Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Wow, wat een fantastische stap van haar!
Dat ze dapper is, wisten we natuurlijk al. 
En dat bewijst ze weer eens te meer. Wat fijn! Ik hoop echt dat er verandering in haar hoofd gaat komen en dat de stemmen naar de achtergrond of helemaal weg gaan.
wat een vele lieve woorden van jullie, zovelen die meelezen, dat doet mij echt goed.
Over de medicatie, het heeft al wel meteen eem soort sederende werking, maar het heeft wel een paar weken nodig om wat tegen de stemmen te doen.
Wat fijn dat ze nu voor medicatie openstaat! Ik hoop dat het snel iets gaat doen.
Hoe gaat het nu Ciska?
Wat een goed bericht ♥️
ik kan nog niet zeggen of de medicatie wat doet. Afgelopen week heeft ze in ieder geval een hele slechte week gehad, waarin ze niet te motiveren was tot iets en vooral heel veel tijd op haar slaapkamer heeft doorgebracht.
Afgelopen weekend thuis ging wel oke.
ik vroeg op een gegeven moment aan haar, wat als de stemmen nou helemaal weg zijn (ik had mijn vraag nog niet eens af, want wilde vragen of ze dan wel verder in het leven wil), maar ze antwoorden al meteen nee.
Och ciska, wat moeilijk om te horen 
Neemt ze de medicatie ook goed in? Heeft ze het bij jullie dan ook ingenomen?
ja, ze neemt de medicatie nog wel heel netjes in, ook bij ons heeft ze ze netjes ingenomen.
moeilijk om te horen Ciska. Hoe vindt je dochter het als je daar vragen over stelt? Kan me voorstellen dat ze daarin met rust gelaten wil worden. Maar ja, ik zou het ook vragen, ook al zou ik bang zijn voor het antwoord.
Hopelijk gaat de medicatie wat doen. Veel sterkte lieve Ciska. Onvoorstelbaar moeilijk waar jullie doorheen gaan.
Het is een rollercoaster van emoties waar jullie doorheen gaan Ciska!
Ik hoop echt dat de medicijnen aan gaan slaan en het een beetje ,,lichter,, wordt rondom jullie.
Ik denk elke dag aan jullie!
Liefs ♥️
Ciska78 schreef op 08-04-2024 om 21:02:
ja, ze neemt de medicatie nog wel heel netjes in, ook bij ons heeft ze ze netjes ingenomen.
Hoop dat het wat doet .
Wie kan/wil eens met mij meedenken.
Momenteel wordt er druk gezocht naar een nieuwe plek, en er is nu al een aantal keer geopperd:
Dochter weer terug naar huis met hier 1 op 1 begeleiding.
Buiten het feit dat ik hier heel onrustig van wordt, wil ik gedegen voor het ijs komen als we hierover een gesprek hebben.
Wat zijn hier de voor en nadelen van. Mijn hoofd is momenteel een chaos, dus vandaar de vraag of jullie hier eens in mee kunnen denken.
Niet alleen de voor/nadelen, maar waarom zou dit wel/niet een goed plan zijn.
Waar moet dan allemaal aan worden gedacht.
Even helemaal los van het feit of wij dit wel kunnen en we genoeg draagkracht hier voor hebben.
Wat betekent dat praktisch? Hoeveel uur 1 op 1 begeleiding komt er dan voor dochter thuis? Zou dat ter overbrugging zijn tot er een behandelplek is?
we hebben echt geen idee wat dan de mogelijkheden zijn, onze gezinsvoogd heeft gevraagd of we hier in ieder geval iver na willen denken of het een optie is.
