Dochter neemt afstand
Hallo,
ik heb een dochter van 19 en zij woont sinds een aantal jaar bij ex (zonder overleg). Ex heeft tot 16 jaar weinig in opvoeding betekent, contact was toen wel goed. Dochter loog heel veel. Ex kan niet communiceren en kan geen discussie voeren. Dochter heeft dat ook. Altijd boos op me. Zij en ex gaan confrontaties uit de weg. Geen “gezeik” en leven langs elkaar heen. Heb nu ook geen contact meer met hem. Ze komt wel regelmatig maar kan erg provocerend zijn. Ze vraagt/apt mij voor alle dingen die ze niet weet, dat is uiteraard fijn. Ook stuurt ze altijd foto/filmpje als ze met vrienden weg is. Bij haar vader heeft ze een bed, hij bemoeit zich totaal niet met haar leven. Dat vindt zij fijn. Maar ook een jongvolwassene heeft wat sturing nodig maar die krijgt ze niet. Ik heb hier zo vreselijk veel verdriet van. Al die jaren was ik er, hij heeft de basisschool niet eens van binnen gezien. En ik was er dag en nacht voor haar en nu ben ik zogenoemd “afgedankt”
Zou dit over een aantal jaar over zijn, Of is dit het gewoon? We liggen niet op 1 lijn. Alles wat ik zeg vat ze verkeerd op. Ook wij hebben uiteraard wat karaktertrekken die op elkaar lijken. Ben zo bang dat dit nooit meer goed komt. Ze weet dat ik veel van haar hou.
Misschien dat ik later wat wijzig. Ben altijd bang voor herkenning. Al weet ik ook dat ik niet de enige ben. Er zijn ook veel ouders die niks meer horen van hun kind.
Mupke schreef op 06-08-2021 om 12:41:
[..]
Een gesprek is bij haar ook al een discussie. Een gewone vraag ervaart zij als negatief. En dat is gewoon moeilijk om mee om te gaan. Want ik wil geen ruzie of discussie wat dan komt. Dat wil ik vermijden. Het is ook de leeftijd, maar je mag toch wel een gewoon gesprek verwachten op deze leeftijd lijkt me. Het is ook moeilijk om dit te omschrijven hier.
Ik denk dat je in haar allergie zit, dan is alles wat je zegt al gauw fout. Laat gesprekken vanuit haar komen. Je zit nu in de positie dat je alleen nog maar de leuke dingen met haar hoeft te doen. Het “zorgen voor” is grotendeels voorbij nu ze bij haar vader woont. Gedraag je zoveel mogelijk als de populaire weekend ouder. En als ze met allerlei vragen komt, zeg dan dat het antwoord haar wellicht niet gaat bevallen en dat je geen ruzie wil met haar.
Mupke, je dochter doet eigenlijk precies wat ze moet doen: afstand van je nemen, maar zodra ze het nodig heeft weer even de navelstreng weer vastpakken.
Poezie schreef op 06-08-2021 om 14:03:
Mupke, je dochter doet eigenlijk precies wat ze moet doen: afstand van je nemen, maar zodra ze het nodig heeft weer even de navelstreng weer vastpakken.
Ja, dat is wel zo, maar dat provocerende gedrag vind ik gewoon niet kunnen. Weinig respect heeft ze. En dat begrijp ik dan ook niet, er is geen reden voor. Maar ja, ik kan niet in een puberbrein kijken. Nu moet ik wel zeggen dat het wel beter is dan vorig jaar.
Heel herkenbaar hoor, al heb ik er zelf niet zo’n moeite mee. Meestal heb ik er wel plezier van, van al dat puberale gestuntel. En soms dan kan ik het echt niet hebben en wens (in stilte!) dat ze snel het huis uitgaan. Dat hoef jij iig niet haha!
Maar ik vind het echt wel wat hebben, dat extreme gespiegel dat pubers kunnen doen. Ook wel leerzaam, vaak super irritant, soms heel kwetsend, verdrietig. Het zorgt voor de broodnodige afstand. (Echt noodzakelijk in deze levensfase)
En vaak vind ik het heel mooi. Mooi ook om de ontwikkeling erin te zien. En niet alleen vd pubers, maar ook ik leer er beter mee te dealen. (En ik leer nog iedere dag bij)
Jij zegt zelf ook al dat het een stuk verbeterd is.
Ik zou haar meer regie geven. Stel geen vragen, wees gewoon beschikbaar. Voel je ruimte, vertel dan wat leuks. Meer niet.
En geef vooral goede voorbeeld. Wil je respect: geef dan respect. Respecteer ook dat zij waarschijnlijk veel minder een open prater is bijv. Mensen verschillen!
Hoe meer jij zou pushen hoe groter de afstand tussen jullie zou worden.
'Nu moet ik wel zeggen dat het wel beter is dan vorig jaar.' En volgend jaar zal het weer beter zijn.
Tsjor