Dochter negeert me
Goeiemiddag,
Ik heb, na 2 jaar alleen te zijn geweest, opnieuw een man leren kennen.
Toen ik mijn (volwassen) dochter vertelde dat ik een date had, liet ze duidelijk blijken dat ze dat niet echt op prijs stelde.
Sinds die date, nu 3 weken geleden, negeert mijn dochter mij compleet, geen berichtjes meer, geen bezoekjes meer, niks.
Met mijn zoon , doe nog thuis woont, heeft ze ook geen contact meer sinds die date.
Ik vind persoonlijk dat ik niets verkeerd doe, ik ben 52 jaar en heb naar mijn mening op recht op geluk.
Moet ik de eerste stap zetten of gewoon afwachten tot mijn dochter toenadering zoekt?
Ik weet niet wat ik best doe.
Groetjes,Natascha
Ik ben het ens met Mija,
Als opmerkingen niet rechtstreeks zijn gericht, dan kan je dat negeren hoewel vast welkmoeilijk. Je hebt geen makkelijke dochter hoor ik. Ik zal zeker de relatie niet opgeven. Op de een of andere manier toch het gesprek opzoeken. Hoewel ik vermoed dat je dochter de regie zal willen behouden. En dat zal lastig worden.
Ik lees dat je weduwe bent. Heeft ze de dood van je man verwerkt? Want dat zal zeker het vijandige gedrag verklaren. Waarschijnlijk zal ze je verwijten dat jij 'zo snel' na het overlijden van je echtgenoot alweer het leven oppakt.
Ik had laatst het gesprek met mijn dochter. Haar moeder heeft borderline en is momenteel opgenomen. Ik ben 5 jaar geleden gescheiden. Van alle spanningen heb ik 4 keer een hartstilstand gehad. Dus als ik aan haar moeder denk, misschien kan je voorstellen dat ik niet alte positief denk over haar. Ik doe er alles aan om dat weg te houden bij mijn kinderen. Maar voor mijn dochter, hoe vreemd haar moederook doet, het blijft altijd haar moeder. Met andere woorden. Als partners/expartners/weduwen hebben we echt gehouden van ze. Maar zodra het ophoud, dan pak jeuiteindelijk je leven weer op en gaat verder. Datzullen kinderen niet kunnen.
grt Robbie'
Als je 10 jaar weduwe bent en sinds 2 jaar alleen, heb je in de tussentijd blijkbaar minimaal 1 andere relatie gehad. Hoe vond je dochter dat? Misschien gaat het haar niet om relaties in het algemeen, maar om specifiek deze man. Is daar iets bijzonders mee?
Je eerste date was 3 weken geleden, dus het is nog helemaal niet zeker of dit een relatie wordt. Ik hoop en neem aan je dochter hem nog niet ontmoet heeft. Dat ze nu al zo reageert, is buiten alle proportie. Niet gezond. Ik hoop dat je dat zelf ook ziet. En nee, natuurlijk zet je je prille liefde niet aan de kant vanwege haar buitenproportionele reactie! Ben je mal. Ik ben het met mijn voorgangers eens: blijf contact zoeken net als voorheen. Spreek je haar, praat dan niet over je date maar over haar en over ditjes en datjes. Begint ze toch over je date, zeg dan zo luchtig mogelijk dat het nog erg pril is en dat jij ook niet weet waar het precies heen gaat, en begin dan over wat anders. Hou het klein. Dringt ze aan, dan kun je gewoon zeggen dat je er gewoon niet meer over kunt zeggen. En begin weer over wat anders. Dingen die jullie samen graag doen. Blijft ze moeilijk doen, dan zul je zo cool mogelijk moeten zeggen dat jij een volwassen vrouw bent en dat je haar hulp niet nodig hebt bij je partnerkeuze. Want zo is het. Dit is iets waar zij helemaal niets over te zeggen heeft.
Ja dat zal gezellig worden u leven gaat ook door laat gaan trekt echt wel bij
Beginnen met je dochter negeren en gewoon door gaan met je date,die zeker voor je dochter laten gaan.Misschien draait ze bij en anders maar niet,jammer dan!!
Hoe reageert zoon? en hoe is zijn relatie met zijn zus? Kan hij evt nog een bemiddelende rol spelen?
En verder horen we het nu van jouw kant maar ik lees uit je verhaal dat je één of meerdere relaties hebt gehad na het overlijden van je man.
Hoe waren die relaties? Zijn er vervelende dingen gebeurd? Ben je vaker van te hard van stapel gelopen? Hebben jullie nare dingen meegemaakt door een ex van je?
We kunnen nu wel van alles adviseren maar ik vind het heel vreemd dat je dochter zo extreem reageert. Of het komt doordat ze de dood van haar vader niet goed heeft verwerkt of ze heeft rottige dingen meegemaakt met je voormalige ex(en) of ze heeft een bijzonder moeizaam karakter en ze gunt je daadwerkelijk niets. Als dat laatste het geval is heb je een probleem waarvan ik ook niet weet hoe je het moet oplossen. In ieder geval altijd laten weten dat ze welkom is maar je wel je eigen plan trekt.
Maar als het de eerste twee oorzaken zijn zou ik het rustig aan doen en haar even de tijd geven. De deur open houden. Via je zoon laten weten dat je haar mist, berichtjes sturen etc.
En wat is nu drie weken, ik weet niet eens zeker of ik dit wel tegen mijn volwassen kinderen zou zeggen, zeker niet als je weet dat je dochter een nogal bazig type is.
Je moet elkaar toch eerst een beetje leren kennen... waarom zou je gelijk je vriend aan je kinderen willen voorstellen?
Juf_Ank schreef op 31-01-2021 om 17:51:
Emma, serieus??? Geen recht op geluk!
Echt wel!! Natascha...zeker heb je recht op geluk!! Je dochter heeft even tijd nodig. Ik zou haar even laten gaar smoren. Hooguit een berichtje dat je haar mist; dat je van haar houdt en dat geen ander daar ooit verandering in aanbrengt.
Hoe oud is zij? Ze is volwassen, maar in dit opzicht heeft ze het blijkbaar toch nog erg moeilijk met iets. Of heeft haar vader het moeilijk met de breuk en is ze solidair met hem?
Dit is een hele discussie en past niet onder de vraag maar wel een heel interessante.
Mensen die vinden dat je 'recht hebt op geluk" zijn vaak minder gelukkig. Deze mevrowu Haijtema veegt de vloer aan met zelfhulpboeken. En dat heeft een reden je moet haar verhaal maar eens lezen.
We zouden in mijn opinie ook meer dankbaar moeten zijn voor het geluk wat ons toevalt ipv geluk te claimen.
Enfin... past niet in dit draadje... dus ik ga er nu niet verder op in