bijdrage 21+
Zijn er hier ouders die een bijdrage aan levensonderhoud geven aan hun kinderen van 21+? En dan bedoel ik niet kinderen die nog studeren!
Zo, ja, ook als ze uit huis zijn? Bijv. omdat ze zelf niet kunnen rondkomen van wat ze verdienen of geen baan kunnen vinden of een uitkering die niet voldoende is?
En als ik vragen mag, als het een vaste bijdrage is: hoe veel geven jullie dan? En wat vind je ervan, hoe lang ga je daarmee door?
Tsjor, doe normaal
'Voor een huis van 300.000 moet je een inkomen verdienen van zo'n 65000 per jaar en eigen kapitaal hebben van 13.000. Knap als je dat op je 23ste, 25ste of zelfs 27ste redt.'
Alsof onze generatie op hun 27e een huis kocht van 660.000 gulden. Stel je toch niet zo aan. Met jouw paniekzaaiende houding hebben de kinderen van nu geen vijanden meer nodig.
Er zijn op funda honderden huizen onder de 200.000 euro te vinden. Zelfs vrijstand in de Randstad, als je dat perse zou willen ☺
https://www.funda.nl/koop/den-haag/huis-40141613-beijersstraat-115/
tsjor
"je een inkomen verdienen van zo'n 65000 per jaar en eigen kapitaal hebben van 13.000."
Lichtpuntje: Met een inkomen van 65k moet een spaarpotje van 13k geen probleem zijn!
Inderdaad
Je hoeft op je 25ste nog geen huis te kunnen kopen van 3 ton. Dat redden inderdaad de meeste mensen niet en dat is ook helemaal niet erg.
Je zal keuzes moeten maken. Wil je in Amsterdam of een van de andere grote steden wonen dan zal kopen voorlopig geen optie zijn. Dan zal je of elke maand een hoge huur moeten betalen of bijvoorbeeld je huis delen met andere mensen. Daar is ook helemaal niks mis mee. Of je kan solliciteren naar banen elders in het land waar de huizen goedkoper zijn.
Ik werk op een universiteit en heb veel contact met studenten. Verreweg de meesten doen het echt prima. Die vinden een baan op het niveau van hun studie (soms met een omweg) en hebben het materiaal allemaal heel redelijk voor elkaar. Het is allemaal niet zo dramatisch als hier geschetst wordt (en natuurlijk zijn er helaas altijd studenten die het om wat voor reden dan ook niet lukt om werk te vinden en hun leven op te bouwen).
Ja Ad, klein beginnen, maar
toen ik begin jaren 90, eind 20, een huisje kocht na een verbroken relatie, kon dat. Dat kon met mijn doorsnee ft baan. Huisje was klein en oud, maar het kón. Want...... 58.000 (gulden!), in een voorstad van Den Haag. Dat huisje kost nu 230.000 EURO!, nog steeds net zo klein. In de staat van nu (nog steeds eenvoudig) zou het toen max 75.000 GULDEN hebben gekost. En al is de rente nu een stuk lager dan toen, no way dat ik dat nu met dezelfde baan (en uiteraard met gegroeide salaris) zou kunnen kopen. Want: toen koste dat huis (als het huidige staat zou hebben) in Euro's pakweg 40.000, nu dus 230.000. Dat is ruim 5,5 x zoveel. En dat is mijn salaris nu versus toen echt niet.
M.a.w.: ook eenvoudige kleine huisjes/flatjes hebben nu een prijs waarvoor je heel wat moet verdienen.
bieb
"Dat is ruim 5,5 x zoveel. En dat is mijn salaris nu versus toen echt niet."
Wat was de rentestand toen? (volgens mij iets van 8% tegen nu 1.7%?)
En wat is je vermogen nu? (destijds hadden niet zoveel mensen een koophuis, dat is in de loop der tijd flink veranderd waardoor veel mensen vermogen hebben opgebouwd wat ze voor die tijd op een kleine toplaag na niet hadden).
"M.a.w.: ook eenvoudige kleine huisjes/flatjes hebben nu een prijs waarvoor je heel wat moet verdienen."
De hoogte van die prijzen wordt veroorzaakt doordat mensen veel geld kunnen uitgeven aan hun koophuis, doordat de rente extreem laag is en mensen en families vermogens beginnen op te bouwen en dan is er ook nog wat renteaftrek, oh ja, en het feit dat gezinnen nu meestal 2 inkomens hebben drijft de prijzen ook op.
De huizen zijn duur omdat *we* dat kunnen betalen, en nee, inderdaad, als *we* 25 zijn dan valt dat niet mee want *we* verdienen nog niet zoveel, hebben wellicht geen economische partner en waarschijnlijk geen vermogen, maar dat verandert in de loop der tijd. Als je tot de sub-modale klasse behoort zul je genoegen moeten nemen met een kleiner huisje. Als je een uitkering hebt idem.
Denk je nou werkelijk dat mensen nu slechter af zijn dan in de 80er jaren?
Bieb
Ik kocht mijn eerste woning voor 83.000 gulden. Een gammele parterre van (toen al) bijna 100 jaar oud met houten vloeren en gaskachels. Enkel glas, ijsbloemen op de ramen, tocht in de uitbouw en twee families boven me. Ik weet vrij zeker dat mijn dochter zou gruwelijk bij het idee daar te moeten wonen ☺
Gruwelijk
= gruwelen
Ik zal het doorgeven Tsjor
Overigens: iemand die 27 is kan al 5 jaar werkervaring achter de rug hebben.
En 32.500 euro als bruto jaarinkomen is toch echt niet bijzonder veel. Dat is juist mijn punt. Als academicus is dat in mijn branche ongeveer je startsalaris.
Tsjor serieus?
"Of die het onderwijs in gaan. Maar vertel, wel studeren en geen studieschuld opbouwen, hoe doe je dat? Rijke ouders? "
2000 euro per jaar collegegeld, boeken, laptop en verder thuis wonen. Moet je, om dat je kind te geven die er bij werkt voor zijn kleding, zakgeld, uitjes, vakanties en sport, echt rijk zijn? Natuurlijk niet.
Knurf
Juist onze generatie is bezig met het verminderen van die vervuiling je moet echt een generatie ervoor nog kijken en die daarvoor naar de oorzaken van vervuiling.
Rijke ouders
'Maar vertel, wel studeren en geen studieschuld opbouwen, hoe doe je dat? Rijke ouders? "
Nee hoor, soms is het gewoon een alleenstaande moeder met een parttime baan die vastbesloten is om de studiekosten te betalen. Dat valt niet mee, maar er staat nu genoeg geld op de spaarrekening om alles te betalen. Kind moet wel thuis blijven wonen, maar dat was ze toch al van plan.
Of voor werk
Ad Hombre, dat kan ook nog.
En je eerste woning kon je kopen zonder dat studieschuld meetelde. Ik ben ook zo begonnen, zelfs met een tophypotheek zonder erfenis.
Erfenisjes zitten er helaas bij ons (nog) niet in. De oma's die een paar jaar geleden overleden hadden huurwoningen.
Ik praat het ze niet aan, hij weet het zelf goed genoeg. Hij is niet achterlijk.
Ik denk alleen mee over oplossingen waar ik iets aan kan bijdragen. Het eenvoudigste zou zijn als ik de studieschuld over kon nemen, gewoon overzetten op mijn naam met dezelfde voorwaarden. Maar nu moet ik daarvoor extra hypotheek nemen of lenen, waardoor het mij weer meer geld kost. En onrechtvaardig kan uitpakken tegenover de andere kinderen. Of huis kopen voor hem, zou zijn maandelijkse lasten met de helft terugbrengen. Of maandelijks bijdragen. Of sparen voor grotere aflossing van de studieschuld, waardoor die ook echt gaat dalen en niet voor de volle tijd 100% mee blijft tellen. Ik neig nu naar het laatste. Maar ik moet ook de aflossingsvrije hypotheek nog aflossen.
Tsjor
Niet 32.500
Reken ongeveer 4 maal je bruto jaarsalaris voor een hyputheek en 6% eigen vermogen wat je nodig hebt. Dus met 32.500 kun je kopen voor 130.000. Voor een woning van 300.000 heb je 62,500 nodig, Ginny.
Tsjor
Mensen
'Denk je nou werkelijk dat mensen nu slechter af zijn dan in de 80er jaren?'
Er zijn verslechteringen die, als je er niet mee te maken hebt ongezien blijven.
Een voorbeeld. Toen mijn vader overleed kreeg mijn moeder een weduwe-uitkering. Zij is gaan werken en studeren. Haar weduwe-uitkering bleef gelijk. Van de uitkering kon ze hulp in huis betalen, waardoor wij (5 kinderen) opgevangen werden, het huis schoongemaakt en het eten kookklaar was. Daardoor was het vol te houden. We leefden verder van haar inkomen, laag middenklasse. Prima.
Daar is verandering ingekomen door de emancipatie: vaders kregen ook een weduwnaarsuiterking (zij kregen eerst gezinszorg), maar toen moest het salaris wel eraf. Ik ken genoeg mensen die daardoor in de problemen kwamen: als zij wilden gaan werken hadden ze kinderopvang nodig, ging de weduwe-uitkering omlaag, waardoor het lang duurde voordat ze een klein beetje boven het minimum uit kwamen. Biju vaders stond ondertussen de jeugdzorg met de handen op de rug te kijken of het wel goed ging, met als enige optie: ingrijpen en uithuisplaatsing als het niet goed ging (gezinszorg was afgeschaft voor weduwnaars).
Ja, dat is een verslechtering geweest.Dit is maar een voorbeeld van de verslechtering van de afgelopen jaren.
Het is niet voor niets dat er zoveel te doen is over mensen met problematische schulden.
Ik denk niet dat 'mensen' het slechter hebben dan in de jaren 80. Ik denk wel dat jongeren het slechter hebben dan in de jaren 80. En ik denk dat ervan uitgaan dat die het 'later' ook wel zo goed zullen hebben als wij, dat dat een ontkenning is van de realiteit zoals die nu politiek gezien neergezet wordt.
Tsjor
Kind
Knurf: 'Kind moet wel thuis blijven wonen, maar dat was ze toch al van plan.' Kind, of kinderen?
Ik herhaal nog even voor de laatste keer, kind heeft niet veel geleend, maar als je de tien jaar overschrijdt moet je alles terugbetalen. en dan staat er ineens een grote schuld. Mijn MBO-ers redden zich prima.
Tsjor
Knurf
De 300.000 komt van Ginny: 'Ik zie hier pas afgestudeerde hbo-ers en academici, in de goeie studierichtingen dat klopt, huizen van ruim 3 ton kopen. Ook degenen die een studieschuld hebben.'
Tsjor
tsjor
Ja, uitkeringen zijn zeker verslechterd, dat is waar. Mijn moeder keerde terug in het onderwijs nadat mijn vader overleed, maar kwam na een paar jaar in de WAO. Het salaris was toen blijkbaar op leeftijd gebaseerd waardoor ze met slechts een paar jaar werken tot haar pensioen een behoorlijk inkomen had. Dat lukt je nu niet meer.
Mijn stiefvader ging op zijn 55e of zo met de VUT. Ook dat lukt je nu niet meer. Dat is allemaal vrij rigoreus afgebouwd. Dus daar moeten onze kinderen rekening mee houden. Vermogen opbouwen want dat zul je later nodig hebben.
Het vangnet is een stuk minder luxe. Niet vreemd want het werd al snel onbetaalbaar.
Ook dat
Ik kan me een artikel herinneren over de WW en de WAO, ergens begin deze eeuw, dat het geld in de ww en wao-potten tegen de plinten op klotste. Er is toen besloten om premies te verlagen. Toen de crisis in 2007 uitbrak heette het inderdaad dat het niet meer betaalbaar was.
Maar dit is inderdaad de conclusie voor de jongere generatie: 'Vermogen opbouwen want dat zul je later nodig hebben.' Daar had ik het toch over?
Aan ons de plicht om op tijd dood te gaan.
Tsjor
Tweeverdieners
Tsjor
Tsjor
'Aan ons de plicht om op tijd dood te gaan.'
Of met de warme hand geven. Dan mag je vast nog wel even blijven leven van je kinderen.
Zo arm zijn we
Steeds meer particulieren kopen huis voor de verhuur:
"En wat is je vermogen nu?". Dat is helemaal niet relevant. Wat ik bedoel is, dat als ik NU eind 20 zou zijn geweest en zelfde soort doorsnee baan met huidig marktconform salaris, niet een woning kan kopen van 230.000. Maar toen, indezelfde situatie en zelfde huisje wél kon kopen, omdat het huisje ruim 5,5x goedkoper was. En dat staat echt niet in verhouding met de rente toen en nu.
Verder begrijp ik niet zo goed waarom je denkt dat tegenwoordig iedereen enig vermogen heeft kunnen opbouwen? Geen idee, waarom dat nu anders zou zijn dan 30 jaar geleden.
Afgezien daarvan hebben twintigers dat natuurlijk helemaal (nog) niet, en over die doelgroep gaat het (huis kopen).
bieb
"Verder begrijp ik niet zo goed waarom je denkt dat tegenwoordig iedereen enig vermogen heeft kunnen opbouwen?"
Voor een gewoon mens is de enige manier om vermogen op te bouwen een huis kopen. In mijn familie huurden mensen voor mijn generatie. Kopen deed alleen die ene oom met een eigen bedrijf. Mijn ouders bouwden dus nauwelijks vermogen op. De ouders van mijn vriendin kochten begin 60er jaren al een huis, dat scheelde al een slok op een borrel. Toen waren de huizen pas goedkoop! (want bijna niemand kocht huizen)
Voor mijn generatie is het kopen van huizen inmiddels heel normaal, zeker als je in het bovenmodaal segment zit. Als je in de 90er jaren een huis gekocht hebt is het heel moeilijk om niet inmiddels een aardig vermogen te hebben. (tenzij je natuurlijk zonodig moest scheiden en dat soort ellende)
Ter ondersteuning:
https://www.eigenhuis.nl/actueel/2016/06/30/10/00/%27oudere-woningbezitter-meest-vermogend%27#/
"Nederlandse woningbezitters waren nog nooit zo vermogend als nu. Dat geldt vooral huiseigenaren van 65 jaar en ouder, zo blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
Huiseigenaren beschikten in 2014 over een gemiddeld vermogen van € 242.000. Dit bedrag bestaat uit alle bezittingen van een huishouden, zoals spaargeld en aandelen, het pensioen niet meegerekend. De woningwaarde vormt de hoofdmoot van het vermogen. Dat gedeelte zit vast in de woning en is niet vrij beschikbaar.
Verschil
Vooral woningbezitters van 65 jaar en ouder springen er positief uit, aangezien zij hun hypotheek vaak grotendeels of geheel hebben afgelost. Dat verklaart ook het grote verschil met huurders: hun vermogen komt uit op gemiddeld € 25.000.
Alle ruim 4 miljoen woningbezitters hebben samen een vermogen van ruim € 1.000 miljard. Zo'n 60 % van de Nederlandse huishoudens heeft een koopwoning."
Dus 'iedereen' is wellicht wat veel gezegd, maar 60% van de huishoudens die zo slim waren een huis te kopen. Die wel...
Alleen
met dat vermogen kun je niet je eerste huis kopen. De gouden generatie heeft het goed, ik ook. Nu de mensen nog die moeten beginnen.
ik lees ook die verhalen over particulieren die woningen kopen als belegging; of dat er steeds meer woningen contant worden afgerekend, zonder hypotheek. Het is toch een andere wereld, een (te) grote scheiding tussen vermogenden en de rest.
Tsjor
tsjor
"De gouden generatie heeft het goed, ik ook. "
Die hadden het ook niet 'goed' op hun 25e. Ik in ieder geval niet.
Aan de andere kant was ik piepjong, de zomers waren mooi en de meisjes beeldschoon en geld moest rollen...
"Nu de mensen nog die moeten beginnen."
Als die goed hun best doen, verstandige beslissingen nemen, niet met de verkeerde trouwen en een beetje geluk hebben dan krijgen die het ook goed.
Of ze verzuipen allemaal als gevolg van de klimaatverandering, of worden slachtoffer van de Iraans/Koreaans/Amerikaanse wereldoorlog, dat kan natuurlijk ook zomaar.
Vervelend he, al die onzekerheid...?
ja Ad
Maar waar het om gaat is dat jongeren in de regel nog niets hebben om een huis(je) te kopen. Eerst huren is prima uiteraard, deden wij vroeger ook. Alleen met dit verschil dat je redelijk snel je sociale huurwoning kreeg voor een heel redelijke huur. Dat werkt nu dus niet meer zo, dus huren in de vrije sector. En ja dat gaat voor belachelijk hoge bedragen die niet op te hoesten zijn (en dat voor een heel kleine woning). En ja, je hebt huurtoeslag, maar dan mag de huurprijs niet boven een bepaald bedrag zijn. En laat dat nou nét een max prijs zijn waar je dus geen enkele woning voor kunt huren ni de vrije sector.
Dat is wat ik bedoel. Niet dat het erg is om klein/karig te beginnen, maar dat het vrijwel onmogelijk is.
Nou bieb63
'Alleen met dit verschil dat je redelijk snel je sociale huurwoning kreeg voor een heel redelijke huur.'
Dat herken ik echt niet. Ik heb jaren op onvrije etages en kamers gewoond omdat ik niet voldoende inschrijfduur had voor een sociaal flatje. Douche, wc en keuken delen. En mijn eerste sociale flatje was een tweekamerflat waarbij de tweede kamer 2 bij 3 meter 'groot' was. Toen was ik de 25 al ruim voorbij.
Vroeger was alles beter
Maar dat viel volgens mij best tegen. Wij stonden ook zo lang ingeschreven voor een flat (vanaf ons 18e) dat we inmiddels afgestudeerd waren en een baan hadden en dus (net) teveel verdienden voor die sociale flat. Omdat de woningbouwvereniging een fout heeft gemaakt in de berekening hebben we die flat uiteindelijk wel gekregen en hebben we genoeg kunnen sparen om een huis te kopen. Ik heb ook een jaar ingewoond bij een vriend van mijn ouders en een paar jaar op een veel te kleine, vieze zolderkamer met (gruwel) gedeelde badkamer en keuken. Ik heb extra sloten op mijn deur laten zetten omdat ik me er niet veilig voelde. Dus nee, ik had het toen niet perse goed. En wij hebben ook met veel moeite en voor veel teveel geld een huis gekocht. Gelukkig waren we wel zo verstandig om geen tophypotheek te nemen en is het ons daarna voor de wind gegaan, waardoor we nu met lage maandlasten zitten en het huis bijna is afbetaald. Of onze kinderen überhaupt een huis kunnen kopen betwijfel ik, ik ga er ook niet zomaar vanuit dat ze het beter krijgen dan wij, zoals het toch wel redelijk zeker was dat wij het beter zouden krijgen dan onze ouders. Dus wij proberen ze nu zoveel mogelijk (met de warme hand) te geven, tegelijk met een goed besef van dat er gewerkt moet worden voor de kost. Een wankel evenwicht, maar dat is het streven.
Dit is bijvoorbeeld een verschil
Tegenwoordig krijg je een 'passende woning' toegewezen, dat wil zeggen een woning die past bij je inkomen. Meer inkomen? Dan een duurdere woning.
Hier vind je een aardig overzicht: https://www.dewoningstichting.nl/1/Nieuws-overzicht/Welkom-bij-de-Woningstichting-Over-Ons-Nieuws-overzicht-2019/Huur--en-inkomensgrenzen-2019.html
Bedenk dan dat 42.436 bruto netto 21.279 is. Als je dat 100/108 doet (vakantiegeld eraf) en deelt door 12, dan kom je uit op een netto inkomen van 1641,00. 720 huur, gas, water, licht, ziektekosten (geen toeslag).
Kom je boven dat bedrag aan bruto-inkomen uit, dan mag je de vrije sector in.
Tsjor