Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
JohanV76 schreef op 23-07-2025 om 10:37:
Waar ik dan wel een beetje bezorgd om ben.... 5 jaar is al best wat ouder. Golden retrievers worden gemiddeld zo'n 12 jaar. Ik weet zelf hoe moeilijk het is om afscheid te moeten nemen van een dier dat jaren je beste maatje is geweest. Ik wil de pret niet bederven en ik denk ook zeker dat het zorgen voor een dier dochter heel erg kan helpen maar ik wil haar juist behoeden voor het (relatief) snel afscheid moeten nemen. Zou een puppy of kitten (katten zijn makkelijker qua onderhoud) niet beter zijn?
Een puppy of kitten is zoveel werk.. dan is een iets oudere hond juist beter denk ik.
Wij hadden vroeger ook een oudere labrador uit het asiel gehaald en die heeft nog 7 jaar bij ons geleefd.
we sijn heel realistisch, een pup gaan we geen van 3 trekken.
En 7 jaar, zoals dochter nu is haalt ze de 7 jaar niet. De wachtlijst voor euthanasie is nu ongeveer 1,5 jaar en daar is ze echt heel duidelijk in dat dit echt gaat gebeuren
ik zou in deze situatie ook geen pup nemen. Een uitgepuberde stabiele hond, waarvan het karakter duidelijk in beeld is is een hele goede keuze.
(Golden) retrievers zijn geweldige, trouwe maatjes. Ze brengen ook humor mee in huis. Ik ben heel benieuwd wat het met dochter doet. Schrijnend om te lezen dat dochter zo bewust bezig is met 'niet blij mogen zijn'. Kan je zien hoe diep ze zit. Hopelijk kan ze dat loslaten en genieten van de vreugde die Doerak brengt 💝.
Wij hadden vorige week een Golden Retriever op bezoek. Petekind heeft het verhaal van de hond die op meerdere plekken ging zitten en liggen, ook midden op straat, omdat ze het zo wel goed vond, gierend van het lachen meerdere keren verteld.
Onze eigen Doerak hond bracht mijn moeder die erg jong dement werd heel veel plezier en liefde.
Ik hoop dat deze Doerak jullie ook dit soort gevoelens gaat brengen.
Ciska78 schreef op 22-07-2025 om 07:40:
En ja, er was afgelopen vrijdag een klik.
We gaan zometeen ophalen, Doerak, een 5 jarige golden retriever, dochter is echt helemaal happy.
oh wat fijn. Ik hoop dat Doerak haar wat plezier en warmte kan geven.
En soms geloof ik in toeval. De hond die vroeger zo veel betekend heeft voor een familielid van mij in een tijd met ernstige psychiatrische problematiek, heette ook Doerak. En was een geweldige hond.
We zijn nu een week verder met hond in huis. Voor dochter heel erg wennen, vooral het feit dat de hond een ander ritme heeft dan dat zij heeft. Dit resulteerde de eerste 3 dagen in elke dag een bezoek aan de huisarts helaas.
De hond doet het erg goed, buiten een aantal dingen die we niet van te voren wisten.
Dochter is vooral van het knuffelen met de hond, wat verrassend goed gaat.
Verder zijn we nog heel erg zoekende samen in een schema met wie wat doet en wie wanneer de hond uitlaat (en dochter kan/mag dit niet alleen dus moet er altijd iemand van ons mee)
Aangezien ik geen lange stukken kan lopen staat er sinds vandaag een scootmobiel in huis zodat ook ik een grote ronde met hond kan maken.
verder wordt er nog steeds druk gezocht naar begeleiding voor thuis, we hebben nu 1 iemand met wie er een goede klik is maar 1 is niet genoeg.
Dochter gaat nog steeds op en neer .
Klinkt alsof het begin van de weg naar boven is gevonden Cisca! Natuurlijk is het wennen, maar dat gaat vanzelf. Al snap ik dat jullie geen energie meer hebben om geduld te hebben…
Een scootmobiel is fijn, dan kun je sowieso zelfstandig langer op pad. Een schema is inderdaad handig/noodzakelijk. Hebben wij thuis ook. Misschien kun je nog een buur zoeken die af en toe kan inspringen met uitlaten?
Jonagold schreef op 29-07-2025 om 19:28:
Klinkt alsof het begin van de weg naar boven is gevonden Cisca! Natuurlijk is het wennen, maar dat gaat vanzelf. Al snap ik dat jullie geen energie meer hebben om geduld te hebben…
Een scootmobiel is fijn, dan kun je sowieso zelfstandig langer op pad. Een schema is inderdaad handig/noodzakelijk. Hebben wij thuis ook. Misschien kun je nog een buur zoeken die af en toe kan inspringen met uitlaten?
Aanhakend hierop. Ik neem ook 1x pw de hond van een paar huizen verderop mee op de grote ronde die ik toch dagelijks loop. Zij zitten beide in de lappenmand en dat duurt ook nog even. Met nog 2 buren gaat de hond zo toch 4 a 5 x pw mee het bos in en ontlast het hun wat. Voor ons buren een kleine moeite. Misschien is er ook wel iemand in jullie buurt. Dan komt niet alles op jouw en je man zijn schouders terecht.
En anders: hondjeuitlaten.nl
De afgelopen dagen zijn erg pittig, veel snijden, gisterenavond een heftige avond, waarin ze vooral erg boos was dat ze, voor haar gevoel, met niemand over de dood kan praten. Heel boos, huilen. Uiteindelijk pas rond middernacht rustig gekregen en konden we gaan slapen.
De afgelopen weken zijn er natuurlijk weer veranderingen geweest en daar reageert dochter altijd slecht op (nieuwe hond, nieuwe begeleiding, vakantie)
De hond geeft tot nu toe vooral veel,spanning, dus is de afspraak de komende weken dat dochter vooral veel knuffelt en speelt met de hond wanneer het haar lukt en dat wij de rest doen. En hopen dat dat wat rust geeft.
Ciska78 schreef op 06-08-2025 om 12:48:
De afgelopen dagen zijn erg pittig, veel snijden, gisterenavond een heftige avond, waarin ze vooral erg boos was dat ze, voor haar gevoel, met niemand over de dood kan praten. Heel boos, huilen. Uiteindelijk pas rond middernacht rustig gekregen en konden we gaan slapen.
De afgelopen weken zijn er natuurlijk weer veranderingen geweest en daar reageert dochter altijd slecht op (nieuwe hond, nieuwe begeleiding, vakantie)
De hond geeft tot nu toe vooral veel,spanning, dus is de afspraak de komende weken dat dochter vooral veel knuffelt en speelt met de hond wanneer het haar lukt en dat wij de rest doen. En hopen dat dat wat rust geeft.
Wat een enorme rollercoaster voor jullie, hopelijk doet het haar goed om vooral te genieten van de hond als het lukt.
WIj hebben 1.5 week geleden ook een hondje erbij genomen voor onze zoon en idd het is een enorme verandering die ook even moet landen....
Hier dezelfde ervaring met een hond en een dochter die veranderingen moeilijk vind. Het heeft bij ons wel een paar weken tot maanden geduurd voor ze aan de hond gewend was en zijn aanwezigheid haar hielp.
Voor jullie wel extra stressvol nu, hopelijk helpt het al een beetje als ze niet persé wat met hem moet. Heel veel sterkte voor jullie.
