Boomerang zoon
Mijn oudste is al een eind in de twintig en na een aantal jaren op kamers in C tijd weer thuis komen wonen. In grote lijnen loopt dat aardig en is het ook vaak gezellig.Hij kwam met haantjesgedrag thuis, waar mijn jongste behoorlijk onder leed. Inmiddels aanvaart hij redelijk dat zij op haar eigen manier haar visie vormt en niet gediend is van zijn bemoeienissen.
Wat ik lastig vind, zacht uitgedrukt... is dat hij weliswaar op zijn manier hard werkt aan een financiële toekomst, waarin hij zijn eigen broek hoopt te kunnen ophouden, maar nog steeds geen cent verdient en dus ook geen kostgeld kan betalen. Hoeveel tijd gun je iemand iets op te zetten, ( bedrijfje zus, bedrijfje zo) waarmee uiteindelijk mss toch weer niks verdiend wordt? Ik blijf m positief bemoedigen, maar soms denk ik, wanneer leidt het nu eens ergens toe, waardoor hij zelfstandig kan worden. Af en toe heeft hij weer even wat geld, dat hij gebruikt voor zijn vaste lasten. Hij denkt steeds weer het ei van Columbus bedacht te hebben, maar inkomen heeft nog niets van dat al gegenereerd.
Wat ik vooral een onuitstaanbaar iets vind en niet weet hoe daarmee te dealen, is deze typische kant van hem: als ik me in zijn ogen ergens mee 'bemoei' deelt hij boetes uit. Hij zegt al een heel lijstje te hebben en het totaal gaat hij aftrekken van hetgeen ik nog van hem krijg( heb in t verleden wel ns wat voorgeschoten.) Ik krijg m niet aan zijn verstand gepraat dat dit een bespottelijke manier van met elkaar omgaan is. Hijzelf kan tamelijk hardleers zijn in bepaalde gedragingen, die je hinderlijk zou kunnen noemen, maar het enige is dat ik hem daarop attendeer en vraag daar aan te werken ( dingen als alles weer even opruimen als je geluncht hebt bijv.) Daar blijft het bij: hem rustig even aansporen. Andersom deelt hij boetes aan mij uit. Ik neem dat natuurlijk niet serieus. Zeg dat hij eerst naar de politieacademie zal moeten voordat hij bonnen mag uitschrijven, maar even serieus! Hoe stop ik dit? Hoe stel ik een grens beter dan te zeggen dat hij moet stoppen met dit vreemde irritante gedrag. Hij zal wat hij nog in t krijt staat bij mij toch echt op een gegeven moment moeten terugbetalen. Daar gaan die uitgedeelde boetes niet vanaf. Zijn zus irriteert zich ook mateloos aan dit gedrag. Het zou niet in haar opkomen zo met haar ouders om te gaan.
Natuurlijk moet TO grenzen gaan stellen, maar daar vraagt ze dan ook advies over.
Maar al die kritiek: ik vind het niet gepast. We weten veel te weinig.
Het ene kind wordt probleemloos groot en het andere kind loopt tegen enorme uitdagingen aan. Als ouder probeer je daarbij te ondersteunen. En je moet ze daarnaast de externe realiteit bijbrengen en fatsoen en zo. Dat is bij sommige kinderen een hele lastige combinatie, en daar kun je de verkeerde afslag nemen.
Het lijkt me vanzelfsprekend dat dit een zorgenkind is, met of zonder diagnose. Anders was het vast anders gelopen want “niets aan de hand kinderen” willen zélf zelfredzaam worden.
Ons zorgenkind is nu 18 en die hebben we in de ogen van sommigen vast ook schandelijk verwend door hem heel lang bij veel te helpen. Die pakt nu tot onze verbazing ineens dingen op. Omdat hij eraan toe is kennelijk. Ik kan makkelijk zeggen dat ik een situatie als bij TO niet zou tolereren, maar ik durf helemaal niet te garanderen dat me dat niet kan overkomen.
Het eerste wat in mij opkomt is proberen met humor eea aan te kaarten: zelf boetes gaan uitdelen en dan maar geen was of avondeten of wat dan ook. Bij deze jongen gaat dat waarschijnlijk averechts werken, dus nee, niet doen :-/
Kostgeld vragen is denk ik wel een serieuze en haalbare optie. Een paar honderd euro per maand, daar hoef je geen volledig inkomen voor te hebben. Ga er serieus voor zitten met hem en eis dat. Desnoods op papier. Maak een lijst met kosten: eten, vaste lasten, huur/hypotheek etc, zodat hij ziet waar het heen gaat. Spreek af wat er tegenover staat als het om wat voor reden dan ook niet lukt (meer taken in huis?). Negeer termen als 'boetes', gewoon mee stoppen.
Ik maak me ook wel zorgen over het andere kind. Lukt het om die er buiten te houden?
@TO ik snap dat het best confronterend is om dit topic te lezen. Dan doel ik niet op de verwijten over jouw opvoeding, maar de opmerkingen over jouw zoon en dat dit echt niet zomaar gaat verbeteren. Dat hij uit zichzelf niet gaat veranderen en dat wachten op zijn zakelijke succes een waarschijnlijk hopeloze zaak is. Waarschijnlijk weet je die dingen onbewust wel, maar het hier lezen lijkt me best heftig en slikken. Als moeder hoop je toch anders waarschijnlijk.
Ik hoop dat als je de reacties hebt laten bezinken dat ze je zullen helpen en dat je terug komt om te delen hoe het gaat.
Goedemorgen lieve ouders, wat een betrokkenheid. En ik maar denken dat er nog niemand gereageerd had... dus excuses voor mijn trage reactie.
Jullie reacties gaan alle kanten op en ik zou me harder hebben moeten opstellen en heb alles aan mijzelf te danken.
Een paar dingen: hij heeft idd een diagnose van add/ autisme en hoogbegaafdheid naast een enorme bewijsdrang ( en faalangst vermoed ik) Hij is enorm teleurgesteld in de hulpverlening o.a. PsyQ en staat nergens meer voor open...Door medicatie als puber hiervoor, iets wat ik niet wilde, maar hij perse wel, kreeg hij enorme darmklachten, slaapproblemen ( kwam zijn bed niet uit, lukte m echt niet) en depressieve klachten. Gelukkig had hij een hele goeie mentor, die er graag was voor jongens als hij. Heeft desondanks zn vwo diploma met n 10 voor wiskunde gehaald. Studeren ad TU lukte ook maar
moeizaam. Kon t allemaal niet georganiseerd houden, ook sociaal niet goed bijbenen, ik ben in die tijd ook een jaar ernstig ziek geweest, kortom: pittige jaren gehad!
Iemand schrijft over een tik tok fuik. Ja niet dat precies, maar hij heeft wel eigenzinnige gedachten over hoe hij geld denkt te kunnen verdienen. Hij draait overigens wel mee met koken, vaatwasser, stofzuigen, katten verzorgen enz. Zoekt eigenlijk ook nooit ruzie. Stelt in de regel geen eisen, vraagt geen geld. Hij verkocht een domeinnaam voor €15000, had af en toe even een baantje en zo rommelt hij van a naar b.Vind m ook teveel op zichzelf, maar mss had hij dat nodig na al die jaren topsport in zich staande houden en bewijzen.
En w.b. de boetes, te zot voor woorden idd, heb ik m nu een brief bezorgd met de eis daarmee te stoppen omdat ik anders n advocaat inschakel. Hij is flink op de hoogte van hoe het leven juridisch werkt, dus dit ook zo belicht. Hij weet dat ik me hieraan houd, dus verwacht ik dat dit nu stopt. De tijd van het negeren en weglachen is voorbij. Hij is van de duidelijkheid en grenzen. Gek dat ik niet eerder bedacht een brief te schrijven.
Iemand opperde, laat hem s vertellen hoe nu verder, hoe hij de toekomst voor zich ziet en hoe hij dat denkt te gaan bereiken. Dat ga ik organiseren. Daar is de tijd rijp voor, want hij is vermoed ik van slag door het hele gebeuren vd confrontatie en mijn brief. Hij is echt een lieve jongeman, recht door zee, zorgzaam, maar er zitten een paar flinke rafels aan, zullen we maar zeggen. Ik heb m vaker gezegd dat n bedrijf opzetten prima is, maar dat het nu hij thuis woont juist de kans is om ook middels een baan geld te sparen zodat de kans op zelfstandig wonen in zicht komt. Hij had dan wel een tijdje een baantje, maar freelance achtig en dan alleen verdienen als hij scoorde, zoiets. Hij wilde er zo vanaf kunnen als het met zn bedrijf iets werd. Ook weer niet handig. Ik heb m een ultimatum gesteld: als het per... niet gelukt is met een bedrijf, dan zal je echt een baan moeten zoeken. Die datum zijn we voorbij. Ik ga dat gesprek arrangeren, hem bevragen en duidelijk nogmaals weer stellen dat het tijd wordt voor actie.
Pippeltje schreef op 04-09-2023 om 07:54:
Zullen we afspreken dat we problemen van volwassen kinderen niet direct terugverwijzen naar een fout in de opvoeding van de ouders?
Het stoort mij enorm dat er direct naar ouders gewezen wordt en je weet ook niet of het terecht is, dus STOP er mee!
Ik zie niet in waarom ik geen vraag met stellen hoe dat voorheen is gegaan? Kan toch relevant in de situatie zijn of zoon dat nooit meegekregen heeft en daarin nog opgevoed moet worden of een dit als tiener wel normaal verlopen is en dat er een omslag is gekomen.
Als hij volledige vrijheid wil om per direct te kunnen stoppen, kan hij ook uitzendwerk doen. Daarbij kan je vziw per dag opzeggen als je dat zou willen.
Bij een regulier contract heb je vaak iets van een maand opzegtermijn. Dat lijkt me ook nog wel te overzien. Zeker als hij uit wil kijken naar eigen woonruimte dan zijn stabiele financiën wel fijn en vaak ook nodig.
Ik wilde TS niet affakkelen over haar opvoeding, maar had wel de oprechte vraag waar hij zijn wereldbeeld vandaan heeft gehaald. Juist als hij onzeker is, zijn succeservaringen belangrijk. Die heeft hij nu al heel lang niet. Ik gun hem in dat opzicht een werkplek waar hij kan doen waar hij goed in is en waar hij gewaardeerd wordt om wat hij kan en doet én om wie hij is als persoon.
Dat gedoe en gedreig met die boetes daar hebben jullie als gezin last van. Dat mag je best zo zeggen, dat je dat niet accepteert. Hij moet dat soort dingen uiteindelijk toch leren, want zo werkt het leven niet. Je kunt je collega's ook geen boetes opleggen als ze iets doen wat jou niet zint of in jouw ogen iets fout doen.
Is dit niets iets voor 'm?
https://go.temper.works/
Dan kan ie zo veel of weinig werken als hij nodig heeft om rond te komen en kostgeld te kunnen betalen.
En hij werkt als zzp'er.
tip voor de volgende keer TO
Had dit in je OP gezet en ik had een andere reactie gegeven
MamaE schreef op 04-09-2023 om 10:36:
Ik wilde TS niet affakkelen over haar opvoeding, maar had wel de oprechte vraag waar hij zijn wereldbeeld vandaan heeft gehaald. Juist als hij onzeker is, zijn succeservaringen belangrijk. Die heeft hij nu al heel lang niet. Ik gun hem in dat opzicht een werkplek waar hij kan doen waar hij goed in is en waar hij gewaardeerd wordt om wat hij kan en doet én om wie hij is als persoon.
Een persoon is toch niet alléén het product van de opvoeding? Dat ben jij toch ook niet alléén? Bovendien, als het zo was, had ze het al kunnen fixen.
Die boetes is mi een manier om de discussie niet over hem maar over de ander te laten gaan. Dat kan ook op je werk en daar hoef je geen boetes voor uit te hoeven schrijven. Een andere focus van de discussie is voldoende..
moet hij niet gewoon eens naar het UWV om te kijken hoe belastbaar hij is en mogelijk een uitkering (ik weet niet hoe dit werkt als je niet ziek wordt bij een werkgever, dus misschien zeg ik iets doms). Dat is mogelijk aan de ene kant naar, omdat dat als een stempel kan voelen, maar aan de andere kant kan het hem ook ruimte geven.
En dan kunnen jullie samen gaan werken aan hoe jullie het samenleven voor je ziet. Hoe lang, op welke manier etc.
Bloemenaandewaterkant schreef op 04-09-2023 om 12:39:
[..]
Een persoon is toch niet alléén het product van de opvoeding? Dat ben jij toch ook niet alléén? Bovendien, als het zo was, had ze het al kunnen fixen.
Die boetes is mi een manier om de discussie niet over hem maar over de ander te laten gaan. Dat kan ook op je werk en daar hoef je geen boetes voor uit te hoeven schrijven. Een andere focus van de discussie is voldoende..
Dat zeg ik toch ook niet? Mijn vraag was alleen waar dit onrealistische wereldbeeld vandaan komt. Dat kan zijn door gekke influencers op internet, maar ook door bepaalde vrienden of ideeën die je anderszins hebt opgedaan.
Roos55 schreef op 04-09-2023 om 12:31:
tip voor de volgende keer TO
Had dit in je OP gezet en ik had een andere reactie gegeven
Misschien dan voortaan je oordeel even opschorten voor je reageert.
Bammbi schreef op 04-09-2023 om 09:38:
Goedemorgen lieve ouders, wat een betrokkenheid. En ik maar denken dat er nog niemand gereageerd had... dus excuses voor mijn trage reactie.
Jullie reacties gaan alle kanten op en ik zou me harder hebben moeten opstellen en heb alles aan mijzelf te danken.
Een paar dingen: hij heeft idd een diagnose van add/ autisme en hoogbegaafdheid naast een enorme bewijsdrang ( en faalangst vermoed ik) Hij is enorm teleurgesteld in de hulpverlening o.a. PsyQ en staat nergens meer voor open...Door medicatie als puber hiervoor, iets wat ik niet wilde, maar hij perse wel, kreeg hij enorme darmklachten, slaapproblemen ( kwam zijn bed niet uit, lukte m echt niet) en depressieve klachten. Gelukkig had hij een hele goeie mentor, die er graag was voor jongens als hij. Heeft desondanks zn vwo diploma met n 10 voor wiskunde gehaald. Studeren ad TU lukte ook maar
moeizaam. Kon t allemaal niet georganiseerd houden, ook sociaal niet goed bijbenen, ik ben in die tijd ook een jaar ernstig ziek geweest, kortom: pittige jaren gehad!
Iemand schrijft over een tik tok fuik. Ja niet dat precies, maar hij heeft wel eigenzinnige gedachten over hoe hij geld denkt te kunnen verdienen. Hij draait overigens wel mee met koken, vaatwasser, stofzuigen, katten verzorgen enz. Zoekt eigenlijk ook nooit ruzie. Stelt in de regel geen eisen, vraagt geen geld. Hij verkocht een domeinnaam voor €15000, had af en toe even een baantje en zo rommelt hij van a naar b.Vind m ook teveel op zichzelf, maar mss had hij dat nodig na al die jaren topsport in zich staande houden en bewijzen.
En w.b. de boetes, te zot voor woorden idd, heb ik m nu een brief bezorgd met de eis daarmee te stoppen omdat ik anders n advocaat inschakel. Hij is flink op de hoogte van hoe het leven juridisch werkt, dus dit ook zo belicht. Hij weet dat ik me hieraan houd, dus verwacht ik dat dit nu stopt. De tijd van het negeren en weglachen is voorbij. Hij is van de duidelijkheid en grenzen. Gek dat ik niet eerder bedacht een brief te schrijven.
Iemand opperde, laat hem s vertellen hoe nu verder, hoe hij de toekomst voor zich ziet en hoe hij dat denkt te gaan bereiken. Dat ga ik organiseren. Daar is de tijd rijp voor, want hij is vermoed ik van slag door het hele gebeuren vd confrontatie en mijn brief. Hij is echt een lieve jongeman, recht door zee, zorgzaam, maar er zitten een paar flinke rafels aan, zullen we maar zeggen. Ik heb m vaker gezegd dat n bedrijf opzetten prima is, maar dat het nu hij thuis woont juist de kans is om ook middels een baan geld te sparen zodat de kans op zelfstandig wonen in zicht komt. Hij had dan wel een tijdje een baantje, maar freelance achtig en dan alleen verdienen als hij scoorde, zoiets. Hij wilde er zo vanaf kunnen als het met zn bedrijf iets werd. Ook weer niet handig. Ik heb m een ultimatum gesteld: als het per... niet gelukt is met een bedrijf, dan zal je echt een baan moeten zoeken. Die datum zijn we voorbij. Ik ga dat gesprek arrangeren, hem bevragen en duidelijk nogmaals weer stellen dat het tijd wordt voor actie.
Ik heb nog niet gelezen waardoor het zelfstandig wonen is ‘mislukt’, en het kan zijn dat zoiets voor hem sowieso geen haalbaar doel is. Of nog (nu) niet. Dan is de volgende stap naar ‘uit het ouderlijk huis’ mogelijk een kamer huren bij een organisatie waar ze ambulante begeleiding bieden misschien een mooie tussenstap. Het helpt als je als ouders daarover een duidelijk beeld hebt, is mijn ervaring. Dan stuit je op inactief gedrag of actief verzet, maar dan heb je wel een duidelijk doel als ouders waar je naartoe kunt werken. Hier heeft dat goed gewerkt, wie weet kun jij er ook iets mee.
@Bammbi:
Heb zelf een schoonbroer met exact dezelfde diagnoses. Heeft als twintiger wel wat gewerkt, maar dat was van het ene baantje naar het andere baantje. Ondertussen is hij 40, woont zelfstandig, krijgt hulp aan huis, wordt ook psychologisch ondersteund en doet vrijwilligerswerk; dat is echt het max haalbare voor hem.
Met die diagnoses zou ik me sneller richten op professionele hulp en de gedachte loslaten dat hij ooit een normale baan zal hebben.
Was inderdaad wel handig als dit in de OP had gestaan.