Zoekmaker
Vanmorgen was mijn dochter haar telefoonhoes (dierbaar souvenier uit Londen) kwijt. De hoes lag niet op zijn vaste plaats en ook niet op plaatsen waar-ie wel eens per ongeluk terechtkomt. Ze liep te zoeken tot ze echt naar school moest. Mijn man en ik kunnen ook slecht tegen dingen die kwijt zijn, dus wij zochten nog even door. Ik keek ook nog even in de kamer van mijn zoon. Die nam toen hij jonger was wel eens dingen weg om wraak te nemen om zijn oudere zus die in zo veel hem vaak de baas was. Maar nou is hij al 15, hij zou toch niet... Ik voelde me schuldig dat ik in zijn kamer keek.
Toen ik aan het eind van de middag thuis kwam, liep mijn dochter weer stralend rond met haar hoesje. Mijn zoon had de hoes weergevonden, in zijn gymtas?! Die tas waar naast maat 45 schoen nauwelijks een gymshirt en broek past? In die tas past niets "per ongeluk".
Wat moet ik hier nu mee aan. Als ik hem vraag hoe dat kan, dat hoesje in zijn gymtas, heeft hij het hoesje er niet in gedaan en roept hij: "Dan geloof je me maar niet, jij gelooft me toch nooit!"
Hoe kan ik hier met hem over in gesprek gaan? Ik heb een hekel aan dingen die zoek raken en nog een veel grotere hekel aan het wantrouwen van mijn zoon. En misschien broeit er nog iets tussen broer en zus dat er zo uitkomt, moet ik dat uitzoeken of henzelf laten uitzoeken?
moeder mop
Dit lijkt mij uitermate geschikt voor een koekje van eigen deeg!?
Leert hij niets van denk ik...
Hij is een sloddervos en al vaker dingen kwijt, dus dan wordt hij kwaad omdat hij zijn spullen niet kan vinden.
Geven we aan dat wij zijn eigendommen hebben verstopt, of begint hij dat te vermoeden, denkt hij dat het logische manier is om je ongenoegen te uiten en verstopt hij vervolgens nog meer spullen van ons.
zeg het dan gewoon
'Ik heb je mobiel verstopt, al s ik dit of dat heb teruggevonden, vertel ik je waar die ligt'.
niet zo handig
Hier zou dat niet zo'n handige actie zijn. Met zelf dingen afpakken en verstoppen geef je een verkeerd voorbeeld. Dat kan je kind ook. Ik zou hier helpen zoeken. Shit happens, dan maak je ruimte in je zelf, geduld en kalmte, en je gaat het oplossen en anders laat je het los.
Verleidelijk
Maar ik ben toch bang dat hij ook daar niets van leert, tante Sidonia.
Persoonlijk zou ik het op het vertrouwen argument gooien. Blijkbaar raken spullen kwijt als ze rondslingeren, dus alles wat rondslingert zou ik op een door mij te beheren plek leggen. Dochter zou ik een nieuwe fotocamera geven als het ding binnen een paar dagen niet tevoorschijn komt en aan zoon zou ik vertellen dat mocht hij er iets mee van doen hebben dat het dan te hopen is dat het ding of te voorschijn komt voordat je een nieuwe hebt gekocht, of nooit meer. Want als dit ooit nog te herleiden is naar hem mag hij financieel bloeden. Zoiets?
