Tiener op z’n kamer

Gecondoleerd kaassoufflee, voor jou, je ex en voor je zoons.
Ik hoop dat ze de ruimte vinden en krijgen om op hun manier afscheid te nemen van hun opa en met hun emoties om kunnen gaan. 

Sterkte en gecondoleerd, Kaassouflee. Hopelijk valt de impact voor je zoons wat mee.

Mvjt, fijn dat de presentatie goed ging!  Hopen dat het vergeten onderdeel niet te zwaar gerekend wordt.

Dankjewel voor jullie medeleven. Jongste zoon heeft goed geslapen en de oudste ligt nog. Zelf sliep ik minder goed. Allemaal praktische zaken die door mijn hoofd gingen. Ik ben van harte welkom op de begrafenis, dus ik kan dan ook de kinderen onder mijn hoede nemen. Ik kan dan eventueel ook eerder weg als het bijvoorbeeld de oudste te veel wordt met emoties of prikkels. Ik ga mijn ouders ook vragen, zij hadden ook altijd een goede band met mijn schoonouders. 

Zoooo wat irritant, zo’n reclame die je niet meer wegkrijgt terwijl je aan het typen bent….anyway, ik denk dat ik mijn ouders toch maar moet gaan vertellen over de diagnose van de oudste, zodat de hulpvraag voor bij de begrafenis niet zo gek is. Maar ik zal dan mijn zoon wel moeten vragen of hij dat goed vindt. Het is nu heel druk in mijn eigen hoofd. Ik krijg deze week ook de uitslag van mijn eigen psychologisch onderzoek, waarvoor ik ook best wel in een soort van spanning zit. 

kan me voorstellen dat er 's nachts ook nog van alles door je hoofd spookt. Fijn dat jij er zelf ook heen kan en zo bij je kinderen kan zijn.
Spanmend dat je straks je eigen diagnose ook krijgt. Ook al weet je misschien wel zeker dat je autisme hebt, dan is het toch nog weer wat anders om het bevestigd te krijgen. Wel fijn dat je dan duidelijkheid hebt lijkt me.

Gecondoleerd Kaas. 
En sterkte verder ook, met de diagnoses (je zoon, jezelf), wat te vertellen etc....er komt veel op je af deze week. 

Ik heb nu 3 nachten niet al te goed geslapen. Maar dat is niet zo verwonderlijk met alles wat er nu speelt.

Ik wil hier toch gelijk de bevindingen van het psychologisch onderzoek delen. Ze kunnen de diagnose ASS niet bij mij stellen. Oftewel: ik heb/ben het niet. 

Ik voel me wel opgelucht. Het geeft vooral een bevestiging dat ik mezelf toch altijd wel goed heb ingeschat met waar mijn diverse eigenaardigheden vandaan komen. Ook de diverse therapeuten/dokters die ik heb versleten hebben dus niet iets belangrijks over het hoofd gezien. 

De kinderen gaan wel relaxt om met de combinatie overlijden opa en toetsweek, ik merk weinig spanning. Ze waren wel bedrukt toen ze de rouwkaart kregen. Ze gaan op de begrafenis ook mee de kist uitgeleide doen (op wieltjes) samen met de andere mannen uit de naaste familie. Dat vind ik al zo knap! En mijn ouders zijn back-up voor als zoon eerder weg wil.

Ze reageerden erg goed op het verhaal van de diagnose van zoon. Ze hadden het zelf de laatste tijd regelmatig gedacht, ze herkenden in bepaald gedrag van hem toch duidelijk autisme maar hebben niets gezegd omdat zo’n suggestie ook verkeerd zou kunnen vallen. Ze hebben hem het laatste jaar wat intensiever meegemaakt waardoor ze ook meer van hem zagen.

Ik denk dat ik vannacht wel beter slaap.

Kaassoufflee schreef op 12-11-2024 om 21:18:

Ik heb nu 3 nachten niet al te goed geslapen. Maar dat is niet zo verwonderlijk met alles wat er nu speelt.

Ik wil hier toch gelijk de bevindingen van het psychologisch onderzoek delen. Ze kunnen de diagnose ASS niet bij mij stellen. Oftewel: ik heb/ben het niet.

Ik voel me wel opgelucht. Het geeft vooral een bevestiging dat ik mezelf toch altijd wel goed heb ingeschat met waar mijn diverse eigenaardigheden vandaan komen. Ook de diverse therapeuten/dokters die ik heb versleten hebben dus niet iets belangrijks over het hoofd gezien.

De kinderen gaan wel relaxt om met de combinatie overlijden opa en toetsweek, ik merk weinig spanning. Ze waren wel bedrukt toen ze de rouwkaart kregen. Ze gaan op de begrafenis ook mee de kist uitgeleide doen (op wieltjes) samen met de andere mannen uit de naaste familie. Dat vind ik al zo knap! En mijn ouders zijn back-up voor als zoon eerder weg wil.

Ze reageerden erg goed op het verhaal van de diagnose van zoon. Ze hadden het zelf de laatste tijd regelmatig gedacht, ze herkenden in bepaald gedrag van hem toch duidelijk autisme maar hebben niets gezegd omdat zo’n suggestie ook verkeerd zou kunnen vallen. Ze hebben hem het laatste jaar wat intensiever meegemaakt waardoor ze ook meer van hem zagen.

Ik denk dat ik vannacht wel beter slaap.

En hoe heb je geslapen?

Fijn dat de uitslag van jouw onderzoek binnen is. Duidelijkheid geeft rust. En inderdaad een bevestiging dat jij jezelf goed kent en dus tot nu toe de goede hulp hebt gehad.

Wat goed en knap dat je zoons 'meehelpen' tijdens de dienst. Dat is vast moeilijk maar ivm rouwproces denk ik heel goed om dat zo te doen. Ik kan me voorstellen dat je trots bent. 

En, fijn dat je ouders goed reageerden op diagnose van zoon. En ook heel goed dat ze hun vermoedens nog niet hebben uitgesproken naar jou en het nog even bij zich hebben gehouden. Er is niks mis met een diagnose, maar als anderen de suggestie doen dat je kind autisme heeft, kan dat rauw op je dak vallen als je er zelf nog niet klaar voor bent. 

Wat fijn dat je nu zelf duidelijkheid heb kaassoufflee. En ook fijn dat je ouders zo begripvol en bereid tot leren zijn betreffende je zoon. 
Veel sterkte bij de uitvaart. 

Maandag zei dochter tegen mij; mama, ik wil niet naar therapie. Ik wil gewoon een lange wandeling met jou maken en dan niet praten, maar gewoon wandelen en samen zijn, dat je er dan gewoon bent. 
Uiteindelijk is ze toch naar therapie geweest, maar hebben we daarna wel nog een stuk gewandeld. Zonder te praten. Ze had mijn hand vast en er liepen een paar tranen over haar wangen. Ik mocht ze wegvegen en haar knuffelen en uiteindelijk gaf ze aan dat ze het heel fijn vond dat ik er gewoon was zonder dat ze hoefde te praten. 
Wat er precies in haar hoofdje speelde weet ik nog steeds niet. Ze had mij even nodig en ik kon er voor haar zijn. Dat was wel een situatie waar ik veel van heb geleerd. Ik heb me aangepast aan haar wens en behoefte zonder het echt te begrijpen. Het is een andere manier van communicatie, maar minstens net zo waardevol.

Wat mooi mamaE. Soms hoeft er ook niet zoveel. Wij lopen ook graag een rondje met de hond samen, of als het hoofd even leeg moet.

Dochter is eigenlijk niet meer naar school geweest de laatste weken. Wel naar de huisarts geweest en aangemeld voor autisme onderzoek. Nu nog toestemming van vader...
Morgen is er een groot overleg met school, lpa, samenwerkingsverband, therapeut, de GI en helaas ook ex. Hij heeft dochter bijna 2 jaar niet gezien en is voor een groot deel reden van alle vermoeidheid en stress. Er is zeer slechte contact.
Spannend dus. Gelukkig hebben we het gesprek al om 9 uur. Hoop zo dat ze goed mee willen denken en met fijne oplossingen komen.
Het zit in het hoofd van dochter dat ze naar school wil en dat ze wil proberen (autisme dingetje??), maar het lukt niet meer.  Hoop dat we het proberen van naar school gaan los kunnen gaan laten en een ander spoor gaan volgen, want dit is niet te doen.

Ik heb de afgelopen 2 nachten beter geslapen. De proefwerkweek is nu voorbij, de eerste cijfers zijn er zelfs al en die zijn heel netjes voor beiden. Ik ben nu best moe, probeer mijn rust en ontspanning nog te nemen om morgen goed te kunnen behappen. Ik hou rekening met het onverwachte van ASS. Het is een helemaal nieuwe situatie die ze nog niet eerder zo van dichtbij hebben meegemaakt. Dus een zekere nervositeit merk ik wel onderhuids bij mezelf, zo’n soort waakzaam vlammetje. Ik zal straks nog even ondertitelen wat morgen de bedoeling is, en dan hoop ik dat we allemaal mooi op tijd, fatsoenlijk en zo ontspannen mogelijk die kant op gaan.

Sterkte morgen, @kaassouflé.

@Evaluna, hopelijk is het gesprek een beetje gelopen zoals je hoopte. Ik denk dat de insteek van school wel is om te kijken naar hoe ze wel naar school zou kunnen. Ik weet niet waar Ipa voor staat?
Dat naar school willen maar niet kunnen is erg herkenbaar. Inmiddels is dochter hier zover dat ze al een paar keer een les heeft kunnen volgen maar het gaat allemaal heel langzaam en de stress voor school aan is hetzelfde gebleven. Dat is heel pittig voor haar en voor ons maar ik hoef het gelukkig niet alleen te doen. Ik weet niet of ik het anders vol zou houden.
Hebben jullie het ook over (tijdelijke) vrijstelling van leerplicht gehad? Dan heb je daar tenminste geen stress van.

Het gesprek is goed verlopen vandaag. Fijne mensen die allemaal de situatie snappen. Lp is de leerplichtambtenaar, maar dat was een jonge knul die het goed begreep.
Hulpverlening zat erbij en die kon goed vertellen waar dochter mee worstelt en over onze thuissituatie. Zorgen over omgang van vader met kinderen, rechter waar ze langs moest, tegenvallende uitspraak van de rechter, contact herstel wat ze lastig vind en tussendoor vader die erbij zat, maar zich niet bepaald van zijn goede kant liet zien.
Spannend voor mij, maar ik voelde me goed gesteund en men had direct door hoe de vork in de steel zat.
In kleine stapjes gaat gekeken worden of ze de drempel over komt voor een kop chocolademelk ( desnoods met hond). 
Daarnaast een traject gericht op school of zorg & school. We gaan dat uitzoeken.
En diagnostisch onderzoek.
Het rooster daar stappen we van af en ook elke dag proberen gaan we niet meer doen. Eerst kleine stapjes en gerichte afspraak maken op school.

Echt gericht op hulp en rust. Ben er zo blij mee.
En alle hulp van de praktijk waar ze therapie heeft. Ze willen haar halen / brengen / wachten. En er is nog een thuiszitter in de praktijk, misschien kan er iets samen gedaan worden.

Ex werkt niet lekker mee, bijzonder verhaal. Vandaag de advocaat gebeld voor vervangend toestemming voor het autisme onderzoek en aangezien dit de zoveelste wijziging is, gelijk door voor eenzijdig gezag. Ik ben er nog niet, maar oh, wat zou dat een rust brengen.