Mijn zoon is weggelopen

Temet schreef op 08-05-2025 om 13:26:

" Ik zou ook hem per app laten weten dat wanneer hij echt niet meer thuis wil wonen dat jullie hem wel willen helpen om een kamer voor hem te huren en evt de huur helemaal of voor een deel te betalen."

Dat zou ik dus niet doen, zeker niet nu. In principe wonen kinderen van deze leeftijd gewoon thuis bij hun ouders. Daar zou ik eerst naar streven. Pas als blijkt dat het echt niet anders kan, zou ik over bijdragen in kamerhuur gaan nadenken. Maar a) daar moet hij dan wel zelf over beginnen en b) welke kamer? De woningmarkt is nogal een probleem, op dit moment, en dat geldt ook voor kamers.
Zestienjarigen die niet bij hun ouders wonen, wonen iha of bij een pleeggezin (al dan niet met een kinderbeschermingsmaatregel), of in een instelling van een hulpverleningsinstantie.

Ik heb meerdere mensen gekend die al wel met 16 of 17 jaar uit huis waren en op een kamer woonde. Ik denk dat TO snel helder moet krijgen of kind echt uit huis wil of gewoon uit boosheid even wegblijft. TO doet er denk ik goed aan in ieder geval te vermijden dat kind gaat rondzwerven of afhankelijk wordt van mogelijk de verkeerde mensen door daar tijdelijk te gaan wonen. Juist dan kan er veel rottigheid gebeuren. Dus of zoon komt zelf snel weer uit zichzelf terug of er moet snel wat anders worden geregeld om zo zijn veiligheid te waarborgen. Hem pushen weer thuis te komen wonen terwijl hij dat niet meer wil werkt denk ik averechts, maar hopelijk wil hij gewoon weer thuis wonen. Dat kan natuurlijk ook heel goed zo zijn en dat zou het fijnste zijn.

Qua kamer vinden, dat kan via kamernet of via een woningbouw (particuliere huur). Ik weet niet waar TO woont. Kijk als het in Amsterdam zou zijn dan snap ik dat het lastig kan worden, maar met een beetje geluk valt het in de woonplaats en regio van TO wel mee.

Jorni schreef op 08-05-2025 om 13:37:

[..]

Qua kamer vinden, dat kan via kamernet of via een woningbouw (particuliere huur). Ik weet niet waar TO woont. Kijk als het in Amsterdam zou zijn dan snap ik dat het lastig kan worden, maar met een beetje geluk valt het in de woonplaats en regio van TO wel mee.

Tijdelijk onderdak bij familie of kennissen (van de ouders) is waarschijnlijk veel sneller te regelen en het is een stuk goedkoper.

AnnaPollewop schreef op 08-05-2025 om 11:43:

[..]

Ja, blijkbaar zijn jullie wat te streng (naar zijn smaak in ieder geval). Ik vind het wel bij de leeftijd passen hoor, om zelfstandig te willen zijn en eigen boontjes te doppen. Op zich doet hij dat goed. Het is geen ramp om naar het MBO te gaan trouwens. En van ergens met de pet naar gooien en dan de consequenties voelen leert hij. Dat mag, hij is zestien. (Trouwens, al was hij zestig, dan mag hij nog leren van fouten.). Botsen met zijn vader past ook wel bij de leeftijd. Daar moeten ze eigenlijk samen uitkomen, maar dat zal voor allebei leren zijn.

Ik snap dat het verdrietig is en dat je hem mist. Geef hem ruimte en laat weten dat hij altijd welkom is. Zonder gezeur (in zijn ogen dan toch) over wat hij allemaal fout doet en wat een lapzwans hij is en wat hij allemaal anders zou moeten doen. Gewoon, dat hij goed is zoals hij is en dat hij er wel komt op zijn manier.

IMI-x2 schreef op 08-05-2025 om 12:01:

App hem ook even dat je blij/trots bent dat hij naar de intake en naar het zh gegaan is, zonder daar een "maar" op te laten volgen.

Het is juist nu belangrijk om te benoemen wat hij goed doet.

Deze twee reacties, ben ik het helemaal mee eens.

Hoewel ik snap dat je je zorgen maakt, zou ik niet onnodig problematiseren. Er was een duidelijke aanleiding, een conflict geboren uit botsende wens van zoon zich los te maken (passend bij de leeftijd) en ouders die nog wat meer willen controleren. Hij moet vooral voelen dat jullie vertrouwen in hem hebben, en dat hij zelf keuzes (en fouten) mag maken. Op deze leeftijd wordt een meer coachende rol passender.

Mijn zoon is op die leeftijd ook wel eens boos vertrokken en een nacht of een paar nachten bij een vriend verbleven. Ik liet hem via app dan weten dat ik hem de ruimte gaf, het wel belangrijk vond ik te weten of het goed met hem ging. 

Ik zou samen met vader bespreken hoe jullie met zoon in gesprek gaan als hij weer thuis komt, en vooral insteken op relatiegebaren, verhelderen dat vader het anders bedoelde. Het is een goede aanleiding om met elkaar te bekijken hoe de relaties veranderen met leeftijd en jullie aanpak naar meer coachende rol ook.

Ik zou ook onder welke condities hij wel thuis wil komen en blijven. Ook uitleggen dat je als ouders aan moet wennen dat hij zijn eigen leven vorm wil geven, en ook dat als je samen woont er afspraken gemaakt moeten worden om het haalbaar te maken voor iedereen. Jullie als ouders moeten zoon ruimte geven om te ontwikkelen, zoon moet ook rekening houden met jullie gemoedsrust. En niet te vergeten alvast inschrijven voor een woning zodat zoon ziet dat er gewerkt wordt aan zijn zelfstandig wonen.

toen ik 16 was ben ik ook weleens weggelopen en wilde ik met de trein naar een jongen 🫠 eindstand had mijn moeder zoiets van ok je wilt ruimte maar ik breng je wel daar heen zodat ik kan zien dat je veilig bent. En zo gezegd zo gedaan  ze heeft me daar heen gebracht de moeder van de jongen was heel lief en ze ging vol vertrouwen weg na een week kwam ik weer terug. Maar zo dankbaar dat mijn ouders mij die ruimte gaf en die jongen is nog steeds een goede vriend van mij

Hopelijk komt je zoon gauw weer thuis 

Temet schreef op 08-05-2025 om 13:26:

" Ik zou ook hem per app laten weten dat wanneer hij echt niet meer thuis wil wonen dat jullie hem wel willen helpen om een kamer voor hem te huren en evt de huur helemaal of voor een deel te betalen."

Dat zou ik dus niet doen, zeker niet nu. In principe wonen kinderen van deze leeftijd gewoon thuis bij hun ouders. Daar zou ik eerst naar streven. Pas als blijkt dat het echt niet anders kan, zou ik over bijdragen in kamerhuur gaan nadenken. Maar a) daar moet hij dan wel zelf over beginnen en b) welke kamer? De woningmarkt is nogal een probleem, op dit moment, en dat geldt ook voor kamers.
Zestienjarigen die niet bij hun ouders wonen, wonen iha of bij een pleeggezin (al dan niet met een kinderbeschermingsmaatregel), of in een instelling van een hulpverleningsinstantie.

Daar zijn ook lange wachtlijsten en hij is al aan de oude kant. 

Wat fijn dat zoon weer terug is gekomen. Het zal vast wel los gaan lopen nu. Hij wil dan denk ik niet nu ergens anders wonen, maar wilde vast even wat ruimte voor zichzelf. Dat kan bij de leeftijd horen. Succes!

Auwereel schreef op 08-05-2025 om 14:37:

Ik zou ook onder welke condities hij wel thuis wil komen en blijven. Ook uitleggen dat je als ouders aan moet wennen dat hij zijn eigen leven vorm wil geven, en ook dat als je samen woont er afspraken gemaakt moeten worden om het haalbaar te maken voor iedereen. Jullie als ouders moeten zoon ruimte geven om te ontwikkelen, zoon moet ook rekening houden met jullie gemoedsrust. En niet te vergeten alvast inschrijven voor een woning zodat zoon ziet dat er gewerkt wordt aan zijn zelfstandig wonen.

Kan je je dan al inschrijven voor een woning op je 16e? Hier kon dat toen zoon 18 jaar was. En deze jongen was boos en voelde zich niet begrepen, dacht dat zijn vader vond dat hij "weg" moest. Zou dat gevoel verbeteren door aan te geven dat zijn ouders actief bezig gaan zijn met "zelfstandig" wonen? Mijn zoon zat toen op school wat net zoals bij Petra niet soepel verliep en had alleen zijn zakgeld. Zelfstandig wonen was hij totaal nog niet aan toe. 

PetraM schreef op 08-05-2025 om 15:16:

Om iemand van 16 op zichzelf tel aten wonen vind ik nogal wat.
Ik ben het mee ens dat ij zo wel aangeeft dat hij iets meer vrijheid wilt.
dus denk aan dat we positiever moeten zijn ivm zijn mbo opleiding, maar ook dat we ons telefoonbeleid aanpassen en dat hij toch meer zelf moet kunnen. En nderdaad. We moten hem ook zegen dat we het goed vinen dat hij toch naar zijn afspraken is gegaan.

Praktisch gezien zijn er meer mensen die met 16 op kamers gaan. Jij vind het nogal wat, maar denk je dat hij dat aankan is meer een vraag om te stellen denk ik. 

Een vervolgopleiding lijkt me juist een moment om je zoon meer eigen verantwoordelijkheid te geven en laten nemen zoals met die telefoon.

PetraM schreef op 08-05-2025 om 15:37:

klopt, in denk inderdaad dat we hem moeten laten zien dat we hem meer verantwoordelijkheid geven. als hij besluit de hele nacht op zijn telefoon te zitten moet hij dat doen, en zal hij daar de volgende dag hinder van ondervinden... dus ik denk laat het maar gebeuren. Maar het is natuurlijk niet zodat hij een vrij brief moet krijgen voor alles. er zijn en blijven altijd regels maar we zien in dat hij groot wordt en we hem wellicht nog te veel als een klein kind hebben behandeld. pfff, niemand heeft mij ooit vergeld dat opvoeden zo lastig kan zijn

Ik heb veel gehad aan vrienden en familie met kinderen van dezelfde leeftijd, of net iets ouder. Gewoon eens vragen hoe zij tegen bepaalde kwesties aankijken. Dat zet veel dingen in perspectief.

Benadruk dat de regels er niet zijn om hem klein te houden, dus doe het in overleg, niet "omdat ik het zeg" . En je hoeft niet alles goed te vinden, als hij bijvoorbeeld, graag om drie uur 's nachts luidruchtig thuis wil komen, kan je zeggen dat dat niet gaat omdat je daar last van hebt. Volwassen worden hoort ook bij dat je rekening houdt met elkaar. 

wil40 schreef op 08-05-2025 om 15:16:

[..]

Kan je je dan al inschrijven voor een woning op je 16e? Hier kon dat toen zoon 18 jaar was. En deze jongen was boos en voelde zich niet begrepen, dacht dat zijn vader vond dat hij "weg" moest. Zou dat gevoel verbeteren door aan te geven dat zijn ouders actief bezig gaan zijn met "zelfstandig" wonen? Mijn zoon zat toen op school wat net zoals bij Petra niet soepel verliep en had alleen zijn zakgeld. Zelfstandig wonen was hij totaal nog niet aan toe.

Je kan samen kijken vanaf wanneer je waar kan inschrijven en wat voor alternatieven er zijn.