Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
De psychiater en regiebehandelaar worden niet uit de WLZ betaald, krom, maar er is al heel erg out of the box gedacht mbt de financiering.
er was een psychiater gevonden via het CCE maar daar was vanuit de zorgverzekering geen budget meer, die is nu wel op individueel niveau opgehoogd, maar geen idee wat er nu nog niet klopt hierin.
Zorgkostenplafonds zijn inderdaad heel gebruikelijk in de GGZ. Je kunt daar ook bijna niet omheen omdat er vrijwel geen zorgverzekeringen meer zijn die voor GGZ een restitutiepolis aanbieden. Maar mooi dat er wel een individuele verhoging geregeld is.
(Wat een zorgkostenplafond doet is dat een zorgverzekeraar een maximaal budget afspreekt met een bepaalde hulpverlener, gaan ze daar over heen dan krijgen ze voor de behandelde patiënten van die zorgverzekeraar niet meer betaald voor dat kalenderjaar
Hoe gaat het nu met je dochter cisca? En julliehond? Is de hond helpend voor haar?
" We hopen haar weer wat aan het sporten te krijgen en daarnaast te kijken naar een wat betere verdeling en inname van haar eten, want het lijkt ook alsof haar hongergevoel constant aan staat."
Kan dat hongergevoel een bijwerking van de medicatie zijn?
Sporten is natuurlijk een goed idee, maar verkoop het alsjeblieft niet als een manier om gewicht te verliezen, want dat werkt in de praktijk bijna nooit (je moet idioot veel sporten voordat het effect heeft), dus dan wordt dat ook weer een teleurstelling.
Nog een opmerking over sport, misschien slaat het nergens op en negeer het dan vooral - ik weet niet meer alle omstandigheden rond je dochter.
Als ze nog een sport wil kiezen, dan zou ik haar proberen te sturen in de richting van een sport waarbij je steeds geconcentreerd moet blijven. Badmington, tafeltennis, judo, schermen... sporten waarbij je moet blijven opletten omdat je anders meteen op achterstand staat (ik vermoed dat iets als Zumba daar bijvoorbeeld ook aan voldoet)
Zelf heb ik jaren op schermen gezeten, en enige tijd nadat ik daarmee gestopt was, ging ik naar een sportschooltje voor wat spiertraining met apparaten. Toen merkte ik dat verschil: je kan prima gewicht wegdrukken en ondertussen aan iets anders denken. Bijvoorbeeld aan je zorgen. Bij schermen heb je daar geen tijd voor: even je gedachten laten gaan en je hebt een tegentreffer te pakken. Als je dochter bereid is om zo'n soort sport/activiteit op te pakken, zou dat een bonus kunnen zijn.
Goede tips wat betreft sport, alleen wil dochter het liefst geen sport met andere, een sportschool is al zeer ingewikkeld.
En ja voor het grootste deel is het echt de medicatie waardoor ze aankomt, en van ons is ze goed zoals ze is hoor, maar in haar hoofd is het strijd tegen aankomen en eten.
Ciska78 schreef op 04-09-2025 om 12:08:
Goede tips wat betreft sport, alleen wil dochter het liefst geen sport met andere, een sportschool is al zeer ingewikkeld.
En ja voor het grootste deel is het echt de medicatie waardoor ze aankomt, en van ons is ze goed zoals ze is hoor, maar in haar hoofd is het strijd tegen aankomen en eten.
Ja, dat zat erin natuurlijk, dat ze er niet voor voelt om naar een judoclub of een zumbaklasje te gaan...
Stimuleren tot heeeel veel wandelen met de hond dan maar.
En dat die gewichtstoename voor haar weer iets extra's is om zich zorgen over te maken, dat was natuurlijk ook te verwachten. Dat is voor iemand zonder psychische narigheid al een heel ding, laat staan voor zo'n kwetsbaar meisje als je dochter. Ook al zeg je honderdduizend keer dat ze goed is zoals ze is 😔
Ciska78 schreef op 04-09-2025 om 12:08:
Goede tips wat betreft sport, alleen wil dochter het liefst geen sport met andere, een sportschool is al zeer ingewikkeld.
Misschien schaatsen, als je een overdekte baan in je buurt hebt.
Traplopen is ook nog een tip. Intensief en goed voor balans.
Mountainbiken op een intens parcours, als haar begeleider zoiets met haar mee zou kunnen doen.
Dure tip: paardrijden. Maar aangezien de hond ook fijn is...
Temet schreef op 04-09-2025 om 10:47:
Sporten is natuurlijk een goed idee, maar verkoop het alsjeblieft niet als een manier om gewicht te verliezen, want dat werkt in de praktijk bijna nooit (je moet idioot veel sporten voordat het effect heeft), dus dan wordt dat ook weer een teleurstelling.
Het is niet zo dat als je maar aan sport doet, je automatisch gewicht verliest nee. Het is heel lastig om af te vallen ook al is het in de basis eigenlijk heel simpel. Als je meer calorieeen verbrandt dan dat je binnen krijgt met eten zul je afvallen. Je komt ook niet aan door medicijnen (uitzondering daargelaten) maar doordat je door de medicijnen meer zin hebt in lekker en ongezond voedsel.
Je hoeft echt niet idioot veel te sporten om effect te zien. Als je op dit moment een beetje gelijk blijft qua gewicht met niet sporten en je zou dan gaan sporten dan ga je zeker gewicht verliezen mits je niet ineens ook meer gaat eten.
Een sportschool is voor dochter denk ik niet het beste met alle uitslovers die daar rond kunnen lopen al zit ik zelf bij een fysio fitness vereniging waar veel oudere, krakkemikkige (hoewel ook best wat vitale) ouderen rond lopen en ik met mijn 49 winters regelmatig de jongste in de zaal ben 
Denk dat beginnen met wandelen met de hond een goede stap is en dan wellicht eens proberen een stukje hard te lopen in de avond zonder dat iemand je ziet. Zo is mijn dochter ook begonnen. Ze schaamde zich een beetje dus als de zon onder is dan durft ze wel. Dit kan natuurlijk alleen als je in een veilige buurt woont. Dat is helaas de realiteit.
Lopen, rennen of sport in t algemeen is niet alleen goed voor je lichaam maar ook voor je brein. Als t zou lukken haar in beweging te krijgen zou dat geweldig zijn.
