Is het normaal om samen met je puberzoon van 15 in 1 bed te slapen?

Wat zegt en wil kind zelf?

In bepaalde landen is het helemaal niet zo abnormaal om met het hele gezin in 1 kamer / in 1 bed te liggen.

Ik neem aan dat hij niet bij haar in bed ligt als ze een bijslaap heeft.

En blijkbaar helpt ze qua school toch niet zo gigantisch hard, anders zou het daar beter gaan.

Normaal, misschien niet. Maar misschien heeft hij angsten. Mijn ene zoon had ook zware angsten en daar sliep ik ook bij als hij niet kon slapen.  Totdat hij uiteindelijk op zijn 16de de juiste hulp kreeg er voor en zo had hij er steeds minder last van. 

Gelukkig is zoon de helft van zijn tijd bij jou .

Bij een vriendin van mij sliep zoon ook in bed, als hij bij haar was om het weekend (rest bij zijn vader). Die kwam dan moederliefde bijtanken. Heeft zeker wel tot zijn 18e geduurd, vonden ze allebei gezellig.
Maar goed, geen overeenkomst met de andere dingen die je noemt.

Heb je het er al eens met hem over gehad? Zonder meteen te oordelen?

Nee dat slapen op die leeftijd is niet meer normaal. Als dit een tienermeisje met vader in 1 bed betrof was het ook niet ok (en waren de geluiden hier wel harder). Heeft moeder wel ooit een partner gehad ? Ik lees niets over andere kinderen dus ze zijn al jarenlang alleen? Wellicht heeft moeder zich volledig op hem gestort als een soort invulling van haar leven en blijft ze hem klein houden. Als hij verder een normale ontwikkeling heeft zonder stoornissen zijn dit geen leeftijdsadequate zaken. Wellicht is ze eenzaam. Werkt ze wel en is er sprake van een sociaal leven en volwassen vrienden en familie? 

het lijkt me heel verwarrend voor een puber. Gezien de meeste pubers bol staan van de hormonen, lijkt me dit op zijn minst een gebrek aan privacy m.b.t. natte dromen en masturbatie. Dat soort dingen willen de meeste jongeren waarschijnlijk niet doen met hun moeder naast zich.

De manier waarop jij over je zoon praat, dat vind ik pas ongezond en niet normaal. Je vindt hem een slapjanus, dat klinkt in heel je verhaal door. Als hij dat de helft van de week voelt (want reken er maar op dat je dat niet voldoende voor hem kunt verbergen),  dan snap ik dat hij de rest van de week behoefte heeft aan geborgenheid en moederliefde! 
Moeder zal (bewust of onbewust) ook jouw hardheid/ongevoeligheid willen compenseren. Want jij wil ongetwijfeld dat je zoon een echte man wordt, net als jij! 

Hoe komt het dat je nu pas ten einde raad bent? Je hebt het over 12 jaar. Zijn jullie al die tijd al uit elkaar? Hoe weet jij deze informatie over moeder en je zoon? Hoe komt het dat jij geen rol lijkt te hebben genomen in het weerbaar maken van je zoon?

Zomaar wat vragen die in mij opkomen want ik vraag me bij dit verhaal wel af waar jij al die tijd was en hoe is je band met zoon en hoe vaak is hij bij jou.

linn19 schreef op 22-04-2025 om 23:35:

Hoe komt het dat je nu pas ten einde raad bent? Je hebt het over 12 jaar. Zijn jullie al die tijd al uit elkaar? Hoe weet jij deze informatie over moeder en je zoon? Hoe komt het dat jij geen rol lijkt te hebben genomen in het weerbaar maken van je zoon?

Zomaar wat vragen die in mij opkomen want ik vraag me bij dit verhaal wel af waar jij al die tijd was en hoe is je band met zoon en hoe vaak is hij bij jou.

Dit

Veel mannen willen graag de vent in hun zoon zien die ze zelf ook hadden willen zijn. Dat is hun ideaal: geen sissy maar voetbal, meiden (liefst wisselend en veel) en snelle auto's. En een zachter persoon is dan niet goed.

Ik zou niet op dit soort eigenschappen inzetten maar erop letten waar de jongen om geeft en waar hij succesvol in is. Die waardering maakt dat hij zich sterker gaat voelen.

Bij vermoedens van mishandeling zou ik ermee gaan praten. Een kind voelt meestal zelf wel wat in orde is en wat niet okee voelt. Hij moet zich dan wel helemaal veilig voelen bij jou. Misschien dat een onpartijdige ander dat beter zou kunnen.

rionyriony schreef op 23-04-2025 om 06:58:

Veel mannen willen graag de vent in hun zoon zien die ze zelf ook hadden willen zijn. Dat is hun ideaal: geen sissy maar voetbal, meiden (liefst wisselend en veel) en snelle auto's. En een zachter persoon is dan niet goed.

Ik zou niet op dit soort eigenschappen inzetten maar erop letten waar de jongen om geeft en waar hij succesvol in is. Die waardering maakt dat hij zich sterker gaat voelen.

Bij vermoedens van mishandeling zou ik ermee gaan praten. Een kind voelt meestal zelf wel wat in orde is en wat niet okee voelt. Hij moet zich dan wel helemaal veilig voelen bij jou. Misschien dat een onpartijdige ander dat beter zou kunnen.

Sorry, maar dit vind ik totaal nonsens. Veel mannen willen graag een vent in hun zoon zien die ze zelf hadden willen zijn. Dat is totaal uit de duim gezogen. 

Zoals ik al zei er zal een onderliggend probleem zijn. Kan ik mijn andere zoon als voorbeeld nemen die heeft tot zijn 10de bij mij geslapen omdat hij veel last had van de scheiding. Ik had er 1 in bed en 1 met een matras naast mij. En ik denk toch dat ze beide echt mans genoeg zijn.

Ben ik de enige die een vakantiegevoel krijgt bij dit topic?

Nee dat is niet normaal maar goed dat weet je zelf ook wel.

Ik vind het voor incidentele situaties bij veel spanning of zo wel anders dan structureel. Ik snap ook niet dat een kind van die leeftijd dat zelf nog wil, zo kinderlijk behandeld worden. Daarnaast vind ik het niet goed klinken voor zijn zelfvertrouwen, want onbewust communiceer je als ouder de hele dag naar je kind 'ik doe dit voor jou, want dit kun jij niet zelf'. 
Mijn moeder had ook een overactief zorginstinct. Die denkt vooral in hoeveel moeite iets kost, niet in wiens verantwoordelijkheid het is. Ik heb echt ruzie moeten maken om op mijn 15e zelf mijn boterhammen te mogen smeren voor school en mijn eigen kleding klaar te leggen, want ze voelde zich gepasseerd. Ik begrijp achteraf nog steeds niet dat mijn ouders dat zelf wel normaal vonden en mijn zus al veel eerder zonder strijd die ruimte gaven en mij niet.