Dochter 18 is zo lui
De titel zegt het al, onze dochter is lui.
Ze gaat nu naar het 2e jaar van de kappersopleiding. Ze stapt over op BBL. Erg veel zin lijkt ze er niet in te hebben. De afgelopen maanden in een (Corona) bubbel geleefd, en weinig hoeven te doen. In huis wordt ook weinig gedaan, en als we iets vragen krijgen we al te horen "ik krijg het echt van jullie". Nu gaat het gewone leven toch echt weer enigszins beginnen, en daar horen (zeker als je 18 bent) ook verantwoordelijkheden bij. Het lijkt wel of het niet bij haar doordringt. Ze zegt ook dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden. Lekker heel de dag op haar telefoon en met vrienden chillen, dat is haar ideale wereldje. Als familie haar appt of ze hun kan knippen beantwoord ze 9 van de 10 keer die appjes niet eens. "ohhh sorry, ik heb dat appje echt niet gezien". Nou, dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk als je de hele dag op je telefoon zit.
Ik irriteer me mateloos aan haar houding. Wil mijn kinderen ook echt bijbrengen dat ze hard moeten werken voor hun geld, en dat ze zorgen dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Ze vindt dat wij maar zeuren. Kan er ook totaal niet tegen als mensen dingen (opdrachten) aan haar vragen.
Ik maak me echt zorgen. Herkent iemand dit op deze leeftijd, en komt het ooit goed met deze luie dame?
Gratis knippen??
Nergens heb ik volgens mij gezegd dat ze de familie gratis moet knippen. Sterker nog, ze betalen haar er goed voor. Alleen man en zoon vind ik, kan ze best even gratis knippen. Ik vind dat je als gezin dat soort dingen voor elkaar doet. Wij doen ook heel veel (misschien wel teveel) voor haar. Daarbij vind ik opmerkingen als "ik krijg het van jullie" ook erg puberaal voor iemand van 18. Heel de dag in de bank hangen en dan gaan stijgeren als je een keer iets moet doen, daar irriteer ik me nu eenmaal vreselijk aan. Heb nu gezegd dat ze mijn auto voorlopig niet mag gebruiken. Daarnaast ga ik ook eens wat minder voor haar doen. Haar beddengoed zit nu in de wasmachine, die leg ik straks op haar bed en kan ze zelf opdekken. Of ik haar kleding nog ga wassen, daar ga ik even over nadenken.
Verder las ik ergens "laat die kapperspullen lekker liggen". Nou, die liggen in mijn woonkamer, dus dat vind ik geen optie. De afspraak is om gezamenlijke ruimtes netjes te houden / op te ruimen als je deze/iets hebt gebruikt. Als het dan eerst een hele dag blijft liggen en pas in de avond een keer mee naar boven wordt genomen (was het maar zo'n feest) dan heb ik me er al heel de dag aan lopen ergeren, en klopt de regel "gezamenlijke ruimtes netjes houden" ook niet meer......
Dan zet je die mand/bak neer die hierboven ergens werd genoemd. Daar mik je alle rondslingerende spullen van de rest van het gezin in. Iets kwijt? Kijk maar in de mand. Helpt vast niet meteen, maar uiteindelijk wel.
aha
Oke, dat had ik niet meegekregen, dat haar familie haar daarvoor betaalt. Nou dat is zeker fijn, maar dan nog is het haar beslissing of ze dat in haar vrije tijd nog wil doen natuurlijk. Wel zou ik denk ik geen zakgeld meer geven, ze kan prima haar eigen zakgeld verdienen, en als ze dat niet wil doen, dan is dat haar keuze verder.
Qua dingen doen in huis, zou ik inderdaad 'de mand' o.i.d. invoeren. (hadden wij hier ook) En bij mij mochten er geen glazen en borden mee naar boven, eten doe je beneden (hoeft nu niet meer, maar toen ze jonger waren was ik daar streng in)
Inderdaad is het een goed idee om haar zelf haar bed op te laten maken. Kleding wassen deed ik dan weer wel, want ik wilde niet dat mijn kinderen zelf halve wasjes gingen draaien wanneer het hen uitkwam. Wel kan je natuurlijk de gewassen kleding in een mand op haar kamer leggen zodat ze dat ook zelf kan opvouwen en opruimen in de kast. (en ook alleen maar wassen als het in de wasmand ligt)
Ik lees over het de hele dag ergeren, dat had ik ook wel. Zoon kon in de ochtend een broodje eten en wat drinken en dan naar school vertrekken en 'vergeten' zijn spullen op te ruimen. Nou dat liet ik natuurlijk niet de hele dag staan voor hem, dus ja, niet alles werkt, maar het meeste lukt wel op de manier met 'de mand' en zelf minderen faciliteren, dan komen ze er wel achter wat je allemaal voor ze doet.
Puberaal
Waarom kan iemand van 18 niet meer puberen?
Ik heb ook pubers (ja, die van 18 van mij vind ik ook nog gewoon een puber..) En natuurlijk erger ik me ook aan de zooi die ze laten liggen en het vaak passieve gedrag.
Maar vanuit die ergernis op ze reageren (gebeurt me heus wel) werkt echt niet.
Wel, bijv, zoals je zelf ook al constateert, voor mezelf eens nagaan waar ik ze nog teveel pamper.
Ik was alles voor ze wat ze me klaarleggen in wasruimte (om praktische redenen kies ik er ook voor dat ik alle was meesral zelf doe) en in dezelfde ruimte leg ik hun schone was ook weer in een wasmand die ze daar kunnen halen wanneer ze willen. Dochter heeft daar best tegen geageerd maar dat is een heldere regel die uiteindelijk ook geaccepteerd is.
(In die zin dat er geen geklaag meer over is, had ook geen zin want ik reageer er verder toch niet op)
Geen denken aan dat ik hun bed nog doe ofzo, al jaren niet meer, waarom zou je??? Waarom wel zo'n gedoe maken over scharen die blijven liggen, de inspanning is volledig aan jouw kant en de last ervan ook. Terwijl het zo'n kleine moeite is ze even ergens te leggen waar ze jou niet storen. Of idd in zo'n mand, doos of krat.
Haar bed niet opmaken kost je geen enkele inspanning en de last is voor haar. Win win situatie voor jullie allebei. (Stomme uitdrukking maar het past wel)
Verder heb ik hier 2 kinderen en beiden vragen een heel andere benadering. De een hoef ik maar een vriendelijk gesprekje mee te voeren, de ander is meer laveren. Bij de laatste probeer ik me regelmatig te focussen op de positieve kanten. Ook dat is win win want het doet haar zichtbaar erg goed, het helpt mij om daadwerkelijk positiever te kijken en het werkt ook nog echt lol. (In die zin dus dat ze meer gaat doen door benadering)
Mooi toch. En nee, ze doet nog niet zoveel als ik me zou wensen
maar heel wat meer dan bij een negatieve en/of directieve benadering.
En ik probeer me mijn eigen jeugd, pubertijd en adolescentie voor ogen te houden. Ik was zeer passief en lui. Maar niet in mijn hoofd! En wilde het echt heel graag goed doen, maar kon het echt niet.
Ik ben nu een erg actief mens, dus komt vast goed.
Maar mij is luiheid wel vaak verweten. Dat hielp echt absoluut niet, maakte mijn lethargie alleen maar groter.
Verwachtingen
Als ik een ding heb geleerd van mijn jeugd is dat ik geen verwachtingen wilde hebben van mijn kinderen. Natuurlijk lukt dat niet 100%, maar dat ligt dan aan mij.
Waarom zou een kind zich verplicht moeten voelen om zijn beroep belangeloos ten dienste van zijn familie te stellen? Aanbieden is aardig, verwachten niet. Zelfs niet tegen betaling.
Bij opmerkingen over luie kinderen, moet ik steevast terugdenken aan mijn eigen situatie toen ik jong was. Zat een jonge meid bij de psychiater "ik ben zo lui! Ik kom tot niets, ben vaak te laat, weet niet wat Ik wil... bla bla bla." Psychiater: " ben je niet wat streng voor jezelf?" Jonge meid kijkt verbaasd. Na wat heen en weer gepraat oppert de psychiater "zou het ook kunnen dat je te perfectionistisch bent en dat je verlamd?".
30 jaar later zit ik weer bij een psychiater die uitlegt dat ik voor 99 procent zeker ADD heb, maar omdat ze geen gesprek kon hebben met iemand die ouder was, dus niet mijn zus die vier jaar ouder was, dan had ze het naar 100 kunnen zetten.
Ik ben soms vreselijk lui, zoals wel meer normale mensen, maar ik zit mezelf door hoe ik ben ook in de weg. Had ik dat vroeger maar geweten. Hadden mijn ouders, leraren en werkgever dat maar gesnapt. Geduld, meedenken, je opvoeding en investeringen die daarbij horen als belangeloos gegeven zien, is nuttiger voor je dochter dan een boze toon en het hoort zo verwachtingen. Daar zal ze mogelijk door dichtklappen. Dus ook als ze geen ADD of wat dan ook heeft. Dat verdient ze gewoon.
Mijn vader bood aan om mij op te leiden in zijn vakgebied. Achteraf had ik dat waaeschijnlijk beter wel moeten doen, maar de praktijk in die tijd was dat ik mijn vader van alles toewenste wat ik maar niet hardop zeg. In de leer gaan was toen gewoon geen optie voor mij.
Kaaskopje
Zou je mij aan kunnen geven wat je vroeger bij je ouders hebt gemist op dat gebied? Wellicht zitten daar handige tips tussen die ik op mijn dochter kan toepassen.
Heb van de week weer een gesprek met haar gehad. Ze geeft aan dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden, en al die verplichtingen die daarbij horen. Vond ik wel een interessante! Ik heb haar uitgelegd dat ze er niet alleen voor staat, en dat dat stapje voor stapje gaat. Dat wij haar altijd willen helpen, maar dat ik het op deze leeftijd wel prettig vind als de hulpvraag vanuit haar komt, zonder dat de opdracht tot actie vanuit mij moet komen. Een lastige taak voor je uitschuiven haalt 'm niet weg. Sterker nog, het wordt alleen maar lastiger. Meteen aanpakken (waar nodig met hulp) geeft meer rust in het hoofd. Ik hoop dat ze dat in gaat zien, en de weg naar volwassenheid niet als iets engs ziet, maar als een uitdaging.
Herkenbaar
'Ze geeft aan dat ze helemaal geen zin heeft om volwassen te worden, en al die verplichtingen die daarbij horen.'
Grappig, dat had mijn dochter ook. Toen heb ik haar uitgelegd dat ze zichzelf (toen net 18, bijna klaar met de middelbare, thuiswonend) niet moet vergelijken met bijvoorbeeld mij (heel wat ouder, door schade en schande wijs geworden, regelmatig de fout ingegaan, inmiddels een vaste baan/eigen huis/...). Dat ik nu alles goed geregeld en op orde heb (of in ieder geval lijk te hebben), wil niet zeggen dat dat op mijn 18e ook zo was. Integendeel.
Bovendien doe ik ook maar wat ☺
Dat hielp wel, ze snapt nu dat ze de lat niet zo hoog hoeft te leggen.
Onderliggende mentale problemen?
Misschien heeft ze last van een depressie of misschien heeft ze een angststoornis? Ik vind dat u te snel oordeelt. Het is niet omdat ze volgens jou te weinig te doet dat ze daarom lui en onverantwoordelijk is. Misschien wilt ze heel graag voorruit gaan maar lukt het haar niet door bepaalde redenen? Als ik jou was zou ik een goed gesprek met haar voeren met wat er haar echt dwars ligt.