpjes 
