Boomerang zoon
Mijn oudste is al een eind in de twintig en na een aantal jaren op kamers in C tijd weer thuis komen wonen. In grote lijnen loopt dat aardig en is het ook vaak gezellig.Hij kwam met haantjesgedrag thuis, waar mijn jongste behoorlijk onder leed. Inmiddels aanvaart hij redelijk dat zij op haar eigen manier haar visie vormt en niet gediend is van zijn bemoeienissen.
Wat ik lastig vind, zacht uitgedrukt... is dat hij weliswaar op zijn manier hard werkt aan een financiële toekomst, waarin hij zijn eigen broek hoopt te kunnen ophouden, maar nog steeds geen cent verdient en dus ook geen kostgeld kan betalen. Hoeveel tijd gun je iemand iets op te zetten, ( bedrijfje zus, bedrijfje zo) waarmee uiteindelijk mss toch weer niks verdiend wordt? Ik blijf m positief bemoedigen, maar soms denk ik, wanneer leidt het nu eens ergens toe, waardoor hij zelfstandig kan worden. Af en toe heeft hij weer even wat geld, dat hij gebruikt voor zijn vaste lasten. Hij denkt steeds weer het ei van Columbus bedacht te hebben, maar inkomen heeft nog niets van dat al gegenereerd.
Wat ik vooral een onuitstaanbaar iets vind en niet weet hoe daarmee te dealen, is deze typische kant van hem: als ik me in zijn ogen ergens mee 'bemoei' deelt hij boetes uit. Hij zegt al een heel lijstje te hebben en het totaal gaat hij aftrekken van hetgeen ik nog van hem krijg( heb in t verleden wel ns wat voorgeschoten.) Ik krijg m niet aan zijn verstand gepraat dat dit een bespottelijke manier van met elkaar omgaan is. Hijzelf kan tamelijk hardleers zijn in bepaalde gedragingen, die je hinderlijk zou kunnen noemen, maar het enige is dat ik hem daarop attendeer en vraag daar aan te werken ( dingen als alles weer even opruimen als je geluncht hebt bijv.) Daar blijft het bij: hem rustig even aansporen. Andersom deelt hij boetes aan mij uit. Ik neem dat natuurlijk niet serieus. Zeg dat hij eerst naar de politieacademie zal moeten voordat hij bonnen mag uitschrijven, maar even serieus! Hoe stop ik dit? Hoe stel ik een grens beter dan te zeggen dat hij moet stoppen met dit vreemde irritante gedrag. Hij zal wat hij nog in t krijt staat bij mij toch echt op een gegeven moment moeten terugbetalen. Daar gaan die uitgedeelde boetes niet vanaf. Zijn zus irriteert zich ook mateloos aan dit gedrag. Het zou niet in haar opkomen zo met haar ouders om te gaan.
AnnaPollewop schreef op 05-09-2023 om 10:45:
[..]
Heb je de draad gelezen? het gaat om een jongen met ASS. Die kan inderdaad best zelf de was etc doen (al doe ik hier thuis ook liever zelf de was ipv dat we alle vijf voortdurend onze eigen wasjes draaien) maar dan moet hij dat wel even leren. Net zoals hij alles zal moeten leren. Wat gewoon niet werkt bij ASS is “gooi maar in het water dan zwemt hij heus wel”.
Blijft natuurlijk wel dat een huishouden voeren (=samenwerking) met iemand met ass gewoon zwaar is. Alleen al geen hielen in het zand zou al zoveel schelen. Of geen verslijtende discussies. Hoe fijn zou het zijn als daar enig besef voor was van de persoon in kwestie.
AnnaPollewop schreef op 05-09-2023 om 10:45:
[..]
Heb je de draad gelezen? het gaat om een jongen met ASS. Die kan inderdaad best zelf de was etc doen (al doe ik hier thuis ook liever zelf de was ipv dat we alle vijf voortdurend onze eigen wasjes draaien) maar dan moet hij dat wel even leren. Net zoals hij alles zal moeten leren. Wat gewoon niet werkt bij ASS is “gooi maar in het water dan zwemt hij heus wel”.
Ach hij moet het gewoon even leren, alsof elke persoon met ass en in dit geval nog add hetzelfde is. Ga het hier maar bij laten.
@To: psycho-educatie en professionele hulp inschakelen, zelfs als zoon dit niet wenst.
Veel geluk.
Moirmel schreef op 05-09-2023 om 11:58:
[..]
Ach hij moet het gewoon even leren, alsof elke persoon met ass en in dit geval nog add hetzelfde is. Ga het hier maar bij laten.r
@To: psycho-educatie en professionele hulp inschakelen, zelfs als zoon dit niet wenst.
AnnaPollewop schreef op 05-09-2023 om 10:45:
[..]
Heb je de draad gelezen? het gaat om een jongen met ASS. Die kan inderdaad best zelf de was etc doen (al doe ik hier thuis ook liever zelf de was ipv dat we alle vijf voortdurend onze eigen wasjes draaien) maar dan moet hij dat wel even leren. Net zoals hij alles zal moeten leren. Wat gewoon niet werkt bij ASS is “gooi maar in het water dan zwemt hij heus wel”.
Ik heb inderdaad niet alle posts gelezen nee. Maar hij heeft toch op zichzelf gewoond? Of kwam hij dan ook elk weekend met een vol wasmand thuis en nam hij op zondagavond bakjes eten mee voor de hele week?
Moirmel schreef op 05-09-2023 om 11:58:
[..]
Ach hij moet het gewoon even leren, alsof elke persoon met ass en in dit geval nog add hetzelfde is. Ga het hier maar bij laten.
@To: psycho-educatie en professionele hulp inschakelen, zelfs als zoon dit niet wenst.
Veel geluk.
Je kan iemand helaas niet iets vrijwillig door de strot duwen.
De was doen is toch niet zo moeilijk? Ik heb dat thuis nooit geleerd, maar het is sinds ik op mezelf woon nog nooit mis gegaan. Was in de machine, wasmiddel erbij, programma kiezen en als hij klaar is weer leeghalen. Das echt geen hogere wiskunde hoor.
Ik word altijd een beetje verdrietig dat de verwachtingen meteen enorm dalen zodra iemand schrijft dat zijn/haar kind een of andere diagnose heeft.
En ook niet voor alles is professionele hulp nodig. Geen wonder dat de GGZ overbelast is als we al een professional nodig denken te hebben om iemand te leren hoe die een was moet draaien of moet koken.
Hij heeft al op zichzelf gewoond. Dan ga ik er wel vanuit dat hij in staat is om zichzelf in leven te houden en voor zichzelf te zorgen. De reden dat hij nu weer/nog thuis woont lijkt me vooral financieel van aard, want als je niet meer studeert heb je geen recht meer op studiefinanciering/lening van duo en als je geen werk hebt waarmee je geld verdient, dan kun je ook geen woonruimte financieren.
MamaE schreef op 05-09-2023 om 15:06:
De was doen is toch niet zo moeilijk? Ik heb dat thuis nooit geleerd, maar het is sinds ik op mezelf woon nog nooit mis gegaan. Was in de machine, wasmiddel erbij, programma kiezen en als hij klaar is weer leeghalen. Das echt geen hogere wiskunde hoor.
Ik word altijd een beetje verdrietig dat de verwachtingen meteen enorm dalen zodra iemand schrijft dat zijn/haar kind een of andere diagnose heeft.
En ook niet voor alles is professionele hulp nodig. Geen wonder dat de GGZ overbelast is als we al een professional nodig denken te hebben om iemand te leren hoe die een was moet draaien of moet koken.
Hij heeft al op zichzelf gewoond. Dan ga ik er wel vanuit dat hij in staat is om zichzelf in leven te houden en voor zichzelf te zorgen. De reden dat hij nu weer/nog thuis woont lijkt me vooral financieel van aard, want als je niet meer studeert heb je geen recht meer op studiefinanciering/lening van duo en als je geen werk hebt waarmee je geld verdient, dan kun je ook geen woonruimte financieren.
Wat je kan, doe je en vind je dus niet moeilijk. Dat betekent niet dat een ander het moeilijk vindt. Soms is er hulp nodig omdat ouders deels ook de diagnose hebben, bijvoorbeeld. Zet twee of drie mensen bij elkaar die een op hetzelfde punt een zwakke plek hebben: daar leer je niet van hoe het wel kan. Daarnaast is ass ook een best grote ontwikkelingsstoornis dat op meer dan 1 vlak speelt. Ouders ed moeten ook maar leren hoe ze daar mee om kunnen gaan. Dat is ook echt niet makkelijk. Je schuift een gigantische verantwoording in iemands schoenen. Eigenlijk zeg je tegen iemand, jij komt vanaf nu voor zolang ik in de buurt ben, altijd op de 2de of 3de plaats. Voor je iets wilt voor het algemene goed van ons allen of voor een specifiek persoon of voor jezelf, zal je eerst moeten nadenken in hoeverre de persoon met ass als eerste voldaan wordt of geestelijk voorbereid wordt zodat de ander, of een ander, zonder dat er ruzie ontstaat of er kortzichtige beschuldiging, of verslijtende zwart-wit discussie van komen die er voor zorgen dat die ander ook eens aan de beurt raakt (met wensen, met iets gunnen, met ook eens verwend worden). Ooohhh 🙈
Om een klein voorbeeld te geven, en hopelijk daarmee een inzage hoe het voor de ander is: jij reageert op dit topic met oprechte vragen en reactie maar het zorgt er wel voor dat het gevoel ontstaat dat er eerst dit onbegrip verduidelijkt moet worden voor er ingehaakt kan worden op TS. Dat is een soort kracht die ervoor zorgt dat in de praktijk de omstandigheden eerst verduidelijkt dienen te worden voor de echte vraag beantwoord wordt. Soms is dat dodelijk vermoeiend.
Iemand met ass doet, niet expres, een enorm beroep op zijn omgeving. Zonder daar voor veel terug te geven. Nee, is het vangnet er opeens niet, dan worden er bijv boetes uitgedeeld. Daar verslijten mensen van. Dat mag ook wel eens gezegd worden, hoe zwaar dat is.. En het maakt niet uit of deze persoon (met ass) je vader, je moeder, je zus, je zoon, je dochter, je kennis, buurvrouw.. wat dan ook is).
Wat ik vaak merk, in gesprek met de ASS’en in mijn privé omgeving en hier in een forum’gesprek’, dat mensen met ASS dingen op zichzelf en hun specifieke situatie betrekken en dat het heel lastig voor ze is om het grote geheel te zien of te abstraheren zonder vanuit hun eigen ervaringen te redeneren. En op basis daarvan dan tot een oordeel komen.
AnnaPollewop schreef op 05-09-2023 om 12:13:
[..]
Sorry, begrijp je reactie niet, of was je ironisch in je reactie?
@MamaE:
Ik denk dat je impact van mentale problemen wat onderschat. Inderdaad een wasje draaien is geen hogere wiskunde, net zoals koken; maar mocht mijn schoonbroer (die ik eerder aanhaalde) geen hulp aan huis krijgen, ben ik vrij zeker dat de was zich ginder zou opstapelen en dat het koken zou bestaan uit zaken die hij in de microgolf kan opwarmen, waarbij het afval zich dan ook nog eens opstapelt omdat hij er niet aan zou denken om dit direct op te ruimen.
Zelf zijn wij ook een huishouden met vier personen met ass, wij redden het omdat we iedereen laten doen waar hij goed in is, maar mocht het van mijn partner afhangen zouden wij ook meer hulp inschakelen; want een doorsnee huishouden, neen, dat is het hier niet.
ToetieToover schreef op 05-09-2023 om 16:17:
Wat ik vaak merk, in gesprek met de ASS’en in mijn privé omgeving en hier in een forum’gesprek’, dat mensen met ASS dingen op zichzelf en hun specifieke situatie betrekken en dat het heel lastig voor ze is om het grote geheel te zien of te abstraheren zonder vanuit hun eigen ervaringen te redeneren. En op basis daarvan dan tot een oordeel komen.
Ja, dat herken ik. Dan denk ik wel eens, goede vraag die je stelt vanuit jouw perspectief maar het is jouw vraag en maak dus zelf een eigen topic aan en/of stel jouw vraag eens aan jouw omgeving zodat je het topic van een ander niet als asfalt gebruikt om jouw eigen karretje (=jouw vraag) over te laten rijden.
Apiejapie schreef op 04-09-2023 om 09:51:
[..]
Ik zie niet in waarom ik geen vraag met stellen hoe dat voorheen is gegaan? Kan toch relevant in de situatie zijn of zoon dat nooit meegekregen heeft en daarin nog opgevoed moet worden of een dit als tiener wel normaal verlopen is en dat er een omslag is gekomen.
Daar zeg ik toch helemaal niets over?
Bloemenaandewaterkant schreef op 05-09-2023 om 16:27:
[..]
Ja, dat herken ik. Dan denk ik wel eens, goede vraag die je stelt vanuit jouw perspectief maar het is jouw vraag en maak dus zelf een eigen topic aan en/of stel jouw vraag eens aan jouw omgeving zodat je het topic van een ander niet als asfalt gebruikt om jouw eigen karretje (=jouw vraag) over te laten rijden.
Gaan we nu weer ASSers bashen? Ik denk met weemoed terug aan de tijd dat alleen narcisten er hier van langs kregen, want er zat tenminste niemand hier op het forum die zichzelf narcist voelde. Nu wordt het toch steeds nogal persoonlijk.
Waarmee er overigens ook nu weer behoorlijk wordt afgeweken van de oorspronkelijke vraag (dit heeft niks meer met de boomerang zoon te maken, want die post hier niet) dus ik moet haast wel constateren dat anderen zich zelf nu ook schuldig maken aan deviatie.
Hier nog heel wat meer over het gebruik van termen uit de psychologie in het populaire domein:
https://www.volkskrant.nl/cs-b80f2351
Geen zin om persoonlijk te reageren op de post hierboven. Maar niets meer laten horen na deze uitbarsting van agressie, voelt ook niet goed. Want ja, zo voelt dat voor mij.
Naar mijn mening wordt de plank misgeslagen met deze uitval maar ik schrik mn van de aantijging, de beschuldiging en van het gemak waarmee dit gaat. En gelijk snap ik waar het ontspoort is geraakt, achteraf gezien.
Ja, (dagelijks) omgaan met iemand met ass is zwaar en dat hoor je te weinig. Het voelt alsof je aan alle kanten met een schuurmachine bewerkt wordt: om niet geschaaft worden moet je steeds inschikken en inschikken en inschikken. En dan kom je tot het besef dat je daardoor steeds met minder ruimte genoegen neemt en je hebt geen puf meer om die ruimte terug te claimen. En dan de uitvallen, boosheid, agressie etc.. je loopt daardoor op eieren. Verslijtend. En toch doe je het, uit liefde, omdat je trouw bent, omdat je de spreekbuis bent die het soms voor elkaar krijgt de wereld te verklaren of de wereld te vertalen.. waarmee eea weer in goede banen geleid wordt. Je bent altijd oproepbaar, je moet altijd aanstaan. Daar verslijt je sneller van.
Ik blijf van mening dat als je je aangetrokken voelt te reageren op een onderwerp waar je iets te weinig van afweet maar wel heel veel vragen over hebt of verontwaardiging bij voelt, vraag je dan eens af aan welk persoon het met name bijdraagt, aan to of dat jezelf zoveel vragen hebt. Let daarbij op dat je niet het onderwerp van to kaapt. Je kan er natuurlijk zelf altijd een starten.. waardoor je waarschijnlijk een beter antwoord krijgt op al jouw vragen.
Terug on topic en naar TO en haar zoon dan maar, in plaats van bespreken hoe je zou moeten forummen.
Moirmel schreef op 05-09-2023 om 16:26:
[..]
Sorry, begrijp je reactie niet, of was je ironisch in je reactie?
Ik vond het een beetje raar dat je TO aanraadt om haar zoon te dwingen om hulp aanvaarden. Het lijkt me lastig om iemand te dwingen zich open te stellen voor therapie.
Maar ben het eens dat het wel goed zou kunnen zijn voor hem.